uzun zamandır işsizliğin, ailenin yanında yaşamanın verdiği eziyet içinde kıvranıyorum.Biyoloğum ama bu ülkede biyolog olmak bi cacık etmiyor. 1 saat öncesinde bir olay yaşadım ve şu an çok canım yanıyor.ekonomik özgürlüğümün olmasını ve şu an uzak bir yerlere çekip gitmeyi çok isterdim. takılıverdiğim şeylerden kaçıp gitmek istedikçe sanırım daha çok yapışıyorum istenmeyene. değer görebilmek, kendini beğendirebilmek, kabul görebilmek adına göbeğimi çatlatmaktan yoruldum. uzaya fırlatılmak ve insansız yaşamak istiyorum.ağlayabilmek için bile sürekli tuvalete banyoya kaçmaktan yoruldum..sessizliğin kulağımda uğuldayan sesini özledim...