Prensesin uykusu'nu izledim bugün, okuduğum yorumlara karşı gidip gitmemek arasında çok kararsız kalmıştım, beklentilerim çok düşük de olsa gittim ve yorum yapanların gerçekten bambaşka beklenti ile gittiği için olumsuz eleştiriler yazdığına kanaat getirdim. Eğer yüzünüzdeki tebessüme gözyaşlarınızın karışmasını ister ve naif, saf, yalın bir film izlemek isterseniz kaçırmamanızı öneririm. Konusu bilindik, sonu tahmin edilebilir lakin filmi asıl güzel kılan muhteşem oyunculuklar, müziği ve samimiyetiydi benim için. Filmlerde kolay ağlayan ve gülen biri olmamama rağmen bu film ikisini aynı anda sunuyor seyirciye, oyuncular o kadar başarılı ki ilk andan itibaren film akıp gidiyor ve bitmesin bu masal diyorsunuz. Ben çok keyif aldım, biraz masal biraz gerçek, biraz buruk, biraz da sevinç, biraz gözyaşı... Hepsi bir aradaydı. Özellikle Aziz'in çocukluğunun anlatıldığı animasyona dikkat edin, animasyondaki çocuğun ifadesine. Fikir olarak filmde animasyon kullanımı ne kadar abes gelse de o sahneyi izlerken film yalnızca bu animasyondan ibaret olsa izlenir diyorsunuz.