Anne olarak haklısınız demeye geldim. Benim de kendi çocuğumdan başka çocuğun ağlamasına çığlığına tahammülüm yok. Muhtemelen başkasının da benim çocuğuma olmayacak ve çok normal. Ben de köpek havlamasını bebek ağlamasına tercih ederim.Burada kadınlar tepki göstermiş ama benzetmeyi dogru buldum.Bebek ağlaması öyle rahatsızlık verici ki hemen o ortamdan kaçmak istiyorum ve çoğu annede şu rahatlık var "eh benim aslanima prensesime elbet katlanacaklar,en ufak rahatsızlık duyanı öldürürüm. " Ve dünyada aglamasina ciglik atmasina maruz kaldigimiz tek cocuk onlarinki sanıyorlar.Halbuki her yerdeler ve insanlarin rahatsizligini zerre umursamiyorlar. Bu konu umarim biraz empati yapmalarını sağlamıştır .Hala ayni kafada olanlarin umarim bir köpek komşuları olur.
Eşim evde oluyor akşam. Yalnız kalmıyor o yüzden. Ayrıca gündüz eğitiminde 2-3 saat yalnız kalmaya kadar gelmiştik. Benim tahminim ilk 10 dakika havlayıp susar, 2 saat sonra kimse gelmeyince ses çıkarmasıydı. Tam tersi oldu. İlk 3 saat havladı sonra sustu.
Yaa bayıldımmArkadaşımın köpeği de evde yalnız kalamıyor. Ama onun köpeği (cinsini bilmiyorum) çok ufak bir köpek. Yani çantasına sığıyor o kadar yani.
Arkadaşım iş yerine getiriyor. Çekmecenin içinde bütün gün duruyor. Zaten bizim de göz bebeğimiz oldu. Tüm gün kucak kucağayız.
Belki böyle bir alternatif olabilir size de.
Vardiyalarımı değiştirdim bir aydır gece gündüz uyumadan yaşıyorum resmen. Akşamları işteyim, gündüz hazırlanıp hazırlanıp soğukta dışarı çıkıp eve giriyorum. ayrıca her gün 3 saat de parkta geçiriyorum. Gün içinde 2x2 saatlik uykuyla hayata tutunuyorum. Bu saatte size yazma sebebim de bu. Çünkü sabah saat 4 olmuş. Belki de komşunun anlayış göstermemesi bu yüzden sinirimi daha çok bozmuş olabilir bilmiyorum ya öyle işte. Alttan alıp devam edicem hayırlısı artık
Kapıya dayanılması bir sey değil bu zaten bebek evde yalnizken ağlamıyor değilmi derdini anlatmak için ağlıyor veya hasta olduğu için ağlıyor eğer bebek evde kimse yok diye ağlıyorsa komşunun kapısına dayanirsiniz zaten... Ama köpek bambaska yani sen hem köpek al butun gün evde yalnız kalsın sonra köpeğe iyilik yaptık yuva verdim vs diye düşün bu köpükge yapılan duygusal şiddet yalnız kalmaya mahkuk olmamalı o kopek...Valla gayette bir hatta o bebekler hiç susmuyor. Bebeği var kücük cocugu var diye anlayış gösteriliyor. Kimse de bebeğiniz çok ağlıyor diye kapıya dayanmaz.
Kuzum yaKöpek yalnız değil 2 tane kedi kardeşi var evde. Sorunu daha önce terk edildiği için insanların yanından gitmesi. Kedileri gözü bile görmüyor ya da oyuncakları ya da benim ona kameradan seslenmemi. İlk başlarda arabaya bile binemiyordu, arabaya bindiğinde korkudan bağırmalar kusmalar oluyordu. Şimdi ona tamamen alıştı. Arabaya binince bırakılmayacağını, parka ya da başka bir yere gideceğini kavradı. Koşarak atlıyor arka koltuğa. Zamanla düzelecek de kimse de sabır yok.
Çocuklar gayette üç saat çıldırıyorlar. Üst komşumuzun oğlu öyle mesela. Hiçbir şey yapamazsa top oynuyor evin içinde; koşuyor. Bu apartmanda geçici olmasam ben de ciddi sorun yaşatırdım çünkü bu sefer benim kız uyuyamıyor. İleride kızım da kuduruk bir çocuk olursa ve komşular kapıya gelirse ben de çıkarmam sesimi. Apartman hayatı böyle. Köpek bakmak yasal mı yasal! O zaman konu kapanıyor.çocuk ağlaması ile köpek havlamasını aynı kefeye koymak değişik olmuş. çocuk 3 saat çıldırmıyor çok ekstrem birşey olmadıkça.
hayvanseverim ancak apartmanda köpek bakılması ne yazık ki rahatsızlık verici bir durum. bizim alt katımızda da 2 köpek vardı, gece çalışan insanlardı ve o köpekler her gece sabaha kadar durmadan havlardı. yıllardır onlarlaymış köpekler ama düzelmemişlerdi.
ev sahibine şikayet ettik vs vs..
siz arada sevgi bağı kurduğunuz için elbette şimdi hoş görülsün istiyorsunuz ama gerçekten kimse sürekli havlamayı çekmek zorunda değil.
hatta erkek arkadaşımın da köpeği var, ev ararken her yerde sordular çok havlayan köpek midir, öyleyse baştan söyle abi apartman sorun ediyor diye.
Sesi belirli bi desibelin üzerine çıkıyosa şikayet ederseler haklı sayılıyolar malesefHerkese selamlar..
Sorunu kısaca anlatmaya çalışıcam. Barınağa terk edilen, 3 yaşlarında bir köpek sahiplendik. İlk zamanlar bize çok yaklaşmıyordu ama daha sonra aramız düzeldi ve ufaklık biz evden çıktığımızda ayrılık anksiyetesi yaşamaya başladı.
Bir gün yalnız kaldığında yan komşum gelip köpek havladı tüm gün, ben uyuyamıyorum. Şikayetçiyim bu köpekten hal çaresine bakın dedi ve ondan sonra çalışmalara başladım, tabiki anında düzelen birşey değil. Az az yalnız kalabiliyor eğitimler sonucunda ama sabah ikimizinde çıkması çok strese sokuyor onu.
Bugün yine yalnız kalması gerekiyordu ve evdeki kameradan takip ettim sabah 3 saat aralıksız havladı, daha sonraki saatlerde sakinleyip arada bir kaç kez havlıyordu. Akşam eve girmemizle komşunun kapıyı çalması bir oldu. Biz gece çalışıyoruz ve uyuyamıyoruz. Köpek tüm gün havladı bu şartlarda uyunmuyor. Buna çözüm bulun dedi. Anlattık ama adam çözün deyip duruyor. Yavaş yavaş öğrenecek desek de anlamadı. Bir dahaki gelişinde (ki kesin gelecekler, 2 gün uzun süre yalnız kaldı ve 2sinde de kapıda bittiler. Köpekten şikayetçilermiş vs vs) benim çocuğum varmış ve ağlıyormuş gibi düşünün. Yapabildiğimi yapıyorum bir daha kapıya gelmeyin deyip konuşmayı bitirmek istiyorum. Eşim öyle dememem yönünde ısrarcı.
Siz olsanız ne yapardınız?