kızlar 1,5 yıllık evliyim, eşimle iyi olduğumuzda çok iyiyiz. Ama kötüyken iş ayrılmaya kadar gidiyor.
Öncelikle aile sorunumuz yok, ikimizin ailesi de yapıcı ve biz hiç karışmazlar. Varlıkları yoklukları bir. Destek için varlar yoksa yoklar. Maddi sorunumuz yok, kültür farkımız yok. Harcadığıma, gezdiğime, tozduğuma karışmaz. Vicdanlıdır ama mağduru oynarsan.
Sorunlar ise şöyle, eşimde libido düşüklüğü var, 2 hafta dokunmasam aklına gelmez. Çok stresli bir işi var ve sigara içiyor bunlar da bence tetikliyor ama bu konuda hiçbir şey yapmıyor ben ara ara deliriyorum. Kendi kendine takılmayı çok sever çünkü uzun yıllar yalnız yaşamış, eş aile akraba arkadaş ortamlarında bir zaman sonra sıkılır. Evde yardım beklediğinde kızar, kendi kendine surat asar. Arkdaşlarına gitmeyi çok sever, o konuda da hep kavga ederiz.
Şimdi sorun şu; bunları konuştuğum zaman, ben kavgacı sorunlu bir insan oluyorum. Bana sabret ve biraz sus dedi. Ama susayım diyorum, bir şey değişmiyor kendimi tutamıyorum. Çocuk yapacağız yapamıyoruz mesela . Bir doktora gidelim dedim yanaşmıyor, erteleme huyu var.
Dün mutlu olmadığından bahsetti ve Zaten bence mutlu olmadığı için beni de mutlu edemiyor. Ben olgun anlayışlı sessiz sakin bir kadın olursam, çoğu şeyi hoş görürsem biliyorum ki aramız iyi olur. Ama yapamıyorum. Sevişmeyelim, gitsin arkadaşları ile sık sık görüşsün, iyice asker arkadaşı gibi olalım düşüncesine tahammül edemiyorum.
Yoksa boşanmamız mı gerekiyor? Çünkü o bu sorunları kabul etmiyor. Ona göre de ben hatalıyım. Bana göre de ben kesinlikle haklıyım. Boşanmak istemiyorum, çünkü eşimi hayatımı seviyorum. Ve bana diyorki hem boşanmak istemiyorsun seviyorum diyorsun ama hep şikayet eden de sensin. Ama kızlar siz söyleyin nasıl şikayet etmeyeyim, tüm ev işi bende olsun, o arkdaşlarına gitsin sık sık, kırk yılın başı sevişelim, bu arada bende gezeyim tozayım keyfime bakayım para harcayıp,aileme arkdaşlarına gideyim, hiç ses etmez. Ama sizce böyle olur mu? Yoksa ciddi ciddi ayrılmamız mı lazım. Yada ben konuşmak yerine susup içime mi kapanmalıyım. Durumun ciddiyetini anlaması için. Bana ben mutlu değilim dedi. Böyle gitmez düzeleceğini sanmıyorum dedi. Ama boşanmak
İstediğini sanmıyorum. Asıl istediği o değil, dediğim gibi o ben gölge etmeyim başka ihsan istemez.
Peki ben ne yapayım?
Ben sizin ilişkinizde bir kilit olay olduğunu düşünüyorum, bir yerde bişey yaşanmış, siz öne geçmişsiniz, baskın çıkmışsınız. Erkekler öne geçilmesini sevmez. Eşinizin asıl uzaklığı bence bundan kaynaklanıyor, ortada aslında büyük bir sorun yok ama çözmeye çaba yok diyorsunuz. Alıntı yaptığım yerin olması imkansız, sürekli bunu vurgularsanız oda hiç çabalamaz kimse kazanamayacağı sınava girmek istemezki. Ztn hiç bir ilişkide hiç kimse kesinlikle haklı olamaz, yüzde birde olsa, azıcık ta olsa suçu vardır, sorun kimin haklı olduğu değilki bakın siz büyük oranda haklısınız, ama ikinizde mutsuzsunuz.
Özel mesaj atacağım, ben faydasını gördüm, bir kitap ismi vereceğim
Biz aynı dönem evlendik, ben hala sizden çok daha zor durumdayım, hala kısıtlı zamanlarda görüşüyoruz. İnanın çatışmak istesek çok fazla şey buluruz, ama eşim de bende çok çabalıyor. Ben o çabayı görerek yumuşamaya çalışıyorum, oda benim gerginlik krizlerimi ayrılıktan olduğunu biliyor ve ona göre davranıyor.
İlk günden beri böyle olamaz, o kilit noktayı bulun, eşinizin kendine güvenmesi gerekiyor.
Hatırlaması, umut etmesi, ve inanması gerekiyor. Onu neden sevdiğinizi hatırlarsa belki çabalamaya başlar.
Benim eşim sabah beşte kalkıp, akşam 9 da evimize gelmiş oluyor. Yinede ben evde yatsa, uyusa, bayılıp kalsa kızardım, kimse evin içinde öyle birini istemez.
Önemli olan harekete geçirmeyi bilmek.
Bence boşanma sonra pişman olursun. Benim de başımdan böyle bir evlilik geçti. İlk evliliğim benzer nedenler ile bitti. 5 sene çıktık , 5 sene evli kaldık. Ne zaman konuşmaya kalksam bu konu hakkında senin yanında olmak , nefesinle uyumak beni mutlu ediyor , bana yetiyor derdi... Bazen bir ay bana dokunmadığı olurdu.... Hep el ele göze göze ama o kadar...Çok iyi dosttuk , arkadaştık , her şeydik , sabahlara kadar gülerdik , sensiz yaşayamam derdi bana ..... Ama bir kez bile çocuk istiyorum demedi... Sonra ben boşanma kararını aldığımda tıpkı sana benzeyen bir kızım olsun istiyorum dedi... Ben de artık çok geç dedim. Ve bitirdim... Sonrasında uzun süre hayatımda kaldı iyi dost olarak tabi ki... Kendimden uzaklaştırmak için her şeyi yaptım... Başardım da sonunda... Hep dua ettim onun için mutlu olsun diye... Sonra o birini buldu , mutlu oldu , evlendi bir kızı var... Nişanlandığında face de ben bugüne kadar hiç yaşamamışım , bugün benim doğum günü yazdığını söylediğinde bir arkadaşım içim çok acıdı.... O evlendikten sonra ben de pek çok sebepten ve kızgınlıktan aileme , ona buna şuna iyi düşünmeden bir evlilik yaptım. Hayatımın hatasıydı , hayatımı mahvettim , çok şükür aylar önce boşandım ama hala sıkıntı veriyor çünkü benim de bir oğlum var..Diyeceğim o ki bu sorunu bir şekilde aşmaya çalışın... Yaşadım biliyorum çok zor... İnsan sevdiğine nasıl yakın olmak istemez diyor insan , kendinden şüpheleniyor....kızlar 1,5 yıllık evliyim, eşimle iyi olduğumuzda çok iyiyiz. Ama kötüyken iş ayrılmaya kadar gidiyor.
Öncelikle aile sorunumuz yok, ikimizin ailesi de yapıcı ve biz hiç karışmazlar. Varlıkları yoklukları bir. Destek için varlar yoksa yoklar. Maddi sorunumuz yok, kültür farkımız yok. Harcadığıma, gezdiğime, tozduğuma karışmaz. Vicdanlıdır ama mağduru oynarsan.
Sorunlar ise şöyle, eşimde libido düşüklüğü var, 2 hafta dokunmasam aklına gelmez. Çok stresli bir işi var ve sigara içiyor bunlar da bence tetikliyor ama bu konuda hiçbir şey yapmıyor ben ara ara deliriyorum. Kendi kendine takılmayı çok sever çünkü uzun yıllar yalnız yaşamış, eş aile akraba arkadaş ortamlarında bir zaman sonra sıkılır. Evde yardım beklediğinde kızar, kendi kendine surat asar. Arkdaşlarına gitmeyi çok sever, o konuda da hep kavga ederiz.
Şimdi sorun şu; bunları konuştuğum zaman, ben kavgacı sorunlu bir insan oluyorum. Bana sabret ve biraz sus dedi. Ama susayım diyorum, bir şey değişmiyor kendimi tutamıyorum. Çocuk yapacağız yapamıyoruz mesela . Bir doktora gidelim dedim yanaşmıyor, erteleme huyu var.
Dün mutlu olmadığından bahsetti ve Zaten bence mutlu olmadığı için beni de mutlu edemiyor. Ben olgun anlayışlı sessiz sakin bir kadın olursam, çoğu şeyi hoş görürsem biliyorum ki aramız iyi olur. Ama yapamıyorum. Sevişmeyelim, gitsin arkadaşları ile sık sık görüşsün, iyice asker arkadaşı gibi olalım düşüncesine tahammül edemiyorum.
Yoksa boşanmamız mı gerekiyor? Çünkü o bu sorunları kabul etmiyor. Ona göre de ben hatalıyım. Bana göre de ben kesinlikle haklıyım. Boşanmak istemiyorum, çünkü eşimi hayatımı seviyorum. Ve bana diyorki hem boşanmak istemiyorsun seviyorum diyorsun ama hep şikayet eden de sensin. Ama kızlar siz söyleyin nasıl şikayet etmeyeyim, tüm ev işi bende olsun, o arkdaşlarına gitsin sık sık, kırk yılın başı sevişelim, bu arada bende gezeyim tozayım keyfime bakayım para harcayıp,aileme arkdaşlarına gideyim, hiç ses etmez. Ama sizce böyle olur mu? Yoksa ciddi ciddi ayrılmamız mı lazım. Yada ben konuşmak yerine susup içime mi kapanmalıyım. Durumun ciddiyetini anlaması için. Bana ben mutlu değilim dedi. Böyle gitmez düzeleceğini sanmıyorum dedi. Ama boşanmak
İstediğini sanmıyorum. Asıl istediği o değil, dediğim gibi o ben gölge etmeyim başka ihsan istemez.
Peki ben ne yapayım?
bana kişilik karakter olarak bıraz farklısınız gıbı geldı beklentılerınız uyusmuyor saankı. bunu evlenmeden evvel göremedınız mı?
mutlu olmadığından bahsetti ve Zaten bence mutlu olmadığı için beni de mutlu edemiyor
Işte zaten insanlar hatayı da orda yapıyor . Sorunları göre göre evlenmekleEvet en büyük sorunlardan biri bu. Evlenmeden önceki tüm sorunlar şimdi de devam ediyor hepsini gördüm görmedim diyemem ama yine de evlendik işte :)
Işte zaten insanlar hatayı da orda yapıyor . Sorunları göre göre evlenmekle
merhaba.
sadece su cümlenize birşey söylemek istiyorum.
kimse kimseyi mutlu edemez
bir insan ancak kendisi mutlu olabilir ya da olamaz.
kendi duygu durumunuzu başkalarına teslim etmeyin onları sorumlu da tutmayın.
kendi duygularınızın ve hayatınızın kontrolü sizde. siz izin verirseniz herşey olur.
dün bitirdiğim bi kitap
online pdf de mevcut.
çok da ince
bi bakın isterseniz
Ustaca Sevmek - Don Miguel Ruiz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?