- 29 Şubat 2012
- 7.898
- 15.456
- 298
Ahahah super annelik degil hedefim. Mutlu bebekleri olan bir anne olayim bana ueter... tesekkur ederim ama :)
Ahahah super annelik degil hedefim. Mutlu bebekleri olan bir anne olayim bana ueter... tesekkur ederim ama :)biz diyelim o zaman:helal olsun süper anneeeee
O zaman doya doya hasret giderinAz daha vakti var,ilki emmedi icimde ukteydi.Bagisiklik yonunden asiri fark goruyorum.
Bir de emmese de zor bir cocuk.Evde her kose bucakta parmak izi vardir onu gectim,baskasinin evine gitsek ilk 10 dk aglar kucagimdan inmez gerekirse sacima yapisir yine kimseye gitmez.Sonra da evde girilmedik oda,ellenmedik kesfedilmedik esya birakmaz.Yahu 17 aylik bebe,evin bir ucundaki tabureyi alip diger taraftaki balkona getiriyor veya dolaplarin ustunde yetisemediklerini o tbureyle almaya calisiyor,lambalari acip kapatiyor vs. Engel olunca halida ciglik cigliga tepiniyor
yarın kahvaltıya misafirim gelecek ama uykum kaçtı ben burdayım evi de temizlemedim avm ye gittik kızımla gündüz babalar günü için gelen benim için gelsin mutlu karşılamam sohbetim için gelsin kat şefi gibi evimi denetlemesin kendi de mutlu olsun ben deAhahah super annelik degil hedefim. Mutlu bebekleri olan bir anne olayim bana ueter... tesekkur ederim ama :)
Heh o tükürme bizde de var. Mütemadiyen elimde bez ve süpürgeyle dolaşıyorum. İnsana anlatır gibi izah ediyorum. Yavrum diyorum, bak aç değilsen ağzını açma madem. Ağzına alıp geri neden tükürüyorsun babasına yandığımın evladı diyorum. Duvara konuşuyorum.
Bem de bıraktım bir ara. Mütemadiyen ekmek kemiriyordu. Sonra tabi gelsin kabızlık. Uykusuz geceler. Geri başladım uğraşmaya. Esasında iştahsızlık ya da yemek sevmeme durumu değil bizdeki. Öyle olsa yeminle dünyanın en gaddar annesi olup akışına bırakırdım. Karnı aç, yemek istiyor ama yemek yiyecek kadar durmak istemiyor. Ya da ağzına kuş gagasından bir miktar büyük gıda girerse anında tükürüyor. Her seferinde milimetrik hesaplar yapmalıyım. Ekmeğin dışını yemez, kaşığın üçte birini ağzına alır. Takıntılı manyak kime çektiyse.
Uyku, yemekten daha büyük bir çile. Saatler sürüyor uykuya dalması. Gece sürekli su içmeye kalktığı yetmiyormuş gibi, sırf uyumamak için uyku öncesi kırk kere su istiyor. Bir de kaşıma seansları var. Uykudan önce sırtımı kaşı, bacağımı kaşı, başımı kaşı. Geçen gece "nereni kaşıyayım artık iç organların kaldı geriye ulan" diye carladım da sağ elimi anca özgür bıraktı.
Kendi haline bırakın diyenlerin burun deliklerinden aşağı öz hakiki zeytinyağı boşaltmak istiyorum. Seninki yine ağlıyormuş. Benim sıpayı ne halin varsa gör diyerek görmezden gelirsem gördüğü her eşyayı fırlatıyor. Evde sağlam eşya kalmadı bu yüzden. Bir noktaya kadar sabrediyorum ta ki TV ekranına bir şeyler fırlatmaya başlayana kadar. Nereye görmezden gelip umursamıyorum. Dana kadar oldu 3 yaşına girecek birkaç ay sonra hani büyüdükçe geçecekti. Valla bugün "Allahım tamam ölmeyeyim ama şöyle birkaç hafta bitkisel hayata sokup geri çıkarır mısın beni" diye dua ediyordum.
Allah kolaylık versin kuzum, senin minik ben gibiymiş ha... Ben benim çocuktan azcık şikayetlenecek olsam (Ki bi oyunun hard leveli gibidir çocuğum da) annem "Nesi var çocuğun, sen yine dua et sen kadar değil!" diyordu (Eksperte giriyoruz senin oğluşla ben galiba :)) )
Bak annemin aktarımıyla kendimi anlatayım sana;
Annem çocuk manyağı bir kadındır, 8 sene çocuğu olmamış tedavi ile olmuşum aramış kadın yani.
Ben olduktan sonra da çocuğa tövbe etmiş, 9 sene ikinci çocuğu yapmaya cesaret edememiş.
Zibilyon kez atlattığım ölüm tehlikelerine çok değinmeyeyim, 1 buçuk yaşında tutup sallayarak içinde dikildiğim beşiğimi kırmışım. 3 yaşında mı ne kayboldum ki annem saniye gözünü ayıran kadın değil malını bildiğinden. Bir düğün evi mi cenaze evi mi kalabalıklı ziyaretli bir yerde, babam-eniştelerim büyük kuzenlerim yanından hepsini oynatıp kaçmışım ve beni kmlerce ötede buluyorlar bir butikte polisler kapıya gelmiş adamlar kayıp çocuk diye ayağa kalkmışlar.
2 yaşlarındaymışım sanırım, annemlerin elinden sıyrılıp koşarak direk bodoslama derin süs havuzuna atlamışım (Kışın bağrı). Sonra gelsin ateşler, hastalıklar.
Yolda arabaların önüne doğru koşarak ce-e yapmaya çalışmak hobimmiş, annem artık elimi acıtırdı sıkmaktan tutarken, kadın yürek kakkınlığından iyi ölmemiş. Birinde eli terlemiş sıkarken, aniden asılıp boşa çıkınca az daha arabanın altına kalıyordum, adam erken fark ediyor ve arabasının frenleri de şükür ki sağlammış.
Sadece tuvalete girmek için arkadaşına 5 dk emanet ediyor annem beni ki binbir tembihle ve X teyzem ne zaman denk gelsek gülerek anlatır "Annene git yahu bacak kadar çocuğa da bakamayacaksak" dedim yolladım Gangsta, ay tövbe ettim gelene kadar diye. Kadın peşimden yetişememiş koşuşuma kıpkırmızı ter içinde kalmış ve annem gelir gelmez de "Al çocuğunu Z vallahi hak verdim sana kardeşim" filan demiş, böyle diyalogları anlatırlar.
Büyük kuzenim (Ablam) anlatır, annenin gözünün içine baka baka avuç avuç toprak yerdin Gangsta, kadın anlatır izah ederdi, sen bir de gülerdin... Sonunda ne kadar çiçeği neyi varsa bize verdiydi diye.
Balkondan aşağı atılan mutfak eşyalarını saymıyorum, iyi ki apartmanımızın önü bahçeymiş de adam neyim geçmez yerdeymiş, birinde eskinin demir havanları olur ya, onu bulmuş atmışım topuzunu aşağı.. Kadın balkonu kilitlemiş oysa, iç pencereye merdiven dayayıp atlamışım sanırım yaş 3. Annem der "Şükür birinin tepesine inmedi o, Allah korudu, kalpten giderdim"...
Kim annemi vaktinde ayıpladıysa komşulardan ilk tanışıp, bir süre sonra hak vermeye başlamışlar, böyle çocuk görmedik diye.
Gider balkon giderine işermişimIdrakyollariiltihabi ... Ya da alaturka tuvaletteki taharet tasının içine.
Annem hatta birinde sular kesilmiş, tuvalete bakmış tasın içinde su var (Çiş ama o) yedek su da var, girmiş kadın ihtiyacını görmüş, tam totosunu temizleyecek, bi tuhaf koku suyu çarptıkça gitmez artar... Bi bakmış Gangstanın çiş.
Çişim evin her yerinde her an, her tastan-kovadan çıkabilirmiş yani o sıralar sürpriz yumurta gibi.
Daha anlatabilirim.
Annem uyanık olsa da ona anlattırsam :))
Ama 9-10 yaşlarından itibaren şeker gibi çocuktum bak.
Dile kolay ama rayına giriyor, her çocuğun var bir zamanı.
Gerekirse bir şekilde destek al, annem tek başına atlattı o dönemleri gerçi delirmemiş kadın maşallah. Azıcık kafa kırık ama.
Baştan sona benim oğlumu anlattın :) kaç tehlike atlattık sayamadım bile. Ben bir ara acı hissinin olmadığını bile düşünmüştüm. Ayaklar mosmor dolaşıyor çocuk ki annen gibi bir dakika yanından ayrılamıyorum. Bir şekilde fırsatını bulup kendine, eve ya da başkalarına zarar vermeyi başarıyor.
Annen delirmediyse ben de delirmem inşallah ya :) 9-10 dedin bağrımı yaktın. O kadar uzun sürmesin çünkü. He senin gibi farkındalığı yüksek, bilinçli bir insan evladı olacaksa kendimi tırmalar sabrederim birkaç yıl daha.
Aynı durumdayız. Maalesef çocuğun gerginliğini eşe kükreyerek gidermeye çalışıyorum ben de. Anlaşılmak istiyoruz ama dürüst olmak gerekirse anlaşılsak da değişen bir şey olmayacak. Zira bu çocuklar zor. Eş ya da bir başkası anlasa ne değişecek. Yine de zor çocuklar.
Bayramda ailemin yanına geldim ve bir daha asla oğlumla evden çıkmamaya yemin ettim. Delirmeden bu çocuklar büyüsün artık. Benim ramak kaldı delirmeme çünkü.
Bilmiyorum ne önerebilirim ama zamanla düzelir, yoluna girer diye umuyorum. Derdiniz eşinizle değil bence. Gerginiz sadece...
Konuya nasil giris yapacagim bilemiyorum,yazip yazip sildim. Sorun,evliligim.7 yildir ayni yastiga bas koydugum,16 yildir nefesim olan adamdan ilk defa boyle sogudugumu hissediyorum. Kendi kendime sebebini sorguladigimda bir suru seye baglayabilirim; yaklasik 1-1bucuk yildir surtusmelerimiz oldugu icin ikinci bebek. Bana resmen yapisik kimseye gitmez,her ne kadar pisman olmasam da onun icin isten istifa ettim gecici ev hanimi oldum.Tek basima yada esimle cok az plan yapabiliyorum. Bazen bu duzenden bunaliyorum,agresif,tahammulsuzum. Esim zaten ani parlamalarima,agir laflarima karsilik vermeye;alttan almamaya,beni anlamamaya, uzerimdeki yuklere yardim etmemeye basladi. Sevgi dolu asik halleri yine var ama kirinti seklinde,bunalimda miyim neyim, kavga cikariyorum hersey gozume batiyor cunku. Konusmaya calisiyor anlatiyor anlatiyor,3.bir kisi olsam ona hak veririm. Bilmiyorum benim sorunum ne?
Belki de evliligin genel durumundan sikildim. Evlilik ev hanimiysan yemek yap,temizlik yap,devasa camasir yiginini yika utule,(genelde)hoslasmadiginiz es ailesini agirla,sen git,hizmet et,cocugunu dort dortluk yetistirmeye calis,psikolojisi icin kisiligi icin en dogru neyse en cok sen dusun.Calisiyorsan ev islerinin yemeginin yarisini veya yarisindan fazlasini yap,diger maddeleri yine sen yap. Iste,yolda zaten yorul ama eve guler yuzle enerjik gel. Bu duzen niye boyle? Ben niye evlendimi sorguluyorum sanirim. Bunlari cocuklarim icin seve seve yapiyorum ama beni anlamayan birine yapmak icimden gelmiyor.Kalbime dokunup beni eski halime dondurmeye calismayip,onun yerine yangina korukle gelen birini istemiyorum.
Sen hala ailene gidiyo musun? Dön evine boşver daha rahat edersin
Ceyz sen de işe dön
Ev hanımlığı çalışmaya alışana çok sıkıcı
Ütüleri de parayla yaptır
Biraz üstünden sorumluluk at
Sorma ailemi anneannemde gördüğüm bayramlaştığım halde bir ton yol gittim baba evine gitmek gerekirmiş. Annem ısrar kıyamet kal bir hafta dedi de hayır döneceğim eşim izinli planlarımız var dedim. Bu bile benim açımdan büyük gelişme. Eskiden olsa kırmayayım deyip kalırdım. Bunu derken çok zorlandım ama başardım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?