Merhaba iyi akşamlar. Daha yeni doğum yaptım çocuğumu kucağıma aldım hastanede iken anneannemi kaybettim, tüm ailem memlekete gitti, gidemedim, içime dert oldu. Sütüm kesilmesin diye oturup üzülüp ağlayamadım, güçlü olmak zorundaydım.
Aradan 1 hafta geçti eşim büyük bir kaza geçirdi, hastaneden haber geldi elim ayağıma dolandı nasıl gidecektim inanın yolu unuttum. Hastaneye vardım gördüm, ailesini aradım haber verdim.
Ameliyata alındı 3 4 saat sürdü, ömrümden ömür gitti. Ailesi (kardeşleri) bir türlü gelemedi misafirleri varmış bahaneye bakın.
Kayınvalidem memleketteydi ertesi gün geldi.
Eve gelince işler değişti. Kadın hiçbir iş yapmıyor, bir tas çorba çok mu zordu?
Geçmiş olsuna gelenler bitmiyor, dikişlerim sızlıyor artık.
4. Gün kadın başladı memlekete gideceğim oğlumu da götüreceğim demeye, hiçbir şey diyemedim, lohusalık duygusallığı sanırım, sadece gözlerim doldu.
Ben ağlayınca bağırdı sürekli, huyun çok kötü neden ağlıyorsun ne var bunda ağlamaya devam edersen yüzüne bakmam kapını açmam, şeklinde söylendi o gece.
3 gün aynı evde konuşmadı gidene gelene laf anlatırken bana laf soktuğunu hissettim.
Bu sabah kalktığımda eşyalarını toplamış köye gitmiş, giderken de bana mesaj atmış , arkamdan davul çal rahat et, evlatlarından sende gün yüzü görme insan sevmiyorsun gibi laflar söylemiş.
Şimdi arayıp içimi dökesim var, sizce arayıp saymalıyı mıyım? Anne olan evladını bırakıp gider mi? Bakamaz mıydı?
Eşime bozulduğumu kırıldığımı belli etmemeye çalışıyorum , gitsin, zaten gelmesini isteyen yoktu dedi. Mesajı söylemedim, şu anda eşimin morale ihtiyacı var çünkü uzun bir süre tedavi görüp fizik tedavi alacak. Doktor iyi bakım, beslenme, motivasyon şart dedi.
Uzun oldu hakkınızı helal edin.
