hep öyleydi aslında ama çalışınca farkedılmıyor.evet haklısın yıllarca okuyup çalışıp sonra basit hayat yaşamak çocuk bakmak perde kırlenmış halı yıkanmalı yemek yapılmalı işleri tuhaf geliyor bazen ben de bunalıyorum avrupadakıler gibi her sabah kucuk bir cafe de kahvaltı yapmak istiyorum kahvaltı hazırlamak ıstemıyorum ama rutin bu maalesefBelki etkisi vardir.
Biz kadinlar cok degerliyiz.Ben ya da tanik oldugum bir baska kadin,hayatindaki insandan o degeri gormuyorsa niye evlilik gibi zor bir isi devam ettirsin ki diye dusunuyorum,tahammulsuzluk o yuzden
Hep bu tip konularda buluşuyoruz beIdrakyollariiltihabi ... Kader arkadaşım benim :))
Eşinizin size karsı anlayışsız oldupu noktalar var demek ki ... Öncelikle Konuşun onunla sorunu bulunBelki etkisi vardir.
Biz kadinlar cok degerliyiz.Ben ya da tanik oldugum bir baska kadin,hayatindaki insandan o degeri gormuyorsa niye evlilik gibi zor bir isi devam ettirsin ki diye dusunuyorum,tahammulsuzluk o yuzden
Şimdi yorumunu okudum, aynı şeyi yazacaktım ki bildirim geldi :)
Gerçekten tükendiğimi hissediyorum artık gangsta. Millet çocuğuna üç öğün yedirir ben dişlerini minicik araladığı için ve bir dakika yerinde duramadığu için 7-8 kez yemek derdi ile uğraşıyorum. Bırakayım aç kalsın diyorum bu sefer de mama mama diye tutturuyor. Yemek getiriyorum yine aynı kısır döngü. Günümün yarısı yemek yedirmekle, yarısı da uyutmaya çalışmakla geçiyor. Kocadan ziyade hayattan soğudum ben. Hayır yani bir çocuk neden bir dakika sabit durmaz yerinde neden ya. İleride "bu çocuk çok farklı üstün bir çocuk. Unicorn hatta. Evrilecek zamanla" demezlerse bileklerimi dikine kesmeyi planlıyorum. Bu kadar çilenin bir karşılığı, en azından iyi bir sebebi olmalı çünkü.
Inan evim mis gibi degil,uyumuyorlarsa daginiktir dert etmem, genel olarak temiz olsun yeterli gelir ama rutin seyler bunaltiyor. Yemek ypmak,camasirlar vs. Moralim bozuksa her sey batiyor.Beni ne rahatlatir diye soruyor esim, net cevabim yok ama ne kizdiriyor dese bir suru sayarim.Beni anlasin diye gecen gun oglen ciktim aksam geldim.Bebegi anneme goturmus annem surekli beni aradi durmuyor diye,gezmek de burnumdan geldi.Kelin ilaci olsa basina surer.
Donem donem benzeri hislerle bogusuyorum. Benim durumum genelde benle alakali oluyor, esimle degil.
Kendime baktigim, diyetime sarildigim, yogami sporumu aksatmadigimda daha bir halliceyim. Acilen ise donersem de iyi gelecegini dusunuyorum
Canim sana ne iyi gelir bilmiyorum ama esin senin rakibin degil hayat arkadasin, onunla hislerini paylas iyi gekecektir.
Bu ev isleri meselesini de cok buyutmeyin. Ev pis olsun azicik bisi olmuyor :)
hafta da bir gün istıfa edıyorum en hanımlığından kahvaltı akşam yemeği dısarda yıyorum evi toplamıyorum gönlümce geziyorum canım ısterse uyuyorum kitap okuyorum aynı unıversite yıllarımda ki gibi ama bunlar bile çocuk yanımda yapılıyor.diğer günler hiç farkım yok normal ev hanımlarından ama seçimi kendim yaptım pişman olmamaya çalışarak mutlu olmayı deniyorum daimaCalisan birinin eve kapanmasi zor. Ben de ayni durumdayim...
Gercekten mi? Geciyor mu? Butun sorumluluklarimi terkedip okula gitmek,sonra da mis gibi babaocagina gelip annemin pisirdigi yemeklerden yemek,TV izleyip kitap okumak,dus alip uyumak isterdim...Keske evlenmeseydim
Inan evim mis gibi degil,uyumuyorlarsa daginiktir dert etmem, genel olarak temiz olsun yeterli gelir ama rutin seyler bunaltiyor. Yemek ypmak,camasirlar vs. Moralim bozuksa her sey batiyor.Beni ne rahatlatir diye soruyor esim, net cevabim yok ama ne kizdiriyor dese bir suru sayarim.Beni anlasin diye gecen gun oglen ciktim aksam geldim.Bebegi anneme goturmus annem surekli beni aradi durmuyor diye,gezmek de burnumdan geldi.
hafta da bir gün istıfa edıyorum en hanımlığından kahvaltı akşam yemeği dısarda yıyorum evi toplamıyorum gönlümce geziyorum canım ısterse uyuyorum kitap okuyorum aynı unıversite yıllarımda ki gibi ama bunlar bile çocuk yanımda yapılıyor.diğer günler hiç farkım yok normal ev hanımlarından ama seçimi kendim yaptım pişman olmamaya çalışarak mutlu olmayı deniyorum daima
ne güzel anlatmışsınız blog falan yazsanız ya siz anlatımınız çok kuvvetli ve eğlenceliValla ara ara düşünmeden edemediğim şeylerden birisi de bu oluyor son iki yıldır, "Hiç evlenmeseydim, işimde gücümde takılsaydım, sorumsuzca tv zaplasaydım yemeğim pişseydi kahvaltım hazır gelmeye devam etseydi, hep evlat kalsaydım, eş-anne olmasa mıydım acaba, bana göre değil miydi ki? Yapamıyor muyum ki?" ... Ne bileyim, sonu yok ki böyle düşünmenin... Çocuklar illa büyüyecek, akıllanacak hep böyle mi kalacaklar C CeYz , onlarla biz de farklı yerlerden kendimizi tanıyıp bir daha büyüyoruz. Ne kadar meşakkatli de olsa, aramızda kalsın bazen pişman olur gibi gibi küçücük bi his gelse de, yok ya, değişilir mi bu tecrübe hiçbir şeye?
Ha kocamı boğasım geliyor o ayrıAma bunlar da geçecek, geçiyor valla bak eskiden tuvalet kapısı kapalı işeyemezdim, sonra o tuvalet kapısı kapalı önünde ulumaya doğru evrildi, şimdi bekliyor çocuk kapı önünde... Yakında beklemeyi de bırakır gidişat oraya.
Sonracığıma bundan aylaaar önce mümkün değil çocuğa ayakkabı giydiremezdim, koca kışı ayakkabısız geçirdik, kuzenimin düğününe gittik komple dağılmış halde, çocuk çığrınır kucağımda ayakları yalın, benim adam evde denk gele ne bulduysa giymiş hayattan kopmuş ayağında kar botları kumaş pantolon altı mı ne öyle bir iğrençlik, ben içimden "Ağlama, şimdi ağlama makyajın akacak onu düşün ağlama" diye kendimi motive etmeye çalışır...
Daha neler ohhooo... Bacağımı kaldırırım çocuk bacağımla birlikte kalkar havaya, kollarım pehlivan kolu olmuş maymun gibi tepemde sallanır... Adama çocuk emanet ederim "Durmuyöö bu seni istiyöö" diye iki saniye sonra getirir, çocuk ağlar, adamın gözler kayar mütemadiyen uykulu relaks, geceler haram, sevişmeler haram, ne biçim zamanlardı ya... Hele o ilk bir buçuk sene vayy... Vay evimizin bi dili olsa da anlatıverse o duvarlar kaç takım tuzbuz oldu "Yeteğğğrr" diyerek yere fırlattığım. Çocuğa sinirimi belli etmeyeyim derken adamı şamar oğlanına döndürmem, adamın da bi tuhaflaşması bendeki sinir arttıkça ona da ayrı bir gamsızlığın yerleşmesi... Sonra baş başa özür dileyip ağlaşıp sarılmamız ve ertesi güne yine bi soğuk hallerimiz... Ohhoo...
Şimdi şimdi ayarlarımız yerine geliyor yavaş yavaş... Hala bazı şeyleri oturtamadım zihnimde ama oluyor... Olmalı.
Çocuk da düzene girdi o düzene girdikçe ben de girdim, ben rahatladıkça o da rahatladı.
6 ay öncekiyle şimdiki çocuğum-ben arasında dağlar kadar fark var, bundan bir altı ay sonra yine bir farklı olacak...
Ha iki yaş sendromumuz geldi nur topu gibi ama ilk sene yaşadıklarım yanında çıtır çerez kalıyor diyebilirim.
Geçiyor merak etme, geçmeseydi sokaklarda "Allahım sana geliyorummm" diye cıbıldanıp koşan çok anne görürdük
Geçiyor.
Canim dinlenmek icin 2-3 saat kres dusunsen. Ben de yorumlarina denk geliyorum ve yardim alirsan iyi gelecegini dusunuyorum.
Eylülde düşünüyorum kreşi ama bu sefer de yemek yer mi, uyum sağlar mı, tehlikeli durumları zerre umursamadığı için çok zarar görür mü diye kendimi yiyorum.
yalnız başıma uzun uzun kızılay da yürümeyi özledim baştan başa.ara sıra rüyalarıma bile giriyor.Ama yıllardır yapamadım avm lerde vakit odurerek ve başağrısıyla dönerek ve neden aldığımı bilmedığım alışveriş poşetlerini eve taşıyarak geçiyor hayat bazı günler güneş gormuyorum doğru dürüst markete bile arabayla gıder olduk sanki yaşamıyoruz artık okey oynamayı ozledım ya yurt arkadaşlarımla sabaha kadar .burda buluyorum işte o ortamı yüzde 20 de olsa akşamları .Çünkü gerçek hayatımda kasıyoruz kendımizi kibar olmak resmi olmak yalandan gülümsemek sevmediklerımizi evimizde ağırlamak istemediğimiz davetlere katılmak zorundayızNe cok benzer hayat.
Hislerimin tercumani oldun, opuyorum
yalnız başıma uzun uzun kızılay da yürümeyi özledim baştan başa.ara sıra rüyalarıma bile giriyor.Ama yıllardır yapamadım avm lerde vakit odurerek ve başağrısıyla dönerek ve neden aldığımı bilmedığım alışveriş poşetlerini eve taşıyarak geçiyor hayat bazı günler güneş gormuyorum doğru dürüst markete bile arabayla gıder olduk sanki yaşamıyoruz artık okey oynamayı ozledım ya yurt arkadaşlarımla sabaha kadar .burda buluyorum işte o ortamı yüzde 20 de olsa akşamları .Çünkü gerçek hayatımda kasıyoruz kendımizi kibar olmak resmi olmak yalandan gülümsemek sevmediklerımizi evimizde ağırlamak istemediğimiz davetlere katılmak zorundayız
Şimdi yorumunu okudum, aynı şeyi yazacaktım ki bildirim geldi :)
Gerçekten tükendiğimi hissediyorum artık gangsta. Millet çocuğuna üç öğün yedirir ben dişlerini minicik araladığı için ve bir dakika yerinde duramadığu için 7-8 kez yemek derdi ile uğraşıyorum. Bırakayım aç kalsın diyorum bu sefer de mama mama diye tutturuyor. Yemek getiriyorum yine aynı kısır döngü. Günümün yarısı yemek yedirmekle, yarısı da uyutmaya çalışmakla geçiyor. Kocadan ziyade hayattan soğudum ben. Hayır yani bir çocuk neden bir dakika sabit durmaz yerinde neden ya. İleride "bu çocuk çok farklı üstün bir çocuk. Unicorn hatta. Evrilecek zamanla" demezlerse bileklerimi dikine kesmeyi planlıyorum. Bu kadar çilenin bir karşılığı, en azından iyi bir sebebi olmalı çünkü.
Pisman degilim ben de... sadece anlayis bekliyorum. Ve birazcikta ovgu... cocuklarim yanimda olmadan biyere gitmemeye calisiyorum zaten o hic sikinti degil. Ama birilerinin ben soylemeden iki bebekle helal olsun demesine ihtiyacim var bu aralar.hafta da bir gün istıfa edıyorum en hanımlığından kahvaltı akşam yemeği dısarda yıyorum evi toplamıyorum gönlümce geziyorum canım ısterse uyuyorum kitap okuyorum aynı unıversite yıllarımda ki gibi ama bunlar bile çocuk yanımda yapılıyor.diğer günler hiç farkım yok normal ev hanımlarından ama seçimi kendim yaptım pişman olmamaya çalışarak mutlu olmayı deniyorum daima
Az daha vakti var,ilki emmedi icimde ukteydi.Bagisiklik yonunden asiri fark goruyorum.2 yaş öncesinde önerdiğim için kızacaklar çıkabilir belki ama..memeden mi kesseniz küçüğü? Memeye düşkün çocuk gerçekten çok yıpratıcı:/ bende de var bir meme tiryakisi yavrucak da
Biz böyle oturalım İdrak, sabaha kadar dertleşelim iyi gelir. Tükendik bittik derken dahi insan devam edebiliyor değil mi? Yeme problem bizde, doğdu doğalı problem ama dilimi ısırayım eskisi kadar değil şükürler olsun...
3 gün "Şükür oh" desem, 4. gün başlardık. Çok iyi anlıyorum seni konusunu açtımdı buraya "Sürekli yemek pişiriyorum!" diye. Onu yemez öbürünü yap, bunu yemez şunu yap... İki gram faydalı bir şey girsin bünyesine diye. Aman salıvereyim aç bırakayım derim, mızır mızır mızır tepemde aç yani, açken veririm yok yemez, ağzına aldığını gider koltuk arkalarına, nerede kuytu köşe var tükürür... Sil babam sil, yeniden pişir, hazırla, yeniden tükürülsün, yeniden sil.
Sonra adam akıllı bi yediririm denk gelir, aman ağlamasın o gün sakın ağlama krizine girmesin tuvalete bile koyun koyuna gireriz... Hani derler ya ilgilenmeyin bırakın çocuk kendi kendine mecburen sakinleşecek, öğrenecek sakin kalmayı... Söker mi benden çıkan çocuğa, yavru Gangstaya? Yok... Ağlar, öğürür, kusar, ağlamaya devam yedirdiğim iki lokma şey de gitti. Ot böcek, kedi köpek peşinde, parkta bahçede, yolda sokakta, tavanda tabanda nerelerde yedirmeye çalıştım...
Sonunda bıklar geldi, gaddarlaştım bi ara, al dedim al git kuru ekmek kemir... Bıraktım öyle bir ara.
Sonra sonra döndü ilginçtir ki, Allahın bir mucizesi olsa gerek. Umursamadıkça kolaylaştı yemesi. Hala daha arada zorlar ama ben de o ilk zamanlardaki gibi değilim, yersen al çocum, yemedin mi tamam acık iyice çocum, yersen aha burada çocum. Böyle olduk. Daha yüz bin yemek hikayesi yazabilirim yani, alnım kırıştıydı köyü yanmış aga gibi duvar diplerine çöküyordum artık..
biz diyelim o zaman:helal olsun süper anneeeeePisman degilim ben de... sadece anlayis bekliyorum. Ve birazcikta ovgu... cocuklarim yanimda olmadan biyere gitmemeye calisiyorum zaten o hic sikinti degil. Ama birilerinin ben soylemeden iki bebekle helal olsun demesine ihtiyacim var bu aralar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?