Eşimle 3 yıldır evliyiz ikimiz de memuruz aynı kurumda çalışıyoruz ailelerimizden uzakta yaşıyoruz. Evlenirken kültür farklarımız olduğunu biliyorduk ama ailelerden uzakta yaşayacağımız için çok problem olmayacağını düşünmüştüm ama öyle olmuyormuş :) neyse iyi kötü bir şekilde evliliği sürdürmeye çalışırken eşime azospermi tanısı kondu geçen sene. tüp bebekle bile %5 şansımız olduğu söylendi. Bir çok hastaneyi aradık durumumuzu anlattığımızda tedaviye gelin görüşelim bile demiyorlar. Zaten eşim de pek tedaviye istekli değil. Sorun ondan kaynaklı olduğu için ısrar edip kırmak da istemedim bir senedir bu konuyla alakalı hiçbir şey yapmadık. Ve ben sağlıklı bir birey olarak çocuk sahibi olmak istiyorum. Bu umursamazlığı beni deli ediyor yapacak bişey yok diyor sürekli ben de boşanmayı düşünmeye başladım. Üstüne eşimin erkek kardeşi evlenecek ve bana düğün döneminde yapılmayan her şey müstakbel eltime yapılıyor. bu durum da canımı sıkıyor ben de eşimin ailesine mesafe koydum. Ne arayıp soruyorum ne onlar aradıklarında telefonu açıyorum artık. Hem eşimden hem ailesinden soğudum bu süreçte. Boşansam maddi kaygım yok. Çocuk zaten yok. Ama yine de çok kararsızım fikirlerinizi bekliyorum