- 26 Şubat 2012
- 7.313
- 19.544
Bizde esimle, sizin şu anlattiklarinizdan taban tabana zıt bir hayat yaşıyoruz..Merhaba,
Eşimle huzurlu, stabil, sorunsuz ve mutlu bir evliliğimiz var. 6 yıl mesafe ilişkisi sonrası yaklaşık 2 yıldır evliyiz. Biz çok mutlu ve hiç tartismasiz yasamamiza rağmen çevremdeki herkesten negatif yorum-elestiri alıyoruz. Sizce bizim değişmemiz gerekir mi? Normal değil miyiz? Bir şeyler eksik mi, bir şeyleri mi kaçırıyoruz?
Sorun şu ki, biz çok bireysel yaşayan bir çiftiz ve böyle çok mutluyuz. Örnekler: mesela akşam yemeğinde ben bir şey dinlemekten yavaş yavaş yemekten hoşlanıyorum, eşim hızlı ve çalışırken ya da bir şeyler izlerken bu sebeple çoğunlukla ayrı yemek yiyoruz. Uyuma ve uyanma saatlerimiz farklı, bu sebeple ikimiz de evden çalışmamıza rağmen farklı saatlerde kahvaltı yapıyoruz ya da yatağa gidiyoruz. Tabi günaydın iyi geceler sarilmalarimiz var :) evden çalışsak bile kahve molalarimiz vb farklı.
Tek tatile gitmekten hoşlanıyorum Ben, sanat tarih seviyorum bu sebeple bu tarz yerlere yalnız ya da arkadaşlarımla ailemle gidiyorum. Eşim bilgisayar oyunlarını çok seviyor, tatilde bekar arkadaşlarıyla villa vb kiralayıp sabaha kadar oyun oynuyorlar turnavalar düzenliyorlar, ben tabi ki katılmıyorum :) bana komik de geliyor kocaman adamların saatlerce oyun oynaması :) teknolojik gelişmelerle ilgili bu konferansları fuarları takip eder farklı şehirde ülkede olsa bile katılır, benim ilgimi cekmedigi için gitmem :) müzik tarzlarimiz farklı, o yüzden yalnız gittigimiz konserler çok oluyor. Ben tiyatro severim o sinema, ortak çok nadir gideriz. Benim misafirlerim geldiğinde o zaman geçirmek istemezse nazik bir bahaneyle evden gider, hatta ona dışarıda zaman geçireceği keyifli aktiviteleri ben bulurum. Aynı şekilde geçen hafta onun bir arkadaşı geldi, ben bir saat falan sohbet edip alışverişe çıktım... Buna benzer binlerce örnek verebilirim. Evde sorumluluklarimiz net bellidir, bu sorumlulukları asla aksatmayiz, is bölümümüz %50-50.
İkimiz de iyi maaşlarda çalışıyoruz, hem ortak hesabımız var ev giderleri tatil birikim vb için. Hem de tutarı keyfimize göre degismekle birlikte bireysel hesaplarımız var, ona asla parasını sormam o da bana sormaz. Ben ailemi sık ziyarete giderim canı aile ortamı isterse gelir, istemezse asla ısrar etmem o da bana aynı şekilde. Gece kız kıza ya da erkek erkeğe çıkarız/çıkarlar kimse o gece nerdesin bile yazmaz bazen sabahladigimiz bile olur. Birbirimizden tatlı söz güler yüzden başka hiçbir beklentimiz yok. Eşim olsa bile benim hoslandigim ama onun çok ilgilenmediği konularda ona ısrar etme hatta davet etme haddini kendimde bulmuyorum. O da benim sınırlarıma çok saygılı, geçen haftalarda mesela yıllık iznimin %70'ini onun olmadığı bi seyahatte çok da tanımadığı insanlarla geçirdim. ben yokken evde hasta olmuştu, keyfim bozulmasın diye bana söylememiş bile.
Her konuda çok özgür hissediyoruz ve gül gibi geçiniyoruz, ama çevremden sürekli eleştiri alıyorum. Siz ne düşünüyorsunuz?
Son olarak, duygusal anlamda da çok yoğun hislerimiz var, aşık olarak evlendik hala da öyleyiz. Bazen saatlerce sarmaş dolaş oluruz göz göze oluruz, dizi izleriz, spor yaparız, .... Bazen saatlerce yalnız zaman geçiririz. Onu çok derin çok farklı seviyorum, aşığım. O da aynı şekilde.
Hem çok farklıyız, hem de başka çok ortak yönümüz var. Sizce biz diğer çiftlerin bildiği/hissettiği bir şeyleri kaçırıyor muyuz? Cevrenizde var mı bizim gibisi?
Bana biraz hayalinizden bahsediyorsunuz gibi geldi. Siz boyle yasiyor olsaydiniz normaliniz bu olurdu ve anlatma geregi duymazdiniz insanlarin sizi elestirdigi konulardan bahsederdiniz tutmamis senaryo gibiMerhaba,
Eşimle huzurlu, stabil, sorunsuz ve mutlu bir evliliğimiz var. 6 yıl mesafe ilişkisi sonrası yaklaşık 2 yıldır evliyiz. Biz çok mutlu ve hiç tartismasiz yasamamiza rağmen çevremdeki herkesten negatif yorum-elestiri alıyoruz. Sizce bizim değişmemiz gerekir mi? Normal değil miyiz? Bir şeyler eksik mi, bir şeyleri mi kaçırıyoruz?
Sorun şu ki, biz çok bireysel yaşayan bir çiftiz ve böyle çok mutluyuz. Örnekler: mesela akşam yemeğinde ben bir şey dinlemekten yavaş yavaş yemekten hoşlanıyorum, eşim hızlı ve çalışırken ya da bir şeyler izlerken bu sebeple çoğunlukla ayrı yemek yiyoruz. Uyuma ve uyanma saatlerimiz farklı, bu sebeple ikimiz de evden çalışmamıza rağmen farklı saatlerde kahvaltı yapıyoruz ya da yatağa gidiyoruz. Tabi günaydın iyi geceler sarilmalarimiz var :) evden çalışsak bile kahve molalarimiz vb farklı.
Tek tatile gitmekten hoşlanıyorum Ben, sanat tarih seviyorum bu sebeple bu tarz yerlere yalnız ya da arkadaşlarımla ailemle gidiyorum. Eşim bilgisayar oyunlarını çok seviyor, tatilde bekar arkadaşlarıyla villa vb kiralayıp sabaha kadar oyun oynuyorlar turnavalar düzenliyorlar, ben tabi ki katılmıyorum :) bana komik de geliyor kocaman adamların saatlerce oyun oynaması :) teknolojik gelişmelerle ilgili bu konferansları fuarları takip eder farklı şehirde ülkede olsa bile katılır, benim ilgimi cekmedigi için gitmem :) müzik tarzlarimiz farklı, o yüzden yalnız gittigimiz konserler çok oluyor. Ben tiyatro severim o sinema, ortak çok nadir gideriz. Benim misafirlerim geldiğinde o zaman geçirmek istemezse nazik bir bahaneyle evden gider, hatta ona dışarıda zaman geçireceği keyifli aktiviteleri ben bulurum. Aynı şekilde geçen hafta onun bir arkadaşı geldi, ben bir saat falan sohbet edip alışverişe çıktım... Buna benzer binlerce örnek verebilirim. Evde sorumluluklarimiz net bellidir, bu sorumlulukları asla aksatmayiz, is bölümümüz %50-50.
İkimiz de iyi maaşlarda çalışıyoruz, hem ortak hesabımız var ev giderleri tatil birikim vb için. Hem de tutarı keyfimize göre degismekle birlikte bireysel hesaplarımız var, ona asla parasını sormam o da bana sormaz. Ben ailemi sık ziyarete giderim canı aile ortamı isterse gelir, istemezse asla ısrar etmem o da bana aynı şekilde. Gece kız kıza ya da erkek erkeğe çıkarız/çıkarlar kimse o gece nerdesin bile yazmaz bazen sabahladigimiz bile olur. Birbirimizden tatlı söz güler yüzden başka hiçbir beklentimiz yok. Eşim olsa bile benim hoslandigim ama onun çok ilgilenmediği konularda ona ısrar etme hatta davet etme haddini kendimde bulmuyorum. O da benim sınırlarıma çok saygılı, geçen haftalarda mesela yıllık iznimin %70'ini onun olmadığı bi seyahatte çok da tanımadığı insanlarla geçirdim. ben yokken evde hasta olmuştu, keyfim bozulmasın diye bana söylememiş bile.
Her konuda çok özgür hissediyoruz ve gül gibi geçiniyoruz, ama çevremden sürekli eleştiri alıyorum. Siz ne düşünüyorsunuz?
Son olarak, duygusal anlamda da çok yoğun hislerimiz var, aşık olarak evlendik hala da öyleyiz. Bazen saatlerce sarmaş dolaş oluruz göz göze oluruz, dizi izleriz, spor yaparız, .... Bazen saatlerce yalnız zaman geçiririz. Onu çok derin çok farklı seviyorum, aşığım. O da aynı şekilde.
Hem çok farklıyız, hem de başka çok ortak yönümüz var. Sizce biz diğer çiftlerin bildiği/hissettiği bir şeyleri kaçırıyor muyuz? Cevrenizde var mı bizim gibisi?
Ideal evlilik budur. Ornek olsun benceTeşekkürler yorumunuz için. Ama herkes bize "siz ev arkadaşı misiniz", "çok ayrisiniz", "bağıniz yok", çok özgürsünuz.... Vb yorumlarında o kadar çok bulunuyor ki, artık kendimizi sorgulamaya başladım.
Bu bakış açısı için teşekkür ederim. Bunu uzunca düşüneceğim. Aslında birlikte yaprigimiz da çok fazla şey var, doğa yürüyüşleri, takip ettiğimiz diziler, spor, özel günlerde çıktığımız yemekler...vb ama birçok çiftin birlikte yaptığı şeyleri ayrı yapıyoruz :)Biz de bir takım sebeplerden biraz boyleydik. Sonra çocuklardan yatakları da ayırma durumunda kaldık. Bir ara ben tek yatıyordum hatta koca yatakta. Oh ne rahat falan modundaydim.
Ama 12 yılın sonunda şunu farkettim ki bu ayrı ayrı olma durumları ilişkiye iyi gelmiyor. Sevgi olarak uzaklaşmasan da ilişki olarak birbirinden uzaklasiyorsun. Eşimle hala birbirimizi severiz. Kopamiyoruz. Ayrılık aşamasına geldik , herşey hazırdı ama sevgimizden döndük diyebilirim. Ama gerçekten ilişki birlikte bişi yaptkca güçleniyor.
Evlatla bile öyle. Birlikte yaşadığı evladıyla iliskisi daha iyiyken çeşitli sebeplerden uzaktan yaşanmış anne çocuk ilişkisi bile başka.
Yada arkadaslarla bile öyle oluyor. Ne kadar sevsen de artık fiziki olarak sürekli gorusmedigin birşeyler yapmadığın arkadaşınla birsekilde uzaklasiyorsun.
Bence şu an iyi bile olsa uzun vadede sorun olusturabilir. O yüzden belli araliklarla birlikte bisiler yapmaya çalışın. Haftasonu yemekleri birlikte yensin mesela en azından. Ona benzer bir sürü yol bulunabilir
İdeal ilişki eviliğe karşı biri olarak böyle birini bulayım ben evlenme teklif ederimMerhaba,
Eşimle huzurlu, stabil, sorunsuz ve mutlu bir evliliğimiz var. 6 yıl mesafe ilişkisi sonrası yaklaşık 2 yıldır evliyiz. Biz çok mutlu ve hiç tartismasiz yasamamiza rağmen çevremdeki herkesten negatif yorum-elestiri alıyoruz. Sizce bizim değişmemiz gerekir mi? Normal değil miyiz? Bir şeyler eksik mi, bir şeyleri mi kaçırıyoruz?
Sorun şu ki, biz çok bireysel yaşayan bir çiftiz ve böyle çok mutluyuz. Örnekler: mesela akşam yemeğinde ben bir şey dinlemekten yavaş yavaş yemekten hoşlanıyorum, eşim hızlı ve çalışırken ya da bir şeyler izlerken bu sebeple çoğunlukla ayrı yemek yiyoruz. Uyuma ve uyanma saatlerimiz farklı, bu sebeple ikimiz de evden çalışmamıza rağmen farklı saatlerde kahvaltı yapıyoruz ya da yatağa gidiyoruz. Tabi günaydın iyi geceler sarilmalarimiz var :) evden çalışsak bile kahve molalarimiz vb farklı.
Tek tatile gitmekten hoşlanıyorum Ben, sanat tarih seviyorum bu sebeple bu tarz yerlere yalnız ya da arkadaşlarımla ailemle gidiyorum. Eşim bilgisayar oyunlarını çok seviyor, tatilde bekar arkadaşlarıyla villa vb kiralayıp sabaha kadar oyun oynuyorlar turnavalar düzenliyorlar, ben tabi ki katılmıyorum :) bana komik de geliyor kocaman adamların saatlerce oyun oynaması :) teknolojik gelişmelerle ilgili bu konferansları fuarları takip eder farklı şehirde ülkede olsa bile katılır, benim ilgimi cekmedigi için gitmem :) müzik tarzlarimiz farklı, o yüzden yalnız gittigimiz konserler çok oluyor. Ben tiyatro severim o sinema, ortak çok nadir gideriz. Benim misafirlerim geldiğinde o zaman geçirmek istemezse nazik bir bahaneyle evden gider, hatta ona dışarıda zaman geçireceği keyifli aktiviteleri ben bulurum. Aynı şekilde geçen hafta onun bir arkadaşı geldi, ben bir saat falan sohbet edip alışverişe çıktım... Buna benzer binlerce örnek verebilirim. Evde sorumluluklarimiz net bellidir, bu sorumlulukları asla aksatmayiz, is bölümümüz %50-50.
İkimiz de iyi maaşlarda çalışıyoruz, hem ortak hesabımız var ev giderleri tatil birikim vb için. Hem de tutarı keyfimize göre degismekle birlikte bireysel hesaplarımız var, ona asla parasını sormam o da bana sormaz. Ben ailemi sık ziyarete giderim canı aile ortamı isterse gelir, istemezse asla ısrar etmem o da bana aynı şekilde. Gece kız kıza ya da erkek erkeğe çıkarız/çıkarlar kimse o gece nerdesin bile yazmaz bazen sabahladigimiz bile olur. Birbirimizden tatlı söz güler yüzden başka hiçbir beklentimiz yok. Eşim olsa bile benim hoslandigim ama onun çok ilgilenmediği konularda ona ısrar etme hatta davet etme haddini kendimde bulmuyorum. O da benim sınırlarıma çok saygılı, geçen haftalarda mesela yıllık iznimin %70'ini onun olmadığı bi seyahatte çok da tanımadığı insanlarla geçirdim. ben yokken evde hasta olmuştu, keyfim bozulmasın diye bana söylememiş bile.
Her konuda çok özgür hissediyoruz ve gül gibi geçiniyoruz, ama çevremden sürekli eleştiri alıyorum. Siz ne düşünüyorsunuz?
Son olarak, duygusal anlamda da çok yoğun hislerimiz var, aşık olarak evlendik hala da öyleyiz. Bazen saatlerce sarmaş dolaş oluruz göz göze oluruz, dizi izleriz, spor yaparız, .... Bazen saatlerce yalnız zaman geçiririz. Onu çok derin çok farklı seviyorum, aşığım. O da aynı şekilde.
Hem çok farklıyız, hem de başka çok ortak yönümüz var. Sizce biz diğer çiftlerin bildiği/hissettiği bir şeyleri kaçırıyor muyuz? Cevrenizde var mı bizim gibisi?
Bilmiyorum hangisi doğru. Ben de eşimle genelde birlikte tatil yapmiyorum. O sevmez. Ben de zorlamak istemiyorum. O da öyle kısıtlayıcı biri değil. O da zorlamayı sevmez. Daha yakın geçmişte bir ayrılık sürecimiz oldu. 1 ay ayrı yaşadık. O dönem bunları biraz düşündüğümde aslında bunun doğru olmadığına karar verdim. Kendi ilişkimiz açısından. Tabi birini sevmediği birşeye zorlamak iyi değil ama bir süre sonra illaki ortak zevkler oluşurdu. Yani bir tatile gittiğimizde denize girmese bile akşam yürüyüşü vs bile anı kalırdı. Onunla da gittim ama daha az.Bu bakış açısı için teşekkür ederim. Bunu uzunca düşüneceğim. Aslında birlikte yaprigimiz da çok fazla şey var, doğa yürüyüşleri, takip ettiğimiz diziler, spor, özel günlerde çıktığımız yemekler...vb ama birçok çiftin birlikte yaptığı şeyleri ayrı yapıyoruz :)
Söylediklerinizi düşüneceğim
Ama zaten ortak yaptiklari bir sürü sey de varmis. Öyle birbirinden kopuk iletisimsiz degillermisBilmiyorum hangisi doğru. Ben de eşimle genelde birlikte tatil yapmiyorum. O sevmez. Ben de zorlamak istemiyorum. O da öyle kısıtlayıcı biri değil. O da zorlamayı sevmez. Daha yakın geçmişte bir ayrılık sürecimiz oldu. 1 ay ayrı yaşadık. O dönem bunları biraz düşündüğümde aslında bunun doğru olmadığına karar verdim. Kendi ilişkimiz açısından. Tabi birini sevmediği birşeye zorlamak iyi değil ama bir süre sonra illaki ortak zevkler oluşurdu. Yani bir tatile gittiğimizde denize girmese bile akşam yürüyüşü vs bile anı kalırdı. Onunla da gittim ama daha az.
Yani ne bileyim sanki aile olmak için yetmiyor gibi bunlar. Tamam çocuklarımız oldu, birbirimizi seviyoruz vs vs. Ama aile olamadık gibi. Ben onu annesinden etkilendiği için bu evliliğe alisamamakla suçlarken aslinda baktım ki ben de tam olarak bu evliliği idrak edememisim. Tam bir aile olamamisiz. Şimdi kendi çekirdek ailemi yeniden oluşturmaya çalışıyorum. Kaç aksamdir akşam gezmesine çıkalım diyoruz çocuklardan çıkamıyoruz tabi o ayrı.
Çocuklardan önce bence bol bol ortak birşeyler yapıp bir olmaya çalışın bence. Zorlama tabiki iyi değil ama ortak noktaları çoğaltmaya çalışın.
Ailesine her gittiginde "sen de geleceksin anama danama hizmet edeceksin, sık sık anam gile gideceksin, yok bacim gelecek kalacak agirlayacaksin yok erkek kardesim haftasonu yemege gelecek agirlayacaksin, yok nerde ne halt ediyon bu saate kadar karı kısmı sabaha kadar disarda napabilir" diye ayılık yapmadığı için türk toplumuna tuhaf gelir tabi böyle yorumlar almaniz normal.
Bana sadece ayni evin icindeyken kahvaltiyi yemeği bile ayri yemeniz abarti geldi. Yani tamam her zaman olmasa bile bi seferlikte bisey dinleyerek izleyerek degil de birbirinizle oturup yiyin. Veya yine dinleyin izleyin kulakliginizla vs ama bari yanyana yiyin
Onun dışında bence olmasi gereken ideal evlilik özgürlük bu işte. Yanlis anlamadiysam evden çalışıyorsunuz sanirim (yanlis anlamista olabilirim) sürekli 7 24 ayni evin icinde olupta şu özgürlüğü birbirine tanimayan insanlar evlilik adı altinda cehennem hayati yaşıyor zaten. Eşi evden gitse de nefes alsam rahat rahat karisan olmadan kahvemi icsem diye gözünün içine bakıyorlar. Misal ben. Kahvemi alip gece pc ye geçsem o bile laf oluyor esim tarafindan. Gidip yanina neden yatmayip orda oturuyormusum. Sana ne yahu demekki ben şuan yanina yatmak değil bilgisayarda takilmak istiyorum.
"bağıniz yok",
bence yazdıklarınız çok normal ama acaba çevrenizdeki herkesin bu şekilde yorum yapmasının bir anlamı olabilir mi? Yani burada birkaç yazıdan bizim normal bulmamız çok normal olabilir ama çevremizde size hak veren var mı? Mesela bağınız yok çok iddialı bir cümle, sizce eşinizle bağlarınız nedir?Çevremdeki herkes istisnasız olumsuz eleştiride bulununca, başka insanlardan da yorumlar duymak istedim bu sebeple paylaştım.
bence yazdıklarınız çok normal ama acaba çevrenizdeki herkesin bu şekilde yorum yapmasının bir anlamı olabilir mi? Yani burada birkaç yazıdan bizim normal bulmamız çok normal olabilir ama çevremizde size hak veren var mı? Mesela bağınız yok çok iddialı bir cümle, sizce eşinizle bağlarınız nedir?
Bence imreniyorlar size.Dipdibe vıcık vıcık ilişkilerde kıskançlık sevgi gibi bahanelerle çiftler birbirlerinin hayatını zindana çeviriyor.Sonra kadın dönüp bakıyor ki oturup dertlesecek bir dostu kalmamış dünyanın merkezi kocası olmus onun icin yıllardır.İliskiyi çok yıpratan şeyler bunlar.Merhaba,
Eşimle huzurlu, stabil, sorunsuz ve mutlu bir evliliğimiz var. 6 yıl mesafe ilişkisi sonrası yaklaşık 2 yıldır evliyiz. Biz çok mutlu ve hiç tartismasiz yasamamiza rağmen çevremdeki herkesten negatif yorum-elestiri alıyoruz. Sizce bizim değişmemiz gerekir mi? Normal değil miyiz? Bir şeyler eksik mi, bir şeyleri mi kaçırıyoruz?
Sorun şu ki, biz çok bireysel yaşayan bir çiftiz ve böyle çok mutluyuz. Örnekler: mesela akşam yemeğinde ben bir şey dinlemekten yavaş yavaş yemekten hoşlanıyorum, eşim hızlı ve çalışırken ya da bir şeyler izlerken bu sebeple çoğunlukla ayrı yemek yiyoruz. Uyuma ve uyanma saatlerimiz farklı, bu sebeple ikimiz de evden çalışmamıza rağmen farklı saatlerde kahvaltı yapıyoruz ya da yatağa gidiyoruz. Tabi günaydın iyi geceler sarilmalarimiz var :) evden çalışsak bile kahve molalarimiz vb farklı.
Tek tatile gitmekten hoşlanıyorum Ben, sanat tarih seviyorum bu sebeple bu tarz yerlere yalnız ya da arkadaşlarımla ailemle gidiyorum. Eşim bilgisayar oyunlarını çok seviyor, tatilde bekar arkadaşlarıyla villa vb kiralayıp sabaha kadar oyun oynuyorlar turnavalar düzenliyorlar, ben tabi ki katılmıyorum :) bana komik de geliyor kocaman adamların saatlerce oyun oynaması :) teknolojik gelişmelerle ilgili bu konferansları fuarları takip eder farklı şehirde ülkede olsa bile katılır, benim ilgimi cekmedigi için gitmem :) müzik tarzlarimiz farklı, o yüzden yalnız gittigimiz konserler çok oluyor. Ben tiyatro severim o sinema, ortak çok nadir gideriz. Benim misafirlerim geldiğinde o zaman geçirmek istemezse nazik bir bahaneyle evden gider, hatta ona dışarıda zaman geçireceği keyifli aktiviteleri ben bulurum. Aynı şekilde geçen hafta onun bir arkadaşı geldi, ben bir saat falan sohbet edip alışverişe çıktım... Buna benzer binlerce örnek verebilirim. Evde sorumluluklarimiz net bellidir, bu sorumlulukları asla aksatmayiz, is bölümümüz %50-50.
İkimiz de iyi maaşlarda çalışıyoruz, hem ortak hesabımız var ev giderleri tatil birikim vb için. Hem de tutarı keyfimize göre degismekle birlikte bireysel hesaplarımız var, ona asla parasını sormam o da bana sormaz. Ben ailemi sık ziyarete giderim canı aile ortamı isterse gelir, istemezse asla ısrar etmem o da bana aynı şekilde. Gece kız kıza ya da erkek erkeğe çıkarız/çıkarlar kimse o gece nerdesin bile yazmaz bazen sabahladigimiz bile olur. Birbirimizden tatlı söz güler yüzden başka hiçbir beklentimiz yok. Eşim olsa bile benim hoslandigim ama onun çok ilgilenmediği konularda ona ısrar etme hatta davet etme haddini kendimde bulmuyorum. O da benim sınırlarıma çok saygılı, geçen haftalarda mesela yıllık iznimin %70'ini onun olmadığı bi seyahatte çok da tanımadığı insanlarla geçirdim. ben yokken evde hasta olmuştu, keyfim bozulmasın diye bana söylememiş bile.
Her konuda çok özgür hissediyoruz ve gül gibi geçiniyoruz, ama çevremden sürekli eleştiri alıyorum. Siz ne düşünüyorsunuz?
Son olarak, duygusal anlamda da çok yoğun hislerimiz var, aşık olarak evlendik hala da öyleyiz. Bazen saatlerce sarmaş dolaş oluruz göz göze oluruz, dizi izleriz, spor yaparız, .... Bazen saatlerce yalnız zaman geçiririz. Onu çok derin çok farklı seviyorum, aşığım. O da aynı şekilde.
Hem çok farklıyız, hem de başka çok ortak yönümüz var. Sizce biz diğer çiftlerin bildiği/hissettiği bir şeyleri kaçırıyor muyuz? Cevrenizde var mı bizim gibisi?