Sinir Krizi, Suçlu Hissetmek

Ben çok isteyerek hamile kaldım ama öğrenince şimdi ne olacak dedim. Onu kucağına aldığın an doğumda çektiğin tüm sıkıntıları unutucaksin dediler.Ne yalan söyleyeyim öyle de hissetmedim.Kayınvalidem yardıma geldi.Sanki annesi o,bense ablasıyım gibi hissediyordum ama ne zaman iletişime başladık,beni diğer insanlardan ayırdı ben anneliği o zaman hissettim ki ben kendimi anaç bir insan olarak tanımlarken böyle oldu.
Kendinize zaman tanıyın.Tüm kadınların ayakları yerden kesiliyor,ben neden böyleyim diye kendinizi suçlamayın.Dogumdan sonra da aynı hisler devam ederse paniklemeyin.Yardim almaktan çekinmeyin, mükemmeli oynamaya calismayın,hislerinizin üzerine uzun uzun düşünmeyin.Simdi elinizi karnınıza koyun,panik yapma bigün aynı frekansı tutturacağız deyin.Hem kendinize,hem bebeğinize...
 
Bu konuda taviz veremicem kimse kusura bakmasın.
Biz olmuyor diye sinir krizi geçiyoruz hanımefendi..
yokluğu, olmaması, varlığından daha mı iyi olurdu sizce ?

Bence artık kabullenmelisiniz bir anne olucaksınız ! çocuğunuz ilerde bunları duysa çok acı olur.

Ban yememek için burda kesiyorum.
Ağızlarının klavyelerin bir ayarı olsa ??
Peki anlıyorum.
Evet keske olsa. Klavyemizin,agzimizin bir ayari olsa.
 
Buna hemmen yorum yapayim 4 yasi bitmek üzere olan bir tazmanya canavarım var cok çok zor bir çocuk ama temizlik dedim mi kizim da 8 yaşında ikiside yapicak hersey eşit ben süpürürüm oğlum toz alir kizim villada tabaklarını kaldırmayı öğrendiler yatak toplama esyalari ni katlama dolaplarına koymak ikisinin işi ha yarim yamalak oluyor mu evet ama oluyor.
Oğlu ma pembe giydiriyorum kızıma da ma bi renklerin anlamı olmadığını öğrensinler doye ve sürekli anlatıyorum evdeki isler sorumluluklar hepimize ait birlikte yapicaz diye
Demem o ki asla korkmayın siz nasıl yetistirseniz hangi yoldan giderseniz cocuk onu alıyor bir şekilde gecen oğlum hadi anne tatlı yapalim mi dediğinde iste o zaman dedim tamam ben birşeyler öğretmişim artik
Ne kadar güzel ya, hayran oluyorum böyle annelere.
 
Ben çok isteyerek hamile kaldım ama öğrenince şimdi ne olacak dedim. Onu kucağına aldığın an doğumda çektiğin tüm sıkıntıları unutucaksin dediler.Ne yalan söyleyeyim öyle de hissetmedim.Kayınvalidem yardıma geldi.Sanki annesi o,bense ablasıyım gibi hissediyordum ama ne zaman iletişime başladık,beni diğer insanlardan ayırdı ben anneliği o zaman hissettim ki ben kendimi anaç bir insan olarak tanımlarken böyle oldu.
Kendinize zaman tanıyın.Tüm kadınların ayakları yerden kesiliyor,ben neden böyleyim diye kendinizi suçlamayın.Dogumdan sonra da aynı hisler devam ederse paniklemeyin.Yardim almaktan çekinmeyin, mükemmeli oynamaya calismayın,hislerinizin üzerine uzun uzun düşünmeyin.Simdi elinizi karnınıza koyun,panik yapma bigün aynı frekansı tutturacağız deyin.Hem kendinize,hem bebeğinize...
Doktorum da aynı şeyi önerdi. Elini karnında dolaştır, bebeği hisset, ona odaklan dedi. Bunu her gün belli bir zaman dilimi boyunca yapmamı önerdi. Meditasyon yapar gibi aynen bebeğe odaklanacaktım. Yapamıyorum ama elimi karnıma bile koyamıyorum hemen fena oluyorum.
 
Benim tek tavsiyem artık bebek olayından uzaklaşmanız gerekliliği. Boşverin arkadaşlara rezil oldum falan vs. Çıkın yürüyüşünüzü yapın, takın kulaklığınızı güzelce dolaşmanıza gezmenize bakın. Sinir krizi vs önemli değil bu aşamada, bence kocanızı kıramamışsınız ama ona da bebek olduğu için ciddi bir kızgınlığınız var. Önce o kızgınlığınızı atmanız gerekiyor, tamam ciddi bir karar ama eşinizi çok mutlu ettiniz bence hamile kalarak. Fedakarlık yapmayı kabul etmişsiniz eşiniz için, bunu içinize sindirin, ve yaptığınız fedakarlıkla gurur duymalısınız.
 
Evet inşallah rahat bir bebek olur. Ataerkil toplum yapısı yüzünden erkek bebek sahibi olacak olmak da zor geliyor. Erkek çocukları duyarlı ve eşitlikçi yetiştirmeye çalışmak daha zor sanki.
Cok yanlis dusunuyorsunuz , aile ne ise cocuk o oluyor , biz ataerkil bir aile degiliz ne esim ne kardesim ne babam ne oglum ataerkil olmadi
Esim yer supurur , yemek yapar , oglum copleri atar , sofrayi kurar vs vs kardesimle babam da ayni sekilde evlerinde is yapar , eger ailenizde esinizle is bolumi varsa cocugun dogali bu olacak zaten
Mesela oglum 8 yasinda falandi arkadaslarindan duymus bana sasirarak sordu "anne biliyo musun bazı evlerde anneler yemek yapiyormus " diye 😂
 
Doktorum da aynı şeyi önerdi. Elini karnında dolaştır, bebeği hisset, ona odaklan dedi. Bunu her gün belli bir zaman dilimi boyunca yapmamı önerdi. Meditasyon yapar gibi aynen bebeğe odaklanacaktım. Yapamıyorum ama elimi karnıma bile koyamıyorum hemen fena oluyorum.

Klinik psikologa gidin bence ya da psikoterapist. Bu kadar yoğun bi şekilde gebeliği reddeden anneye böyle bi öneri verilir mi ?? Şimdi bu ödevi yapmadığınız için de suçluluk hissedip strese gireceksiniz.

Bu arada hiç çocuğumla öyle tek başıma konuşmadım bana komik geliyor ne konuşucam diyorum konu bulamayordum😀
 
herşey o instagramda methiyeler düzenlerin gösterdiği gibi olmuyor. Bazı şeyleri yaşayarak öğreneceksin başka çözümü yok bunun. O bebek sevdiğin adamdan ortak parça öyle düşün
Bunu kendime de itiraf etmekte zorlanıyorum ama dediniz ya sevdiğin adamdan ortak bir parça öyle düşün diye, ben ilgiyi ve sevgiyi paylaşmaktan çekiniyorum biraz. Sanki belli bir sevgi kapasitemiz var ve herkes ondan payına düşeni alıyor. Şimdi bebek gelince eşimin sevgi havuzunda bana düşen pay azalacak gibi. Utanç verici ama bazen böyle düşünüyorum.
 
Cok yanlis dusunuyorsunuz , aile ne ise cocuk o oluyor , biz ataerkil bir aile degiliz ne esim ne kardesim ne babam ne oglum ataerkil olmadi
Esim yer supurur , yemek yapar , oglum copleri atar , sofrayi kurar vs vs kardesimle babam da ayni sekilde evlerinde is yapar , eger ailenizde esinizle is bolumi varsa cocugun dogali bu olacak zaten
Mesela oglum 8 yasinda falandi arkadaslarindan duymus bana sasirarak sordu "anne biliyo musun bazı evlerde anneler yemek yapiyormus " diye 😂
Aaa ne kadar güzel. Belli yaşlarda çocuklar çevreden çok etkileniyor ya biz ne kadar doğruyu öğretsek de çocuk yaşıtlarından o yönde davranışlar görünce onları benimser diye tedirgin oluyorum.
 
Klinik psikologa gidin bence ya da psikoterapist. Bu kadar yoğun bi şekilde gebeliği reddeden anneye böyle bi öneri verilir mi ?? Şimdi bu ödevi yapmadığınız için de suçluluk hissedip strese gireceksiniz.

Bu arada hiç çocuğumla öyle tek başıma konuşmadım bana komik geliyor ne konuşucam diyorum konu bulamayordum😀
Sevmiştim aslında doktorumu. Çok da zorlama kendini dene olmuyorsa bırak kesinlikle olacak diye bir şey yok demişti. Tabi gidişata göre bakarım gerek duyarsam değiştiririm doktorumu.
 
Aaa ne kadar güzel. Belli yaşlarda çocuklar çevreden çok etkileniyor ya biz ne kadar doğruyu öğretsek de çocuk yaşıtlarından o yönde davranışlar görünce onları benimser diye tedirgin oluyorum.
Arkadas cevreniz sizin gibiyse cok etkilenmez , elbette okula baslayinca farkli kulturler goruyor ancak evinde huzurlu ve mutlu bir yasami olan cocuk bunlardan cok etkilenmiyor
 
Ben çocuk diye delirip iki çocuğumuda iple çektiğim için ne söylesem bilemedim ama doğumdan sonra lohusalık çok zor gelmişti bende ikisinde de depresyona girdim bence sizin yardım almanız gerek birde doğumdan hemen sonra bebekle yakından ilgilenecek bir yardımci olsun yanınızda ve lohusalıkta da yardım almaya devam edin herşey iyi olacak deyin vardır bunda da bir hayır belkide tahmin ettiğinizden daha kolay olacak herşey benim iki numaram çok uslu bir bebekti hiç yormadı beni iyi düşünün iyi olsun artık olmuş gelmiş bubsaatten sonra istemiyorum demeniz biraz mantıksız alışmaya ve pozitif olmaya çalışın yakın olsaydık ben bakardım ilk günler minnoşa bebekleri çok severim
 
Bunu kendime de itiraf etmekte zorlanıyorum ama dediniz ya sevdiğin adamdan ortak bir parça öyle düşün diye, ben ilgiyi ve sevgiyi paylaşmaktan çekiniyorum biraz. Sanki belli bir sevgi kapasitemiz var ve herkes ondan payına düşeni alıyor. Şimdi bebek gelince eşimin sevgi havuzunda bana düşen pay azalacak gibi. Utanç verici ama bazen böyle düşünüyorum.
Hayır aksine eşiniz bebeğinizi sevdikçe siz de eşinizi daha çok seveceksiniz,o da sizi, böyle bir kısır sevgi döngüsüne gireceksiniz :)

İkiz+1, tam 3 çocuk annesiyim.
Görünce aşık olmak, karnımı severek konuşmak gibi şeyler olmadı.
Zaten çok da çocuk sevmezdim. Pek bir şey ifade etmezdi çocuklar.
Buna rağmen 3 çocuk annesi oldum ya:)
Ama evlatlarımı öyle çok seviyorum ki,aklım çıkıyor. Küçüğüm bebek henüz, bir tatlı ki😉🙈😄

Durumunuza saygı duyuyorum. Ama anlamıyorum. Bu kadarı fazla gibi geldi bana. Dolayısıyla yardım almanız çok mantıklı diyorum ben de.
Devam edin. Doğum sonrası için de faydası olacaktır. Zaten sonra birbirinizi tanıdıkça bağ kuracak hayatınızın vazgeçilmezi ilan edeceksiniz onu.
Ve..
Herkesin yaşantısı farklı. Maddi manevi yaşayışlar nasıl nedir bilmem ama kendimden örnek vermek isterim. Kısa bir dönem sekteye uğrasa da hayat asla bitmedi. Çocuklar gezmeye film izlemeye tatile işe güce sosyalliğe romantizme hiç bir şeye engel olmadı.Biraz da insanın kendi elinde emin olun.
Siz süreci nasıl yönetirseniz büyük ihtimalle kontrolü elinizde olan bir hayatınız olacaktır.
Sağlık olsun 😉
 
Bunu kendime de itiraf etmekte zorlanıyorum ama dediniz ya sevdiğin adamdan ortak bir parça öyle düşün diye, ben ilgiyi ve sevgiyi paylaşmaktan çekiniyorum biraz. Sanki belli bir sevgi kapasitemiz var ve herkes ondan payına düşeni alıyor. Şimdi bebek gelince eşimin sevgi havuzunda bana düşen pay azalacak gibi. Utanç verici ama bazen böyle düşünüyorum.
İŞTE bu tam olarak aylardır hissettiğim bu. Konu sahibi size çok dua edeceğim ve aynı korkuları yaşadığımı bire bir hatta böyle hissettiğimi bilmeni isterim. Gebelik ihtimalim var olursa sonlandırmayı Asla düşünmüyorum çünkü eşim çok istiyor. Fakat ne yapacağımı bilmiyorum o gelmeden psikiyatri uzmanına gideceğim.
 
İŞTE bu tam olarak aylardır hissettiğim bu. Konu sahibi size çok dua edeceğim ve aynı korkuları yaşadığımı bire bir hatta böyle hissettiğimi bilmeni isterim. Gebelik ihtimalim var olursa sonlandırmayı Asla düşünmüyorum çünkü eşim çok istiyor. Fakat ne yapacağımı bilmiyorum o gelmeden psikiyatri uzmanına gideceğim.
Teşekkür ederim ben de sizin için dua edeceğim, inşallah her şey gönlünüzce olur
 
X