Birazda sen kendini strese sokmuşsun suçlayarak canm benm isteyerek iki evladım oldu 3cuye istemeyerek bilmeden hamile kalsam bende kotu hissederim ama sen yine gerekli tüm herseyi yapip bebeğinin sağlığı icin uğraşmışsın kendini suçlama sadece alışmaya çalışMerhaba, bu forumu uzun süredir dışarıdan okuyordum ben de bir şey danışmak için üye olmaya karar verdim.
Hamileyim. İstediğim bir gebelik değildi. Çocuk sahibi olmak istemiyordum. Eşim istiyordu ama ben istemediğim için üzerime düşmeyi bırakmıştı.
Pandemi sürecinden hemen önce hamile olduğumu öğrendim. Şaşırdım, üzüldüm. Ama aldıramadım. Pek doğru gelmedi. İkimizin de iyi işleri var, sağlık problemimiz yok, iyi bir evliliğimiz var yani gözle görünür bir pürüz yok dolayısıyla bebeği aldırmak haksızlık olur gibi geldi. Zaten eşimin istediği bir bebekti. Onu da ikna edebileceğimi pek sanmıyordum yani etsem de mutsuz olacaktı. Kaldı.
Alışmaya çalıştım, mutlu olmaya çalıştım. Davranışlarımın da düşüncelerime etki edeceğine inanarak çevreye gülümsedim, hiç problem yokmuş gibi davrandım. Hareket edince, tekme atınca için gidecek falan dediler ben hareketleri hissedince daha tedirgin oldum. Cinsiyetini öğrenince çok heyecanlı olacak dediler ben hiçbir şey hissetmedim. Hiçbir bebek ürününe bakmadım. Sürekli eşim kıyafet, oyuncak bakıp durdu. Ben o süreçte hamilelik bitince giyerim diye beğendiğim kıyafetleri aldım.
Sürekli kontrollü davrandım, hiç mutsuzum demedim. Bir görev gibi doktora gittim, vitamin aldım. Sağlıklı beslendim. İlave şeker hiç kullanmadım. Karantina döneminde evin içinde bile her gün bir saat yürüdüm. İdeal anne gibi davranmaya çalıştım. Ama alışamadım. Mutsuzluğum sürekli arttı. Sabahları sanki başımın üzerinde bir kara bulutla uyanıyordum.
En sonunda geçen hafta patladım. Arkadaşlarımızla buluşmuştuk. Her şey güzel başladı, en sonunda konu hamileliğime geldi. Herkes heyecanlı heyecanlı bebekle ilgili konuşmaya başladı. İsmini tartıştılar, bakıcı önerileri vermeye başladılar. Kreşlerden, organik bebek kıyafetlerinden bahsettiler... Kendimi çok çok bunalmış hissettim. Bir noktada artık başım dönmeye, sesler uğultu gibi gelmeye başladı. "Susun, istemiyorum," diye bağırdığımı hatırlıyorum. Gözlerimi hastanede açtım. Sinir krizi geçirmişim. İstemiyorum ben bunu diye bağırmışım, ağlamışım. Kanamam olmuş hatta.
Şimdi artık gizlemeye çalışacak bir şey de kalmadı. 10 gün raporluyum. Evdeyim. Ve çok suçlu hissediyorum. Yani herkesin içinde öyle bir duruma düştüm. Eşim bir şey belli etmiyor ama üzüldüğüne eminim. Kırılacak bir eşya, cam bebek gibi davranıyor. Kısık sesle konuşuyor falan. Çok kötü hissediyorum. Zayıf bir insan olmadım hiç. Ama şu an zayıf bir insanım. Suçlu hissediyorum. Geceleri de uyuyamamaya başladım. Kabus görüyorum çünkü. Şu anda baya yaşamaktan bıktım. Benzer şeyler yaşayanlar var mı, fikir almak istedim.
Hakkınızda hayırlısı olsun. Umarım kabullenebilirsiniz tez vakitte.Destek almaya başladım, teşekkür ederim. Şimdi doktor ilaç da vermedi. Hamilelikte kullanılabilenler hafif, sana bir faydası olmaz dedi. Doğumu bekliyorum o arada da psikoterapiye devam edeceğim
Hayır tabiki böyle birşey olmayacak :) aksine perçinleşeceksiniz aile olacaksınız ikinizinde en çok sevdiği en çok emek verdiği biri olacak o. Şuan bu duyguları tahmin edebilmen mümkün değil ama inan bana herşey daha güzel olacak. Bende hamilelik ve lohusa depresyonunu dibine kadar yaşadım geçti gitti hepsi. Eşimin oğlumu ne kadar çok sevdiğini ona nasıl iyi baktığını gördükçe içim rahatlıyor güvende hissediyorum. Olumlu şeyler düşün uyumak istediğin kadar uyu filmler izle kitaplar oku hazırlıklar yap sen yemeğe başla iştah kendiliğinden gelir korkma kısıtlama kendiniBunu kendime de itiraf etmekte zorlanıyorum ama dediniz ya sevdiğin adamdan ortak bir parça öyle düşün diye, ben ilgiyi ve sevgiyi paylaşmaktan çekiniyorum biraz. Sanki belli bir sevgi kapasitemiz var ve herkes ondan payına düşeni alıyor. Şimdi bebek gelince eşimin sevgi havuzunda bana düşen pay azalacak gibi. Utanç verici ama bazen böyle düşünüyorum.
Ya siz ne kadar kötü kalpli bir insansınız. Bu nasıl ön yargı bu nasıl peşin hüküm vermektir. Biraz vicdan ya biraz vicdan. Gerçekten sözlerinizden ötürü sizin insanlığınızı sorguladım nasıl pata küte bu kadar rahat yazdınız bu cümleleri.Anlaşılan ciddi psikolojik bunaliminiz var ve bu psikolojiyle o çocuga hic iyi davranabileceginizi sanmiyorum.istemiyorsaniz hukuki yollarla bir aileye verin sevgiyle buyusun maalesef sizde o sevgiyi ben goremiyorum.o cocuk aglayacak sancilari olacak atesi olacak vb.ve siz bunlara ASLA katlanabilecek bir insan degilsiniz o sinirle o kucucuk yavruya neler yapabileceginizi dusunmek dahi istemiyorum.haberlerde cok ornegi var Allah yavrunuzu korusun ne diyeyim..sizin sorununuz şımariklık ve bencillik.önce bunlar icin tedavi gorun.simdi bunlari yazdim diye sizden linc yiyecegim ama gercek sorununuz şımariklik ve bencil olusunuz.kariyer yapmak bir canliyi sevmeye engel degildir.o cocuk sizin maalesef bir anlik zevkinizden dolayi dunyaya gelecek ve bunu umarim buyudugunde ona seni istemiyordum vs gibi soylemezsiniz haa siz soylemesenuz bile illaki cevrenizden duyacaktir annen sinir krizonden pat düsup bayildi vs.diye..eşinizi yonetmeye oyle alismisinizki o cocugu baba buyutecek zaten sizden o cocuga fayda gelmez..maalesef toplumumuza yine sevgisiz mutsuz bir cocuk daha ekleniyor sayenizde.insallah degisirsiniz ama problrminiz cocuk degil karekterinizde sıkınti var
Sizin kalbiniz kazan karasi olmus once kendinize bakin benim vicdanimi sorgulamak sizin haddinize degil.toz pembe hayaller icinde yasamayin kadin gercegi soylemis ve bende gercek olan olabilecek durumlari yaziyorum siz farkinda olmayabilirsiniz ama cocugu istemiyorum diyor umarim anliyirsunuzdur.iyi seylerle duzelecek olsaydi zaten konu sahibi iyi olmaya calismis ama olamiyor anlamiyorsunuz galiba.psikolojisi kabul etmiyor.e tabi siz cok iyi insansiniz ben gercekci oldum diye kotu oldum.bana kötu diyebilecek kadar kötü bir insan olmasaniz bana bunlari yazmazsiniz.isinize bakinYa siz ne kadar kötü kalpli bir insansınız. Bu nasıl ön yargı bu nasıl peşin hüküm vermektir. Biraz vicdan ya biraz vicdan. Gerçekten sözlerinizden ötürü sizin insanlığınızı sorguladım nasıl pata küte bu kadar rahat yazdınız bu cümleleri.
Anneniz sizi istemiş ama siz olmuşsunuz. Yani demek ki herşey istemekle olmuyor. (Bu kadar acımasız iste kullandığınız cümleler) Söyledikleriniz doğru olsa öyle olacak olsa bile söylenir mi ya ? Allah aşkına siz de hiç vicdan yok mu ? Sayfayı yukarı kaydırın ne yazdığınızı okuyun. Size fazlasıyla nazik oldum oda gebeliğiniz hatrına. Yoksa anlayabileceğiniz kelimeleri de seçer bulur yazardım size.Sizin kalbiniz kazan karasi olmus once kendinize bakin benim vicdanimi sorgulamak sizin haddinize degil.toz pembe hayaller icinde yasamayin kadin gercegi soylemis ve bende gercek olan olabilecek durumlari yaziyorum siz farkinda olmayabilirsiniz ama cocugu istemiyorum diyor umarim anliyirsunuzdur.iyi seylerle duzelecek olsaydi zaten konu sahibi iyi olmaya calismis ama olamiyor anlamiyorsunuz galiba.psikolojisi kabul etmiyor.e tabi siz cok iyi insansiniz ben gercekci oldum diye kotu oldum.bana kötu diyebilecek kadar kötü bir insan olmasaniz bana bunlari yazmazsiniz.isinize bakin
Kitap tavsiyenize teşekkür ederim okurum belki ama o çocukları anlamak için okumama gerek yok. Annesi tarafından her türlü şiddete maruz kalmış, başı bir defa bile okşanmamış bir çocuk oldum ben.Cok sukür sizin gibi degilim.size tavsiye boş ayna diye bir kitap alin okuyun cocuklarin neler cektigini sevgiyi ilgiyi gormeyen cocuklari anlarsiniz.tabiki bende cok isterim konu sahibi duzelsin yoksa o cocuga daha cok uzulecegim..daha fazla yazmayacagim bu konuya cunku sizin gibi bakip bos hayallere girmem ortada ciddi bir durum var ve o senin benim sozumle duzelecek bir sey degil.olabilecek kötü yanlarini yazdim ki konu sahibi bu yonde ilerliyor.konu sahibi icin dua ediyorum insallah duzelir de iyi seyler olur.o cocuk sevgi gorsunde varsin siz bana kotu diyin umrumda degil
Tesekkur ederim haklisiniz cocuklari cok seviyorum bir cocugun uzulecegi ihtimali bile beni gercekten cok uzdugu icin dan dan yazdim sanirim..ozur diliyorum kalp kirdiysam kusura bakmayinKitap tavsiyenize teşekkür ederim okurum belki ama o çocukları anlamak için okumama gerek yok. Annesi tarafından her türlü şiddete maruz kalmış, başı bir defa bile okşanmamış bir çocuk oldum ben.
İsteseydim bende o sevgisiz büyüyen çocukların dili olur burda anneme hayata herkese öfkemi kusardım ama yapmadım. Neden biliyor musunuz ? Kimsenin acısı bir başkasının canını acıtınca hafiflemiyor. Benim yaşadığım hayatın zorluğu başkasını fütursuzca yargılama hakkını vermiyor bana..
Ha şöyle bakın isteyince ne de güzel yumuşatıp yazıyorsunuz cümleleri aynen devam dan dan yazmayın kimsenin kalbini kırmayın. Her doğru olan her yerde söylenmez. Ki yazdıklarınız sizin doğrunuzsa genel bir doğru değilse hiç söylenmez.
Dua edin konu sahibine. Bende ikinize selametle
Melodii takma kafana canım, forumda bugünlerde cocugu olmayanlara karşı adete linç kampanyası başladı. Bizler hiçbişeye yorum yapamıcaz, fikrimizi söyleyemicez ve 'bazı kişilere göre' gebelik, tüp bebek, hamilelik forumlarından başka bi yerde bulunamıcakmışız gibi. Bu durumu yaşamayan kişilerin empati yapmasını artık beklemiyorum. Aylarca, yıllarca uğraşıp onca acı onca ilaca rağmen hala umudumuzu korumaya, tevekkül etmeye çalışırken dilerimki bizlere böyle fütursuzca laf eden kalbimizi kıran umudumuzu baltalayan herkes aynı durumu yaşamadan can vermesin! Klavye önünde ya da telefon elinde hiç düşünmeden yazdığınız cümlelerin evlerinde kimleri ağlattığını bilmiyosunuz. Bu size göre 'trip ya da alınma' bizlere göre gelip gelmeyeceğini bilmediğin birini gece gündüz camın önünde beklemek gibi. Umarım bikaç kişiye ulaşır bu sözlerimde vazgeçerler bizleri yargılamaktan!Canım deminden beri banada aynı konuda laf yapıyorlar anlamıyorlar hatta bebeğimi kaybettiğim için konu sahibinin hakkımı yediğini düşünüyormuşum ben bu kadar ağır yorum cidden aşırı ilginç..
Kaldı ki konu sahibiyi rahatsız etmedi ve çok saygı çerçevesinde cevap yazmış herkese, çocuk için uğraşanlara veya fikri kendileriyle ters olanlara neden bu kadar yüklenmeye çalıştılar ilginç..
Çocuk için uğraşanlara sanırım cahil falan gözüyle bakıyolar ben dün gerçekten bunu çıkardım..Melodii takma kafana canım, forumda bugünlerde cocugu olmayanlara karşı adete linç kampanyası başladı. Bizler hiçbişeye yorum yapamıcaz, fikrimizi söyleyemicez ve 'bazı kişilere göre' gebelik, tüp bebek, hamilelik forumlarından başka bi yerde bulunamıcakmışız gibi. Bu durumu yaşamayan kişilerin empati yapmasını artık beklemiyorum. Aylarca, yıllarca uğraşıp onca acı onca ilaca rağmen hala umudumuzu korumaya, tevekkül etmeye çalışırken dilerimki bizlere böyle fütursuzca laf eden kalbimizi kıran umudumuzu baltalayan herkes aynı durumu yaşamadan can vermesin! Klavye önünde ya da telefon elinde hiç düşünmeden yazdığınız cümlelerin evlerinde kimleri ağlattığını bilmiyosunuz. Bu size göre 'trip ya da alınma' bizlere göre gelip gelmeyeceğini bilmediğin birini gece gündüz camın önünde beklemek gibi. Umarım bikaç kişiye ulaşır bu sözlerimde vazgeçerler bizleri yargılamaktan!
Ağzım açık okudum ve gerçekten çok çok üzüldüm. Nasıl böyle yargılara varabildiniz anlamıyorum. Nasıl mesela eşimi yönetmeye çok alıştığım kanısına varabildiniz ben burada romantik ilişkimden hiç bahsetmemişken? Ya da nasıl çocuğuma zarar verecek kadar tahammülsüz ve merhametsiz olduğuma karar verdiniz? Çocuğu evlat edindirmemi gerektirecek kadar nasıl problemli gördünüz beni? Ya nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz sevgisiz mutsuz bir çocuk olacağından? Gerçekten inanamıyorum ve okuduğumdan beri fiziki anlamda midem bulanıyor.Anlaşılan ciddi psikolojik bunaliminiz var ve bu psikolojiyle o çocuga hic iyi davranabileceginizi sanmiyorum.istemiyorsaniz hukuki yollarla bir aileye verin sevgiyle buyusun maalesef sizde o sevgiyi ben goremiyorum.o cocuk aglayacak sancilari olacak atesi olacak vb.ve siz bunlara ASLA katlanabilecek bir insan degilsiniz o sinirle o kucucuk yavruya neler yapabileceginizi dusunmek dahi istemiyorum.haberlerde cok ornegi var Allah yavrunuzu korusun ne diyeyim..sizin sorununuz şımariklık ve bencillik.önce bunlar icin tedavi gorun.simdi bunlari yazdim diye sizden linc yiyecegim ama gercek sorununuz şımariklik ve bencil olusunuz.kariyer yapmak bir canliyi sevmeye engel degildir.o cocuk sizin maalesef bir anlik zevkinizden dolayi dunyaya gelecek ve bunu umarim buyudugunde ona seni istemiyordum vs gibi soylemezsiniz haa siz soylemesenuz bile illaki cevrenizden duyacaktir annen sinir krizonden pat düsup bayildi vs.diye..eşinizi yonetmeye oyle alismisinizki o cocugu baba buyutecek zaten sizden o cocuga fayda gelmez..maalesef toplumumuza yine sevgisiz mutsuz bir cocuk daha ekleniyor sayenizde.insallah degisirsiniz ama problrminiz cocuk degil karekterinizde sıkınti var
O cevapları verenlerin bir gün bizimle aynı yollardan geçmeyeceği belli değil. Dilerim geçmesinlerde. Konu sahibinin kalbine ferahlık diliyorum, bir gün mutlaka bağrınıza basacaksınızdır lütfen sabredin. Melodimm güzel haberlerini bekleyeceğim :)Çocuk için uğraşanlara sanırım cahil falan gözüyle bakıyolar ben dün gerçekten bunu çıkardım..
Herşeyi geçtim insanların acımasızlığına gerçekten üzüldüm, toplum kuralı saygı denilen şey vardır her zaman bunu korumaya çalışırım konu sahibini kırmadığımı alınmadığını kendisi bile söylerken diğer arkadaşların taşlamaya çalışma amaçları neden ?
İlk yorumumda belirttim “olmaması olmasından daha mı iyi olurdu diye ?“Çok mu garip yazdığım..
Ben yetişkin bir insanım diğer çocuk sahibi olmak isteyenlerde yetişkin ve burda neyi okuyup okumayacağım neye cevap yazıp yazmayacağımız konusunda herkes özgür yazılan insanların mantığına uymuş/uymamış bu kimseyi ilgilendirmez kaldı ki klavyenin ağzının ayarı olsa, bebeğini kaybetmen konu sahibin suçu mu , çocuk hakkını aldığını düşünüyorsun, çıkın şu triplerden tarzı çok irrite edici cevaplar geldi..
Hiç bir şeye üzülmedim ama kadın kadına bunları yapıyorsa ülkemizin vay haline diyorum.
Daha yazılacak bir ton şey var ama ban yemeye değmeyeceği için susuyorum kimse de çocuk isteyenleri taşlarken benden/bizden susmamızı beklemesin lütfen..
Melodii takma kafana canım, forumda bugünlerde cocugu olmayanlara karşı adete linç kampanyası başladı. Bizler hiçbişeye yorum yapamıcaz, fikrimizi söyleyemicez ve 'bazı kişilere göre' gebelik, tüp bebek, hamilelik forumlarından başka bi yerde bulunamıcakmışız gibi. Bu durumu yaşamayan kişilerin empati yapmasını artık beklemiyorum. Aylarca, yıllarca uğraşıp onca acı onca ilaca rağmen hala umudumuzu korumaya, tevekkül etmeye çalışırken dilerimki bizlere böyle fütursuzca laf eden kalbimizi kıran umudumuzu baltalayan herkes aynı durumu yaşamadan can vermesin! Klavye önünde ya da telefon elinde hiç düşünmeden yazdığınız cümlelerin evlerinde kimleri ağlattığını bilmiyosunuz. Bu size göre 'trip ya da alınma' bizlere göre gelip gelmeyeceğini bilmediğin birini gece gündüz camın önünde beklemek gibi. Umarım bikaç kişiye ulaşır bu sözlerimde vazgeçerler bizleri yargılamaktan!
Hanımlar naçizane fikrim gerçekten kimse sizin cahil olduğunuzu ya da sadece tüp bebek forumlarında var olmanız gerektiğini düşünmüyor. Sadece bebek sahibi olmayı istemekler istememek çok zıt duygular ve diğer tarafla empati kurmak ona çözüm önerisi getirmek için gerekli olsa bile direkt olarak sorunun çözümü olmuyor. Çünkü sizin için dünyanın en büyük lütfu olan olay diğer taraf için dert. O yüzden bebek sahibi olamamanın çok daha kötü olduğu, bunun için yıllarca uğraşanlar olduğu, şükredilmesi gerektiği gibi söylemler irrite edici olabiliyor. Öbür türlü düşünüp canınızı sıkmayın, selametle.Çocuk için uğraşanlara sanırım cahil falan gözüyle bakıyolar ben dün gerçekten bunu çıkardım..
Herşeyi geçtim insanların acımasızlığına gerçekten üzüldüm, toplum kuralı saygı denilen şey vardır her zaman bunu korumaya çalışırım konu sahibini kırmadığımı alınmadığını kendisi bile söylerken diğer arkadaşların taşlamaya çalışma amaçları neden ?
İlk yorumumda belirttim “olmaması olmasından daha mı iyi olurdu diye ?“Çok mu garip yazdığım..
Ben yetişkin bir insanım diğer çocuk sahibi olmak isteyenlerde yetişkin ve burda neyi okuyup okumayacağım neye cevap yazıp yazmayacağımız konusunda herkes özgür yazılan insanların mantığına uymuş/uymamış bu kimseyi ilgilendirmez kaldı ki klavyenin ağzının ayarı olsa, bebeğini kaybetmen konu sahibin suçu mu , çocuk hakkını aldığını düşünüyorsun, çıkın şu triplerden tarzı çok irrite edici cevaplar geldi..
Hiç bir şeye üzülmedim ama kadın kadına bunları yapıyorsa ülkemizin vay haline diyorum.
Daha yazılacak bir ton şey var ama ban yemeye değmeyeceği için susuyorum kimse de çocuk isteyenleri taşlarken benden/bizden susmamızı beklemesin lütfen..
Haklısınız evlenmeden önce konuşulması lazımdı ama hiç konuşmadık. İkimiz de bulutların üzerindeydik o dönem çocuk hiç aklımızın ucundan geçmedi. Maalesef öyle bir hata yaptık. Daha sonra evliliğin üzerinden zaman geçince o istemeye başladı ben istemiyordum. Baba olmak onun da hakkı olduğu için boşanmayı teklif ettim başka biriyle evlenip çocuk sahibi olabilir diye ama o bunu istemedi. Daha sonra da çocuk konusunu hiç açmadık ta ki hamile kalana kadar.Hakkınızda hayırlısı olsun. Umarım kabullenebilirsiniz tez vakitte.
Geçmiş sayfalardaki yorumları gördüm. Hayatınız boyunca anne olmak istemiyormuşsunuz. Peki evlenmeden önce eşinizle konuşmuş muydunuz bu durumu? Eşinizde istemiyor muydu sizin gibi? Eğer o istiyor siz istemiyorsanız bu eşinize büyük bi haksızlık. Ama size de büyük bi haksızlık istemediğiniz bir çocuğa bir ömür boyu anne göre üstlenmek zorunda kaldınız. Burada bir kafa karışıklığı oldu bende.
Konudaki gerilimli anlarda bile kriz yönetimini harika yapmışsınız. Bu konu kilite kadar giderdi ama siz ortalığı sakinleşmişsiniz. Burada böyle olan biri çocuğunu çok güzel eğitir diye düşünüyorum. Merak etmeyin herşey düzelecek ve çocuk olunca sevginiz ikiye bölünmeyecek veya hayatınız yarıda kalmayacak. Ufak değişikliklerle siz yine de yapmak istediğinizi yapabilirsiniz.