Kesinlikle katılıyorumEşin para getirmiyor, üstüne senden istiyor. Düğün takılarını almışlar, üstüne sen kredi çekip bir güzel ellerinle de vermişsin. Eve destek yok, katkı yok, her şey sana bakıyor.
Neymiş kandil kutlamamışsın klasfvss
Bence topla pılını pırtını çek git oradan. Evlilik paravan olmuş, modern kölelik bu.
5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (bende asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???
Canım neden böyle bir insanla evlendiniz?başınızı yaktınız?boşanın tabii kii..böyle hayat mı geçer,geçse nereye,ne zamana kadar geçer?inşallah çocuk yoktur,yoksa yapmayın zaten..5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (bende asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???