Nereden başlayacağım bilemiyorum . 1.5 yıldır evliyim gurbetteyim. Çocuğum yok. Ailem çok uzaklarda ve istedikleri zaman gelemiyor bende onların yanına gidemiyorum. Eşimle gurbette tanışıp kısa sürede evlendik. Eşimin çocukluğundaki aile yapısı ile bizimkinin arasında büyük farklar var. Bunu zamanla anladım zaten ablamdan başka buralarda kimsem olmadığı için kendimi çok yanlız hissediyordum. Neyse evlendikten sonra kocamın bir çok davranışı hoşuma gitsede bazı davranışları gözüme batıyordu. Hep yeni evlilerin olur diye düşünüyordum ama artık birşeyleri farketmeye başladım. Eşim önceden beni hep çimdiklerdi ben acaba yanlış söyledim onu kırdım diye kendi hatam sonucu olduğunu düşünüp daha farklı şiddet düzeyini hep görmezden geldim haftalarca vucudumdan geçmeyen morluklar oluyordu sonra ben ona o izleri gösterdiğimde sana dokununca bile izin oluyor morarıyor aynısını bak kendime yapsam birşey olmaz diyordu. Yada sinirlendiğindeki bağırmalarını öfke şiddetini yok o kadar yapmadım hatırlamadım felan diyordu bana 2 kez boş ol bile dedi sonra diyorki yok benim dini nikah hakkım gitmedi sinir anında söylenen o söz nikahı düşürmüyormuş ama çok defa beni evden kovdu gidecek bir yerim olmadığı için hemde hep ayıp diye öğrendiğimiz için hiç başka yerde kalmadım hatta buraya yakın kendi öz ablam var onda bile kalmadım hiç izin vermedi. Bana güzel sözler söyler ama ardından sonrasında sakın kilo alma der akşam tatlı yememe bile rızam yok der tersler hep. Ona kattığım porsiyondan az olur tabağım çünkü çok yeme diyor. Kayınbabam eşimin daha da ileri versiyonu ondan mı böyle acaba Artık bana olan sevgisinin sadece faydasından diye düşünür oldum. Benim yardıma ihtiyacım olduğunda onu yapar ama onun kesinlikle lafını ediyor sonra her market alışverişinde bile ne fazla aldın diye sorguya çeker fişe tek tek kaç kere bakıp kızdığını biliyorum ama gerçekten sadece ev ihtiyacını alıyorum sonra diyor bir daha kızmıycam bugün bana yine tombulsun tosun felan dedi sadece keyifle bir et yemeği yedim ondan dedi hep samimiyettenmiş ben 50 kiloyum bu arada . Bazen beni beğendiğini söyler gözlerime ellerime bana hep iltifat eder ama bu kilo takıntısı beni bitiriyor dostlar. Gerçekten ne yapacağımı bilemedim . Benle hep barışma konuşması yapıyor ama ona göre çoğu zaman o haklı sonra bugün de tartıştık ben bu sefer gönlünü almak için yanına gittim geceydi. Sonra beni yanlız bırak diyorum diye bana son ses bağırarak saçımı çekti bende ağlamaya başladım sonra kopan 7 tel saçım için 7 kıyafetini makasla kestim o da evi terk etti sizce psikolojim bozulmuş mu ne yapmak lazım böyle durumda . Ben normalde böyle hırçın bir kız da değilim herkes beni sakin bilir. Ama evlendikten sonra bi küs bi barış hem iltifat hem yerme ( ezme ) sözlerini bu kadar bir arada duymak tüm dengemi alt üst ediyor çok sinirleniyorum artık ve bu davranışlar ger ailede var mı? İlk yıllardan sonra geçer mi sizce çünkü çoğu zaman pişman olsada ben yoruluyorum