- 10 Ağustos 2018
- 3.797
- 7.713
Bende mistralgagnant ile bağlantılı olduğunu biraz düşündüm açıkcası. Tek düşünen ben değilmişim demekki.
Bende mistralgagnant ile bağlantılı olduğunu biraz düşündüm açıkcası. Tek düşünen ben değilmişim demekki.
Selam. Bu biraz uzun bir yazı olacak. Kafam çok karışık ve biraz anlatıp rahatlamak istiyorum. İlk olarak biraz kendimden bahsedeyim. 28 yaşındayım. Bir üniversitede klasik batı müziği alanında araştırma görevlisiyim. Geçen yıl doktora yapmaya başladım. Zaman zaman bir yerlerde de çalıyorum. Aynı zamanda bazı çocuklara piyano ve çello dersi veriyorum. Evliyim. Eşim 32 yaşında ve avukat. 3 yıldır evliyiz.
1,5 yıldır depresyon tedavisi görüyorum. İki hafta önce hamile olduğumu öğrendim. Beni asıl korkutan bu. Eşim baba olmayı hep isterdi. Ben bebek isteyip istemediğimden hiç emin olamadım. Anne olmak bana korkutucu geliyor. Ama hamileyim ve plansızdı. Doğum kontrol hapı kullanıyordum. Hamile olduğuma göre herhalde birkaç defa almayı unuttum diye düşünüyorum. 8 hafta 4 günlük hamileyim şu an. Endişelerim var. Kendi annemden dolayı sanırım anneler hep yorgun, mutsuz, tahammülsüz, öfkeli insanlar gibi kazınmış beynime. Ne kadar denesem öbür türlüsünü hayal edemiyorum. Ben 8 yaşındayken ebeveynlerim boşandı. Ben annemle kaldım. Babamı yılda bir görebiliyordum. Annem alkolikti. Gece elinde kadehle tv karşısında sızardı. Kaldırıp yatağına götürmeye çalışırdım. Sarhoşken ağlayıp benden özür dilerdi. Sabah unuturdu. Sürekli erkek arkadaşları vardı. Yıllar boyu bana maddi manevi çok zarar verdi. En son düğünüme gelmek yerine erkek arkadaşıyla içmeyi tercih ettiğinde tüm ipleri kopardım.
Eşimle bir sorunumuz yok şükürler olsun. Birbirimizi seviyor ve saygı duyuyoruz, ev işlerini bölüşüyoruz, birlikte güzel vakit geçiriyoruz. Çok iyi bir baba olacağından eminim.
Ama ben korkuyorum. Keşke doktoram bitseydi diye düşünüyorum. Ve anne olursam mutsuz olacağımdan korkuyorum. Tahammülsüz olacağımdan, sürekli çocuğa bağırıp çağıracağımdan, hasta olmasından korkuyorum. Eşim onu benden daha çok severse diye üzülüyorum. Artık birbirimize zaman ayıramazsak diye korkuyorum. Birbirimize yabancılaşırsak diye korkuyorum. Şu an ülke çapında ekonomik durum belli, yetemezsek diye korkuyorum. Okulu, sosyal faaliyetleri, giyimi vs. Bir de virüs çıktı.
Şu sıralar sürekli kusuyor ve ağlıyorum. Hamile olunca apar topar bırakmak zorunda kaldım ilaçları da. Sürekli bir ağlama durumu ve kabuslar var. Zor durumdayım.
Yoo değildi. Sevimli tiplerdi. Birinin annesi kadın doğum doktorum ve sürekli karnıma dokunuyor. Bebekten bahsediyor. Çocuğa deli olmaya başladım ve bir şey diyemiyorum. İnatla sürekli bebeği hatırlatıyor
Konu sahibinin anlattıklarına göre yokluğu/olmaması varlığından daha iyi olurmuş demek ki. Bebek istemek kadar istememek de bir hak değil mi? Siz istiyorsunuz olmayabilir, fakat aynı anda birisi çocuk istemeyip aldırabilir. Başkaları istiyor ama olmuyor, neyse ben istemediğim çocuğa annelik edeyim derse ne kadar doğru olur sizce? Allah size de en kısa zamanda hamile kalmayı nasip etsin inşallah.Bu konuda taviz veremicem kimse kusura bakmasın.
Biz olmuyor diye sinir krizi geçiyoruz hanımefendi..
yokluğu, olmaması, varlığından daha mı iyi olurdu sizce ?
Bence artık kabullenmelisiniz bir anne olucaksınız ! çocuğunuz ilerde bunları duysa çok acı olur.
Ban yememek için burda kesiyorum.
Soru sormam yasak mı acaba ?Konu sahibinin anlattıklarına göre yokluğu/olmaması varlığından daha iyi olurmuş demek ki. Bebek istemek kadar istememek de bir hak değil mi? Siz istiyorsunuz olmayabilir, fakat aynı anda birisi çocuk istemeyip aldırabilir. Başkaları istiyor ama olmuyor, neyse ben istemediğim çocuğa annelik edeyim derse ne kadar doğru olur sizce? Allah size de en kısa zamanda hamile kalmayı nasip etsin inşallah.
@strawberry swing tatlım bir bakar mısın ?
Zamanında bir bebek düşürdün mü.?Kaybettiğin bebek Kız olsa adını öykü koyacakmıydın?
Ya da senin adın öykü mü ?
Sen gerçek misin ? Bu alıntıladığım mesajları hatırlıyor musun ?
Teşekkür ederim öneriler için adım Nursel değil ama Öykü :) Bugün alkol konusunda gün boyu eşim yardımcı oldu. Ağlama krizlerini yönetiyor ve sonuçta gün boyu hiç alkol almadım.
Sarılmış kadar oldun, teşekkür ederim ❤
Eğer hatam varsa özrümü dilerim. Ama cevaplarsanız sevinirim. BU KONU HAKKINDA YORUM YAPAN ARKADAŞLAR LÜTFEN ALINTILADIGIM MESAJLARI OKURLARSA SEVİNİRİM. DİLERSENİZ KULLANICILARIN TÜM MESAJLARINA BAKIN.Kızım olsaydı adını Öykü koyacaktım
Bence biraz rahatlayin.Ben de rahatima cok duskun gezeyim tozayim modunda biriyim halen de oyle.Ama bebek cok baska birsey.Belli bir sureden sonra yine gezip tozacakasiniz bebegiyle dunyayi gezen hic evde oturmayanlar var.Ben 4 aylik bebekle yurtdisi tatiline gittim.Bakici ya da bir aile buyuguyle isi cozersiniz.Sosyal hayat hic aksamaz merak etmeyin.Esiniz size cok destek olur.Hamilelik psikolojisi cok farklidir.Kimseye rezil olmus filan degilsiniz.O arkadaslarinizla yine bir araya gelin ve rahatlicaksaniz cekincelerinizi paylasin.Goruceksiniz herkes anlayisla karsilayacaktir.Ben sizin cok iyi bir anne olacaginizi hissediyorum bu kaygilar aslinda ona yetemeyecegim korkusuSinir krizi geçirdikten sonra psikiyatrik destek almaya başladım. Hatta şu an haftalık görüşmemiz gerektiğini söyledi doktorum. En azından insanlar duygularımı öğrenince rahatlarım diye düşünmüştüm. Daha kötü oldu. Uyumaya korkar hâle geldim sürekli kâbus görmekten. Yatağa uzanıp saatlerce duvara bakıyorum. Utanmak gibi değil aslında kötü hissediyorum. Çok ilginç bakıyorlar insanlar. Nasıl anlatabilirim bilmiyorum sanki çok hasta biriyle konuşur gibi tavırları var.
Bende sadece bir şey olursa diye koruma içgüdüsü vardı çok tedirgin oluyordum bir şey olacak diyeDemek böyle hisseden yalnız ben değilmişim. Kalp atışı, tekme, cinsiyet hiçbiri beni heyecanlandırmadı veya anneyim ben dedirtmedi. Hâlâ da hareket ettiğinde, tekme attığında tedirgin oluyorum. İsmini bile düşünmedim. Cinsiyetini öğrendik eşim araştırıyordu "Can nasıl?" diye sordu, "Tamam bu olsun," dedim. Zerre annelik duygusu yok içimde.
Evet bebek biliyor ve hissediyor ama siz de kafaniza bir de bunu takmayinHaklısınız bu konuda ben de çok şükrediyorum fiziksel anlamda çok rahat geçiyor, midem bile bulanmadı. Bir de bu bebeğin her şeyi hissediyor olması sorunsalı kafamı karıştırıyor. Şimdi bu çocuk biliyor mu benim istemediğimi bilmiyor mu?
Bir de hamilelik boyunca depresif ve stresli olan annelerin çocuklarının daha melankolik, duygu durum bozukluklarına daha yatkın olduğu söyleniyor. Dolayısıyla bu da beni demoralize ediyor ve artık her düşündüğüm her yaptığım bebeğe zarar gibi gelmeye başladı.
Ben de mesela korkuyorum hasta olsa naparım diye. Sizin bu durumda hisleriniz ve tepkileriniz nasıl oluyor? Tam olarak ne zaman benimsediniz çocuğu, ne zaman sevdiniz?
Bu aslında sizinle, bebekle, doğum şekli ve toparlanma süreciyle alakalı bir durum. Ablam ve ben aynı dönem sezeryan doğum yaptık. Ben 2 gün sonra bebegimle ilgilenebilecek duruma geldim ama ablam 1 haftada ancak toparlandı. Bu günlerinde yanında birinin olması mutlaka gerekli. Sonra geldik lohusa dönemine. Ablam benden iyi adapte oldu internetten alışveriş yapıyor, geleni gideni rahatlık ağırlıyor, bebegiyle oynaşıyor falan. Bense daha çok üzerimden kamyon geçti modundaydım. Ben daha kendime gelemeden bu kezde bebegimin gaz ve koliği başladı. Yaklaşık 6 ay sürecek gece gündüz ağlama süresince yanımda kimse yoktu. Bazı geceler eşim ve ben bitik durumdayken saat gece 2-3 ablama gitmişliğim çoktur. Ablamın bebeği saatlerce deliksiz uyuduğu için ablam benim bebeğe de bakardı ben de bir nebze dinlemeye çalışırdım. O dönem yanımda kalacak anne yada kayınvalide olsa ne çok isterdim anlatamam. Yani doğumunuz, lohusalık döneminiz rahat geçerse ve bebeğinizin şiddetli gazı, koliği falan olmazsa evet karı koca idare edebilirsiniz. Aksi bi durumda ki inşallah olmaz ama sizin için lohusa depresyonu ihtimali ağır basıyor sanki. Mutlaka bir büyüğünüzün desteği iyi olabilir. Ya da doguma kadar terapi alsanız belki sizin için daha iyi olur.Mesela bakın bu da benim kafamı çok karıştıran bir konu. Bir kısım insan diyor ki doğumdan sonra yanında pek kimse olmasın her kafadan bir ses çıkıyor panik yapıyorsun, bir kısım da diyor ki alışana kadar yanında mutlaka yardım edecek biri olsun. Ve ikisi de mantıklı geliyor şimdi hangisi en doğrusu?
Mistralgagnantın konusu yüzünden banlanmıştım. Boşlukları sorgulayınca suçlu ilan edilmiştim. Birde güzel linç etmişlerdi.Eğer hatam varsa özrümü dilerim. Ama cevaplarsanız sevinirim. BU KONU HAKKINDA YORUM YAPAN ARKADAŞLAR LÜTFEN ALINTILADIGIM MESAJLARI OKURLARSA SEVİNİRİM. DİLERSENİZ KULLANICILARIN TÜM MESAJLARINA BAKIN.
Eğer hatam varsa özrümü dilerim. Ama cevaplarsanız sevinirim. BU KONU HAKKINDA YORUM YAPAN ARKADAŞLAR LÜTFEN ALINTILADIGIM MESAJLARI OKURLARSA SEVİNİRİM. DİLERSENİZ KULLANICILARIN TÜM MESAJLARINA BAKIN.
Yazılarını tek tek okudum. Konuşma üslubu o kadar benziyor ki. Bu başlık altında bir arkadaş ona sana sarılmak istiyorum diyor o da sarılmış kadar oldun yazıyor. Diğer kullanıcı da da aynı şekilde bu şekilde ‘sarılmış kadar oldun ‘ yazıyor. Ben anlam veremedim.Nasil ya ??
@strawberry swing siz hastanede dusuk yapiyorum deyip ortaligi birbirine katan uye misiniz???
Yazılarını tek tek okudum. Konuşma üslubu o kadar benziyor ki. Bu başlık altında bir arkadaş ona sana sarılmak istiyorum diyor o da sarılmış kadar oldun yazıyor. Diğer kullanıcı da da aynı şekilde bu şekilde ‘sarılmış kadar oldun ‘ yazıyor. Ben anlam veremedim.
konular o kadar karmaşık ki.Hamileyken alkol kullanmış depresyon tedavisi görmüş kocası bebek düşürdü diye onu sürekli kan lı vs gibi hissedip ondan soğumuş falan falan falan. Lütfen O kullanıcılar da sizsebiz bunu açıklayın da bizde saf yerine konulmaya çalışıldığımızı bilelim !!
Size iyi gelecek birisi varsa o olsun tabi ki. Yemeniz içmenize yardımcı olur.bakımınızı yaparken çocuğa göz kulak olur. Ama böyle biri varsa tabi. Biz de yalnız kalın denmesinin sebebi genelde kadını orasından burasıdan çekiştiren, sütünü sorgulayan, bunaltan aile bireyleri.sizin gibi hele öncesinde buhran da geçiriyorsanız birinin yanınızda olması çok da faydalı olur. Her iki doğum şeklinde de ister istemez acı sızı oluyor. Yardım ve şefkat göreceğiniz bir yakınınız varsa güzel olur. Bu arada hissettikleriniz gayet normal, kendinizi suçlamayın. Hayırlı sağlıklı doğumlar dilerimMesela bakın bu da benim kafamı çok karıştıran bir konu. Bir kısım insan diyor ki doğumdan sonra yanında pek kimse olmasın her kafadan bir ses çıkıyor panik yapıyorsun, bir kısım da diyor ki alışana kadar yanında mutlaka yardım edecek biri olsun. Ve ikisi de mantıklı geliyor şimdi hangisi en doğrusu?