Şizofreni hastalığı ve hasta yakınları paylaşım/bilgilendirme köşesi

Nihil şu anda ufak çaplı bir şok geçiriyorum..onca şey konuştuk paylaştık seninle ama bu konuda hiç konuşmamış olduğumuzu fark ettim..

şizofren insanlarla çalışmış,yıllardır bu işin içinde biri olmama rağmen her okuduğum hikayede yeniden şaşırıyorum,yeniden dağılıyorum..

Aysel hanımın azmine hayran kaldım.diyecek tek söz bulamıyorum.ah bi kelimelerimi toparlayabilysem neler neyer yazıcam da...

Nihil,kardeşin nasıl şimdi?

Her sayfayı tek tek okudum. Hiç bir yakınımda görmeme rağmen bu hastalığı yüreğimde hissettim acınızı. Göz yaşlarımla ortak oldum derdinize..
Sabır diliyorum sadece..

selam sevgili nihil
bu kitabı paylaşmışsınız burda 3-5 insan belki daha fazla insanı bilgi sahibi bu hastalığa karşı duyarlı yapmışsınız (ben dahil) dilerim bu iyiliğin karşılığı kardeşinize şifa olarak döner
tüm hasta kardeşlerimize allahtan şifa ailelerine sabır dilerim..
ufacık dertleri büyüten insanlarımız burayı görürde belki fark ederler;
kendinde ki derde imrenen olduğunu..
bu hasta kardeşlerimize yapılan yakıştırmalar bu milletin ayıbıdır cehaletidir..ve bu milletin en büyük sorunu eğitimsizlikten kaynaklanan cehallettir..
devletimiz umarım bu tip konular da güzel adımlar atar kardeşlerimizin dertleri en az indirilir..
allah yar ve yardımcınız olsun.

nasııl bir çırpıda okudum ben bile anlayamadım ağlaya ağlaya bittim.o annesinin ellerini öpesim geldi.bu nasıl bir küvvet yarabbim allahım ne kadaar büyükki sabrınıda veriyor sağlığınıda.bende panik atak var diye üzülürken bu hikayeyi okuduğumda sadece benimki kuruntudan ibaret olduğunu bir kez daha iyi anladım.insanlar ne yaşıyormuş.benimki neki bunun yanında adı bile olamaz.bu gerçek hikaye benim aklımı çok başıma getirdi yaşadığım panik atakla ilgili.çok sağun paylaştığınız için binlerce kez tşkler.sedar umarım hayatın en iyi şekilde devam eder ve o muhteşem kadın annen hayran oldumm binlerce kez..

Allah yardım etsin ne diyelim

Umarım iyileşir bu hastalığı çekenler

Allah kimsenin başına vermesin..

Toparlayıp yazmayı düşünüyorum.Evet eşim ik ya da üç aydır kendisinden çok farklı davranıyor.Öncelikle o çok sosyal arkadaşlarıyla muhabbete bayılan, yeni insanlarla tanışmayı seven, komik esprili birisiydi.Kurban bayramından (memleketten) çalıştığımız şehre geldik.Bu arada ikimiz de öğretmeniz.Kurban bayramından beri böyle.Hiç kimseyle doğru dürüst konuşmuyor, önüne gelen herkese küfrediyor. Geceleri uyuyamıyor.En sevdiği arkadaşıyla bile iletişim kurmuyor, hiç gülmüyor, benimle hiç iletişime geçmiyor.En son dün sinir krizi gibi bişi geçirdim sanırım beni sakinleştirmeye çalıştı.Olanları anlattı.Hiçkimseyle konuşmadığını, hiçkimsenin onun anlamadığını, durup durduk yere küfrettiğini, en sevdiği arkadaşlarından nefret ettiğini, nefret ettiği için kendini sevmediğini, her şeyi parçalamak, yıkmak istediğini, kendini zor durdurduğunu, kırmızı ışıkta geçmese bile kırmızı ışıkta geçtiğini hayal ettiğini onu bunun için mahkemeye götürdüklerini hayal ettiğini, içinde bir ses oladuğunu susturamadığını, o sesin hep olumsuz şeyler yapmasını istediğini, okuldan arabayla gelirken arabada arkadaşları varken arbayı durdurup şehre yürüyerek gelmek istediğini, hep gitmek istediğini, bir ara kamyonun altına arabayı sürdüğünü ama kamyoncu sayesinde kurtulduğunu, müdürünü her görüşünden ondan nefret ettiğini onu parçalamak istediğini anlattı.Sessizce dinledim.Bu arada eşim bir aydır psikiyatra gidiyor.R....... ve bi ilaç daha kullanıyor.Her psikiyatra gittiğinde psikoloğa yönlendiriyormuş, ikidir onunla tartışıyormuş.En son eşime" hayattan beklentin varsa bana gel" demiş psikolog.
Bense dua etmekten başka birşey yapamıyorum.Bir çözümü vardır diyorum ama dün bütün umutlarımı söndürdü.allaha bana bir umut ışığı gönder diye dua ediyorum. 3 senedir evliyiz, çok kavgalar yaşadık ama o beni hiç bırakmadı. İki düşüğüm oldu benim de.En sonuncusunda dış gebelik olup iç kanama geçirip ameliyat oldum. Eşimin ailesiyel de benim ailemle de çok sorunları oldu.Eşimin ailesiyle sorunu da para mevzusu ve bir de kardeşinin sorunları, genelde kardeşinin sorunlarını çözmeye çalışan oydu.Benim ailem onu çok sevmedi sanırım şimdi konuşmuyorlar zaten.Abimle küsüz. Yeni ev aldık 8 ay oldu.Borçlarında çok zorlanıyoruz.Boğazımıza zor yetiyor araya benim hastalığımda girince hep eksi hesapta kalıyoruz.Ev alırken arabayı da değiştirmek zorunda kaldık.Göz bebeği arabasını satıp sürekli sorun çıkaran daha ucuz bir araba aldık. Eşim ilk görev yerinde iki soruşturma geçirmiş, bunun yanında en yakın öğretmen arkadaşını soba zehirlenmesinden kaybetmiş.Terör bölgesiymiş çalıştığı yer.Onu orada hiç sevmemeişler, küflü ekmek yediği günler olmuş.Bu arada dönemin başında da gereksiz insanlar yüzünden neredeyse soruşturma geçiriyordu.Eşimin yaşadığı sıkıntıların biz özeti bu.
Sizden şimdi bana bir kapı açmanızı eşini kurtarabilirsin ...........ları yaparsan demenizi istiyorum.Çünkü yaklaşık iki aydır her gün ağlıyorum eşimin bu haline.Elimden bir şey gelsin istiyorum.Göz göre göre böyle bir hayat yaşamasın daha kötü olmasın istiyorum.Lütfen yardım edin

Lütfen bana yazın üstteki yazdıklarımı okuyun ve bana deyin ki eşin iyileşecek, hatta deyin ki ohoooo senin eşin şizofren değil sen boşuna evhamlanıyorsun.LÜTFEN BANA BİR UMUT IŞIĞI YAKIN LÜTFEN...

amcam bu hastalıkla yaşıyor.
kendisi kabul etmese de rahatsızlığını yengem ona kahve içinde ilaç veriyor.
ilaç verilmediği zaman uyumuyor ve de yanında ki insana saldırıyor.
sen köpeksin, içine insan kaçması çık dışarı vs. diye bağırıyor.
durup dururken gülüyor.
bizim eve gelip tek tek odaları arıyordu evde ki erkekleri çıkarın hep bana gülüyorlar diye.
birden duvarlarla konuşuyordu.

annem anlattı: bir gün kardeşim beşikteyken kardeşimi beşikle birlikte fırlatmış, bu demiş köpek.
kendi çocuklarını köpek gibi görüyordu.
defalarca bir şeyler yaktı.
daha sonra bir sabah uyandık daha doğrusu çığlıklar içinde uyandık evi yakmıştı.
hiç bir şeyi kabul etmiyor.
inanmıyor.
kendi kendine konuşuyor.
ya evden çıkmıyor ya da eve girmiyor.
çok zor günler gerçekten.
Allah hastalara da hasta yakınlarına da şifa versin.

ilaç kullandıklarında ise normal, gülüyo, şakalaşıyor.

suayf .!.:

Lütfen bana yazın üstteki yazdıklarımı okuyun ve bana deyin ki eşin iyileşecek, hatta deyin ki ohoooo senin eşin şizofren değil sen boşuna evhamlanıyorsun.LÜTFEN BANA BİR UMUT IŞIĞI YAKIN LÜTFEN...

Genişletmek için tıkla...

canım geçmiş olsun Allah yardımcın olsun

buradan teşhisi kimse koyamaz kaldı ki doktor da değiliz.

bence eşini ikna edip doktora gitmen gerek.

daha da farklı şeyler olmadan doktora gitmelisin.

yalnız bizim sokakta 5 hasta var bu şekilde amcamla birlikte ve hepsi de bu hastalıktan önce çok ciddi olaylar yaşamış.
ilginç geldi bana

babanemde var bu rahatsızlık maalsef ve bizdede sık sık kaldığı için iyi takip edebiliyorum ancak bunların dönemleri varmış yani her hasta birbirni tutmaz. bizimkinde gördüklerim ,
kendi kendine konusur küfür eder bağırır çağırır
eğilip yanında kimi görüyorsa ona bağırır bazen yukarı bakar in aşağı kız diye bağırır
belirli insanları hiç unutmaz hemen hatırlar hatta onlar yokken bile isimlerini sayıklar
tek bir insanın sorumluluğu altında olur ona bakaarak onun hareketlerine göre hareket eder. diğer yanındaki kimseleri dinlemez hatta onlara çok kızar bağırır
bazen olmadık yere gülme krizine girer
eğlenceyi müziği oynayan insanları çok sever alkışlar
genelde bi uyuma modunda olur
organları bileemz ağzını yıka desiiz kulağını yıkar gösterek yıka dediğimizde anlar.
bazen altına yapabiliyor
vs vs
ama bakana gerçekten çok zor hemde çok !

suayf .!.:

Toparlayıp yazmayı düşünüyorum.Evet eşim ik ya da üç aydır kendisinden çok farklı davranıyor.Öncelikle o çok sosyal arkadaşlarıyla muhabbete bayılan, yeni insanlarla tanışmayı seven, komik esprili birisiydi.Kurban bayramından (memleketten) çalıştığımız şehre geldik.Bu arada ikimiz de öğretmeniz.Kurban bayramından beri böyle.Hiç kimseyle doğru dürüst konuşmuyor, önüne gelen herkese küfrediyor. Geceleri uyuyamıyor.En sevdiği arkadaşıyla bile iletişim kurmuyor, hiç gülmüyor, benimle hiç iletişime geçmiyor.En son dün sinir krizi gibi bişi geçirdim sanırım beni sakinleştirmeye çalıştı.Olanları anlattı.Hiçkimseyle konuşmadığını, hiçkimsenin onun anlamadığını, durup durduk yere küfrettiğini, en sevdiği arkadaşlarından nefret ettiğini, nefret ettiği için kendini sevmediğini, her şeyi parçalamak, yıkmak istediğini, kendini zor durdurduğunu, kırmızı ışıkta geçmese bile kırmızı ışıkta geçtiğini hayal ettiğini onu bunun için mahkemeye götürdüklerini hayal ettiğini, içinde bir ses oladuğunu susturamadığını, o sesin hep olumsuz şeyler yapmasını istediğini, okuldan arabayla gelirken arabada arkadaşları varken arbayı durdurup şehre yürüyerek gelmek istediğini, hep gitmek istediğini, bir ara kamyonun altına arabayı sürdüğünü ama kamyoncu sayesinde kurtulduğunu, müdürünü her görüşünden ondan nefret ettiğini onu parçalamak istediğini anlattı.Sessizce dinledim.Bu arada eşim bir aydır psikiyatra gidiyor.R....... ve bi ilaç daha kullanıyor.Her psikiyatra gittiğinde psikoloğa yönlendiriyormuş, ikidir onunla tartışıyormuş.En son eşime" hayattan beklentin varsa bana gel" demiş psikolog.
Bense dua etmekten başka birşey yapamıyorum.Bir çözümü vardır diyorum ama dün bütün umutlarımı söndürdü.allaha bana bir umut ışığı gönder diye dua ediyorum. 3 senedir evliyiz, çok kavgalar yaşadık ama o beni hiç bırakmadı. İki düşüğüm oldu benim de.En sonuncusunda dış gebelik olup iç kanama geçirip ameliyat oldum. Eşimin ailesiyel de benim ailemle de çok sorunları oldu.Eşimin ailesiyle sorunu da para mevzusu ve bir de kardeşinin sorunları, genelde kardeşinin sorunlarını çözmeye çalışan oydu.Benim ailem onu çok sevmedi sanırım şimdi konuşmuyorlar zaten.Abimle küsüz. Yeni ev aldık 8 ay oldu.Borçlarında çok zorlanıyoruz.Boğazımıza zor yetiyor araya benim hastalığımda girince hep eksi hesapta kalıyoruz.Ev alırken arabayı da değiştirmek zorunda kaldık.Göz bebeği arabasını satıp sürekli sorun çıkaran daha ucuz bir araba aldık. Eşim ilk görev yerinde iki soruşturma geçirmiş, bunun yanında en yakın öğretmen arkadaşını soba zehirlenmesinden kaybetmiş.Terör bölgesiymiş çalıştığı yer.Onu orada hiç sevmemeişler, küflü ekmek yediği günler olmuş.Bu arada dönemin başında da gereksiz insanlar yüzünden neredeyse soruşturma geçiriyordu.Eşimin yaşadığı sıkıntıların biz özeti bu.
Sizden şimdi bana bir kapı açmanızı eşini kurtarabilirsin ...........ları yaparsan demenizi istiyorum.Çünkü yaklaşık iki aydır her gün ağlıyorum eşimin bu haline.Elimden bir şey gelsin istiyorum.Göz göre göre böyle bir hayat yaşamasın daha kötü olmasın istiyorum.Lütfen yardım edin

Genişletmek için tıkla...

Cnm çok zor bir durum; ama kesinlikle çaresi olmayan bir hastalık değil.
Belirtileri anlattığın gibi çok korkunç olsa da çözümü bildiğim kadarıyla o kadar da zor değil.
Öncelikle eşinin hastalığını kabullenmesi gerekiyor ve bu hastalıkta en önemli nokta ilaçlarını düzgün bir şekilde kullanmalı.
Şizofreni hastaları bildiğim kadarıyla hastalıklarını zor kabullenirler ve ilaç almak istemezler.Bunlar hastalığın tedavisini olumsuz yönde etkileyen en önemli faktörler.
Düzenli ilaç ve gerekiyorsa psikoterapiyle normal yaşamlarına dönebiliyorlar.Umutsuz olma lütfen...

Gerekiyorsa eşinin kardeşleri var mı bilmiyorum ama onlardan yardım isteyip kliniğe yatırabilirsin.
Benim tanıdığım biri aniden şizofreni beirtileri göstermeye başladı, öncelikle onlar da senin gibi çok yıprandılar;ama sonrasında ou yaklaşık 1 ay klinğe yatırdılar.
Çıktıktan sonra ilaçlarını düzenli bir şekilde almasını sağladılar, önceleri kimseyle konuşmuyordu herkesi kendinden soyutlamış gibiydi.
Sonra yavaş yavaş kendine gelmeye başladı ve artık eski günlerdeki yaşantısına döndü :)

benımde bı yakınım var şizofren hastası ama doktor bunun onunla bırlıkte omur boyu gıdeceğini söyledi ve kıza %90 özürlü raporu verdi abisi onun vasisi oldu anlıyacağınız durumu cok kotuydu sonra bır kliniğe yatırdılar ama 1 ay yada 2 ay deıl 7-8 ay kaldı orda smdı ordan cıkardılar ıyı oldu dıe..ben kendısınle gorusuyorum gıttım yanına gecen yıne evet eskısı gıbı goruyorı ama bence oyle deıl yanı kullandığı ılaclar onu uyusturuyor sankı yanı bana oyle geldı hareketlerı konusmaları falan cok sakındı sankı sınırlerı alınmıs gıbıydı he eskısıne gore yanı hastalığına gore tabıkı cok ıyıdı cnku hasta halı cok kotuyu kendıne zarar verıyordu aynda baskasını gorup aynaya vuruyordu kendı kendıne sarkı soyluyor oynuyordu ıcınde bırı oldugunu soyluyordu falan..
allahım kımseye vermesın ınsallah.o buyuk bır acı yasamıstı ve ondan sonra bu hale geldı ama bundan sonra eskısı gıbı olurmu bılmıyorum

5,saydayım ve bazı yerlerı atlayarak okuyorum
3 yasında oglumun koluna ası yapıldıgında dayanamayıp aglıyorum dunya bana dar gelıyor :S
aysel hanımın yerıne kendımı koramıyorum :S cok uzucu bı hayat hıkayesı

suayf .!.:

Toparlayıp yazmayı düşünüyorum.Evet eşim ik ya da üç aydır kendisinden çok farklı davranıyor.Öncelikle o çok sosyal arkadaşlarıyla muhabbete bayılan, yeni insanlarla tanışmayı seven, komik esprili birisiydi.Kurban bayramından (memleketten) çalıştığımız şehre geldik.Bu arada ikimiz de öğretmeniz.Kurban bayramından beri böyle.Hiç kimseyle doğru dürüst konuşmuyor, önüne gelen herkese küfrediyor. Geceleri uyuyamıyor.En sevdiği arkadaşıyla bile iletişim kurmuyor, hiç gülmüyor, benimle hiç iletişime geçmiyor.En son dün sinir krizi gibi bişi geçirdim sanırım beni sakinleştirmeye çalıştı.Olanları anlattı.Hiçkimseyle konuşmadığını, hiçkimsenin onun anlamadığını, durup durduk yere küfrettiğini, en sevdiği arkadaşlarından nefret ettiğini, nefret ettiği için kendini sevmediğini, her şeyi parçalamak, yıkmak istediğini, kendini zor durdurduğunu, kırmızı ışıkta geçmese bile kırmızı ışıkta geçtiğini hayal ettiğini onu bunun için mahkemeye götürdüklerini hayal ettiğini, içinde bir ses oladuğunu susturamadığını, o sesin hep olumsuz şeyler yapmasını istediğini, okuldan arabayla gelirken arabada arkadaşları varken arbayı durdurup şehre yürüyerek gelmek istediğini, hep gitmek istediğini, bir ara kamyonun altına arabayı sürdüğünü ama kamyoncu sayesinde kurtulduğunu, müdürünü her görüşünden ondan nefret ettiğini onu parçalamak istediğini anlattı.Sessizce dinledim.Bu arada eşim bir aydır psikiyatra gidiyor.R....... ve bi ilaç daha kullanıyor.Her psikiyatra gittiğinde psikoloğa yönlendiriyormuş, ikidir onunla tartışıyormuş.En son eşime" hayattan beklentin varsa bana gel" demiş psikolog.
Bense dua etmekten başka birşey yapamıyorum.Bir çözümü vardır diyorum ama dün bütün umutlarımı söndürdü.allaha bana bir umut ışığı gönder diye dua ediyorum. 3 senedir evliyiz, çok kavgalar yaşadık ama o beni hiç bırakmadı. İki düşüğüm oldu benim de.En sonuncusunda dış gebelik olup iç kanama geçirip ameliyat oldum. Eşimin ailesiyel de benim ailemle de çok sorunları oldu.Eşimin ailesiyle sorunu da para mevzusu ve bir de kardeşinin sorunları, genelde kardeşinin sorunlarını çözmeye çalışan oydu.Benim ailem onu çok sevmedi sanırım şimdi konuşmuyorlar zaten.Abimle küsüz. Yeni ev aldık 8 ay oldu.Borçlarında çok zorlanıyoruz.Boğazımıza zor yetiyor araya benim hastalığımda girince hep eksi hesapta kalıyoruz.Ev alırken arabayı da değiştirmek zorunda kaldık.Göz bebeği arabasını satıp sürekli sorun çıkaran daha ucuz bir araba aldık. Eşim ilk görev yerinde iki soruşturma geçirmiş, bunun yanında en yakın öğretmen arkadaşını soba zehirlenmesinden kaybetmiş.Terör bölgesiymiş çalıştığı yer.Onu orada hiç sevmemeişler, küflü ekmek yediği günler olmuş.Bu arada dönemin başında da gereksiz insanlar yüzünden neredeyse soruşturma geçiriyordu.Eşimin yaşadığı sıkıntıların biz özeti bu.
Sizden şimdi bana bir kapı açmanızı eşini kurtarabilirsin ...........ları yaparsan demenizi istiyorum.Çünkü yaklaşık iki aydır her gün ağlıyorum eşimin bu haline.Elimden bir şey gelsin istiyorum.Göz göre göre böyle bir hayat yaşamasın daha kötü olmasın istiyorum.Lütfen yardım edin

Genişletmek için tıkla...

çok çok geçmiş olsun. Belirtiler her ne kadar şizofreni gibi gözüksede şizofreni olmayadabilir. Eşinizin yaşadığı olaylarda psikolijsinin bozulması o kadar normalki.
Şimdi burada yazamıyorum ama söylediğiniz hareketleri çok yakınım 2 kişi yapıyordu.
Hatta dediğiniz o r..... ilacı ve bir tane daha kullanıyordu.
Eşiniz Yaşadığı olaylara bağlı olarak atipik psikozda olabilir. Ayrıca şizofreni tanısının koyulması için hastanın 6 ay gözlemlenmesi gerekiyor, hastanede yatması gerekiyor, Zaten psikoloğa gidiyormuşsunuz verdikleri ilaçları aksatmayın, hatta her gün aynı saatte içmesini sağlayın. bu dönemde moral çok önemli her zaman ne olursa olsun yanında olduğunuzu hissettirin psikoloji bozulunca maalesef hasta tutunacak dal arıyor çocuk gibi masum oluyorlar, size açılmış ne mutlu, psikolğa sizinde gitmeniz, eşinize karşı nasıl davranmanız gerektiğini sormanız lazım. Sizin davranışlarınız onu inanın çok etkiler, siz iyiyseniz onuda iyi edersiniz.

Umarım iyi bir tedavi ve de eşinize olan desteğinizle bu kötü günleri atlatırsınız. Sizde Oğlu şizofreni olan Aysel hanım gibi dimdik olmalısınız.

Nihil arkadaşımız bu konuda tecrübeli onunda, kardeşi şizofreni ama uzun zamandır girmiyor siteye. Keşke gelse. Sizi çok daha güzel aydınlatırdı.

Merhaba nihil. Ben dayısı şizofren olan bir bayanım ve sızınle kesınlıkle konusmak ıstıyorum eger uygun gorursenız

nihil .!.:

amin siratu. Size de allah şifa versin. şizofreni yakını olmak zor. çok zor. O tetiktelik hali yapışıp kalıyor insana.


Içten dualaların için sağolasın mertm. Bizimde öyle bir dönemimiz olmuştu. Ilaçlarını kullanmıyordu benim kardeş. Delirmiştim. Tahmin ederim nasıl üzüldüğünü.
Allah kolaylıklar şifalar çözümler çıkarsın karşınıza inşallah.


Yakınımda dizimin yanında olmasına rağmen aysel hanımın ve serdar kardeşin hikayesini okuyunca hasta yakını olarak bende çok çok çok bilinçlendim. Kardeşime bakışım değişti. Tavrım değişti. Aysel hanımın merhameti çevresine karşı ilgisi alakası takdirlik numunelik.
Fikirleriniz ve su serpen temennileriniz için teşekkür ederim size de sevgili nesin.

Genişletmek için tıkla...

sabahın bilmem kaçında buraya nasıl neden geldim bilmiyorum ama yazmalıyım
bende bir şizofren kardeşin ablasıyım yaş 17 yaş 30 etti 13 sene koca 13 yılbu hastalıkla geçti kardeşim şimdi 90kilo aldığı o lanet ilaçlardan sonra bu hale geldi tığ gibiydi halbuki,üni sınavına girmişti kazanamaıştı az puanla sonra bir gün anneme banyoda birsey attı yüzüne gelmedi ama o gün anladık herseyi kardeşim şizofrenmiş demek..peki neydi bu şizofren denilen sey....bilmiyorduk ki annem önceleri çok ağladı ergenliktir belkide geçer dedi doktorun verdiği ilaçları vermedi okulda öğretmen yüznüne kitap atmış çünkü uyuyor diye annmede ilacı kesti uymasın diye uyumadı evet ama ilerledi bu şizofrende..
kaç kez kitaplarımı attı yerlere finallerim vardı bir gün kala gittim kitap aldım annemle bize cok vurduğu oldu bana vurdugu için annnemde odamı ayırdı babam malesef güç kullanmak zorunda kaldı sonra geldi ağladı ağladı annem agladı ben agladım paranın sökmediği yerdeyiz işte dedi babam sonra hep devir daim devam ettik
kendi kendine gülüyor konuşuyor ben o kız değilim beni gelip bulacaklar beni o kızla değiştirecekler siz benim ailem değilsiniz beni görüyorlar diyordu bana küfred,yordu arkadaşlarımın yanında bir gün çok kötü birsey dedi bana sen ooooooooosun dedi agladım bir daha arkdaslarımın yanına onu götürmedim eve hapsettim onu aklımca kötümü ettim ben nasıl bir ablaydım hiç abla olamadımki ona anlayamadım onu bazen dinlemek istedim anlamadımki onu içimden o anlattıkça yine başladı hı hı hı hı hep hı diyordum cvp vermiyordumki...derdine derman olamıyordum zor günlerdi

zordu kaç kez elini kesti evi param parça etti herşeyi döktü kırdı bitirdi camlar tabaklar yemekleri döküyordu yerken duvara ayran fırlatırdı annem gider temizlerdi ama bagırarak şimdi diyorum ona yakın olamadıkki ancak kızdık bagırdık doktor doktor gezdikmi hayır hastalık yerleşti biz öyle anladık durumun agırlıgını


hastanede ilk yatış...ist geldik dayım hasta dedik seni göztermiycez o günü unutamam doktor gördü beyin filminde her yer kırmızıydı bu ne demek? beyin işlevini kaybetmiş demek..doktor onu yukarı alın dedi nereye gidiyorum bile diyemedi ki baktı ölece bana o gitti agladım annem bitmişti bayıldı sandım hastenden alıdıgmızda artık o değildi sanki daha kötü olmuştu beyine elektirik soku vermişler anne beynim agrıyor dedi eve giderken arabada elimi tutdu gözlerim doldu lanet ettim kendimden nasıl bir ablaydımki kardesime yardım edemedim hep bagırdım dısladım onu eve geldik bir hafta ilac aldı sonra ilac acıklamalrını okumus ben almıyam ilac falan dedi zora gelmiyordu almadı aldıramadık ondan sonra artık hep bir kovalamaca ilacları yutmuyor dilinin arkasında saklıyordu...


hastaneye yine yattı biraz iyi gibiydi bu seferde baska birsey basladı...eli ne olmuştu öle hep suyla uğraşıyordu sudan cıkmayan balık gibiydi suyla yaşayan bir ölüydü sanki 3 gün banyaoda kaldı cıkaramadık bu sefer obsesif takıntılı birihaline gelmişti kronik şizofren obsesif takıntı hala zor günler geçiriyor annemler ben evlendim artık hergün görmüyoum görmedigim için sanki iyi gibi ama değil göz görmez gönül katlanır hikayem bu şimdi evlendim yan odada nişanım var gelmedi düğünüm oldu gelmedi enişte neymiş bilmedi oynamadı sac yaptırmadı o tuhaf gece kıyafetleri olmadı telası olmadı biz kostururken onun hayatı ayrı bir odada devam etti kardesin nerde dediler anlattık


zordu anname anne benim ceyizlerimide mi ablama vercen demiş annem hayır sana ayırdım yatagına koycam yeni evimizde odana demiş sevinmiş o kadar basittdi onun için hersey tamam verme ablama demiş sonra bana dedi birgün benim ceyizmide sen al yok ablacım sende durdun dedim neden ben evlenememiycem diye dimi dedi diyemedim birsey istemiyorum al dedi alamadım alamadım alamadım alaadım


zordu zor ilaclar iğneler soklar hastaneler annemin gözyasıyla sabaha kadar beklemesi...

onu hayatda tutan ek sey şimdi yiğeni..ilk zaman kabul edemedi sonra teyzem demeye basladı sevdi nou kokladı öptü halbuki benim iknci bebegimde oydu kendide bebekti bebek kadar masum daha cok sey var yazacak ama kelimeleri toparlayamadım bir gün tekrar yazma istegini duyarsam yazıcam nihil hanım siz iyi bir ablasınız ben gibileri varken ele müthişsiniz ben siz gibi olamadım olamadım olamadımm saygılar

benim erkek arkadaşıma doktor şizofreni başlangıcı teşhisi koydu.ilaçlar vermiş kullanıyo şuan.ama ben bu hastalık ilerler diye çok korkuyorum.ona nasıl davranmalıyım, iyi olması için neler yapmalıyım?

Abimde uzun yıllar şizofrenle mücadele etti. çok zor yıllardı. Kolay atlatılabilen bir hastalık değil maalesef. özellikle ilk bahar ve son bahar dönemlerinde şiddetli atakları oluyor. Allah bu hastalıkla mücadele edenlere sabır versin.