• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce bitiyor mu bu evlilik..?

Az daha vakti var,ilki emmedi icimde ukteydi.Bagisiklik yonunden asiri fark goruyorum.
Bir de emmese de zor bir cocuk.Evde her kose bucakta parmak izi vardir onu gectim,baskasinin evine gitsek ilk 10 dk aglar kucagimdan inmez gerekirse sacima yapisir yine kimseye gitmez.Sonra da evde girilmedik oda,ellenmedik kesfedilmedik esya birakmaz.Yahu 17 aylik bebe,evin bir ucundaki tabureyi alip diger taraftaki balkona getiriyor veya dolaplarin ustunde yetisemediklerini o tbureyle almaya calisiyor,lambalari acip kapatiyor vs. Engel olunca halida ciglik cigliga tepiniyor
O zaman doya doya hasret giderin:anne::KK200:
Benim kızım evde deyakamdan düşmez..zaten bi yere gidemem ama bayram için gittiğim yerlerde fazla kalamadan geri çıkmak zorunda kaldım.
Eşin desteği-anlayışı gerçekten çok önemli. Dün bayramlaşmaya gittiğimiz bir teyze; torununun gelinini ne kadar zorladığından,kadının zaman zaman ağladığından ve ona destek çıkması gerektiğinden bahsedince benim eşim “gel kızım annenin yakasından” diye çekiştirir olduo_O günde bikaç saat dışarda takılıyorlar bensiz(mucize ötesi birşey benim için bu,normalde zorla gönderir ya da bırakır kaçardım, kapıdan geri buluşurduk)
Sizin de etrafınızda olan birilerine söyleseniz de azıcık eşinizi bu yönde güdülese mi acaba?
 
Ahahah super annelik degil hedefim. Mutlu bebekleri olan bir anne olayim bana ueter... tesekkur ederim ama :)
yarın kahvaltıya misafirim gelecek ama uykum kaçtı ben burdayım evi de temizlemedim avm ye gittik kızımla gündüz babalar günü için gelen benim için gelsin mutlu karşılamam sohbetim için gelsin kat şefi gibi evimi denetlemesin kendi de mutlu olsun ben de
 
Heh o tükürme bizde de var. Mütemadiyen elimde bez ve süpürgeyle dolaşıyorum. İnsana anlatır gibi izah ediyorum. Yavrum diyorum, bak aç değilsen ağzını açma madem. Ağzına alıp geri neden tükürüyorsun babasına yandığımın evladı diyorum. Duvara konuşuyorum.

Bem de bıraktım bir ara. Mütemadiyen ekmek kemiriyordu. Sonra tabi gelsin kabızlık. Uykusuz geceler. Geri başladım uğraşmaya. Esasında iştahsızlık ya da yemek sevmeme durumu değil bizdeki. Öyle olsa yeminle dünyanın en gaddar annesi olup akışına bırakırdım. Karnı aç, yemek istiyor ama yemek yiyecek kadar durmak istemiyor. Ya da ağzına kuş gagasından bir miktar büyük gıda girerse anında tükürüyor. Her seferinde milimetrik hesaplar yapmalıyım. Ekmeğin dışını yemez, kaşığın üçte birini ağzına alır. Takıntılı manyak kime çektiyse.

Uyku, yemekten daha büyük bir çile. Saatler sürüyor uykuya dalması. Gece sürekli su içmeye kalktığı yetmiyormuş gibi, sırf uyumamak için uyku öncesi kırk kere su istiyor. Bir de kaşıma seansları var. Uykudan önce sırtımı kaşı, bacağımı kaşı, başımı kaşı. Geçen gece "nereni kaşıyayım artık iç organların kaldı geriye ulan" diye carladım da sağ elimi anca özgür bıraktı.

Kendi haline bırakın diyenlerin burun deliklerinden aşağı öz hakiki zeytinyağı boşaltmak istiyorum. Seninki yine ağlıyormuş. Benim sıpayı ne halin varsa gör diyerek görmezden gelirsem gördüğü her eşyayı fırlatıyor. Evde sağlam eşya kalmadı bu yüzden. Bir noktaya kadar sabrediyorum ta ki TV ekranına bir şeyler fırlatmaya başlayana kadar. Nereye görmezden gelip umursamıyorum. Dana kadar oldu 3 yaşına girecek birkaç ay sonra hani büyüdükçe geçecekti. Valla bugün "Allahım tamam ölmeyeyim ama şöyle birkaç hafta bitkisel hayata sokup geri çıkarır mısın beni" diye dua ediyordum.

Allah kolaylık versin kuzum, senin minik ben gibiymiş ha... Ben benim çocuktan azcık şikayetlenecek olsam (Ki bi oyunun hard leveli gibidir çocuğum da) annem "Nesi var çocuğun, sen yine dua et sen kadar değil!" diyordu (Eksperte giriyoruz senin oğluşla ben galiba :)) )

Bak annemin aktarımıyla kendimi anlatayım sana;
Annem çocuk manyağı bir kadındır, 8 sene çocuğu olmamış tedavi ile olmuşum aramış kadın yani.
Ben olduktan sonra da çocuğa tövbe etmiş, 9 sene ikinci çocuğu yapmaya cesaret edememiş.
Zibilyon kez atlattığım ölüm tehlikelerine çok değinmeyeyim, 1 buçuk yaşında tutup sallayarak içinde dikildiğim beşiğimi kırmışım. 3 yaşında mı ne kayboldum ki annem saniye gözünü ayıran kadın değil malını bildiğinden. Bir düğün evi mi cenaze evi mi kalabalıklı ziyaretli bir yerde, babam-eniştelerim büyük kuzenlerim yanından hepsini oynatıp kaçmışım ve beni kmlerce ötede buluyorlar bir butikte polisler kapıya gelmiş adamlar kayıp çocuk diye ayağa kalkmışlar.
2 yaşlarındaymışım sanırım, annemlerin elinden sıyrılıp koşarak direk bodoslama derin süs havuzuna atlamışım (Kışın bağrı). Sonra gelsin ateşler, hastalıklar.

Yolda arabaların önüne doğru koşarak ce-e yapmaya çalışmak hobimmiş, annem artık elimi acıtırdı sıkmaktan tutarken, kadın yürek kakkınlığından iyi ölmemiş. Birinde eli terlemiş sıkarken, aniden asılıp boşa çıkınca az daha arabanın altına kalıyordum, adam erken fark ediyor ve arabasının frenleri de şükür ki sağlammış.

Sadece tuvalete girmek için arkadaşına 5 dk emanet ediyor annem beni ki binbir tembihle ve X teyzem ne zaman denk gelsek gülerek anlatır "Annene git yahu bacak kadar çocuğa da bakamayacaksak" dedim yolladım Gangsta, ay tövbe ettim gelene kadar diye. Kadın peşimden yetişememiş koşuşuma kıpkırmızı ter içinde kalmış ve annem gelir gelmez de "Al çocuğunu Z vallahi hak verdim sana kardeşim" filan demiş, böyle diyalogları anlatırlar.

Büyük kuzenim (Ablam) anlatır, annenin gözünün içine baka baka avuç avuç toprak yerdin Gangsta, kadın anlatır izah ederdi, sen bir de gülerdin... Sonunda ne kadar çiçeği neyi varsa bize verdiydi diye.

Balkondan aşağı atılan mutfak eşyalarını saymıyorum, iyi ki apartmanımızın önü bahçeymiş de adam neyim geçmez yerdeymiş, birinde eskinin demir havanları olur ya, onu bulmuş atmışım topuzunu aşağı.. Kadın balkonu kilitlemiş oysa, iç pencereye merdiven dayayıp atlamışım sanırım yaş 3. Annem der "Şükür birinin tepesine inmedi o, Allah korudu, kalpten giderdim"...

Kim annemi vaktinde ayıpladıysa komşulardan ilk tanışıp, bir süre sonra hak vermeye başlamışlar, böyle çocuk görmedik diye.

Gider balkon giderine işermişim Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi ... Ya da alaturka tuvaletteki taharet tasının içine.
Annem hatta birinde sular kesilmiş, tuvalete bakmış tasın içinde su var (Çiş ama o) yedek su da var, girmiş kadın ihtiyacını görmüş, tam totosunu temizleyecek, bi tuhaf koku suyu çarptıkça gitmez artar... Bi bakmış Gangstanın çiş.
Çişim evin her yerinde her an, her tastan-kovadan çıkabilirmiş yani o sıralar sürpriz yumurta gibi.

Daha anlatabilirim.

Annem uyanık olsa da ona anlattırsam :))
Ama 9-10 yaşlarından itibaren şeker gibi çocuktum bak.
Dile kolay ama rayına giriyor, her çocuğun var bir zamanı.
Gerekirse bir şekilde destek al, annem tek başına atlattı o dönemleri gerçi delirmemiş kadın maşallah. Azıcık kafa kırık ama.
 
Allah kolaylık versin kuzum, senin minik ben gibiymiş ha... Ben benim çocuktan azcık şikayetlenecek olsam (Ki bi oyunun hard leveli gibidir çocuğum da) annem "Nesi var çocuğun, sen yine dua et sen kadar değil!" diyordu (Eksperte giriyoruz senin oğluşla ben galiba :)) )

Bak annemin aktarımıyla kendimi anlatayım sana;
Annem çocuk manyağı bir kadındır, 8 sene çocuğu olmamış tedavi ile olmuşum aramış kadın yani.
Ben olduktan sonra da çocuğa tövbe etmiş, 9 sene ikinci çocuğu yapmaya cesaret edememiş.
Zibilyon kez atlattığım ölüm tehlikelerine çok değinmeyeyim, 1 buçuk yaşında tutup sallayarak içinde dikildiğim beşiğimi kırmışım. 3 yaşında mı ne kayboldum ki annem saniye gözünü ayıran kadın değil malını bildiğinden. Bir düğün evi mi cenaze evi mi kalabalıklı ziyaretli bir yerde, babam-eniştelerim büyük kuzenlerim yanından hepsini oynatıp kaçmışım ve beni kmlerce ötede buluyorlar bir butikte polisler kapıya gelmiş adamlar kayıp çocuk diye ayağa kalkmışlar.
2 yaşlarındaymışım sanırım, annemlerin elinden sıyrılıp koşarak direk bodoslama derin süs havuzuna atlamışım (Kışın bağrı). Sonra gelsin ateşler, hastalıklar.

Yolda arabaların önüne doğru koşarak ce-e yapmaya çalışmak hobimmiş, annem artık elimi acıtırdı sıkmaktan tutarken, kadın yürek kakkınlığından iyi ölmemiş. Birinde eli terlemiş sıkarken, aniden asılıp boşa çıkınca az daha arabanın altına kalıyordum, adam erken fark ediyor ve arabasının frenleri de şükür ki sağlammış.

Sadece tuvalete girmek için arkadaşına 5 dk emanet ediyor annem beni ki binbir tembihle ve X teyzem ne zaman denk gelsek gülerek anlatır "Annene git yahu bacak kadar çocuğa da bakamayacaksak" dedim yolladım Gangsta, ay tövbe ettim gelene kadar diye. Kadın peşimden yetişememiş koşuşuma kıpkırmızı ter içinde kalmış ve annem gelir gelmez de "Al çocuğunu Z vallahi hak verdim sana kardeşim" filan demiş, böyle diyalogları anlatırlar.

Büyük kuzenim (Ablam) anlatır, annenin gözünün içine baka baka avuç avuç toprak yerdin Gangsta, kadın anlatır izah ederdi, sen bir de gülerdin... Sonunda ne kadar çiçeği neyi varsa bize verdiydi diye.

Balkondan aşağı atılan mutfak eşyalarını saymıyorum, iyi ki apartmanımızın önü bahçeymiş de adam neyim geçmez yerdeymiş, birinde eskinin demir havanları olur ya, onu bulmuş atmışım topuzunu aşağı.. Kadın balkonu kilitlemiş oysa, iç pencereye merdiven dayayıp atlamışım sanırım yaş 3. Annem der "Şükür birinin tepesine inmedi o, Allah korudu, kalpten giderdim"...

Kim annemi vaktinde ayıpladıysa komşulardan ilk tanışıp, bir süre sonra hak vermeye başlamışlar, böyle çocuk görmedik diye.

Gider balkon giderine işermişim Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi ... Ya da alaturka tuvaletteki taharet tasının içine.
Annem hatta birinde sular kesilmiş, tuvalete bakmış tasın içinde su var (Çiş ama o) yedek su da var, girmiş kadın ihtiyacını görmüş, tam totosunu temizleyecek, bi tuhaf koku suyu çarptıkça gitmez artar... Bi bakmış Gangstanın çiş.
Çişim evin her yerinde her an, her tastan-kovadan çıkabilirmiş yani o sıralar sürpriz yumurta gibi.

Daha anlatabilirim.

Annem uyanık olsa da ona anlattırsam :))
Ama 9-10 yaşlarından itibaren şeker gibi çocuktum bak.
Dile kolay ama rayına giriyor, her çocuğun var bir zamanı.
Gerekirse bir şekilde destek al, annem tek başına atlattı o dönemleri gerçi delirmemiş kadın maşallah. Azıcık kafa kırık ama.

Baştan sona benim oğlumu anlattın :) kaç tehlike atlattık sayamadım bile. Ben bir ara acı hissinin olmadığını bile düşünmüştüm. Ayaklar mosmor dolaşıyor çocuk ki annen gibi bir dakika yanından ayrılamıyorum. Bir şekilde fırsatını bulup kendine, eve ya da başkalarına zarar vermeyi başarıyor.

Annen delirmediyse ben de delirmem inşallah ya :) 9-10 dedin bağrımı yaktın. O kadar uzun sürmesin çünkü. He senin gibi farkındalığı yüksek, bilinçli bir insan evladı olacaksa kendimi tırmalar sabrederim birkaç yıl daha.
 
Baştan sona benim oğlumu anlattın :) kaç tehlike atlattık sayamadım bile. Ben bir ara acı hissinin olmadığını bile düşünmüştüm. Ayaklar mosmor dolaşıyor çocuk ki annen gibi bir dakika yanından ayrılamıyorum. Bir şekilde fırsatını bulup kendine, eve ya da başkalarına zarar vermeyi başarıyor.

Annen delirmediyse ben de delirmem inşallah ya :) 9-10 dedin bağrımı yaktın. O kadar uzun sürmesin çünkü. He senin gibi farkındalığı yüksek, bilinçli bir insan evladı olacaksa kendimi tırmalar sabrederim birkaç yıl daha.

Teşekkür ederim iltifatın için; inşallah olacak katbekat daha da iyi olacak hem senin gibi bir annesi varken başında, eminim.
 
Yazdıklarınızı nerdeyse her gün bende sorguluyorum .. . Neden ataerkil bi toplumda meydana geldim ki sanki ?? Onunda iki eli iki bacağı var neden herşeyi ben yapıyorum ?? Bu ve bunun gibi bi sürü şey .. Ama hiç bisey degismiyor
 
Canım sütten kesince biraz daha rahatlayacaksin. Bir de ablasıyla ortak sevebileceği faaliyetler bulabiliyor musunuz? Belki ikisi güzel oyun kurarsa biraz olsun sana da nefes alacak fırsat kalır. Mesele evlilik veya eşin değil, belli ki yorulmuşsun. Muhtemelen eşin de tek maaşla 4 kişilik bir aileyi geçindirmeye çalışmanın gerginliğini yaşıyordur. İkiniz için de zorlu bir süreç olduğu kesin. Ben en güzel şekilde atlatacaginiza inanıyorum. Çoğu gitmis azı kalmış. Sadece biraz daha sabır :)
 
Aynı durumdayız. Maalesef çocuğun gerginliğini eşe kükreyerek gidermeye çalışıyorum ben de. Anlaşılmak istiyoruz ama dürüst olmak gerekirse anlaşılsak da değişen bir şey olmayacak. Zira bu çocuklar zor. Eş ya da bir başkası anlasa ne değişecek. Yine de zor çocuklar.

Bayramda ailemin yanına geldim ve bir daha asla oğlumla evden çıkmamaya yemin ettim. Delirmeden bu çocuklar büyüsün artık. Benim ramak kaldı delirmeme çünkü.

Bilmiyorum ne önerebilirim ama zamanla düzelir, yoluna girer diye umuyorum. Derdiniz eşinizle değil bence. Gerginiz sadece...

Sen hala ailene gidiyo musun? Dön evine boşver daha rahat edersin

Ceyz sen de işe dön
Ev hanımlığı çalışmaya alışana çok sıkıcı
Ütüleri de parayla yaptır
Biraz üstünden sorumluluk at
 
Konuya nasil giris yapacagim bilemiyorum,yazip yazip sildim. Sorun,evliligim.7 yildir ayni yastiga bas koydugum,16 yildir nefesim olan adamdan ilk defa boyle sogudugumu hissediyorum. Kendi kendime sebebini sorguladigimda bir suru seye baglayabilirim; yaklasik 1-1bucuk yildir surtusmelerimiz oldugu icin ikinci bebek. Bana resmen yapisik kimseye gitmez,her ne kadar pisman olmasam da onun icin isten istifa ettim gecici ev hanimi oldum.Tek basima yada esimle cok az plan yapabiliyorum. Bazen bu duzenden bunaliyorum,agresif,tahammulsuzum. Esim zaten ani parlamalarima,agir laflarima karsilik vermeye;alttan almamaya,beni anlamamaya, uzerimdeki yuklere yardim etmemeye basladi. Sevgi dolu asik halleri yine var ama kirinti seklinde,bunalimda miyim neyim, kavga cikariyorum hersey gozume batiyor cunku. Konusmaya calisiyor anlatiyor anlatiyor,3.bir kisi olsam ona hak veririm. Bilmiyorum benim sorunum ne?

Belki de evliligin genel durumundan sikildim. Evlilik ev hanimiysan yemek yap,temizlik yap,devasa camasir yiginini yika utule,(genelde)hoslasmadiginiz es ailesini agirla,sen git,hizmet et,cocugunu dort dortluk yetistirmeye calis,psikolojisi icin kisiligi icin en dogru neyse en cok sen dusun.Calisiyorsan ev islerinin yemeginin yarisini veya yarisindan fazlasini yap,diger maddeleri yine sen yap. Iste,yolda zaten yorul ama eve guler yuzle enerjik gel. Bu duzen niye boyle? Ben niye evlendimi sorguluyorum sanirim. Bunlari cocuklarim icin seve seve yapiyorum ama beni anlamayan birine yapmak icimden gelmiyor.Kalbime dokunup beni eski halime dondurmeye calismayip,onun yerine yangina korukle gelen birini istemiyorum.
 
Bende cocugum oldugundan beri bu cikmazdayim ayni sorular ayni dusunceler bu kadar mi olur?acikcasi bende bunaldim kziimi sukur cik seviyorum ama kendimkze vakit ayiramayisimizbizi bu hale getiriyor ve yaninizda yardimci iki sohbet eden destekci cevreniz yoksa boyle bunaliyorsunuz ben o durumdayim:/
 
Yakın zamanda ablam da aynı sıkıntıları yaşadı.. İkinci çocuktan sonra bu süreç yaşanıyor galiba.. Onlar biraz ayrı kaldılar Vs.. Ama asla ayrı kalmakla çözülecek bir durum değil.. Dedim getir çocukları bana, gidin bir günde olsa baş başa zaman geçirin.. Çocuklara ile gittiler deriz Vs vs.. Cidden zaman geçirince düzeliyor herşey..

Maalesef kadının fıtratı bu.. Erkekler bizim kadr olamıyorlar.. Yapan muhakkak var ama eşlerimiz de kötü insanlar değiller.. Boşuna Cennet anaların ayakları altındadır denmemiş.. Sabredin, yalnız kalmak için fırsat oluşturun.. Çocuklar uyuduktan sonra birine bırakıp otele gidebilirsiniz.. Öncesinden sabah işimiz var, çalışacağız Vs vs de diyebilirsiniz.. Tabi bir yakınınız var mı, çocukların yaşları kaç bilemiyorum
 
Bunalimdasiniz qma haklisiniz gececek bu gunler .Biraz daha hosgörü ,biliyorum onu siz hakediyorsunuz ama annelik gercekten cok zor .İs bulup yardimcı tutun .
...
Buraz nefes alırsiniz ..
 
Bir zamanlarki kendimi gördüm sizde yıllar önce kendi kendime hep "Ne diye evlendin hadi evlendin niye çocuk yaptın"diye söylenir küçük çaplı sinir krizi geçirir hatta vücudumda benim böyle anlarda kabarcıklar cıkar;her tarafımı da kabarmış vaziyete getirip kaşınarak eşime çatardım "yardım etsene banaa,seni anne doğurdu da beni taş mı doğirdu" diye.O da sagolsun yangına körükle giderdi bir ton lafa geçerdi kırardı beni.Çok kez oldu bunlar boşanma düşünceleride bunlarla beraber hep aklima gelirdi.O anlarda kendimle böyle başa cikabildim.Bunları düşünmeseydim ve yapmasaydım sanırım catlardım pişman degilim.Sonra ne oldu oglum büyümeye başladı ve sakin bir ortamda kendiliginden oluşmaya başladı.Eski düşuncelerim tavırlarım yerini çok şükürlere iyikilere bıraktı.Ben sizi anlıyorum bu yaşadıklarınız bana çok normal geldi ve kendi hayatımdan yola çıkarak söyleyebilirim ki 2.çocugunuz biraz daha büyüyünce rahatlayacaksınız.Bu düşünceler uçup gidecek.Belki bir işe girseniz daha kolay gecirirsiniz bu süreci bana göre bilemedim.
 
İşlerin hiçbir zaman fazlasını yüklenmeyin. Zorda kaldığınızda eşinizden yardım istemekten çekinmeyin. Olur öyle bunalımlar. Sevgiye tutunun. Sevgi verip alma odaklı olun. Esinizin desteğini her zaman isteyin
 
Allah annelere kolaylık versin vallahi çok zor bir tanesi ile zorlanıyorum bütün gün çocukla uğraş 1 saat uyur yemek temizlik ne varsa sıkıştır araya uyanınca tekrar başla çocuk peşinde koşmaya yemek yesin diye Peşinde koş ne kafam ne bedenimin 2 buçuk yıldır dinlenmek nedir bilmiyor gecesi ayrı gündüzü ayrı uykusuzluk ayrı hem ekonomik zorluklar çocuğu 5 dk bile bırakıp oh diyebileceğim hiç kimsem yok eşim deseniz aynı model iş ev iş ev napsın oda bşy diyemiyorum artık kabullendim kadınlar hiç bir zaman rahat olamıyor evlenmeden önce de aynıydı ev hanımı gibiydim evlendim değişen pek bşy olmadı ve şu an 1 saattir ayağımda sallıyorum uyusun da ortalığı toparlayıp iki lokma bşy yiyeyim diye bende yorulanlar arasındayım ki yorulmadım diyende yoktur Eminim öyle işte kızlar hayat zor
 
Sen hala ailene gidiyo musun? Dön evine boşver daha rahat edersin

Ceyz sen de işe dön
Ev hanımlığı çalışmaya alışana çok sıkıcı
Ütüleri de parayla yaptır
Biraz üstünden sorumluluk at

Sorma ailemi anneannemde gördüğüm bayramlaştığım halde bir ton yol gittim baba evine gitmek gerekirmiş. Annem ısrar kıyamet kal bir hafta dedi de hayır döneceğim eşim izinli planlarımız var dedim. Bu bile benim açımdan büyük gelişme. Eskiden olsa kırmayayım deyip kalırdım. Bunu derken çok zorlandım ama başardım.
 
Sorma ailemi anneannemde gördüğüm bayramlaştığım halde bir ton yol gittim baba evine gitmek gerekirmiş. Annem ısrar kıyamet kal bir hafta dedi de hayır döneceğim eşim izinli planlarımız var dedim. Bu bile benim açımdan büyük gelişme. Eskiden olsa kırmayayım deyip kalırdım. Bunu derken çok zorlandım ama başardım.

Bence iyi yapmışsın, böyle yapınca değer bilmeye başlıyolar.
Ben bu bayram tatil çok kısa, yollara harcayacağım parayla da bebeğe eşya alırım gelemicem, üstelik yoruluyorum dedim beklemeyin beni dedim :)
Eskiden olsa ben de diyemezdim. İlk evlendiğim seneki bayrama taaa diyarbakırdan izmire gelmiştim 3 günlüğüne.
Ama Bundan sonra böyle
Kurban bayramında bekliyoruz falan diyorlar da onda da kendi son çocuksuz tatil planımız var :D
 
Back
X