şimdi gördüm, evden çalıştığınız için bunalmışsınız. tr de evli barklı arkadaşlarım evden çalışırken çatladı öyle diyim ki evde eşleri vs var. iş bi noktada sosyallik. parisde tüm yakın arkadaşlarımı ofisten edindim. ofisler zaten yaş ortalaması cok genç 25-40 arası herkes. baya arkadaş grubum oluştu iş sayesinde mesela. belki evden çalışmayan iş bakabilrisniz.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Donmek mi, kalmak mi?
- Konu Sahibi Aurora90
- Başlangıç Tarihi
- 7 Kasım 2023
- 1.741
- 2.946
- 40
Ben de :)
- 27 Ağustos 2022
- 4.422
- 7.527
Maddi açıdan rahat da değilmişsiniz. Aileniz bu kadar uzaktayken size yük oluyorsa, memlekete dönünce daha beter olurlar. Bence onlara hayır demeyi öğrenin. Ayda 5 bin dolar kazanınca, ailenize göre 150 bin kazanmış oluyorsunuz, rahatça istiyorlar ama 5 bin dolara yurtdışında zor yaşanır.
- 7 Kasım 2023
- 1.741
- 2.946
- 40
Türkiye dönseniz de ailenizle aynı şehirde olamayacakmışsınız. Tatil izin burada çok olmadığı için boşverin, kalın orada. Yine yalnız kalabilirsiniz...
Onun yerine ofise gitme imkanı varsa gidin. Pandemi döneminde evde çalıştım bir dönem. Huni takma durumum oldu
. Son zamanlarda aman psikolojim bozulacağına korona olurum dedim, oldum da
Onun yerine ofise gitme imkanı varsa gidin. Pandemi döneminde evde çalıştım bir dönem. Huni takma durumum oldu
. Son zamanlarda aman psikolojim bozulacağına korona olurum dedim, oldum da5 sene uzun gibi gozukse de degil bence bu devirde bana gore avrupa vatandasligi hayati garantilemek demek. Disinizi sıkın vatandasliginizi alin. Sonrasinda belki sektor degistirirsiniz. Benim de bilgisayarim adresime bagli, farkli bir adresten calisacagim zaman onceden haber verince gerekli ayarlamalari yapiyolar yoksa sisteme giris yapamiyorum. Siz de bunu teklif edebilirsiniz ailevi sebeplerden oturu bi sure baska ulkede calismam mumkun mu diye sorabilirsiniz. 1-2 ay gelip gozlemlersiniz.. Ama gercekten Avrupa'dan Turkiye'ye donmus biri olarak ki benim sartlarim cidden iyi, esim ve ailesi bana her turlu konforu sagladi, Istanbul'un en iyi semtlerinden birinde yasiyorum, calisma sartlarim cok cok iyi, tum bunlara ragmen ben bile artik Turkiye yasanilacak bi yer degil diyorum gerisini siz dusunun. Her sabah farkli igrenc olaylarla gozumuzu aciyoruz.Sirketimin tek ofisi baska bir sehirde o yuzden ha diyince gitme imkanim yok malesefDediginiz gibi olsaydi, en azindan iki insan yuzu gormus olurdum iyi gelirdi cidden. Vatandaslik icinse daha 5 yil daha burada olmam lazim. Hos vatandas olsamda, calistigim sektorde online calismak sadece evden calismak anlamina geliyor, yurtdisi tamamen yasak, yada izinsiz bir sekilde bilgisayar ile sehir disina cikmam yasak.
- 10 Ekim 2014
- 31.697
- 141.906
Niye yilda 2 defa Turkiyeye gidebiliyorsunuz madem uzaktan calisiyorsunuz ve rahatsiniz? Ben bile geleli 4 ay olacak simdiden (3) duzeltme defa gittim Turkiyeye islerim vardi o ayri ama gidilmez diye bir sey yok.
Is yerim disinda arkadaslarim oldu gruplardan bulusma bile yaptik. Hobi bulun bence daha iyi olur cevre ve psikolojiniz acisindan.
2 arkadas icin hayat ve ulke degismek bana asiri sacma geliyor.
Is yerim disinda arkadaslarim oldu gruplardan bulusma bile yaptik. Hobi bulun bence daha iyi olur cevre ve psikolojiniz acisindan.
2 arkadas icin hayat ve ulke degismek bana asiri sacma geliyor.
Dön kuzum dön
Niye dersen almanyada yaşiyorum ve yalnizlik ne olduğunu biliyorum .
Belki türkiye daha güvensiz belki daha zor şartlari ama ruhun güneş görecek .
Sağlikli yaşam için doktor bağriyor stresten uzak durun .
Sen ruhen stres altindasin
Hayirlisi olsun
Biriyle güzel bir yola girerseniz bu yalnızlıkla ilgili zorluklar geçer. Burada yazılacak her şey tavsiye. Hayat kısa. Nasıl mutluysanız orada yaşayın. Her şey gönlünüzce olsunMerhabalar, ben 33 yasinda, 5 yildir yurtdisinda yasayan ve calisan biriyim. Buradaki ilk 2 yilimda master yapiyordum ve o siralar okuldan arkadaslarla eglenmece ve is arama kosusturmasi/stresiyle geciyordu. Zamanin nasil gectigini bile anlamadim. Koca bir grup herbirini teker teker cok sevdigim buraya tamamen adapte oldugumu dusundugum ve Turkiye de oldugundan daha iyi bir yasantim oldugunu dusundugum bir donemdi. Daha sonra ise basladim ve kazancim olunca hayatim daha fazla rahatladi. Isim hep evden online di, ve cok seviyordum isimide.
Fakat gel zaman git zaman bircak arkadasim ya ulkesine dondu, ya baskaca bir ulkeye calismaya gittiler, burada kalanlardan bazilari partner buldu ve daha baska arkadas gruplarina girdiler. Ben bir sekilde bir suredir kendimi cok yalniz hissediyorum. Hemde yalniz yasiyorum.. Ogrenci oldugum yillarda paylaslasimli evlerde kaliyordum ama temizlik, gurultu vb. durumlardan oturu paylasimli evde kalmak gercekten cok zor oluyor, heleki simdi online calisiyorum evde belli basli saatlerde sessizlik ve temizlizlik icin ise benim duzenim olmak zorunda o nedenle yalniz yasamayi sectim.
Ama cok yalnizim
Hayatim nereye gidiyor dusuncesindeyim. Bir hobim yok, keske bulabilsem bana calismadigim zamanlarda aktivite olurdu ama eriniyorum, kendimi hala motive edemedim. Uzuntulu, kizgin yada hasta oldugum zamanlarda korkuyorum. Mesela 2 ay once liseden beri arkadasim olan birini kaybettim, ve sonrasinda her gece aklima gelen seyler beni kendimden korkuttu, bolca telefonda birileri ile konusarak asmaya calistim.
Turkiyede ki arkadaslarima sorunca, onlarda 'Aurora bizde cok yalniziz, yeni ortam edilecek biryer yok bu yastan sonra pek, olan arkadaslarda kendi ailesi ile kendi hallerinde dayan diyorlar' Ama benim kadar yalniz olabilirler mi? Benim ailemde yakinimda degil, yilda iki kez falan Turkiyeye gidebiliyorum. ustumde cidden buyuk bir agirlik var, ne yapacagimi bilemiyorum ozellikle son aylarda. Donsem ne yapacagim, kalsam bu hayat nereye gidiyor?
Benim gibi hisseden var mi aranizdaTavsiyelerinize ihtiyacim var
Can güvenliğin var en azından öyle düşün en azından yolda gayri ihtiyari yürürken manyağın biri gelip beni bıçaklayacak derdin yok.
- 21 Ocak 2013
- 3.774
- 2.912
36 Yaşında, 2 çocuklu, evli, aktif çalışan, kendi ülkesinde yaşayan, arkadaşları olan biriyim ve kendimi yalnız hissediyorum 
Aurora90 . Yukarıda bir arkadaşımız demiş ya nereye gitseniz yalnızlık sizinle gelir diye, işte tam olarak öyle.
Kısa bir süre -kendimi ait hissettiğim- küçük bir sahil kasabasında yaşama fırsatım oldu. Çocuklarım ve eşim vardı sadece. Ama kendimi hiç yalnız hissetmedim. Her yere tek başıma gittim, tek başıma yedim, gezdim, keyif yaptım ve yalnız hissetmedim. Yalnızlık aidiyet hissettiğin yerde sonlanıyormuş bunu fark ettim.
Yurtdışına yerleşme fikri, hayali ve çabası içindeyiz bizde. Zira buralar da artık güvenlik duygusunu epey yitirdik.
Aurora90 . Yukarıda bir arkadaşımız demiş ya nereye gitseniz yalnızlık sizinle gelir diye, işte tam olarak öyle. Kısa bir süre -kendimi ait hissettiğim- küçük bir sahil kasabasında yaşama fırsatım oldu. Çocuklarım ve eşim vardı sadece. Ama kendimi hiç yalnız hissetmedim. Her yere tek başıma gittim, tek başıma yedim, gezdim, keyif yaptım ve yalnız hissetmedim. Yalnızlık aidiyet hissettiğin yerde sonlanıyormuş bunu fark ettim.
Yurtdışına yerleşme fikri, hayali ve çabası içindeyiz bizde. Zira buralar da artık güvenlik duygusunu epey yitirdik.
- 2 Ocak 2014
- 95
- 345
Yalnızlık hissini o kadar net anlıyorum ki. Farklı ülkeye değil ama farklı bi şehire taşındım bi sene önce. Memleketi de oldum olası sevmem. Normalde şuan olduğum yeri yaşadığım hayatı çok seviyorum, asla dönmek istemiyorum ki dönsem de kimse yok zaten. Annemde babamda vefat etti. Eski kocamın yediği haltlar yüzünden memlekette arkadaşım diyebileceğim kimsem kalmadı. Ama özellikle son dönemler yalnızlık o kadar ağır basıyor ki, düşsem kalsam, ertesi gün mesaiye kadar kimse bi problem olduğunun, iyi olmadığımın farkında olmayacak. Sürekli kafamda hasta olsam bi bardak su verecek kimsem yok düşüncesi hakim.
18 sene önce Amerika’ya gitmiştim yaklaşık 2 sene yaşadım orda, hem okula gittim hem de çalıştım. Çalıştığım yer bi aile yanı idi ve Amerika’da çok güçlü bir aile idi hem maddi hem de yaptıkları iş açısından. Beni de çok sevdiler, ama ben kardeşlerim hem (annem vefat etmişti) babam hemde hayatımda çocuğumun babası vardı. Dönmek istedim, (yalnızlık, özlem) hayatımda yapacağım en büyük hatayı yaptım. Türkiye’ye döndüğümde Şuan ki yaptığım mesleğime başladım, güzel kazanıyorum. Ancak babam da vefat etti kısa bir süre sonra kardeşlerim kendi hayatlarını kurdular, eski eşim daha lohusa ise iken aşık oldum ben dedi ve gitti. Rabbime şükürler olsun evladım iyiki var,ayrı konu. Duygusal yaklaştım ben, şuan çocuğumu nasıl güzel bir ülkede büyütebilirimin derdine düştüm. Bu arada benden sonra üniversite arkadaşımda Amerika’ya geldi,bir kaç ay sonra, o da okul okudu ama o 4 seneye tamamladı, çook zorlandı, hem okul hem iş çok uğraşdı dönmedi sonrası evlendi ve çocuğu oldu orda, konsoloslukta işe başladı hayatından gayet memnun. Hayatlarımız ve dinamiklerimiz elbette aynı değil sadece paylaşmak istedim, her şeçimin sonuçları var önemli olan hangisininki ile mutlu olacağınız. Ben keşke dönmeseydim diyenlerdenim.
- 29 Nisan 2013
- 1.697
- 2.432
İtalya-İspanya-Portekiz dışındaki ülkelerde pek mutlu olunabileceğini düşünmüyorum. Almanya da eşimin şirket vs herşey var ama asla yaşamam. Kuzey zaten çok soğuk kendi aile ilişkileri bile mesafeli. İtalya ev hissettiriyor. Güneyi daha da Türk kültürüne yakın. Belki bu ülkeleri düşünebilirsiniz. İşsizlik düşük maaş gibi durumlar var. Bir sürü İtalyan kuzey ülkelerine çalışmaya gidiyor evet ama işin varsa kazandığın yetiyor ve arkadaş ilişkileri çok iyi. Bir arkadaşım cuma günü bize gelmek istediğini söyledi. Alt komşum yemek yapıp getirir. Oğlum kendi okula gidip geliyor ve herkes dikkat ediyor. Yazın Türkiye ye geldiğimde iyi ki dedim ilk defa. Çok değişmiş herkes çok yalnız. Mutlaka bir kursa gidin evden çıkamıyorsanız arkadaşlarınızı eve davet edin. Yerel halkla ilişki kurmaya çalışın. Oğlumun okul da sorunlu bir çocuk vardı İtalyan arkadaşlarım kendi çocukları gibi 3-4 defa okula geldiler çözmek için. Arabam bozuldu 2 hafta çocukların kursuna gidip gelmeye yardım ettiler. Ve bunu kendileri teklif ediyor. İtalya düşünürseniz seve seve bürokratik konularda size yardımcı olmaya çalışırım. Aurora90
Aurora90
- 19 Ağustos 2008
- 17.895
- 54.017
Aynen benim ikilemimde orada.. Turkiyeye donsemde ailemin yasadigi sehre donmem sanirim zaten. Is imkani da yok ve kucuk bir sehir.. Zaten baska sehir olunca yalnizligim devam edebilir. Etmeyedebilir bu bir ihtimal ama buradan daha yuksek bir ihtimal orasi benim topraklarim oldugu icin.. Burada local bir kisinin ortamina girmek cok zor. Ilkokulunu, lisesini, tum egitimini ve isini burada yasamis local insarlar bunlar, e isyerlerindende local olanlarla daha fazla samimiyet kuruyorlar. Yada hicbiri arkadas arayisina girmiyor zaten specific olarak. Anca bulabildigim benim gibi yabanci insanlar olmustu ama onlarda gitti... Ve online calistigim icin hic cevre edinemiyorum, ekip arkadaslarim universal, bu ulkeden degil
En zor aşamaları geçmişsin, ülke değiştirmek, uyum süreci, bürokrasi , iş bunların hepsini çözmüşken, o kadar emek vermişken ben sana dön demem. Forumda az çok bilinir pek yurtdışı yanlısı değilim ama sen bayağı uzun bir yol yürümüşsün şimdi o kadar çabayı çöpe atmak doğru değil bence.
Öncelikle maddi planlar yap, tamam insan ailesine destek olur ama çalışıp çalışıp toton açıkta kalmasın, kendin için bir yatırım planı yap.
Sonra bulunduğun yerde aktif olmaya bak, tatil günlerinde at kendini dışarı, elbette arkadaş edinirsin. Yalnızlık zor bir duygu ama bunun için bir daha yık yap anlamsız bence.
- 11 Kasım 2021
- 614
- 571
- 34
Evet haklisiniz. Eski sirketimde de online calisiyordum, ama orada yurdisindan calisma izni vardi, gecen yil toplamda 4 ay turkiyeden calistim, bide donemsel evler kiraliyordum burada, turkiyeye geldigim zamanlarda burada kurulu evim olmuyordu, dolayisiyla kirada, ve guzel biriktirebilmistim. Yeni sirketimle malesef bu konu pazarlik konusu degil
.. Simdilik en azindan bir kac ay is degistirmekte istemiyorum cunku guzel bir deneyim ve firsat kariyerim icin. Ama sadece eve beni cok kapatti, bide yalniz olunca cok bunaldim sadece. Dediginiz gibi benimde donen arkadaslarim pisman olduklarini soyluyorlar, hatta beni tebrik ediolar iyi dayandin falan diye, ama ben tebriklik cok bisey goremedim henuz 
, beni yukari tasiyan bisey yapamadim henuz ve psikolojimde bi inisli bi cikisli.. puff - 11 Kasım 2021
- 614
- 571
- 34
Cok haklisiniz aslinda, daha gecen yila kadar onca uzun sure o burokrasi, is bulma vs ile okadar ugrastimki, sanirim o yillar suanki halimden oldukca fazla stresliydi, ama meger beni oyaliyormus. Simdi oturup oyle duvar izleyip kafada kurmacalar basladi malesef. Biran once toparlanmam lazim
- 19 Ağustos 2008
- 17.895
- 54.017
Dediğim gibi yalnızlık zor ama geri dön, yeniden düzen kur, yeniden iş bul adapte ol hayatınız en az iki üç yıl geriye gidecek. Biraz sosyalleşmeye gayret edin, spora yazılın ya da yürüyüş yapın. Olabildiğince insanlara yakınlaşın, bende geçen yıl emekli olmanın üzerine bir yalnızlık dönemine girdim, zordu ilk zamanlar eşim çalışıyor, çocuğum yok o dönem kedim bana çok iyi geldi, hayvanlarla aranız iyiyse evinizi bir evcille paylaşabilirsiniz harika can yoldaşı oluyorlar
- 11 Kasım 2021
- 614
- 571
- 34
Cok tesekkurler yorum icin! :) Ispanyadayi ben aslinda. Dediginiz gibi, insanlarin soguk bir havasi yok bu bir arti, ama yerel halktan hic birileriyle arkadaslik kuramadim henuz malesef. Okul zamani international arkadaslar edinebilmistim, gerci simdide oyle, gocmen insan nufusu cok fazla, ve yerel halk ne kadar sicakta olsa iclerine girebilmek cok mumkun degil, kendi oturmus cevreleri var ve pek arayista degiller. Sadece yalniz yaslilar muhabbet etmeye cok meyilli oluyorlarİtalya-İspanya-Portekiz dışındaki ülkelerde pek mutlu olunabileceğini düşünmüyorum. Almanya da eşimin şirket vs herşey var ama asla yaşamam. Kuzey zaten çok soğuk kendi aile ilişkileri bile mesafeli. İtalya ev hissettiriyor. Güneyi daha da Türk kültürüne yakın. Belki bu ülkeleri düşünebilirsiniz. İşsizlik düşük maaş gibi durumlar var. Bir sürü İtalyan kuzey ülkelerine çalışmaya gidiyor evet ama işin varsa kazandığın yetiyor ve arkadaş ilişkileri çok iyi. Bir arkadaşım cuma günü bize gelmek istediğini söyledi. Alt komşum yemek yapıp getirir. Oğlum kendi okula gidip geliyor ve herkes dikkat ediyor. Yazın Türkiye ye geldiğimde iyi ki dedim ilk defa. Çok değişmiş herkes çok yalnız. Mutlaka bir kursa gidin evden çıkamıyorsanız arkadaşlarınızı eve davet edin. Yerel halkla ilişki kurmaya çalışın. Oğlumun okul da sorunlu bir çocuk vardı İtalyan arkadaşlarım kendi çocukları gibi 3-4 defa okula geldiler çözmek için. Arabam bozuldu 2 hafta çocukların kursuna gidip gelmeye yardım ettiler. Ve bunu kendileri teklif ediyor. İtalya düşünürseniz seve seve bürokratik konularda size yardımcı olmaya çalışırım.
.. Cogu zaman sabah kahvemi disarda bi kafede iciyorum acilayim diye, birkac kez birileri ile tanistigim oldu, dedigim gibi yaslilarda oyle tek basina barda kahve icin falan cok oturuyor. Ama 1-2 hoslanmadigim deneyim var, sonrasinda ben cok yanasamadim. Bi kere yan masadan bi adam ' nerelisin? aa e burda napiyosun? Bura hakkinda ne dusunuyosun' gibi tatli bir muhabbete girmisti. Sonra numaralari alistik, bi ihtiyacin olursa, soracagin bisey varsa yazabilirsin falan dedi. Cok tatli gelmisti ama sonra hemen ayni gun aksam ustu ' nasilsin dinleniyor musun? gunun nasil gecti?' obur gun 'gunaydin' falan gibi surekli mesaj atmaya basladi bende '????? noluyo yavv' oldum. Bir iki benzer olay daha, o yuzden pek oralara girmiyorum - 11 Kasım 2021
- 614
- 571
- 34
Aslinda yurtidisini yillar once istememin tek nedeni guvenlik duygusuydu biliyormusunuz. O donem bir mini etek mevzusu donuyordu haberlerde hatirlarmisiniz bilmem, bende yalniz yasiyordum yine (zaten 17 yasindan beri ailemle yasamiyorum). Bide sort, etek, elbise falan giymeyi severim, bi huy gelmisti bana, etkileniyordum haberlerden, isten eve donerken surekli arkama baka baka yuruyordum eve girince kapiyi kitleyip ayakkabiligi kapiya itiyordum falan. Oysaki basima hic bisey gelmemisti. Sonra dedim ben bi gideyim bakayim buralardan. Hatta zaten donus fikrinde karar vermemi zorlastiran en onemli etkende guvenlik duygusu36 Yaşında, 2 çocuklu, evli, aktif çalışan, kendi ülkesinde yaşayan, arkadaşları olan biriyim ve kendimi yalnız hissediyorum
Kısa bir süre -kendimi ait hissettiğim- küçük bir sahil kasabasında yaşama fırsatım oldu. Çocuklarım ve eşim vardı sadece. Ama kendimi hiç yalnız hissetmedim. Her yere tek başıma gittim, tek başıma yedim, gezdim, keyif yaptım ve yalnız hissetmedim. Yalnızlık aidiyet hissettiğin yerde sonlanıyormuş bunu fark ettim.
Yurtdışına yerleşme fikri, hayali ve çabası içindeyiz bizde. Zira buralar da artık güvenlik duygusunu epey yitirdik.
