5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (bende asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???
Afedersiniz de o nasıl bi erkek eşiniz. Hiç insanlığı da mı yok hadi parayı geçte yardımcı olur insan bir kadar nankör olmaz bence kendinizi hiç yıpratmayın ailenizle konuşun yazık değil mi hayatınıza size5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (bende asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???
her istediklerini yapmissiniz. Hayir çekemem ben araba alacagim demeliydiniz. Ya da altinlarimi veremem...kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
Bende de vardı buna benzer bir eş. Evlenip hiç bilmediğim bir şehire gittim; şehir ki tam bir hengame..ben küçük sakin yerlerde yaşamaya alışmışım,orası cehennem gibi.5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (de asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???
Ay inanamıyorum!5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (bende asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???
Kandil kutlamada evet hatan var. Sen kandillerini kutlayop kendini eşine ve ailesine karşı haklı çıkartabilirdin. eşinle konuşup küsbilirdinde buna ozaman kimse ağzını açıp birşey diyemezdi. Eşinin ayıbı senin aileni aramamsı. doğrı söylemişler burda amaa şu varki sizde hep ince düşünmek zorunda değilsiniz. yanlarına gitmek zorunda değilsiniz. kırılabilirsiniz kırıldığınız içinde kırabilirsiniz... Bence sorun eşinizde. Çünkü aileler hep kontrol etmek ister. siz ne olursa olsun evliliğinizi düzeltmek için çare arıyorsunuz bu belli. Oradan kurtulmak ayrı eve geçmek herşeyi unutmak. ama zora benziyor sabredin biraz eğer evliliğiniz hala düzelmezse iyi olmazsa çocuk yapmayın asla. Güvenceye alana kadar evliliğinizi çoçuk yapmayın. en son raddeye gelince Hepsine ağzının payınıda saygılı ama bir o kadarda güzel laflarını ver. Saygını koru ama asla köleleri olma.5 aylık evliyim. eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz. (kendi evleri olduğu için başka alternatifim yoktu) benden sürekli aşağı inip onlarla ilgilenmemi bekliyorlar. sürekli onları pışpışlayım, şirinlik yapayım istiyorlar. Çalışıyorum. eşim hiç bir ev işine yardım etmez, evi geçindiren benim. kendisi evlenelden beri işlerini yoluna koyup da para getirmeye başlayamadı bir türlü. benden para istiyor, evin tüm yükü;temizlik, alışveriş.. tüm sorumluluk bana yıkılmış durumda. Azıcık böyle olmaz dediğimde para kıskanan muamelesi görüyorum. Bende istiyorum ki eşimde bende getireyim ortak bütçe yapalım...
Evlenirken üstüme düşenin fazlasını aldım, eşimin ailesi aldığı eşyaların borcunun yarısını ödememiş.. düğünden sonra eşim onları ödememiz gerektiğini söyledi... (3 bin civarı ödedim)
Kayınvalidem altınlarımızı aldı, borç var deyip, hepi topu 2 bilezik taktılar bana düğünde (hediyelik olanlardan) set vs hiç bir şey alınmadı...(durumları var ama hep ağlarlar) (bende asla kimseden bir şey isteyemem bunu alın bunu yapın.. avam bir tavır gibi gelir bana)
araba alayım dedim, kayınpederimin borcu varmış kredi çektirdiler zora düşeriz vs dediler, çekip verdim kendimi erteledim.
ben bu süreçte 0 ilişki kurmaya başladım, gitmiyorum gelmiyorum yanlarına, içim almıyor bunları...
Evliliğimde de tüm sorumluluk bende olduğu için bunaldım, sürekli fedakarlık yapmam beklendiği için yoruldum, yetişemediğim için tükendim... hiç kimsenin umrunda değil, omzuma yıktılar ne varsa... eşime ise hiç bi türlü yaranamıyorum... sorsanız benden kötüsü yine yok... geçenlerde de eşim benim ailemi aramadığı için bende eşimin ailesinin yanında kandil kutlamaya inmedim. kayınpederim demiş ki, benden için "bu ne biçim insan"... o kadar zoruma gitti ki bunca şeyden sonra ettiği bu laf... anlattım oğlunuz da benim ailemi aramadığı için vs diye, olsun o oğlumuzun ayıbı, senle bizim ne ilgimiz varda böyle yapıyosun diyorlar.. Kendileri yapınca anlamadan, bilmeden yaparlar, bilemezler" benden de her şeyi beklerler...
Bunlara nasıl yaklaşacağımı napacağımı bilemedim, aileme anlatsam onlar mı araya girse... kendim ne desem de bi hadlerini bilseler çözemedim...
uzak dursunlar istiyorum, sürekli beklenti içindeler ama kendilerinden asla ödün vermezler... nefret ettim hepsinden.. ne yapayım ben???