Sizce ne yapmalıyım?

adam haklı,siz evlenmeden konuşsaydınız dicem,ama o zaman evlenınce değişir diye he der erkekler,eğer hiç çocuk sahıbı olmak istemesen dırek boşan derdim,adam baba olmak istiyor,ama sen çocuk sahıbı olmak ıstıyorsun,ve ınan bana 57 yaşında ıken adam çocuk 20 yaşında,bu sıkıntı,birde hemen kalayım doğruayım demeyle çocuk olmuyor,başımızdan geçti,
 
Eşinize bu konuyu konuşmanın sizde baskıyı arttırdığını ve konudan gittikçe uzaklaştığınızı söyleyin.
Gerçekten öyle oluyor, konu açılmayınca sakin kafayla düşünebiliyorsunuz.

Ama 30 yaş belki sizin için değildir, ama eşiniz için geç.
Ben de çocuk istemiyorum, ama eşime böyle bir konu açmadım evlilikten önce.
2-3 sene dedim ve istemesem de artık düşünmeye başlayacağım, hakkına girmiş oluyorum.
Uzun süre düşünmüyorum desem adam belki evlenmeyecekti benimle, keşke konuşsaydım diyorum.
 
siz istemeye bilirsiniz tercih tabi ki sizin, eşiniz de istiyorsa onu bundan mahrum etmeniz hata.
evlenmeden önce keşke konuşsaydınız,
ben çok istiyordum eşim istemedi yıllarca çok üzüldüm çok kırıldım anne olmak istiyordum gördüğüm her bebekle ağlıyordum gizli gizli,
sonra eşim artık çok gezdik çocuk istiyorum deyince sinir oldum eşime onu beklemek zorunda olmak çok zordu.
haricinde mutlu bir evliliğim olmasa inan boşardım.
şimdi tedaviler ilaçlar hastaneler, bekliyoruz bir umut.
kararın ne olursa olsun bir dr git ve gelecekte olabilecek problemleri engelle derim.
 
Meraba kızlar..İnşallah kendimi düzgün bi şekilde ifade edebilirim çünki şuan gerçekten çok sinirliyim.Daha önceki mesajlarımdan bilirsiniz belki eşimin sürekli çocuk istemesinden şikayetçiydim.Ben 25 yaşındayım o da 32 olucak önümüzdeki ay.Yaklaşık beş buçuk yıldır beraberdik bir sene önce de evlendik.Kısa özet geçmek istedim önceki mesajlarımı okumayan bayanlar olabilir.Eşim çocuk delisi.Ama öyle böyle değil çok seviyor.Ben yeni yerler görmeyi,gezmeyi çok seven biriyim.Günübirlik bile olsa haftasonları sürekli farklı yerlere gideriz eşimle dün de Ağvadaydık(bütün her şeyin başladığı yer yani)Eşim yine başladı aynı konuyu açmaya.Zaten ne zaman değişik bi yer görmeye gitsek bana sürekli çocuk konusunu açıyo.Aklı sıra keyfim yerindeyken belki fikrim değişir de yanaşırım diye.Ben de sinirleniyorum keyif falan kalmıyor ne gezdiğimden ne yediğimden ne içtiğimden bir şey anlıyorum.Akşam yemeğinden odaya dönerken zaten suratı beş karıştı bir şey soruyorum böyle cevap vermemeler falan çocuk gibi.Alıp karşıma düzgünce konuşayım diyorum yok yani dediği tek şey ''ben baba olmak istiyorum,çok istiyorum bunu neden anlamıyorsun''.Etrafında hiçbir yakın erkek arkadaşının da çocuğu yok ve hepsi bizden önce evlenmiş hemde.Eşimin ailesi de benim ailem de bi kez bile hadi artık torun sevelim,vaktiniz geldi de geçiyo vs demediler hani desem ki etrafta da baskı var anlıycam.Mesela kahvaltıya iniyoruz otelde çocuğu olan çiftlere gözü dalıyo sürekli bebeklere bakıyor falan hemen gidip seviyor hişt pişt falan çok keyifleniyor hissedebiliyorum yani ama ben hiçbir şekilde istemiyorum 28-29 yaşından önce anne olmayı hatta belki 30.Şuan böyle bana karşı oldukça mesafeli bu zamana kadar hiç böyle olmamıştı.Ne diyorsunuz yorumlarınızı çok merak ediyorum siz olsanız ne yapardınız?

evlenmeden önce bu detayları konuşmadınız mı?
beklentileriniz oldukça farklı çünkü.

ben olsam ne yapardım.
çocuk sahibi olmak iki kişinin kararı neticede, tek başına olsun olmasın kararı verilmez.
ben olsam oturur konuşur 30 yaşı eşimin hatrına 27'ye çeker 2 sene de gönlümce gezerdim.
bir ara bu sitede eşini sarhoş et hamile kal, prezervatifi del diye akıl verenler vardı hamile kalmak istene ama eşleri çocuk istemeyen hanımlara, allah muhafaza.
 
Bunu evlenmeden konuşmadınız mı hiç o_O siz ne kadar istemesenizde eşiniz o kadar istiyor tek taraflı düşünmemek lazım en azından 1 sene falan müddet isyeyin bu adamı 5 sene bekletemezsiniz
Evlenmeden önce konuştuk tabii,ben onun çocuk delisi olduğunu bilerek evlendim eşimle.Ama o da benim çocuklara o kadar düşkün olmadığımı,evlendikten sonra hemen bir sene içinde çocuk istemediğimi,en az 3-4 sene evliliğin tadını çıkarmayı gezmeyi tozmayı istediğimi biliyordu en nihayetinde.:KK64:
 
Ortayolu bulun sonucta siz istemiyorsanız o da tam tersi, biraz o biraz siz taviz verin. Allah korusun her isteyen de artık cocuk sahibi olamıyor , benim de yasım genc evlenince cocuk hemen istemiyorum ama bi yandan da korkuyorum sanki nerden belli şak diye olacak mı diye.hamile kalamasak bir de bunun tedavisi var , bi süreci var. 30 u beklememek lazım bence

Evet haklısınız bir de öyle bi durum var.Şuan ikimizde de bir sıkıntı yok kontrole de gidiyoruz zaten düzenli.Ama olur da dediğiniz gibi bi durumla karşılaşırsam ilerde ikimizin de yaşı geçtiğinde bu sefer de senelerce olmazsa çocuğumuz eşim muhtemelen beni affetmez.
 
evlenmeden önce bu detayları konuşmadınız mı?
beklentileriniz oldukça farklı çünkü.

ben olsam ne yapardım.
çocuk sahibi olmak iki kişinin kararı neticede, tek başına olsun olmasın kararı verilmez.
ben olsam oturur konuşur 30 yaşı eşimin hatrına 27'ye çeker 2 sene de gönlümce gezerdim.
bir ara bu sitede eşini sarhoş et hamile kal, prezervatifi del diye akıl verenler vardı hamile kalmak istene ama eşleri çocuk istemeyen hanımlara, allah muhafaza.

Ay allah korusun :KK57: Evlenmeden önce detaylı bi şekilde konuştum bu konuyu eşimle.Ama evlendikten sonra değişiyolar sanırım.Normalde benim en az 3-4 sene evliliğin tadını çıkarmamı istediğimi biliyordu kendisi:KK14:
 
siz istemeye bilirsiniz tercih tabi ki sizin, eşiniz de istiyorsa onu bundan mahrum etmeniz hata.
evlenmeden önce keşke konuşsaydınız,
ben çok istiyordum eşim istemedi yıllarca çok üzüldüm çok kırıldım anne olmak istiyordum gördüğüm her bebekle ağlıyordum gizli gizli,
sonra eşim artık çok gezdik çocuk istiyorum deyince sinir oldum eşime onu beklemek zorunda olmak çok zordu.
haricinde mutlu bir evliliğim olmasa inan boşardım.
şimdi tedaviler ilaçlar hastaneler, bekliyoruz bir umut.
kararın ne olursa olsun bir dr git ve gelecekte olabilecek problemleri engelle derim.[/QUOTE

Allah en kısa zamanda sana bu duyguyu tatmayı nasip etsin inşallah..Dediğim gibi evlenmeden önce konuşmuştuk aslında bu konuyu başka bayanlar da aynı şeyi sormuş..Siz de bana kızıyorsunuz belki şuan...Bazen düşünüyorum ben eğer çok isteseydim eşim benim gibi düşünseydi bekler miydim? diye.Dürüst olmak gerekirse galiba bekleyemezdim.Bencilce davrandığımın da farkındayım ama gerçekten hazır değilim buna.
 
Ben de sizin gibi düşünüyorum.

İyice gezin bence yoksa içinizde kalır çocukla hiçbir yere gidilmiyor.

Çocuklu çiftleri tatilde görünce benim gözüm korkuyor çocuklar sürekl ağlayıp sızlanıyor :))))

Aynı şekilde canım benim de aynı şekilde işte.Eşim de onları gösterip 'baksana ne kadar tatlılar burcu ne güzel' diyor.:KK1:
 
Sadece eşiniz istiyor diye çocuk yapmak doğru olmayabilir ama ters taraftan bakarsanız sırf siz istemiyorsunuz diye o da bu arzusunu senelerce dizginlemek zorunda kalacak. Ben de çok çocuk seviyorum ve sırf eşimin keyfi gelsin diye ikinci çocuğum için sekiz sene bekledim. Bu kadar zaman beklemek de bana haksızlık diye düşünüyorum.

Canım öncelikle bebeğini sağlıklı bir şekilde kucağına almak nasip olsun inşallah..:nazar::emir_bebek:Sizde de durum tam tersi..Ben merak ediyorum eşine öfkeli misin peki?
 
çok teşekkür ederim,
asla sana kızmıyorum buna hakkım yok kendini hazır hissetmiyorsan sende haklısın,
eşinide çok iyi anlıyorum inan çok zor bir durum orta yolu bulsanız en güzeli.
lütfen şimdiden bir dr git benim en büyük pişmanlığım bu, sadece bi kontrol
sonra kararlaştırdığınız bir tarihe ertelesende sorun olmaz
 
Ben burda eşini hakli buldum. Sen30da anne olmak istiyosun ama bir erkek 37yasinda bebekle ne kadar ilgilenebilir kafası goturmez bir kere zaten hemen hamile kalacagin ne malum simdi sen istemiyosun diye 5 yil beklediniz diyelim sen istediginde olacagi kesin degil ayrica sen de 30 yasinda ne kadar ilgilenebilirsin bir bebekle? Cocuk olup buyuyene kadar cok yorulacaksiniz,geciktirme derim ben
 
bence çok bencilce düşünüyorsunuz o sizin eşiniz yahu nasıl kıyabiliyorsunuz ona. Benim eşimde çok istiyor bizim olmuyor vakti saati var herhalde diye bekliyoruz ama o avmlerde çocuklara baktıkça benim gözlerim doluyor.

Aslında bu konuyu buraya yazarken çekindim etrafımda görüyorum en yakın örneği ablam hatta..O da sizin gibi aynı sıkıntıyı çekti yıllarca.10.senenin sonunda bebek sahibi oldular.Allah size de bu duyguyu yaşatsın inşallah..İnanın üzülüyorum ben de..Bi bebek gördüğündeki o ifadesi gözümün önünden gitmiyor ki hiç.Bana belli etmemeye çalışması gözlerini kaçırışı ama gözlerinin içinin gülmesi.Ama bu çok tuhaf bir şey nasıl anlatabilirim ki..Gerçekten hazır değilim..
 
benim kocam da bayılıyor çocuklara.
sürekli hayaller kuruyor söyle yaparım böyle severim diye..
ben henüz hazır hissetmiyorum.
kendimi anne olarak düşünemiyorum belkide..
 
Ne güzel çevre baskısı özenme vs olmadan gerçekten baba olmak istiyo iyi bi baba olacağını düşünüyorum
İyi bir baba olacağından inanın gerçekten şüphem yok.Abisinin çocuklarıyla daha çok ilgileniyor eşim abisinden.Ki kendi çocuğu olsa kim bilir nasıl olucak..Gerçekten bilmiyorum napıcam..
 
benim kocam da bayılıyor çocuklara.
sürekli hayaller kuruyor söyle yaparım böyle severim diye..
ben henüz hazır hissetmiyorum.
kendimi anne olarak düşünemiyorum belkide..

Sizinki de mi ..:110: Kendi kuruyor benim yerime de bide..Durup dururken gelip elini karnıma koyuyor falan..İyi bir baba olucak biliyorum ama korkmuyor değilim bu kadar çok istedi diye tamam dedim ya doğurduktan sonra bana hiç yardımcı olmazsa?
 
Sizinki de mi ..:110: Kendi kuruyor benim yerime de bide..Durup dururken gelip elini karnıma koyuyor falan..İyi bir baba olucak biliyorum ama korkmuyor değilim bu kadar çok istedi diye tamam dedim ya doğurduktan sonra bana hiç yardımcı olmazsa?
olur diye düşünüyorum.
 
Esinizi cok seviyorsaniz, evliliginizden supheniz yoksa cok sevdiginiz biri bir seyi bu kadar cok isterken ben neden istemiyorum diye bir durup dusunun bence. Istememe nedenleriniz esinize olan sevginizden daha mi guclu?
 
X