Sevgilim bana kastî olarak kötü ve ilgisiz davranıyor

misslaunig .!.:

Merhabalar. Benim 2,5 senelik bir iliskim oldu. İlk cinsel deneyimimi de bu kişiyle yaşadım. İlişki içinde de bana kiyafetlerime karışıyordu. Arkadaşlarımla dışarı çıksam ben görmeden nereye gidersen git ne yaparsan yap ne giyersen giy diyordu. Ben kıyafeti çok ciddiye almıyordum ara ara şort da giyiyordum bak gördün mü bir şey olmuyor diyordum biraz aşmış gibiydik ama yine de dikkat etmeye çalışıyordum sevdiğim için. Ama kapanmam için de baya ısrar ediyordu. Ben kapanmaya çok sıcak bakan biri değilim ve neden ısrarla istediğini anlamiyordum ama etek şort değil de pantolon giymeye özen gösteriyordum. İlk beraberligimi bu kişiyle yaşadım. Ama daha sonra tam bu yüzden bana kastî olarak nasılsa benimsin bana muhtacsin deyip kastî olarak kotu ve kastî olarak ilgi göstermeyecek şekilde davranmaya başladı. Çok psikolojim bozuk ve pişman oldum yaşadığım şeyden dolayı. Sen bana muhtacsin ben erkeğim nasılsa benimsin ister severim ister döverim der gibi çok korkunç davranıyordu. Ben de bana hep ilk beraber olduğun kişiyle evlen gibi bu zihniyette buyutuldugum için ya da evlilik gibi konular bunların hepsi zihnimde ciddi ve mükemmel olması gerektiği şeklinde gördüğüm için kendimi su an bu beraberliği bitirmekte suçlu hissediyorum. Fakat gerçekten kadın cinayetlerinin ne şekilde olabileceğini anlamış oldum. Biri nasılsa benim diyerek kotu kalp kırıcı davranıyor kastî olarak kötü davranıp kastî olarak ilgisiz bırakıyor ve benden sonra seni kimse almaz benimle oldun istedigimi yaparım gibi davranıyor. Ondan bu hareketlerinden dolayı soğudum. Gururumu kırdı ve hala daha o davranışından sonra dönüp gelip devam etmek istedi. Bense en son kuzenimden fikir alarak nasıl cozebilirim dedim ve üzerimde toplumun baskısı olacağını bilmeme rağmen ona annem zaten yaşananları biliyor o öğrenecek bu öğrenecek umrumda olmaz beni rahat birakmazsan seni surundururum dedim. Bu olay psikolojimi bozdu sosyalleşmek istemiyorum pişmanlıktan bu cikmazdan dolayı ölmek istiyorum. Hala daha ilk beraber olduğum kisiyle olmalıyım gibi düşünüyorum ama bu hatası geri dönülemez ve ben sorumluluk altında kalıp ben çekiyorum. Perişan haldeyim ve kendimi taniyamiyorum. Bana gelgitlerim olduğunu söylüyor. Ben intikam olarak ondan sonra yani bana bu davranışı yaptıktan sonra onunla gorusmeyip kapıları telefonları acmayip başka kişilerle görüştüm yakinlastim o da beni takip ettiği için biliyor ve böyle bir cezaya gerek yoktu dedi. Sonra döndü yazık dedi. Ben de ona karşı fobi oluştu. Ayrıca küçükken yaşadığım başka bir durumdan dolayı kendime güvenim iyice bitti. Erkeklere karşı fobim oluştu. Herkesi direk başımdan atıyorum kotu davranıyorum insanlara kendimi açıklamak zorunda kalırım anlaşmazlık olur yanlış anlasilirim diye ve herkese kotu davranıyorum istemsizce çünkü kimseye güvenmiyorum. Bana gelgitlerin var deyip depresyon sende kronikleşmiş seni de ilaçla destekleyeceğiz falan diyor. Çok zayıflamışsin kilo al diyor. Beni psikopatca sevdiğini söylüyordu. Bana ses kaydı yolladı ve ses kaydında bana sen ilgi isteyen bir kızsın ve o ilgiyi sana hiçbir zaman göstereceğimi sanmıyorum dedi. Kendisi de kardeşinin ona bulduğu kız arkadaşlarıyla görüşüp bizim beraber gittimiz yerlere gitti. Bana senden sonra hep kizlar benim peşimden kostu diyor kardeşinin ona arkadaşlarını ayarladığıni söylüyor bana evlenmek için mi yazdın diyor ama benim hayatıma biri girdiği için bana yazık diyor işte isimlerini söyle diyor birden çok özledim deyip gecenin köründe arıyor. Bu kişiyi hayatımdan çıkardım ama kopmakta zorlanıyorum ayrıca en son ona beni rahat birakmazsan o öğrenecek bu öğrenecek umrumda olmaz seni surundururum dedim ve numaramı sildi ama degerlerimi yıktım ve bir başkasıyla nasıl olurum bilmiyorum. İnsanlar dışarıdan sadece güzel bir kız görüyor ama içim kirlendi sanki. Beraber oldum evlenmedim diye kendimi suçluyorum. Erkeklere karşı güvenim kalmadi 2 defa beni dinlemeden ruhuma saldırı oldu biri küçükken yaşadığım bir şey diğeri de bu olay ve erkekler beni dinlemeden bana bir şey yapacak diye de korkuyorum. Bu olaylar 2016 senesinde yaşandı ama unutamıyorum. Beni dinlemeden üstüme yurunmesi birden kastî olarak üstüme gelinmesinin de şokunu yaşıyorum. Sizce ayrılmam iyi olmuş mudur? Gelgitlerimi nasıl yenebilirim nasıl unutabilirim? Hem unutamıyorum hem de bu davranışlar depresyona girmeme sebep oldu hatta akıl sagligimi yaşama isteğimi kaybettim bazen ölmek istiyorum. Sizce ne şekilde dusunmeliyim nasıl sinirlarimi olusturup bu olayları nasıl unutabilirim? Kendi düşen ağlamaz da diyebilirsiniz ama onu hayatımdan çıkardım ama mutlu olamıyorum sanırım onay ihtiyacı hissediyorum. Ondan sonra başkasıyla da beraber oldum ama delirecektim neredeyse ve o kişiler için de suçlu hissediyorum ayrıca. Unutmakta zorlanıyorum. Sizce ne yapmalıyım? Nasıl unutabilirim nasıl iyi hissedebilirim? Enerjim modum düşük galiba gerçekten gelgitlerim var. Kendimi taniyamiyorum. Onunla olmazsam hayat devam etmeyecekmis gibi geliyor her şeyden korkuyorum. Onu terkettim hayatımdan çıkardım ama kafamdaki şey çok farklıydı şahsıma hakaret edilmesi ve ilgisiz bırakılmak bunu üstlenmek biraz ağır geldi. Ben ona bu şekilde sert çıkmadan önce beni birden özledim diye arayıp hayatımı sorguluyordu. Kadinlara o sevgilin o kocan denip susmak öğretiliyor herkes başına bela almamak için susuyor madem yapmışsın o zaman devam et diyor. Zaten bu tarz adamlar müdahale eden kişilere de kötü davraniyor o kadın benim gibi düşünerek. Ama bana ilişki yürütecek kapasitem yok da dedi. Kontrol etmeye çalışıyor hayatıma karışmaya çalışıyor. Sonra dönüp evlenmek istiyorum çocuk istiyorum diyor. Ama hala bu yaptığı davranışı ve içimdeki korkuyu atlatamadim.onu hayatımdan cikardim. O kadar çok karmaşa yaşadım bu süreçte bilinçsizce o kadar hamle yaptım ki o kadar da savruldum ki kendime gelemiyorum. Evet evlenmeden yaşamış olabilirim ama seven insan stabil olarak ilgi gostermez mi? Ne olursa olsun. Benim omuzlarimda travma olarak kaldı. Tek bildiğim onu bir şekilde hayatımdan çıkardım. Biraz takıntılı biri birden bu kız benim deyip geri dönebilir. Hem mutsuzum hem de korkuyorum. Derdimi paylaşmak istedim. İnsanlar yaşamak istemissin yasamissin kimseye hesap vermek zorunda değilsin diyor ama iyi insanları bile fark edecek farkındalığım isteğim yok. Bu kişiyi hayatımdan çıkardım. Okuluma hayatıma odaklanmaya çalışıyorum. Sizce bu karar dogru mudur? İlerisi daha mı sorun olurdu? Hep ben erkeğim istersem sever istersem döverim rahatlığında ama bazen iyi de oluyor. Buna dayanamadım için ayrıldım ve annem de destekliyor sağolsun buraya yazmam için de destekledi çok şanslıyım ama bu korkuları bu yoğun karmaşık duyguları hep zihnimde yaşıyorum. Akıl verirseniz nasıl ne gibi yöntemlerle atlatabilecegime dair çok sevinirim. Dertleşmek için akıl almak için yazdim. Okuduysaniz şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...