Ne yapacağımı bilemiyorum artık bu satırları yazmak o kadar zor ki. Kendi kendime düşünmekten bir şeyler yapmaya çalışmaktan çabalarımın boşa olmasından yoruldum. Sevgilimle 6 aylık bir birlikteliğimiz vardı hani hayatınıza biri girer ve sanki hep hayatınızdaymış gibi kolayca alışırsınız ya . Ben diğer ilişkilerimin hepsinde içimde bir yabancılık hissiyle alışmaya çalıştım onlara ve hepsi tökezledi bitti. Ama bu kez öyle olmamıştı. Öylesine bir güven duygusu var ki ona karşı hala öyle çok da seviyorum onu . O da beni seviyor biliyorum. Bizim aramızda bu güne dek ne yalan ne güven problemi oldu. Ufak tefek kavgalarımız bile bir elin parmaklarını geçmez. O zaman diyeceksiniz sorun ne. Bir hafta belki de daha uzun bir süre önce -bilemiyorum...- bir süredir mesajlaşmalarımız çok azalmıştı ancak ben mesaj atarsam cevap veriyordu. Biz ikimiz de mezunuz bu sene dersaneye gidiyoruz. Dersanenin de başlamasıyla görüşmelerimiz sıkıntılı oluyordu. Hafta sonlarımız boş olduğu için ona boş zamanlarında buluşalım demiştim önce ben erken hazırlanamadığım için iptal ettik diğerinde ise o müsait değildi. Ben işi olmadığında bana buluşalım demesini bekliyordum ama hiçbir şey demeyince ben iki gün sonra yine buluşalım dedim o da arkadaşı ile buluşacakmış söz verdim dedi ayıp olur sende gel madem dedi. E bu süre boyunca mesajlaşmamışız ilk defa da bu kadar uzun süre konuşmadığımız olmuştu ve üzerine böyle bir şey olunca her insan gibi bende bir sorunmu var ayrılmak mı istiyor acaba diye düşündüm. Ama içimden bir yandan da eğer istese uzatmadan söyleyecek bir insan olduğunu biliyordum. Ama kuruntu bu ya içimde tutamadım. O gün arkadaşıyla buluştuğunda bende gittim benimle ilgilenmiyordu ne bileyim hani benimle uğraşmasını bir şey yapmasını bekliyordum birde içimde ki o kuruntular olunca iyice yüzüm asıldı. Yanlış anlaşılmasın ben her zaman benle ilgilensin demiyordum ama ne bileyim bunları arkadaşımla konuşunca onunda gazıyla herhalde bir sıkıntı içine düştüm. Önceki ilişkim de böyle bir durumdan sonra çocuk bana gelip senden soğudum demişti bir de o aklıma geldi ya artık duramadım o otobüs beklerken gitme eve konuşalım dedim. orada konuşmaya başladık niye benimle hiç konuşmuyorsun dedim konuşuyorum ya dedi mesaj atmıyorsun ancak ben atarsam cevap veriyorsun dedim. Oradan konu açılınca benim işte önceki ilişkilerimle 1 ay konuşmadığım uzun süre konuşmadığım oldu dedi. işte ben bunu duymak istiyorum bir sorun olmadığını bilmek istiyorum dedim inanın o karşımdayken ne söylediğimi bile hatırlamıyorum iş öyle karıştı ki ben sadece ondan bir seni seviyorum problem yok demesini bekliyordum. Fakat ben ona önceki ilişkimdede şöyle şöyle olmuştu acaba yine bunu yaşayacakmıyım gibidüşündüm demişim sanırım cümleyi tam nasıl kurduğumu hatırlamıyorum. Buradan benim ona güvenle ilgili problemim olduğu çıktı. O gün son görüşmemiz oldu sarıldım son kez . O an son olduğunu sanki hissediyordum ama ayrılmamıştık o an eve gidince bana mesaj attı acı çekiyorsun içinde hep bir şüphe var her an olmasa bile aklına gelip içine dert oluyor. Ben bunu önceden yaşadım ve bu yüzden çok çektim aynılarını sana yaşatmam dedi. Daha öncesin de ben onu seni seviyorum dediğimde karşılık alamamıştım konuyu uzatmıştım niye söylemedin falan diye o zamanda kızmıştı böyle şeylere çok takıyorsun kendine zarar vermeye başladın artık diye. Eğer bir daha olursa bizim için kötü olur demişti oldu da. 5 gün boyunca düşündü o orda ben burda acı çektim bir kere bile ne sesini duydum ne yüzünü görebildim. Mesajlaştık yalvardım resmen nolur son bir şans diye sadece kendim için değil ikimiz içinde istemiştim çünkü o da acı çekiyor beni sevdiğini biliyorum. Ama sonuç olarak benden vazgeçti. Benim için bende vazgeçti. İleride beni çok iyi anlayacaksın o sıkıntıyı ben yaşadım sana yaşatmam diyor. Bunlar atlatamayacağımız şeyler değil benim üzülmemi istemiyorsan benden vazgeçmeyeceksin diyorum. Ama anlamıyor kafasına koymuş bir kere. Ondan vazgeçmeyeceğimi söyledim senin başkasıyla mutlu olduğunu görene kadar birlikte olmamız için hiçbir yol kalmayana kadar bu böyle kalacak dedim. Gidip iki günlüğüne biriyle mutlu pozu veriririm soğuturum seni kendimden ama yaparım dedi. Güçlü ol hayatına kimler girecek kimler çıkacak dedi bana. Böyle bana eziyet ediyor hem kendine hem bana ama ona göre eziyetten kurtarıyormuş beni.. En azından seni son bir kez göreyim dedim hayır dedi. Arayayım sesini duyayım son bir defa dedim hayır dedi. Seni kaybetmek istemiyorum dedim bende seni kaybetmek istemiyorum diyor ama böyle olmuyor dedi. Elimden gelen her şeyi yaptım yalvardım ama olmadı en sonunda her şey için teşekkür ettim hakkını helal et dedim ve bitti. O gece o uyuduktan sonra dayanamadım ondan vazgeçmiş olmaya hayatımda artık olmamasına yine mesaj attım vazgeçemeyeceğim senden diye cevap vermedi bir daha ertesi gün face den mesaj attım son bir kez göreyim vedalaşalım dedim yine hayır bu her şeyi daha kötü yapar dedi. Benim sana ihtiyacım var olmuyor böyle çok düşündüm sensiz bu sene hiçbir şey yapamam bana destek olmalısın ben sana destek olmalıyım şimdi vazgeçemeyiz dedim gözünü seveyeim uzatma yemek yemeye gidiyorum ben beni bazı şeylere zorlama git dersine çalışmezun kaldın başka şeylerle ilgilenme ben çıkıyorum dedi. Bunun üstüne bir cevap yazmadım artık. Elimden geleni yaptım. Daha da yaparım ama ne yapacağımı bilmiyorum. İki kuruntum ve takıntılarım yüzünden onu kaybettim. Lütfen ne olursunuz biliyorum çok uzun oldu fakat çok ihtiyacım var yardımlarınıza, fikirlerinize. Ben onun için namaz kılmaya başladım. Allah' ıma dua ettim hep ne olur onu kaybetmeyeyim diye fakat kaybettim. Belki onu bir kez görsem bir kez oturup konuşabilsek ikna edeceğim ama buluşmayı kabul etmiyor. Gidip evinin önünde beklesem gelene kadar gitmeyeceğim desem. Zoraki yaptığım için ya gelmezse ya bu durumu kötü yaparsa. İnanın gururum falan önemli değil artık bunu düşünmüyorum. Tek istediğim onu geri kazanmak. Ama dediğim gibi ne yapacağımı bilemiyorum. Lütfen fikirlerinizi yazın yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum