Bu insani bir yanılsama aslında, bize kötü davranan insanlara daha çok bağlanmak mutsuzluğa rağmen devam etmek..
İnsan diğerlerinden farklı olarak akli melekelerle donatılmış bir varlık, haliyle bir sorunla karşılaştığında çözme eğiliminde oluyor.
Yani sorunsuz bir ilişki yaşamaya başlasan sıkılacağın, belki kendi arzunla ayrılacağın adam, sorumsuz, duygusuz ve zalimce davrandığında onu yola getirme, durumu düzeltme isteği duyuyorsun, ..
Benzeri durumları bende yaşadım, bu kadar şiddetli olmasa da..
devamlı tartışmalar yaşadım, uzaktaydı o da..
Günlük programlarımız sorun oluyordu, o bana oraya gitme diyordu, ben ona bununla görüşme diyordum vs. yani sonuç hep huzursuzluk, iyi olduğumuz zamanlarda bile hep kavga gürültü korkusuydu..
Sonuç itibariyle ayrıldım daha fazla dayanamayıp.. Daha doğrusu dayanmak istemeyip..
İleride en iyi ihtimalle evlilik olsaydı bile, beni bu kadar üzebilen bir insanın, evlilikte çoook daha fazla üzebileceğini kendime hatırlattım devamlı ve onun kötü taraflarını görmeye başladım, kısacası kendimi soğuttum ondan. Sevgi bizim zannettiğimiz şey değil aslında.. sevginin içinde şefkat, kıyamama herşeyden çok olmalı diye düşünüyorum.. eğer hayatını geçirmeyi düşündüğün insan oysa, bir de geçirmek istediğin hayatı düşün derim ben. Yani onunla olmak mutlu olmaya yetmeyecektir çünkü.. Biz kadınlar Hepimiz güçlüyüz aslında, sadece bazen bunu unutuyoruz hepsi o.