Şizofreni hastalığı ve hasta yakınları paylaşım/bilgilendirme köşesi

dideral .!.:

Evet konuşursan çok iyi olur forum sahipsiz atıl durumda kalmaktan kurtulur en azından.

Genişletmek için tıkla...

Şizofreni.biz'de bu linki paylaşırsan belki -şimdilik- sorusuna yanıt almak isteyen yazabilir. Bilgi sahibi olan kişi buradan da yanıtlar.

Söylediğin gibi pasif kaldığı için forum, bilinmiyor. Burası gün içerisinde hızlı akan bir forum.

Nihil .!.:

Şizofreni.biz'de bu linki paylaşırsan belki -şimdilik- sorusuna yanıt almak isteyen yazabilir. Bilgi sahibi olan kişi buradan da yanıtlar.

Söylediğin gibi pasif kaldığı için forum, bilinmiyor. Burası gün içerisinde hızlı akan bir forum.

Genişletmek için tıkla...

Paylaştım.......

Nihil sende çok iyi bi ablasın, ağlayarak okudum Serdar'ın ve anneciğinin hikayesini. bende bi psikoz hastası kardeşiyim, benimde ablam hasta. bizde çok zorlu günler geçirdik ailece ama zorluklardan ziyade insanın canından bi parçanın bu kadar sıkıntı çekmesi insanı yıpratıyo,yaşamayan anlayamaz, anlayamıyolar da zaten heralde bu yaşımda 70 yaşında insanın ulaşamıyacağı hassasiyete ve olgunluğa ulaştım.evet çok zorlu bi yaşam bizim ki ama herşeye alışılıyo ve hayat herkes için aynı hızla akıp gidiyo biz sabırlı olabilirsek daha kardayız gibi geliyo.. tanımasamda sevgiyle kucaklıyorum seni

Nihil
Sana çok teşekkürler. Hiç bilmezdim böyle sürüp giden hayatların varlığını...
Çok üzülerek okudum... Sabahı ettim. Çok etkileyici, çok yıkıcı
Rabbim her birinin ve yakınlarının yardımcısı olsun.
O herşeyi gören bilen ve duyandır. O'ndan ümit kesilmez.

gossipgirl_ .!.:

Nihil sende çok iyi bi ablasın, ağlayarak okudum Serdar'ın ve anneciğinin hikayesini. bende bi psikoz hastası kardeşiyim, benimde ablam hasta. bizde çok zorlu günler geçirdik ailece ama zorluklardan ziyade insanın canından bi parçanın bu kadar sıkıntı çekmesi insanı yıpratıyo,yaşamayan anlayamaz, anlayamıyolar da zaten heralde bu yaşımda 70 yaşında insanın ulaşamıyacağı hassasiyete ve olgunluğa ulaştım.evet çok zorlu bi yaşam bizim ki ama herşeye alışılıyo ve hayat herkes için aynı hızla akıp gidiyo biz sabırlı olabilirsek daha kardayız gibi geliyo.. tanımasamda sevgiyle kucaklıyorum seni

Genişletmek için tıkla...

Geçtiğimiz pazar günü kardeşim akşamdan saati kurmuş, sabah erkenden 8 - 9 gibi uyandı. Traş oldu giyindi kuşandı, ben çıkıyorum deyip alel acele çıkarken nereye gidiyorsun demelerimize aldırış etmeden bağcıklarını bağlar bağlamaz gitti. Öğlenden sonra ikiye doğru eniştesini aramış,
eniştecim ben işe girdim, gece onbir buçuk gibi evde olucam beni merak etmesinler
ne düşüneceğimizi bilemedik. şaşırdık, sinirlendik, heyecanına üzüldük, ebruli duygular geldi içimize.
evvelsi günden bize söylese ya. istanbul. insanın aklına neler gelmiyor ki.
dışardan baktığın zaman aslan gibi delikanlı ama akıl ne büyük nimet.
gece onbire doğru dedim dışarıdan gelicek sıcak bir çorba yapayım açtır şimdi,
sebzeli etli tarhana çorbası yaptım. ara ara balkondan da bakıyorum, baktım ellerini cebine koymuş aheste aheste geliyor
annee dedim bizimki geliyor:) annem de çok rahatladı. için için telaşlanıyor kadın da.
erkek eve gelince hemen iş sorulmazmış ya, önce karnını doyurduk, üzerini değiştirdi filan,
sanki haberimiz varmış gibi de davranıyoruz, eleştirme, suçlama, neden haber vermedin vari sözler de yok.
hayırlı olsun filan teşvik edici konuşuyoruz. sabah kaçta gidiceksin tekrar uyandıralım dedik,
yok dedi, işi bıraktım ben abla dedi. çok ağır geldi bana dedi.
sonrasında eniştesini aradığı telefondan çalıştığı yere ulaşmış eşim, iş sahibi demiş çok tutuk. birşey söylüyorum hemen kavrayamıyor
dalga geçerler burada onunla. o nedenden çalıştırmadım demiş.
adama da söylendim, madem öyle ne diye çocuğu gece onbire kadar çalıştırıyorsun, erkenden gönder evine. karanlıkta kuytu yollardan eve gelmiş.
düşündükçe midemin acıdığını hissediyorum.

Tahammülsüzleşiyorum bazen gossipgirl. En fenası da ne yapacağını bilememek. Bu konuda ne yapacağımı bilmiyorum.
İşe girmek çalışmak istiyor. Çok istiyor. Abla arkadaşım polis olmuş,
arkadaşım bankada müdür olmuş, dedikçe onun aklından düşünüp daha fazla üzülüyorum. üzüldüğüne de ayrıca üzülüyorum çünki.

Bu çocukları, terkeden, bırakıp giden ebeveynlerin dünyasına girmeyi, nasıl bırakabildiklerini anlayabilmeyi isterdim.
Engelli diye bakmamak için, terketmeyi seçiyorlar. Sana muhtaç olan evladını, üstelik engelli evladını yokmuş farzederek sana bakamam artık diyerek
bırakıp kaçmak.
Sahiden o insanların beyin işleyişini anlamak isterdim. Kendilerine nasıl haklıyım ben, diyebildikleri mantığı anlamak için.

Gossipgirl, benim kardeşin raporunda F20 atipik psikoz yazıyor. %80 özürlü. Tedavi ile çalışma olanağı vermeyen. Hastalığı süreklidir ibareleri de ekli.
Kardeşimin erkek değil de kız olduğunu düşününce, şükrediyorum. Derdim nimetmiş diyorum. Allah muhafaza dışarı çıksa gelene kadar neler gelmez insanın aklına.

Senin ablan kaç yaşında senin? Hastalık öyküsünü biraz anlatır mısın?
Kaç yaşında başladı..Şimdi nasıl..İlaçlarını düzenli alıyor mu..Kiminle kalıyor..Tüm gün neler yapıyor evde..Zor mizaçlı birisi mi..
Karekterinde hastalık seyrinde yönlendirici olduğunu düşünüyorum çünki.

Anlattığın için teşekkür ederim arkadaşım. Psikoz hastalığı yakınlarının hastaya davranışlarının birbirine yön vereceğini düşünüyorum.
Bunun yanında duygu yalnızlığı hissetmemek de hasta yakını için olumlu hissetiren destekleyici bir psikoloji. Sevgiler.. Sabırlar.. Kolaylıklar dilerim sana ve ailene.. Tekrar gel..

UykusuzPrenses .!.:

Nihil
Sana çok teşekkürler. Hiç bilmezdim böyle sürüp giden hayatların varlığını...
Çok üzülerek okudum... Sabahı ettim. Çok etkileyici, çok yıkıcı
Rabbim her birinin ve yakınlarının yardımcısı olsun.
O herşeyi gören bilen ve duyandır. O'ndan ümit kesilmez.

Genişletmek için tıkla...

Dualarını aldım, hissettim, Amin dedim, sağolasın UykusuzPrenses. Var ol.
Teşekkür ederim ziyaretin için de.

Sevgimle.

çok çok çok geçmiş olsun nihilllciğimm ben inanıyorum senin kardeşinde iyleşcekk dualrım sizinleee yalnız değilsinizz...

turkuaz01 .!.:

çok çok çok geçmiş olsun nihilllciğimm ben inanıyorum senin kardeşinde iyleşcekk dualrım sizinleee yalnız değilsinizz...

Genişletmek için tıkla...

Ev içerisinde kaygı yaşadıkça iyileşeceğine inancım sarsılıyor. Zaten iyileşmekten kasıt hastalığın kendine has semptomlarını fark edebiliyor olması. Evet, ben şizofreniyimi kolaylık ile dile getirebilmesi.
Kütüphanesi kpss sınav kitapları ile dolu.
Hiç yokmuşcasına gördükçe de almaya devam ediyor. Çalışıyor. Halbuki giremez ki..
Anlatıyorum..Raporumuz var bizim diyorum..Bak diyorum çalışamaz yazıyor raporumuzda diyorum..Ben özürlü değilim abla diyor..Şizofreni olmıycam ben diyor..
Kendince raporu yetkili kuruma verirse hasta olacağını düşünüyor sanırım.
TC kimlik numaran ile bilgilerine bakınca rapor ayrıntılarına ulaşılır ve kanunen alınamazsın, belki ileride rapor değişirse o zaman çalışırsın girersin inşallah diyorum hiç olmazsa ümidi kırılmasın diye.
Hayır abla ben şizofreni olmıycam diyor..Dün yine gitmiş 1500 sayfalık komplike bir soru bankası kitabı almış..

Kabullenebilmesi için daha ne kadar zaman geçecek?

Sağolasın turkuaz..Teşekkür ederim..

of canım yaaa((( ne diycegimi bilmiyorumm ben çok kötüyüm bugün bu başlığı okudum ya aklımdan bi an bile çıkmıyooo allahımmm inşallah şifasınıı verir.

merak ettim kardeşin kaç yaşında? ünv mi okudu ne zmandan beri hasta nilciğim?

turkuaz01 .!.:

of canım yaaa((( ne diycegimi bilmiyorumm ben çok kötüyüm bugün bu başlığı okudum ya aklımdan bi an bile çıkmıyooo allahımmm inşallah şifasınıı verir.

Genişletmek için tıkla...

turkuaz01 .!.:

merak ettim kardeşin kaç yaşında? ünv mi okudu ne zmandan beri hasta nilciğim?

Genişletmek için tıkla...

Genellikle lise çağlarında kendini gösterir hastalık. Kardeşimin de öyleydi. 17li yaşlarda halüsinasyon ile başlamış..Garip davranıyordu ama hiç farketmedik ki..Bir de ergenlik yaşları olunca ister istemez insan ergen psikolojisi diyor..Ama hastalığın varlığını bilse idik, duysa idik elbette acaba der hekime danışırdık..
Üniversiteyi azimle okudu..Çok gayret gösterdi..4.sınıfta geldiğinde alttan 40 dersi vardı..Ailece dedik gerek yok artık üzülme..Donduralım kaydını dedik..Hararetlenmişti hastalığı çünki..Saldırgandı o zamanlar..Küfürlü konuşuyordu ki, düzeyli mesafeli bir karekteri vardır..Çok çok kötüydü o zamanlar..
Azmetti.Çalıştı.Çok çalıştı. 40 dersini de verdi 1 sene de. Aldı diplomasını.
82 doğumlu kardeşim. 30 yaşında olmuş işte..
Aslında daha da geriye gidip düşündüğümüzde, bebeklikten beri farklılığı vardı..Hatta doğarken hiç ağlamamış. Annem çok çok zor bir doğumdu diyor.
Böyle zor doğumlarda bebeğin beynine oksijen gitmediğinden hasar meydana gelebiliyormuş. Ağlamazlarmış doğum esnasında bebekler.
Kardeşim de hiç ağlamamış doğduğu esnada. Başındaki hemşireler öldü zannetmişler. Dakikalar sonra bir nefes ıh sesi çıkmış derinden derinden.
30 yaşında aslan gibi boylu poslu genç delikanlı. Esmer yakışıklısı koca adam.
Ama bebek gibi özenli yaklaşmak gerekiyor. Hassasiyet göstermek gerekiyor. Bebeğe gülsen, o da sana gülüyor, karşılık veriyor. İlaçlardan dolayı galiba
kardeşim hiç gülmüyor..Hiç..Sürekli düşünceli ve sıkıntılı bir hal..
Duyguyu ajite etmekten rahatsız olurum. Hissetmediğimi söylemekten de. Hissedilmeyenin söylenilmesinde.
Samimi olmayı, içtenliği ilke edinmiş bir yapım var. Niye bunu dedim bilmiyorum. Öyle işte.
Sahiden insanın kuvvetini düşüren bir hastalık, hem hastanın hem hasta yakının.
Bağışıklık sisteminin zayıflayabildiği gibi insanın tahammülü de zayıflayabiliyor galiba.

Nihil .!.:

Senin ablan kaç yaşında senin? Hastalık öyküsünü biraz anlatır mısın?
Kaç yaşında başladı..Şimdi nasıl..İlaçlarını düzenli alıyor mu..Kiminle kalıyor..Tüm gün neler yapıyor evde..Zor mizaçlı birisi mi..
Karekterinde hastalık seyrinde yönlendirici olduğunu düşünüyorum çünki.

Genişletmek için tıkla...

Ablam 28 yaşında şuan ama hastalığı çok erken başladı 11 yaşındaydı. çok erken bi yaş olması bizim için herzaman dezavantaj oldu çünkü direk alevli bi şekilde başladı kesinlikle hiç bişe anlayamadık gayet sağlıklı normaldi. bigün kabus başladı işte sabah çığlıklarıyla uyandık hiçbirimizi tanımıyodu ve suratımıza bakıp canavar görmüş gibi hepimizden kaçıyodu 17 sene önce ki olay ama inan dün gibi gözlerimin önünde. bizim olay çok karmaşık gelişti Nihil, Serdar'ın annesinin anlattığı bazıları gibi annemde kesinlikle ablamın psikolojik yada beyinsel bi hastalığı olduğuna inanmadı hala da inanmıyo..

O yüzden biz olaya hacı ve hocalarla başladık olay çok daha kötü noktalara vardı sonra çeşitli profesörlere götürdük ilaç tedavisine başladılar ablam bi kere balkondan atladı burnu bile kanamadan atlattı bi kere bütün ilaçlarını içip intihar etti midesini yıkattık sonunda annem ilaçlarla daha kötü olduğunu düşünüp çok uzun bi süre tedavisiz bıraktı malesef ablamı.evde kendince oyaladı sürekli farklı hacı hoca adreslerine devam etti.
en son geçen sene benim ısrarlarımla özel bi hastaneye yatırdık çünkü kesinlikle devlet hastanesinin lafını bile ettirmiyodu annem ona da üzüntüden bişe olmasından korktuğumuz için özel bi hasteneye yatırdık inan ama inan o bile zorla. sonuç çok daha kötü oldu malesef çok güvenerek gittiğim sahibi olan Prof. sürekli tvlerde ahkam kesen ne kadar dikkatli ve iyi bi tedavi verdiklerinden bahseden doktorun hastanesinde aşırı dozda ilaç yüklenmesinden günlerce yoğun bakımda yattı ablam ölümden döndü yine.
şuanda en ufak bi psikotik ilaç içtiği zaman bütün vücudu kasılıyo epileptik tepkiler veriyo ilaca o yüzden şuanda ilaçsız bi şekilde anlıyacağın.
durumunu sorarsan kesinlikle sokağa çıkması gibi bi durum söz konusu diil. sürekli gözetimimizde zaten öyle istekleri de yok tamamen ayrı bi boyutta bizimle iletişimi var hepimizi tanıyo ama kendi kendine konuşup gülme durumları devam ediyo çok şükür şimdilik asabi diil çünkü bi dönem çok fazla kriz geçiriyodu ama şuanda ilaçsız ve sakin bi durumda tabi ki televizyon izlemek dışında hiç bi aktivitesi yok küçük bi çocuk gibi oratlığı karıştırma huyu var o yüzden kendi odamızı dolaplarımızı fln kitliyoruz onuda sürekli gözetim altında tutuyoruz yani tamamen bize muhtaç bi şekilde yaşamını sürdürüyo.
kısa özeti böyle, merak ettiğin bişe olursa herzaman anlatırım.

Gossipgirl; Çok üzücü anlattıkların. Hastalığın depdebeli dönemlerini hala yaşıyorsunuz.. Bir ara biz de evdeki kesici aletleri saklayıp, odalarımızı kilitleyip öyle uyuyorduk.
Doktor tedavilerinden sonra, son iki üç yıldır bir gün beş bir gün altı ilaç kullanıyor. 15 günde bir de depo iğnesi var. İğnesini bir iki gün geciktirdiğinde abla hissediyorum iğnesizliği diyor. Bi gerginlik agresiflik hissediyorum diyor..
Canım, bu hastalık, şizofreni, ilaçsız zoru daha da zorlaştırır..Zaten vücudu terkedip giden bir hastalık değilken hele ki ilaçsız
hem aileye hem hastaya çok daha zor.
İstanbul'da Alp Üçok Bey şizofreni dalında isim yapmış bir hekim, biliyorsundur. Muayene ücreti 350 tl.
Tuzla da dünya şizofreni derneği var. Aysel hanım sürekli başında. Şizofreni hastalığını bizzat yaşayanların okulu orası.
Belki annen ile giderseniz ablan için de yeni birşeyler düşündürebilir.

Nihil özel mesaj yazamıyorum...sakıncası yoksa mail adresini paylaşır mısın,
sormak istediğim şeyler var

benim de yakın akrabam da var.çok sevdiğim bi abim.gençlik yılları o kadar hoş,sosyal,bol cevreli geçti ki...herkes çok severdi,yakışıklı idi çok.arkadaş çevresinde sayılan bi insandı.kendine çok bakar her şeyn en iyisini alırdı.kolay klay beğenmezdi.sporu nu ihmal etmezdi.esprilidi de burnu havada bi tipti kısaca.gel gelelim iş hayatına atıldıktan sonra nüksetti bu hastalık.yani o zman anlsıldı.kendisi makine mühenisi idi yıldız teknik ünisinden. çok da düşüncelidir.ordaki işçi cıkarımlarnı kafasına çok takıyordu.herkesin derdine o koşuyordu.snra kardesi askere gitti. bi sabah uyandı.pencerelere yaklasmayın birilerini çağırın çok kisi olsun evde demeye başladı.herkes kaldı öyle.psikolog arastrmaları başladı derken intihara teşebbüs etti.çok şükür kurtuldu.ne olduğunu ne gördüğünü düşündüğünü kafasındakileri kimse bilmiyor.mevsim değişikliklerinden çok etkileniyor.o zman bu istekleri daha çok artıyor maalesef .ilaçlarını da düzenli kullnamadığında bir de.son zamnlar da epey kötü.ilaçlarımı içiyorum diye içmemmiş bi süre.ilaçların yan etkileri de onu yoruyor o yüzden istemiyor ama mecbur içmeli de.bu artışlar olunca doktoru hastaneye yatrmak istedi.sizofreni konusunda çok iyi diyebileceğiniz bi doktor var mı ?doktor da çok önemli çünkü kendine zarar vermese sorun yok da olmuyor işte.

sağ ol canım .hastahaneye yatırıldı.erenköye doktorunun önerisi ile.bugün şok tedavisi uygulanacaktı .son durum ne bilmiyorum

off Nihil kardeşinle sizin ilişkinize de ayrı üzülüyorum....yaşayan bilir....bizde ablam hiç bi zaman hastalığını farkedicek seviyede olmadı, bu durumu açısından kötü ama vicdanen bizim işimizi biraz kolaylaştırdı....bazen tamamen bilinçli olmadan dahi olsa kendi kendine konuşurken bile hiç bişe fayda etmiyo fln diyo bunu üzülerek söylemiyo ama biz yinede mahfoluyoruz....kardeşinin durumunu düşünüyorum sizinde fiziksel sıkıntılarınız bize göre az, daha kontrol altında,hastalığının farkında ve bilinçli durumda kardeşin ama, buda duygusal olarak daha yıpratıcı seni çok iyi anlıyorum....umarım çok güzel diyaloglarınıza şahit oluruz burda kardeşinle ilgili...en azından bu konuda umudunuz yüksek,buna inanıyorum.....

ben çok üzüldüm hem serdar abi ile aysel hanımın hikayesine hem de sizin hikayenize ve daha bir çok şizofreni hastası ve yakınına Allah yardımcımız olsun zor bi durum benim de babam bipolar bozukluk hastası çok zor çok iyi biliyorum ama bipolar bozukluk şizofreni kadar ciddi bi hastalık değil bu hastalık yüzünden bizim de yuvamız dağıldı 27 yıl boyunca annem babama baktı hiç gık demeden ama o (babam dediğim insan) hep annemi dövdü manik olunca da olmayınca da ha bi de maniği gelince anladığı için gidip içti içti aklınıza gelecek tüm pislkleri yaptı bize hayatı zehir etti de ne oldu şimdi yalnız kaldı . bu yazdıklarımı okuyunca diyeceksiniz ki ne acımasız insanlarsınız siz öyle adamı bırakmışssınız merak etmeyin o çok akıllı sağlıklı biri raporu da yok bu arada belirteyim ama insan çektiğini bilir bir günümüz huzurla geçmedi bu onun hastalığından kaynaklana bi şey değil kötülüğünden kaynaklanan bişy hem de alkol bağımlısı tüm kötülükleri ben annem ve abime yapıyordu dışardaki insanlara ve ya pmazdı onlara melek gibiydi ben çocuk aklımla zamanında çok üzülürdüm ama o her şeyin farkındaydı bu kadar zormuydu bilmiyorum içimdekileri de aktaramıyorum bilmiyorum ayrıca bipolar bozukluk dediğimiz durum 50kişiden birinde görünen bi durum ömür boyu kullanılacak olan ilaçlarla manik dönemlerin önüne geçiliyor ama benm babam ilaç kullanmazdı pek normal dönemlerinde de çok sinirli evde hep şiddet gösteren içki içen biryidi bilmiyorum neden bunları buraya yazdım ben korkuyorum şizofren olmaktan cidden korkuyorum genetik bir yatkınlık olabilir diye düşünüyorum bn de bazen normal davranışlar sergilemiyorum sebepsiz yere çıldıracak kadar sinirleniyorum önceden krizler geçirirdim çocukken çok şükür babamdan ayrılalı (yaklaşk 1yıldır)krizlerim geçti ama çok çok sinirli biriyim bu da eve gelince orataya çıkıyor kendimi anlayamıyorum çok stresli durumlardan geçtiğim oluyr bu sepeple korkuyorum çünkü bu tür hastalıkların zemini hazrısa stres tetikleyici oluyor. bilmyorum bunları neden buraya yazma ihtiyacı duydum hiç bilmiyorum .