- 14 Mart 2010
- 7.878
- 6.785
Ben sana ne zaman güzel haberlerden bahsedecegim ve sitem etmekten vazgececegim. S1k1ldim bu hayatan. Icimden hicbirsey yapmak gelmiyor. BEn bile biktim bu halimden etrafimdakiler mi bikmasin. Gerci dogru dürüst kimsecikler bilmezki derdimi icimdekileri, kendimle verdigim savasi.
Kimseyle konusmak istemiyorum, kimseyi görmek duyamak istemiyorum cünkü korkuyorum onu bana soracaklar yine gözyasarima yenilecegim diye. Konusurken kimsenin gözlerine bakamiyorum. Icim, yüregim karanlik ve birtürlü girmiyor penceremden bekledigim aydinlik.
Basaramiyorum kendime inanmak güvenmek istiyorum. Ama hep ebeleniyorum, her seferinde oyunu ben kaybediyorum, icimdeki sorular, sorgular hep daha güclü benden.
Hayal kurmak artik aci veriyor bana. BAzen bu kadar aciz, caresiz oldugum icin kendime kiziyor ve hatta aciyorum.
Söylesene insan hic ayni sey icin hem iyiki hem keske dermi??? Ben diyorum iste.
Sanirim ben artik kendimi sevmiyorum....
Hani sana iki gün önce artik umutlu ve daha optimist olucagim, onume bakacagim demistim ya günlügüm unut sen o satirlar hepsi yalanmis. Ben yine kendimi kandirmisim.
Simdi koskaca ev bana kaldi, yalnizlik daha bir kötü yapti beni. Ev o kadar sesiz ki icimdeki kafamdaki sesi daha bir net duyuyorum daha dogrusu onu duymamazliktan gelemiyorum. Dayanamiyorum. Bak bunlari yazarken bile gözyaslarima engel olamiyorum, olmiyacagimda zaten.
Ben yalniz kalmak istemiyorum, daraliyorum, nefes alamiyorum. Sabahlar olmuyor, geceleri uykularim kaciyor. BAna neler oluyor bilmiyorum. Az önce babamla konustum ve o kadar iyi geldiki sesini duymak.
Düse kalka yürüyorum, öyle yaralar aldimki artik hicbir ilac melhem olmuyor yarama. Söylesene bana ben ne zaman görücegim gecenin ardindaki sabahi. Hep beni es geciyor. Ugramiyor bana, gecemi dunyami aydinlatmiyor iste.
Disariya karsi ne kadar neseli, mutlu olmaya calissamda icim kan aliyor. Hep dalip dalip gidiyorum. BAzen calisirken gözyaslarima zor engel oluyor, kimi zamansa duvarlar öyle üzerime üzerime geliyorki kendimi bürodan zor atiyorum disari.
Birde yazin ortasinda tatile gitmeden bir hafta önce hasta oldum. Bogazim nasil agriyor bir bilsen, bir yandan gözyaslarimi tutugum icin bogazim nasil aciyor, bir yandan nezleyle ugarsiyorum. Dedim ya sana ben kendimi sevmiyorum artik diye, bakmiyorum dikkat etmiyorum kendime, zaten vucut direncim öyle yüksek degil, hemen hasta oluyorum. Birde istemeden kilo verip duruyorum. Kuzen diyorki bugün etiyopyali kizlar gibi olmussun...
Annem cok kiziyor cok üzülüyor bu halime. Ama ne yapiyim yemek gelmiyor icimden.
ASlinda dün o kadar kararli, umutluydumki niye bilmiyorum ama bugün yine bu haldeyim gördügün gibi. Dün birde bi hamaratligim tutuki sorma 5 tepsi cesit cesit kurabiye yaptim. Hamurla ugrasmak cok iyi geliyor bana, anliyorum ben bu isten ya...Aslinda pastaci olacak kizmisimda...neyse
Bugun isyerine götürdüm yaptiklarimi cok begendiler. Hatta arkadasim "Kiz seni alan yasadi" sarkisini söyledi....Ah birde kiymetimiz bilinse..
Neyse bosver be günlükcüm hersey olucagina varir...Bana sadece rabbime bana dogru yollu göstermesi icin dua ederim. Hem ne demis Mevlana ÜZÜLME ..! İSTEDİĞİN BİR ŞEY OLMUYORSA YA DAHA İYİSİ OLACAĞI İÇİN YADA GERÇEKTEN DE OLMAMASI GEREKTİĞİ İÇİN OLMUYORDUR. . . ! !
BAk suanda cok daha iyiyim, aslinda bana duygularimi kagitlara dökmek, biriyle dertlesmek o kadar iyi geliyor ki ama gel görki ben bunu yapmaktan cekiniyor, korkuyorum....Parmaklarim hep kaciyor, bazen basliyorum yazmaya sonra birakiyorum anca 2 3 gün sonra bitiriyorum. Yani anlayacagin erteliyorum...
Iyi ki KK var, iyi ki burda derdimi dinleyen bana yardimci olan güzel, samimi dostlar var...
Kimseyle konusmak istemiyorum, kimseyi görmek duyamak istemiyorum cünkü korkuyorum onu bana soracaklar yine gözyasarima yenilecegim diye. Konusurken kimsenin gözlerine bakamiyorum. Icim, yüregim karanlik ve birtürlü girmiyor penceremden bekledigim aydinlik.
Basaramiyorum kendime inanmak güvenmek istiyorum. Ama hep ebeleniyorum, her seferinde oyunu ben kaybediyorum, icimdeki sorular, sorgular hep daha güclü benden.
Hayal kurmak artik aci veriyor bana. BAzen bu kadar aciz, caresiz oldugum icin kendime kiziyor ve hatta aciyorum.
Söylesene insan hic ayni sey icin hem iyiki hem keske dermi??? Ben diyorum iste.
Sanirim ben artik kendimi sevmiyorum....
Hani sana iki gün önce artik umutlu ve daha optimist olucagim, onume bakacagim demistim ya günlügüm unut sen o satirlar hepsi yalanmis. Ben yine kendimi kandirmisim.
Simdi koskaca ev bana kaldi, yalnizlik daha bir kötü yapti beni. Ev o kadar sesiz ki icimdeki kafamdaki sesi daha bir net duyuyorum daha dogrusu onu duymamazliktan gelemiyorum. Dayanamiyorum. Bak bunlari yazarken bile gözyaslarima engel olamiyorum, olmiyacagimda zaten.
Ben yalniz kalmak istemiyorum, daraliyorum, nefes alamiyorum. Sabahlar olmuyor, geceleri uykularim kaciyor. BAna neler oluyor bilmiyorum. Az önce babamla konustum ve o kadar iyi geldiki sesini duymak.
Düse kalka yürüyorum, öyle yaralar aldimki artik hicbir ilac melhem olmuyor yarama. Söylesene bana ben ne zaman görücegim gecenin ardindaki sabahi. Hep beni es geciyor. Ugramiyor bana, gecemi dunyami aydinlatmiyor iste.
Disariya karsi ne kadar neseli, mutlu olmaya calissamda icim kan aliyor. Hep dalip dalip gidiyorum. BAzen calisirken gözyaslarima zor engel oluyor, kimi zamansa duvarlar öyle üzerime üzerime geliyorki kendimi bürodan zor atiyorum disari.
Birde yazin ortasinda tatile gitmeden bir hafta önce hasta oldum. Bogazim nasil agriyor bir bilsen, bir yandan gözyaslarimi tutugum icin bogazim nasil aciyor, bir yandan nezleyle ugarsiyorum. Dedim ya sana ben kendimi sevmiyorum artik diye, bakmiyorum dikkat etmiyorum kendime, zaten vucut direncim öyle yüksek degil, hemen hasta oluyorum. Birde istemeden kilo verip duruyorum. Kuzen diyorki bugün etiyopyali kizlar gibi olmussun...
Annem cok kiziyor cok üzülüyor bu halime. Ama ne yapiyim yemek gelmiyor icimden.
ASlinda dün o kadar kararli, umutluydumki niye bilmiyorum ama bugün yine bu haldeyim gördügün gibi. Dün birde bi hamaratligim tutuki sorma 5 tepsi cesit cesit kurabiye yaptim. Hamurla ugrasmak cok iyi geliyor bana, anliyorum ben bu isten ya...Aslinda pastaci olacak kizmisimda...neyse
Bugun isyerine götürdüm yaptiklarimi cok begendiler. Hatta arkadasim "Kiz seni alan yasadi" sarkisini söyledi....Ah birde kiymetimiz bilinse..
Neyse bosver be günlükcüm hersey olucagina varir...Bana sadece rabbime bana dogru yollu göstermesi icin dua ederim. Hem ne demis Mevlana ÜZÜLME ..! İSTEDİĞİN BİR ŞEY OLMUYORSA YA DAHA İYİSİ OLACAĞI İÇİN YADA GERÇEKTEN DE OLMAMASI GEREKTİĞİ İÇİN OLMUYORDUR. . . ! !
BAk suanda cok daha iyiyim, aslinda bana duygularimi kagitlara dökmek, biriyle dertlesmek o kadar iyi geliyor ki ama gel görki ben bunu yapmaktan cekiniyor, korkuyorum....Parmaklarim hep kaciyor, bazen basliyorum yazmaya sonra birakiyorum anca 2 3 gün sonra bitiriyorum. Yani anlayacagin erteliyorum...
Iyi ki KK var, iyi ki burda derdimi dinleyen bana yardimci olan güzel, samimi dostlar var...
Son düzenleme: