- 1 Eylül 2014
- 25.908
- 30.324
- 798
- 35
- Konu Sahibi bella-donna
-
- #61
Nişanlınız aşaması demek ki sorunları.
Ya da Kafasında sorunlar yarattı.
Nişanlınız aşaması demek ki sorunları.Mesafeler var ne yazık ki öyle bi imkanım yok ama çok ulaşmaya çalıştım, yazdım aradım ama tek söylediği o oldu. Annem uzaklıktan dolayı istemedi, birde nişanlım aileme soguk davranıyor konuşmuyor, muhattap olmuyor diye istemedi. İçim ısınmadı dedi ama somut bi sorun yoktu, çok karşı çıktılar ama nişanlıma ben hepsini yansıtmadım çünkü aşılacagını biliyordum ki nitekim öyle de oldu, ailem biz istemiyoruz bilmem ne demeyi bırakmıştı, mutlu olacağına inanıyorsan biz arkandayız maddi manevi dediler. O yüzden sorunları aşmıştık Çünkü bizim anlaşamadığımız herhangi bişey yoktu ailelerin kopukluğu dışında
Demek kiNişanlınız aşaması demek ki sorunları.
Ya da Kafasında sorunlar yarattı.
KesinlikleDemek kiyoksa bu durumda olmazdık. Zorla ayırmadılar nihayetinde
Çok haklısın, illaki unutacağım, hem insan mutlu olmak icin evlenir, nişanlıyken mutsuzsan evlenince sihirli değnekle düzelmez daha beter olur. Benim tek üzüntüm acaba gerçekten söylediği gibi seviyorda bilmedigim sıkıntıları yüzünden mi vazgeçiyor, gerçekten çıkmaz bi durumdamı, yeteri kadar arkasında durmadım mı diyorum ama aylardır dökmediğim dil kalmadı, sevse illaki anlar bırakmazdı, şimdi daha net anlıyorum acı gerçekleriOlan olmuş artık çok şımartıp göklere çıkarmışsınız. Bir sürü kere ayrılıp yalvar yakar barışmışsınız (ki çok yanlış bence) ilişki tek kişinin çabasıyla itip kakmasıyla yürüyormuş zaten.
Biten bitmiştir. Sorunlu bir nişanlılığın evlenince düzeldiğini hiç görmedim. Evlilik peri masalı gibi aşkları bile yıpratan zorlayan bir kurum. Kısacası bu evlilik zaten yürümezmiş. Üç gün 1 ay 5 ay üzülürsün belki ama sonra boşanmaktan iyidir inan.
İnan bende öyle diyordum, daha önce de nişan attım, sonrasında bi ilişkim oldu bitti dedim ve arkama bakmadım, düşünmedim bile. Ama bunda niye böyle oldu bilmiyorum gurur falan düşünmedim hiç
Kurtulduğuna şükret kendini rahatlat. Emin ol öyle sinirli depresif insanla ömür geçirmek okadar zorki. Aynı evin içinde olmak. Ki evlenince bu dahada ileri boyutlara geçiyor. Tecrübeyle sabit. Aynı şeyleri yaşadım annemle ilgili bende aynı durumlara düştüm benimkiler hiç uzlaşmadılar bile. Okadar zorki. Şuan evliyim önümüzdeki ay 1 yıl olucak. Hamileyim. Hayatım zindan. Keşke senin yaptığın gibi alttan alıp idare etmeseydim. Keşke zamanında atsaydım yüzüğü hiç evlenmeseydim. Bide uzağa gelin gidicekmişsin çok ama çok daha zor olucaktı senin için emin ol. Annemin 20 dklık mesafede olması bile zor zamanlarımda bana güç veriyor. Benim babamda yok. Arkam yok destekçim yok. Şuanki aklım olsa ayaklarımın üstünde durur kimseye muhtaç olmadan özgür yaşamak isterdim. Şu yaşadığın şerde hayır var. Farkında var. Ben varamadım körü körüne evlendim..Merhaba Kızlar,
daha öncede burada bununla ilgili konular açmıştım. Ailem nişanlıma çok ısınamamıştı, kafalarında çok soru işaretleri vardı, hatta bana nişanı atmam icin baskı bile yapmışlardı ama direndim ailemi dinlemedim, sizede fikir danışmıştım. Zaten zor ikna olmuşlardı ama nedense bir türlü beni sevdiğine inanmadılar, birde uzaga gelin gideceğim icin istemiyorlardı ama onlarda zamana bıraktı ve baskı yapmayı bıraktılar. Ben bunların hiç birini nişanlıma yansıtmadım, zaten ailemde hiç bir zaman ona veya ailesine kötü veya soguk davranmadı, daha çok bana oldu olan. Aileler arasında kötü bişey yaşanmadı ama kopukluk oldu, aynı şekilde benimde nişanlımla aramda kopukluk oldu son zamanlarda. İletişime geçmeye çalıştıkça siniri geçmeyen, öfkesi dinmeyen, her dediğime sinirlenen, hemen bitirmeye çalışan biri oldu çıktı. Ben hiç vazgeçmedim, yılmadım resmen peşinden koştum. Hayatta yapmam dediğim şeyi yaptım, bitmesin diye adeta yalvardım. Ayrılmayı kabul edincede ben böyle olsun istemiyorum deyince kıyıp bitiremedim. Biliyorum Kızlar, benim sucum, ben şımarttım onu ama öyle biri değildi, ben yaşadığımız olaylara bağladım. Bendede hatalar vardı elbette ve bundan dolayı hep alttan alan ben oldum. Ben alttan aldıkça o hatalarını kabul etmedi. Annemle konuşmak istedi, düzeltmek için, aradaki soğukluğu gidermek icin. Geldi konuştular, annem o kadar ılımlıydıki, o bana asla istemiyorum diyen kadın gitmişti, çok güzel sohbet ettiler, hatta benim aslında mükemmel biri olduğumu ama su su hatalarım olduğunu söyledi nişanlım. Annemde onu destekledi, bir olup bana biraz sitem ettiler falan. Herşey gayet iyiydi anlayacagınız. Ama nişanlım hiç alttan almadı, annem beni sucladıkca oda iyice abarttı, kararını ver artık oyalama milleti demeye getirdi. Sanki ortada karar verilecek bişey varmış gibi. Annem uzaklıktan yakındı, keşke yakınıma gelin olsaydı işte hep hayalimdi falan dedi ama nerde mutlu olursanız orda yaşayın, tek üzüntüm her canım sıkıldığında kızımı göremeyecek olmam falan dedi. Neyse gayet normal bi şekilde ayrıldık, banada ayrılırken seni görüncede kızgınlıgım geçiyor bende hatalıyım biliyorum ama artık sorun yaşamayalım lütfen dedi ve gitti. Ben bütün sorunları hallettik derken aynı gün tekrar bana bağırdı çağırdı, sinirliyim sonra görüşelim dedi ve bidaha iletişime geçmedi. 2-3 gün görüşmedik yine, ben tabi sitem dolu mesajlar yazdım cevap vermedi. Sonra onun akrabası olan benimde önceden tanıdığım biriyle konuştuk, herşeyi anlatmış ona, beni çok sevdiğini ama annemin beni seçim yapmak zorunda bırakmış gibi davrandığından benden vazgeçmek zorunda olduğunu söylemiş. Halbuki secimini yap kararını ver diyen oydu, önceden olsa yada ben yanlarında olmasam nişanlıma inanacağım ama annem öyle bi durumda bırakmadı beni, hatta çok ılımlıydı annem, nişanlıma hak verdi. Neyse bu konuşmadan sonra biz ayrıldık, ne bana cevap verdi, ne açıklamalarımı dinledi, ne başka bişey. Sadece çok üzgün olduğunu söyledi. Daha sonra ailesiyle konuştum, onlarda çok üzgün, hatta ağladılar bittiği icin, annesi “kızım o son zamanlarda normal değil, bizede aşırı tepkiler veriyor, psikolojisi bozulmuş gibi, konuşmuyor sadece bağırıyor” dedi. Senden vazgeçtiğine hala inanamıyorum, o seni hala seviyor ama neden böyle oldu anlamıyorum falan dedi, biraz zamanmı verseniz, o senden vazgeçmez ben tanıyorum oğlumu dedi. Kızlar ne yapacağımı, ne düşüneceğimi bilmiyorum. Ben ilk kez bu kadar caba gösterdim biri icin, ilk kez böyle derinden bişeyler hissettim. O kadar üzgünümki, sevmiyor olmasına inanmak istemiyorum, seviyor desem neden bu şekilde oldu onu anlamıyorum. En son bi mesaj yazdım, ne okudu ne cevap yazdı. Sosyal medya hesaplarında duruyorum, ne bişey paylaşıyor, ne aktif. Arada bi İnstagramda aktif ama 2 günde bir. Siz olsanız ne yapardınız, beklemek beni yoruyor, ümit oldukça beklenti oluyor ama tamamen unutmalımıyım, ne yapmalıyım bilmiyorum... sadece çok üzgünüm, özür dilerim çok uzattım
Kıyamam ya Allah evladını sağlıkla kucaklamayı nasip etsin. Aslında halime şükrediyorum, 3 cocukla ortada kalmadım. Cok şükür çalışıyorum, kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. Bazen çok iyiyim, kötü bi evlilik yapmaktansa hiç evlenmemek daha iyi diye düşünüyorum ama bazende yanılmış olduğuma inanamıyorum. O nişandaki adam nerde şimdiki adam nerde. Kendimi de çok suçladım, ailemin başta çıkardığı zorlukların mahcubiyetini hep yaşadığım için herşeye göz yumdum. Hala ben belladonna yı çok sevdim o benim için çok başkaydı diyormuş, bunlar aklımı kurcalıyor. Ama kimse bizi zorla ayırmadı ki. Acaba gerçekten seviyormu bende bişey yapabilir miyim diye düşünmeden edemiyorum ama buradaki yorumlardan sonra hiç bişey yapmamaya karar verdimKurtulduğuna şükret kendini rahatlat. Emin ol öyle sinirli depresif insanla ömür geçirmek okadar zorki. Aynı evin içinde olmak. Ki evlenince bu dahada ileri boyutlara geçiyor. Tecrübeyle sabit. Aynı şeyleri yaşadım annemle ilgili bende aynı durumlara düştüm benimkiler hiç uzlaşmadılar bile. Okadar zorki. Şuan evliyim önümüzdeki ay 1 yıl olucak. Hamileyim. Hayatım zindan. Keşke senin yaptığın gibi alttan alıp idare etmeseydim. Keşke zamanında atsaydım yüzüğü hiç evlenmeseydim. Bide uzağa gelin gidicekmişsin çok ama çok daha zor olucaktı senin için emin ol. Annemin 20 dklık mesafede olması bile zor zamanlarımda bana güç veriyor. Benim babamda yok. Arkam yok destekçim yok. Şuanki aklım olsa ayaklarımın üstünde durur kimseye muhtaç olmadan özgür yaşamak isterdim. Şu yaşadığın şerde hayır var. Farkında var. Ben varamadım körü körüne evlendim..
Teşekkür ederim tatlım umarım senin karşına da yaptığın fedakarlıklara değecek, kıymet bilen biri çıkar. Bende şuan başkasıyla olduğunu öğrensem dağılırım herhalde, seni çok iyi anlıyorum. Şuan pişman olup gelse benimde aklım karışır gibime geliyor, halbuki mantıgım çok başka şey söylüyor. Öyle insanlara çok kızardım, kabak gibi ortada daha nasıl aklıyla kalbi arasında kalır bir insan diyordum ama yaşamadan bilinmiyormuş. Umarım bizde, bizim durumumuzda olanlarda bir an önce toparlayıp ayağa kalkar, tek temennim o şuanBelli ki çok fedakar ve iyi niyetli birisiniz. Yaptıklarınıza çok benzer şeyler yaptım ama nişanlı değildik, sevgiliydik. Terk edildim. Pişman oldu döndü ama yaptıkları artık hiç bir şeyi düzeltmiyordu. Hatta yeni konu açtım. Pişman olup yalvarmasından 2 ay geçmeden yeni bir sevgilisi olduğunu öğrendim. Birbirimizi çok seviyorduk. Sevgiliden çok en iyi dostum, sırdaşımdı. Anlattığınız gibi çok fedakarlıklar yaptı benim için.Bir yapana bin giden biriyim ve her yaptığı benim için değerliydi. Sanırım bu yüzden sizin gibi ayrılmamak için direndim ben de. Pişmanlığını da hissedince aklım bile karıştı. Ama bunun üzerine sevgilisi olduğunu öğrenmek beni dağıttı. İçim acıdı, başkasıyla olduğunu düşünmek bile kahrediyor. Daha çok yeni öğrendim bunu da. Zamanla buna da alışacağım diye umuyorum ama çok zor olacak.Ya insanlar çok iyi rol yapıyor ya da bizim uyum sağlayamadığımız bir şey var. Bir çok yorumunuzda kendimi gördüm. Söyleyeceğim tek şey zamana bırakın. Ben öyle yapıyorum başka yapacak bir şey yok çünkü. Umarım karşınıza sizi çok hak eden biri çıkar.
Sevgi biyere kadar derdi anneannem. He he derdim. Büyükler bişey diyorsa boşa konuşmuyor canım.Kıyamam ya Allah evladını sağlıkla kucaklamayı nasip etsin. Aslında halime şükrediyorum, 3 cocukla ortada kalmadım. Cok şükür çalışıyorum, kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. Bazen çok iyiyim, kötü bi evlilik yapmaktansa hiç evlenmemek daha iyi diye düşünüyorum ama bazende yanılmış olduğuma inanamıyorum. O nişandaki adam nerde şimdiki adam nerde. Kendimi de çok suçladım, ailemin başta çıkardığı zorlukların mahcubiyetini hep yaşadığım için herşeye göz yumdum. Hala ben belladonna yı çok sevdim o benim için çok başkaydı diyormuş, bunlar aklımı kurcalıyor. Ama kimse bizi zorla ayırmadı ki. Acaba gerçekten seviyormu bende bişey yapabilir miyim diye düşünmeden edemiyorum ama buradaki yorumlardan sonra hiç bişey yapmamaya karar verdim
Ben de sizin gibi kızardım. Ama insan başına gelince anlıyormuş. Bu işler akıl mantık işi değil gerçekten. Umarım mutluluğu en kısa zamanda yakalarız. İyi dilekleriniz için teşekkür ederimTeşekkür ederim tatlım umarım senin karşına da yaptığın fedakarlıklara değecek, kıymet bilen biri çıkar. Bende şuan başkasıyla olduğunu öğrensem dağılırım herhalde, seni çok iyi anlıyorum. Şuan pişman olup gelse benimde aklım karışır gibime geliyor, halbuki mantıgım çok başka şey söylüyor. Öyle insanlara çok kızardım, kabak gibi ortada daha nasıl aklıyla kalbi arasında kalır bir insan diyordum ama yaşamadan bilinmiyormuş. Umarım bizde, bizim durumumuzda olanlarda bir an önce toparlayıp ayağa kalkar, tek temennim o şuan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?