Biz de ailece yaşamaktayız arkadaşlar, tıbba ve duaların gücüne inanarak bekliyoruz. Pırıl pırıl bir insandır kızkardeşim ama bazen kendisine kötülük yapılacağını düşünüyor. Elimizden yemek yiyip içmiyor, içerisinde mikrop veya aids koyulmuş olabileceğini düşünüyor.
Çok zor zamanlar onun yaşadığı acılar çok fazla
Biz çok zor günler yaşıyoruz dememiş, kardeşinin yaşadıklarının zorluğunu özne yapmışsın mavikuş. Tebessüm ettirdi beni bunu okumak. Ne kadar özverili ve kardeşin merkezli düşündüğün küçük bir paragraflık yorumundan dahi anlaşılıyor.
Geçmiş olsun kardeşine, azalsın, ve hepten geçsin inşallah.
Geçtiğimiz günlerde değindiğin gibi, hem tıbbın hem de maneviyatın desteği ile iyileşmiş bir hasta yakınının yazısını okudum. Maneviyatın ehemmiyetini sanırım soyut bir var olduğu için göz ardı edebiliyoruz. Halbuki hiç doğru değil. Terapi almak da insana iyi geliyor örneğin, o da soyut. Bu şekilde bağlayıp daha emin olabiliriz maneviyatın esas gücünden.
Mavikuş, aynen sen gibi tarif edemeyeceğim kadar büyük şefkat besliyorum kardeşime. Bazen ağlayacak kadar öfkelensem de kendi içime biriktiyorum. Bugün telefon ile görüştüğüm bir büyüğüm dedi ki bana,
hasta yakınlarımızın yanlışlarından biridir aslında bu gereğinden şefkatli yaklaşmak. Sonra da biz olmadan nasıl yaşamını idame ettirecek diyorsunuz bize dedi. Halbuki onu sizsizliğe siz muhtaç ediyorsunuz haberiniz yok dedi.
Her fırsatta önünde ki engelleri kaldırıyorsunuz..Yapıcı davranıyor, koruyor, sahipleniyorsunuz.. Gün içerisinde ufak da olsa olumsuzluk ile başedememeye sizden yardım istemeye koşullandırıyorsunuz dedi.. ve benzeri sözler de söyledi..
Etkileyici konuştu, bir şey daha öğretti bana. Kardeşimin hastalığını kabullenmemesinin hem kendisine hem bize verdiği sıkıntıdan bahsettim. Aslında bu kardeşin için olumlu bir durum dedi bana. Çünkü insan hastayım derse gelişeceği varsa da durur, halbuki kardeşin hasta olduğu halde hasta değilim diyorsa, üstüne üstlük üniversite mezunu, bunlar kardeşinin ileride iyileşmesine katkı sağlayacak olumlu unsurlar dedi.
Öyle sevindim ki telefondaki sesten bunları duyduğuma. Belki de fazla hassasça motivasyon buluyorum ama kendi motivasyonumdan pozitif kalabiliyorum. Olumsuz olacaksa dahi o vakte kadar kendimi negatif bırakmamış oluyorum. Seviyorum bu huyumu açıkcası.
Mavikuş, senin kardeşin kaç yaşında. Hastalığı nasıl belirtilerle başladı, ne zamandır hasta. İlaç kullanıyor mu, ve tabi düzenli takip-tedavi oluyor mu