Donmek mi, kalmak mi?

Acikcasi yasamak istedigim sehir geriye kalan 1-2 arkadasimin oldugu ve buranin Istanbulu olan sehirdi. Orada sartlarimi cok zorladim ama duzgun bir ev bulmak, hayat yasamak cok zordu. Beceremedim bende 2 ay once oraya bir saatlik uzakliktaki bir sahil kasabasina tasindim. Buradaninda yerli halki var ve kasaba dedigime bakmayin, aslinda kucuk bir sehir gibi (turkiyenin Cesme'si).. Bende o buyuk sehirden daha iyi, orada da yalnizdim burada da oyleyim

Anladım. Böyle durumlarda kesin dönüş yerine sıkı çalışıp güzel tatil yapma taraftarıyım ben. Avrupa’da tatil sık oluyor.
Sonbahar, noel, kış, paskalya vs derken bir sürü tatil.
Ben olsam güzelce kazanır, o tatilleri dolu dolu geçiririm.
Her tatilde bir arkadaşıma ya da başka bir ülkeye giderim mesela, ve hatta türkiyeye.
Böylece yaşadığınız yere kazık çakmış gibi de hissetmezsiniz.
 
Maddi olarak beni ileriye tanımıyorsa yurtdisinda yasamazdim. Herkesin motivasyonu başka tabi ama ben sizin şartlarda mutlu olamazdım, siz de olmamışsınız. Öncelikle gelir artırma şansınız yok mu? İş değişikliği, belki ülke değişikliği.. sonrasında yalnızlık tabi ki büyüt bir etmen, en azından pilatese, fotoğrafçılığa ne bileyim böyle düzenli olarak aynı kişilerle katilinan bir etkinliğe katilsaniz o bile rahatlatır. Sürekli taşınan değil daha yerel tayfadan arkadaş bakmak daha mantıklı.
Aslinda tam 3 ay once yeni is degisikligi yaptim, gelirimi neredeyse ikiye katladim. Ama bunuda herkesle paylastim - daha dogrusu ailemle -, soyle bi rahat nefes alacagim hooh, ilk aylarda sunu biriktiririm yil boyuda sunu biriktiririm dedigim anlarda, kardesim biraz istedi bir sebepten, babam ;kizim bu ay biraz sikisigim bana kredi cikarmisin' dedi, annemin disleriyle ilgili birsey yaptirmasi gerekiyordu o cikti derken ben o OHHHH u cekemedim 😂... Helal olsun tabiki onlarda benim icin neler yaptilar, cok destekler ciktilar orasi ayri bu arada ama ben gelirim artsada rahatlayamiyorum onu demek istedim

2 ay once yeni tasindigim evde yorgan battaniye almam lazim, evde ustume ortmelik bir carsaf var, ay basini bekliyorum oyle diyeyim size derecesini nasil rahata eremedigimin
 
Hayatta her ihtimal var. Türkiye'ye döndüğünüzde daha yalnız kalma ihtimaliniz var. Ama tam tersi de olabilir. Belki de çok sosyal olacaksınız.
Online çalışmanız bu açıdan kötü olmuş. Şu an benim tek sosyal çevrem iş arkadaşlarım ve akrabalarım. Üniversite lise arkadaşları her biri bir yere dağıldı.
Aynen benim ikilemimde orada.. Turkiyeye donsemde ailemin yasadigi sehre donmem sanirim zaten. Is imkani da yok ve kucuk bir sehir.. Zaten baska sehir olunca yalnizligim devam edebilir. Etmeyedebilir bu bir ihtimal ama buradan daha yuksek bir ihtimal orasi benim topraklarim oldugu icin.. Burada local bir kisinin ortamina girmek cok zor. Ilkokulunu, lisesini, tum egitimini ve isini burada yasamis local insarlar bunlar, e isyerlerindende local olanlarla daha fazla samimiyet kuruyorlar. Yada hicbiri arkadas arayisina girmiyor zaten specific olarak. Anca bulabildigim benim gibi yabanci insanlar olmustu ama onlarda gitti... Ve online calistigim icin hic cevre edinemiyorum, ekip arkadaslarim universal, bu ulkeden degil :KK43:
 
Valla panpa yurtdışında hayat = yalnızlık bu kadar yazar ve söylerim. Benim de tanıdıklardan evliler yaşamaya devam ediyor, bekarlar ya evlendi ya da döndü. Valla ya sevgili yapcaksın :halay: ya da sevgili yapcaksın kalmak isityorsan.

Onun dışında tavsiyem dönebilirsin tabi ama ASLA ve ASLA işini bırakma, Türkiyeden iş bulmaya da yeltenme. Türkiye işyeri mobbing, türlü türlü saçmalık ve başka profesyonellikten uzak işler demek. İşvereninle konuş, Türkiyeden çalış. Olduğun ülkede durmanı istemeleri sebebi işgüvenliği sigortasına sebep yani zaten evden çalışıyorsan işgüvenliği sigortalık bir durumun yok. Sağlık sigortası da dertdeğil zaten Türkiyede sağlık hizmeti bol. İŞvereninle konuş bence. TRafik derdin olmayınca İstanbul şahane oluyor istediğim semtte de yaşarsın :KK200:
 
Aynen benim ikilemimde orada.. Turkiyeye donsemde ailemin yasadigi sehre donmem sanirim zaten. Is imkani da yok ve kucuk bir sehir.. Zaten baska sehir olunca yalnizligim devam edebilir. Etmeyedebilir bu bir ihtimal ama buradan daha yuksek bir ihtimal orasi benim topraklarim oldugu icin.. Burada local bir kisinin ortamina girmek cok zor. Ilkokulunu, lisesini, tum egitimini ve isini burada yasamis local insarlar bunlar, e isyerlerindende local olanlarla daha fazla samimiyet kuruyorlar. Yada hicbiri arkadas arayisina girmiyor zaten specific olarak. Anca bulabildigim benim gibi yabanci insanlar olmustu ama onlarda gitti... Ve online calistigim icin hic cevre edinemiyorum, ekip arkadaslarim universal, bu ulkeden degil :KK43:
Türkiyede yaşayıp, şimdiki işinizde online çalışma imkanınız varsa onu zorlayın bence
 
Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.

Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.

Ama cok yalnizim 😬
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.

Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?

Benim gibi hisseden var mi aranizda :KK43: Tavsiyelerinize ihtiyacim var
Dönerseniz pişman olursunuz. Ne güzel dertlerimiz var. Dönerseniz gerçek dertlerimiz olur malesef. Ayrıca o olanakta asosyal olan türkiyede daha asosyal olur. İşiniz de var tatillerde gezin ilke ülke işte.
 
Valla panpa yurtdışında hayat = yalnızlık bu kadar yazar ve söylerim. Benim de tanıdıklardan evliler yaşamaya devam ediyor, bekarlar ya evlendi ya da döndü. Valla ya sevgili yapcaksın :halay: ya da sevgili yapcaksın kalmak isityorsan.

Onun dışında tavsiyem dönebilirsin tabi ama ASLA ve ASLA işini bırakma, Türkiyeden iş bulmaya da yeltenme. Türkiye işyeri mobbing, türlü türlü saçmalık ve başka profesyonellikten uzak işler demek. İşvereninle konuş, Türkiyeden çalış. Olduğun ülkede durmanı istemeleri sebebi işgüvenliği sigortasına sebep yani zaten evden çalışıyorsan işgüvenliği sigortalık bir durumun yok. Sağlık sigortası da dertdeğil zaten Türkiyede sağlık hizmeti bol. İŞvereninle konuş bence. TRafik derdin olmayınca İstanbul şahane oluyor istediğim semtte de yaşarsın :KK200:
Sirket adi veremeyecegim ama hepinizin bildigi ve kullandigi sosyal platformlarin sahibi olan o sirkette calisiyorum. Bilgisayarimi degil yurtdisina, sehir disina cikarmak hatta ayni sokaktaki cafe ye bile cikarmam mumkun degil, bazi guvenlik onlemleri var. O yuzden ayni sirkette calisarak turkiyeye gitmek bir opsiyon degil malesef😢(ama major olarak uzunulecek birsey degil tabiki, sirketin kim oldugunu goz onunde bulundurursak-deneyim acinsindan en azindan)

Sevgili icinse. istiyorum ama motivasyonumda ayni zamanda yok!! :KK43: O beni bulsa ne iyi olurdu
 
Her insan kendi cehennemini içinde taşır derler. Mümkünse sizinle benzer yollardan geçmiş biriyle konuşmadan karar vermeyin derim.
Benim göç deneyimim sizinki kadar uzun değil, şartlarımız da benzer değil. Ama bahsettiğiniz hisler sık sık beni de zorluyor. Kaldı ki ben buraya eşimle geldim, Türkiye’de ailemizle çok yakın ilişkilerimiz yoktu. Ama ben de yalnız hissediyorum. Bu biraz nerede yaşadığınızla da ilgili olabilir diye düşünüyorum. Ben şu an içinde yaşadığımız kültürün kesinlikle sıcak ve kapsayıcı bir kültür olduğunu düşünmüyorum bence bu da etkiliyor kişinin hissettiklerini.

Ara ara alternatif ülkeleri ya da Türkiye’ye geri dönmeyi de konuşuyoruz ama orda da kiminle konuşsak çok mutsuz. Hadi son seçimleri bekleyelim, hadi vatandaşlık şartlarını bekleyelim diyerek idare ediyoruz. Bizim kendimizce idare etme motivasyonumuz bebek sahibi olacak olmamız sanırım. İnsan kendince bir motivasyon kaynağı bulmadan çok zorlanıyor.

Hobi edinin kendinize bence en güzeli o olur. Başlamak kolay değil biliyorum. Ben de çok zorlanıyorum ama ortak noktalarımız olan insanlarla kurduğumuz iletişim daha uzun sürüyor. Ben mesela 2 yıldır ilk kez doğum kursunda tanıştığım insanlarla sohbet etmekten keyif aldım burda😅

Bir de haddim değil belki bana çok kızacaksınız özür dilerim ama lütfen üzerinize örtecek battaniyeniz yoksa evinizde aileniz bile olsa insanlara hayır deyin. Siz bu kadar zorluk çekiyorken, yeri geldiğinde mental sağlığınızı korumakta zorlanıyorken ay başını beklemeyi hak etmiyorsunuz.
Dilerim kendiniz için en doğru kararı verirsiniz.
 
Aslinda tam 3 ay once yeni is degisikligi yaptim, gelirimi neredeyse ikiye katladim. Ama bunuda herkesle paylastim - daha dogrusu ailemle -, soyle bi rahat nefes alacagim hooh, ilk aylarda sunu biriktiririm yil boyuda sunu biriktiririm dedigim anlarda, kardesim biraz istedi bir sebepten, babam ;kizim bu ay biraz sikisigim bana kredi cikarmisin' dedi, annemin disleriyle ilgili birsey yaptirmasi gerekiyordu o cikti derken ben o OHHHH u cekemedim 😂... Helal olsun tabiki onlarda benim icin neler yaptilar, cok destekler ciktilar orasi ayri bu arada ama ben gelirim artsada rahatlayamiyorum onu demek istedim

2 ay once yeni tasindigim evde yorgan battaniye almam lazim, evde ustume ortmelik bir carsaf var, ay basini bekliyorum oyle diyeyim size derecesini nasil rahata eremedigimin
Yani sen bu kadar kafanda aklarsan onlar da iyice sömürmeye devam eder. Üstüne örtü alamiyorsan tabi ki dönmek istersin. Açıkçası bi de az kazansak 2 dk durup da kimseyi çekmezdim almanyada.

Bir de misse katılıyorum, yurtdisinda öğrenci değilsen eğer bekar olmak çok sıkıcı maalesef. Mutlaka biraz enerjisi topla ve sevgili yap, motivasyonumu kaybettim demişsin ama 1 2 ay sonra maddi olarak artıya geçince tekrar hevesin gelsin lütfen. Ben eşim olmasa hiç durmazdım diye düşünüyorum çünkü zaten şimdiye kadar edindiğim tecrübeyle zaten Türkiyede de iyi şartlarda çalışırdım.
 
ben yurtdisinda yasayan biri olarak birakip gitmem kesinlikle. Hersey kötüye gidiyor, ileri gidicemize geriliyoruz, vatandas berbat durumda nesine giidcem herseyi birakip allaskina..
Ayricada yalnizlik zaten cagimizin sorunu, ordada yalniz olabilirsin bunu bilemeyiz.

Bir surü kurslar wtkinlikler oluyor, ne bilim yoga,’, yemek kursu, resim vs. Ben bazen takiliyorum degisiklik amaciyla.
Ordada cok tanisiliyor birileriyle. Aksam yurüyusü gruplari var ona gidicem ben yakinda yeni bisey denemek icin..

Sunu kazaniyorum bu kadar aliyorum dersen, sana o paradan bisey kalmaz tabi.

gidersen gersey istedigin gibi olsun insallah
 
Ayrica evden calismaniz da yalniz hissettiriyodur. Ben de evden calisiyorum ve yalniz hissediyorum. Sabah oglum okula esim ise gidiyor. Tek basima tum gun evde bilgisayar basinda yalniz hissediyorum. Gecen sirkete gittim ve iyi geldi. Oglum biraz daha buyudugunde haftada 2 -3 kere sirkete gideyim dedim bari. Siz de ara sira sirketten calissaniz belki bu kadar yalniz hissetmezsiniz.
Sirketimin tek ofisi baska bir sehirde o yuzden ha diyince gitme imkanim yok malesef 😢 Dediginiz gibi olsaydi, en azindan iki insan yuzu gormus olurdum iyi gelirdi cidden. Vatandaslik icinse daha 5 yil daha burada olmam lazim. Hos vatandas olsamda, calistigim sektorde online calismak sadece evden calismak anlamina geliyor, yurtdisi tamamen yasak, yada izinsiz bir sekilde bilgisayar ile sehir disina cikmam yasak.
 
Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.

Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.

Ama cok yalnizim 😬
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.

Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?

Benim gibi hisseden var mi aranizda :KK43: Tavsiyelerinize ihtiyacim var
Türkiye'de de hayat koşulları çok zorlaştı ortalamanın üstünde kazancı olmayanlar aktivite yapmaya fırsat bulamıyor bulan da ayda bir onu da eşiyle dostuyla geçirmeye özen gosteriyor. Klişe ama oradaki düzeniniz ve geliriniz belli bir seviyede oturduysa çok da gelmeniz gerekmiyor.
 
Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.

Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.

Ama cok yalnizim 😬
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.

Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?

Benim gibi hisseden var mi aranizda :KK43: Tavsiyelerinize ihtiyacim var
Ne zamandir bu surectesiniz bilmiyorum. Ama ani karar vermeyin. Yurtdışında dogup uzun yillar yasamis biri olarak orada yasamanin ne kadar monoton bi hayat oldugunu cok iyi biliyorum ki ben Türklerin cok oldugu bi ulkedeydim. Ona ragmen kafa dengi arkadas bulmak bile zordu. Anca kucukluk arkadasliklar. Onlarlada zamanla kopunca esimdende ayrilinca zaten ailem Türkiye ye donmuslerdi bizde kizimla buraya yerlestik. Ama arkadaslarinizin dedigi gibi buradada arkadas edinmek zor. Hele benim gibi evden calisiyorsaniz. Gerci sizin burada arkadaslariniz zaten varmis ama Türkiye de karniniz doymayacaksa vede hayat standartlariniz dusecekse arkadas olmus ne fayda. Bence biraz daha zaman taniyin kendinize cunku anladigim kadariyla kisa zamana kadar en azindan arkadas ortaminiz varken gayet mutluymuşsunuz.
Eger yinede donmeye karar verirseniz cok garanti ve iyi maasli bi is bulmadan gelmeyin. Burada hayat artık cok cok pahali.
 
ben yurtdisinda yasayan biri olarak birakip gitmem kesinlikle. Hersey kötüye gidiyor, ileri gidicemize geriliyoruz, vatandas berbat durumda nesine giidcem herseyi birakip allaskina..
Ayricada yalnizlik zaten cagimizin sorunu, ordada yalniz olabilirsin bunu bilemeyiz.

Bir surü kurslar wtkinlikler oluyor, ne bilim yoga,’, yemek kursu, resim vs. Ben bazen takiliyorum degisiklik amaciyla.
Ordada cok tanisiliyor birileriyle. Aksam yurüyusü gruplari var ona gidicem ben yakinda yeni bisey denemek icin..

Sunu kazaniyorum bu kadar aliyorum dersen, sana o paradan bisey kalmaz tabi.

gidersen gersey istedigin gibi olsun insallah
Oy gitme karari hic oyle kolay degil tabi onca zamandan sonra, cunku bide geri donusu olmayacak. O nedenle burada yalnizligi azaltmak icin elden ne gelir arastiriyorum. Dedigim gibi motivasyonum biraz dusuk bir sey yapmaya ama sport salonlarini arastirdim, belki hem bedenen yorulurum hem birileriyle tanisirim, ama en yakinida 30dk yurume mesafesindeymis huh hoc kolay degil 😢 .. Yinede spor salonuna bir sans verecegim sanirim
 
Ne zamandir bu surectesiniz bilmiyorum. Ama ani karar vermeyin. Yurtdışında dogup uzun yillar yasamis biri olarak orada yasamanin ne kadar monoton bi hayat oldugunu cok iyi biliyorum ki ben Türklerin cok oldugu bi ulkedeydim. Ona ragmen kafa dengi arkadas bulmak bile zordu. Anca kucukluk arkadasliklar. Onlarlada zamanla kopunca esimdende ayrilinca zaten ailem Türkiye ye donmuslerdi bizde kizimla buraya yerlestik. Ama arkadaslarinizin dedigi gibi buradada arkadas edinmek zor. Hele benim gibi evden calisiyorsaniz. Gerci sizin burada arkadaslariniz zaten varmis ama Türkiye de karniniz doymayacaksa vede hayat standartlariniz dusecekse arkadas olmus ne fayda. Bence biraz daha zaman taniyin kendinize cunku anladigim kadariyla kisa zamana kadar en azindan arkadas ortaminiz varken gayet mutluymuşsunuz.
Eger yinede donmeye karar verirseniz cok garanti ve iyi maasli bi is bulmadan gelmeyin. Burada hayat artık cok cok pahali.
Cidden cok pahalanmis. En son Haziran ayinda oradaydim ve cok sasirdim. Burada aylik masrafimdan faha fazla harcadim orada 3-4 disayi cikma ve ufak tefek ev alisverisi ile, nasil oldu anlamadim. Oradaki yakin arkadaslarimda daginik bu arada, biri Istanbulda, biri Balikesirde, biri Mersinde falan.. Ailem bambaska bir sehirde. Ne kadar yalniz olsamda ve bir etkinlige girip yeni ortamlar edinmeye eriniyor olsamda aslinda ben sosyal bir insanim, burada okul sayesinde edindigim o buyuk arkadas grubu ile mutluydum ama simdi oyle birsey pek mumkun gorunmuyor.. Zaten turkiyeye donmek oyle ha diyince verilebilecek bir karar degil ama birkac aydir evde calis ye uyu modunda, ciddi bir yalnizlik icindeyim, ve aslinda duygulariminda cok inis cikisli oldugu bir donem, bir cok uzgun bir cok kizgin, bazen korkmus kendikendime, bu beni cok zorladi, etrafta kimse yok. O yuzden cozum yollari ariyorum
 
Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.

Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.

Ama cok yalnizim 😬
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.

Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?

Benim gibi hisseden var mi aranizda :KK43: Tavsiyelerinize ihtiyacim var
Bu şartlarda dönerseniz ciddi bir depresyonla karşı karşıya kalırsınız.
Burada iş yok, 33 yaştan sonra yeni arkadaş yine zor bulacaksınız, aile bir yere kadar, hele ki belli bir dönem tek yaşayıp sonra aile evine dönünce ayrı bir sıkıntı.
Mevcut şartlarınızı koruyup bir kaç kurs vb yerler bulun kendinize derim.
 
Cidden cok pahalanmis. En son Haziran ayinda oradaydim ve cok sasirdim. Burada aylik masrafimdan faha fazla harcadim orada 3-4 disayi cikma ve ufak tefek ev alisverisi ile, nasil oldu anlamadim. Oradaki yakin arkadaslarimda daginik bu arada, biri Istanbulda, biri Balikesirde, biri Mersinde falan.. Ailem bambaska bir sehirde. Ne kadar yalniz olsamda ve bir etkinlige girip yeni ortamlar edinmeye eriniyor olsamda aslinda ben sosyal bir insanim, burada okul sayesinde edindigim o buyuk arkadas grubu ile mutluydum ama simdi oyle birsey pek mumkun gorunmuyor.. Zaten turkiyeye donmek oyle ha diyince verilebilecek bir karar degil ama birkac aydir evde calis ye uyu modunda, ciddi bir yalnizlik icindeyim, ve aslinda duygulariminda cok inis cikisli oldugu bir donem, bir cok uzgun bir cok kizgin, bazen korkmus kendikendime, bu beni cok zorladi, etrafta kimse yok. O yuzden cozum yollari ariyorum
Sizi cok iyi anliyorum cunku evden calismak banada iyi gelmedi aslinda ama baska sansim yok uzun hikaye. Spora gidip geliyordum ona kisa bi ara verdigimde bile nasil çöktü birden pskolojim fark ettim. Hayatin akisinda olmak cok gerekli. Insanlar sosyal varliklar yalnizlik zor. Belki spora gitmekte iyi gelebilir sizede. Zamanla yeni insanlar taniyabilirsiniz belki. Ben kurslarada yazildim, yakinda baslayacagim bakalim.
Inşallah bir an once hakkinizda nasil iyi ve hayırlı ise oyle şekil alir hayatiniz.
 
Oyle.. Bi de degiyor mu emin degilim.. Kendim icin birsey yapamiyorum.. Burda standart yasamak, tatile cikabilmek, ve biraz biriktirmelik bir gelirim var. Ama oradan yakinlarim buraya gelip bedava tatil yapmak pesinde (yapanda oldu), ben zaten euro kazaniyorum rahatligiyla. Ailemede ara sira para gonderiyorum, ihtiyaclari oldugunu soyluyorlar. Elimde benim sifir. Yatirim yapamiyor, biriktiremiyor ve gelecek dusunemiyorum. Turkiyede de ayni gelirim olsaydi, sanki herkeste o izlenim olmazdi ve ben birikimimi yapar yasar, birde amac edinmis olurdum. Bilemiyorum ki... Hem yalnizlik hem amacsizlik, motivasyonum heryese karsi cok dusuk anlatamam
Ne yazık ki orda kazandığınız ancak birikime yetmeyen parayı Türkiye de birikim yapmak bir köşede dursun sürekli borçlanırken çok arayacaksınız. Psikolojik savaş mı maddi savaş mı savaşınızı kendiniz seçin. Umuyorum hakkınızda hayırlısı olur. Belki Türkiye'ye dönüp çok mutlu olursunuz belki de pişman.

Mesleğiniz ne ? Türkiyede 'aynı geliri' nasıl kazanacaksınız ? Yani nasıl bir aynı olma durumundan bahsediyorsunuz aldığınız euroyu tl ye çevirip mi hesaplıyorsunuz ? Öyleyse bile ne yazık ki tl nin alım gücü olmadığı için miktarı artsa da herkes geriye gidiyor :') Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Merhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.

Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.

Ama cok yalnizim 😬
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.

Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?

Benim gibi hisseden var mi aranizda :KK43: Tavsiyelerinize ihtiyacim var
Ay Ben Türkiyede de ailemi yılda ıkı kez goruyorum
Nolacak
 
tr ye dönünce ne değişecek sizin için, bunu düşünün? mesela ben de parisdeyim, öncesinde istanbuldaydım, arkadaşlarımın coğu başka şehirdeydi, istanbulda olanlarla ayda bir zor görüşüyorduk, trafik o bu derken ki en yakın arkadaşlarımdı. kardeşim başka şehirde, ailem başka şehirdeydi. benim kaybedecek bişeyim olmadan geldim mesela. sabah 2 akşam 2 saat trafik çekiyordum falan. bi noktadan sonra herkesin arkadaşı kendi kurdugu ailesi, kocası, sevgilsi oluyor ve bence bu türkiyede daha cok oluyor. avrupalılar daha sosyal yaşıyor cocuk,koca olsa bile.
kısacası dönünce yalnızlık çekmeyecek misiniz? yada hangi şartlarınız değişecek bunun artı eksisini yapın.
 
X