Aslinda tam 3 ay once yeni is degisikligi yaptim, gelirimi neredeyse ikiye katladim. Ama bunuda herkesle paylastim - daha dogrusu ailemle -, soyle bi rahat nefes alacagim hooh, ilk aylarda sunu biriktiririm yil boyuda sunu biriktiririm dedigim anlarda, kardesim biraz istedi bir sebepten, babam ;kizim bu ay biraz sikisigim bana kredi cikarmisin' dedi, annemin disleriyle ilgili birsey yaptirmasi gerekiyordu o cikti derken ben o OHHHH u cekemedim
... Helal olsun tabiki onlarda benim icin neler yaptilar, cok destekler ciktilar orasi ayri bu arada ama ben gelirim artsada rahatlayamiyorum onu demek istedim Aynen benim ikilemimde orada.. Turkiyeye donsemde ailemin yasadigi sehre donmem sanirim zaten. Is imkani da yok ve kucuk bir sehir.. Zaten baska sehir olunca yalnizligim devam edebilir. Etmeyedebilir bu bir ihtimal ama buradan daha yuksek bir ihtimal orasi benim topraklarim oldugu icin.. Burada local bir kisinin ortamina girmek cok zor. Ilkokulunu, lisesini, tum egitimini ve isini burada yasamis local insarlar bunlar, e isyerlerindende local olanlarla daha fazla samimiyet kuruyorlar. Yada hicbiri arkadas arayisina girmiyor zaten specific olarak. Anca bulabildigim benim gibi yabanci insanlar olmustu ama onlarda gitti... Ve online calistigim icin hic cevre edinemiyorum, ekip arkadaslarim universal, bu ulkeden degil
ya da sevgili yapcaksın kalmak isityorsan.
Türkiyede yaşayıp, şimdiki işinizde online çalışma imkanınız varsa onu zorlayın benceAynen benim ikilemimde orada.. Turkiyeye donsemde ailemin yasadigi sehre donmem sanirim zaten. Is imkani da yok ve kucuk bir sehir.. Zaten baska sehir olunca yalnizligim devam edebilir. Etmeyedebilir bu bir ihtimal ama buradan daha yuksek bir ihtimal orasi benim topraklarim oldugu icin.. Burada local bir kisinin ortamina girmek cok zor. Ilkokulunu, lisesini, tum egitimini ve isini burada yasamis local insarlar bunlar, e isyerlerindende local olanlarla daha fazla samimiyet kuruyorlar. Yada hicbiri arkadas arayisina girmiyor zaten specific olarak. Anca bulabildigim benim gibi yabanci insanlar olmustu ama onlarda gitti... Ve online calistigim icin hic cevre edinemiyorum, ekip arkadaslarim universal, bu ulkeden degil
Dönerseniz pişman olursunuz. Ne güzel dertlerimiz var. Dönerseniz gerçek dertlerimiz olur malesef. Ayrıca o olanakta asosyal olan türkiyede daha asosyal olur. İşiniz de var tatillerde gezin ilke ülke işte.Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizda
Sirket adi veremeyecegim ama hepinizin bildigi ve kullandigi sosyal platformlarin sahibi olan o sirkette calisiyorum. Bilgisayarimi degil yurtdisina, sehir disina cikarmak hatta ayni sokaktaki cafe ye bile cikarmam mumkun degil, bazi guvenlik onlemleri var. O yuzden ayni sirkette calisarak turkiyeye gitmek bir opsiyon degil malesefValla panpa yurtdışında hayat = yalnızlık bu kadar yazar ve söylerim. Benim de tanıdıklardan evliler yaşamaya devam ediyor, bekarlar ya evlendi ya da döndü. Valla ya sevgili yapcaksın
Onun dışında tavsiyem dönebilirsin tabi ama ASLA ve ASLA işini bırakma, Türkiyeden iş bulmaya da yeltenme. Türkiye işyeri mobbing, türlü türlü saçmalık ve başka profesyonellikten uzak işler demek. İşvereninle konuş, Türkiyeden çalış. Olduğun ülkede durmanı istemeleri sebebi işgüvenliği sigortasına sebep yani zaten evden çalışıyorsan işgüvenliği sigortalık bir durumun yok. Sağlık sigortası da dertdeğil zaten Türkiyede sağlık hizmeti bol. İŞvereninle konuş bence. TRafik derdin olmayınca İstanbul şahane oluyor istediğim semtte de yaşarsın
(ama major olarak uzunulecek birsey degil tabiki, sirketin kim oldugunu goz onunde bulundurursak-deneyim acinsindan en azindan) O beni bulsa ne iyi olurdu
Yani sen bu kadar kafanda aklarsan onlar da iyice sömürmeye devam eder. Üstüne örtü alamiyorsan tabi ki dönmek istersin. Açıkçası bi de az kazansak 2 dk durup da kimseyi çekmezdim almanyada.Aslinda tam 3 ay once yeni is degisikligi yaptim, gelirimi neredeyse ikiye katladim. Ama bunuda herkesle paylastim - daha dogrusu ailemle -, soyle bi rahat nefes alacagim hooh, ilk aylarda sunu biriktiririm yil boyuda sunu biriktiririm dedigim anlarda, kardesim biraz istedi bir sebepten, babam ;kizim bu ay biraz sikisigim bana kredi cikarmisin' dedi, annemin disleriyle ilgili birsey yaptirmasi gerekiyordu o cikti derken ben o OHHHH u cekemedim
2 ay once yeni tasindigim evde yorgan battaniye almam lazim, evde ustume ortmelik bir carsaf var, ay basini bekliyorum oyle diyeyim size derecesini nasil rahata eremedigimin
Sirketimin tek ofisi baska bir sehirde o yuzden ha diyince gitme imkanim yok malesef
Dediginiz gibi olsaydi, en azindan iki insan yuzu gormus olurdum iyi gelirdi cidden. Vatandaslik icinse daha 5 yil daha burada olmam lazim. Hos vatandas olsamda, calistigim sektorde online calismak sadece evden calismak anlamina geliyor, yurtdisi tamamen yasak, yada izinsiz bir sekilde bilgisayar ile sehir disina cikmam yasak.
Türkiye'de de hayat koşulları çok zorlaştı ortalamanın üstünde kazancı olmayanlar aktivite yapmaya fırsat bulamıyor bulan da ayda bir onu da eşiyle dostuyla geçirmeye özen gosteriyor. Klişe ama oradaki düzeniniz ve geliriniz belli bir seviyede oturduysa çok da gelmeniz gerekmiyor.Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizda
Ne zamandir bu surectesiniz bilmiyorum. Ama ani karar vermeyin. Yurtdışında dogup uzun yillar yasamis biri olarak orada yasamanin ne kadar monoton bi hayat oldugunu cok iyi biliyorum ki ben Türklerin cok oldugu bi ulkedeydim. Ona ragmen kafa dengi arkadas bulmak bile zordu. Anca kucukluk arkadasliklar. Onlarlada zamanla kopunca esimdende ayrilinca zaten ailem Türkiye ye donmuslerdi bizde kizimla buraya yerlestik. Ama arkadaslarinizin dedigi gibi buradada arkadas edinmek zor. Hele benim gibi evden calisiyorsaniz. Gerci sizin burada arkadaslariniz zaten varmis ama Türkiye de karniniz doymayacaksa vede hayat standartlariniz dusecekse arkadas olmus ne fayda. Bence biraz daha zaman taniyin kendinize cunku anladigim kadariyla kisa zamana kadar en azindan arkadas ortaminiz varken gayet mutluymuşsunuz.Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizda
Oy gitme karari hic oyle kolay degil tabi onca zamandan sonra, cunku bide geri donusu olmayacak. O nedenle burada yalnizligi azaltmak icin elden ne gelir arastiriyorum. Dedigim gibi motivasyonum biraz dusuk bir sey yapmaya ama sport salonlarini arastirdim, belki hem bedenen yorulurum hem birileriyle tanisirim, ama en yakinida 30dk yurume mesafesindeymis huh hoc kolay degil
.. Yinede spor salonuna bir sans verecegim sanirim Cidden cok pahalanmis. En son Haziran ayinda oradaydim ve cok sasirdim. Burada aylik masrafimdan faha fazla harcadim orada 3-4 disayi cikma ve ufak tefek ev alisverisi ile, nasil oldu anlamadim. Oradaki yakin arkadaslarimda daginik bu arada, biri Istanbulda, biri Balikesirde, biri Mersinde falan.. Ailem bambaska bir sehirde. Ne kadar yalniz olsamda ve bir etkinlige girip yeni ortamlar edinmeye eriniyor olsamda aslinda ben sosyal bir insanim, burada okul sayesinde edindigim o buyuk arkadas grubu ile mutluydum ama simdi oyle birsey pek mumkun gorunmuyor.. Zaten turkiyeye donmek oyle ha diyince verilebilecek bir karar degil ama birkac aydir evde calis ye uyu modunda, ciddi bir yalnizlik icindeyim, ve aslinda duygulariminda cok inis cikisli oldugu bir donem, bir cok uzgun bir cok kizgin, bazen korkmus kendikendime, bu beni cok zorladi, etrafta kimse yok. O yuzden cozum yollari ariyorum
Bu şartlarda dönerseniz ciddi bir depresyonla karşı karşıya kalırsınız.Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizda
Sizi cok iyi anliyorum cunku evden calismak banada iyi gelmedi aslinda ama baska sansim yok uzun hikaye. Spora gidip geliyordum ona kisa bi ara verdigimde bile nasil çöktü birden pskolojim fark ettim. Hayatin akisinda olmak cok gerekli. Insanlar sosyal varliklar yalnizlik zor. Belki spora gitmekte iyi gelebilir sizede. Zamanla yeni insanlar taniyabilirsiniz belki. Ben kurslarada yazildim, yakinda baslayacagim bakalim.
Ne yazık ki orda kazandığınız ancak birikime yetmeyen parayı Türkiye de birikim yapmak bir köşede dursun sürekli borçlanırken çok arayacaksınız. Psikolojik savaş mı maddi savaş mı savaşınızı kendiniz seçin. Umuyorum hakkınızda hayırlısı olur. Belki Türkiye'ye dönüp çok mutlu olursunuz belki de pişman.
Ay Ben Türkiyede de ailemi yılda ıkı kez goruyorumMerhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizda
