Soru sahibicim ayyyni anlattigin gibi bir iliskim vardi. 1 bucuk yil araliksiz doldu dizgin bir sevgi, buyuk fikir ayriliginin bile olmamasi, karsi taraftan gelen muthis fedakarliklar, ic rahatligi, ailelerin tanismasi, evlilik muhabbeti derken benim sacma sapan bir tribim ve evlilik istegim yuzunden iliski bir anda bitti. Bitiren bendim ve hemen pisman olup geri dondum. Tabii ki hicbir sey istedigim gibi olmadi ve o ayrilmak istedi bu sefer, iliski toksiklestigi icin. Kendimi cok sucladim ayni senin gibi. Hala isin buyuk kismina anlam veremiyorum ama anladiklarim soyle; hic kavga etmediginiz, muthis iyi bir uyumunuzun oldugu bu insanlar hayati toz pembe goruyor. İliskinin yurumesinin sebebi sorunsuz olmasiydi, ona bas agrisi yasatmiyorsunuz, kavga yok, beklenti yok. Ne zaman iliskide bir stres unsuru cikti adam hemen bunu kaldiramamaya basladi, bu kizin da istekleri varmis vay be filan dedi ve yetersiz hissetti. Gercek bir iliskide sorunlar cozulur. Seven erkek gercekten asla ama asla ayrilmak istemez. Dusunun bir adami culsuz hali ile, 28 yasinizda hayatin tum ihtimallerini kacirmayi goze alarak seviyorsunuz ama o ilk sorunda vinnn sizi suclayarak kacip gidiyor. Ben bu iliskiden sonra su anki sevgilimle iliskiye baslarken demistim ki, ben bir hata yaparak seni kirmaktan ve kaybetmekten cok korkuyorum. Cunku travma olmustu bende. Adam bana dedi ki, beni bir sozunle kirarsan bu senin hatan olur ama seni bir hatan ile silersem bu da benim hatam olur. O anda bu hesaplasmayi bitti kafamda. Eger aranizdaki tek sorun sizin bu “hataniz” olsaydi, eger gercekten sizinle bir gelecek isteseydi tipki sizin onu affettiginiz gibi, belirsizligi kabul ettiginiz gibi o da sizi affeder, sahiplenir, kaybetmekten korkardi. Ama firsat vermediniz pesinde kosarak ve iyice totosu kalkti. Kendini sizden yukarda goruyor su an muhtemelen. Benim eski konumu okuyun isterseniz.