bu tarz konular ara ara açılıyor ben de benzer şeyleri yazıyorum. eşimle sevgiliyken babamla tanıştırdığımda ben üniversitedeydim, eşim üniversite okumuyor, lise mezunuydu. babam okumamış olmasından hoşlanmadı. ama eşim benden sonra üniversiteye başladı ve benden önce bitirdi, onur belgeleri aldı. babamın işine kendi işiyle ilgili konularda destek oldu. kısaca ön yargılı olmamak gerek. bir başka hikayede yine büyükşehirde dereceyle bölümüne girmiş bir kıza babası üniversite okumamış damat adayını yakıştıramıyor. bunun üzerine damat adayı üniversiteyi kazanıyor ve çok iyi kariyer yapıyor. kızla evleniyorlar.
diploma bir noktada çok da önemli değil ama artık üniversite okumak çok zor değil ki. hani illa üniversite bitirmekse insan eşine uyum sağlamak için de olsa okuyabilir. okumaya insanlar da kendini geliştirebiliyor iyi mesleklere sahip olup iyi para kazanabiliyorlar ama eş adayı okuduğu için buna kendini teşvik edip okuyarak çalışan insanlar oluyor.
sevgilin de okuyabilirdi bu süreçte. açıktan da olsa. biraz çabalayabilirdi. ama sana okuman için teşvik etmiş. bu da çok güzel bir şey. tarafların çabalayabildiği ölçüde denk olması bence önemli. ha olmasa da olur. hepimizin anne babasının eğitimi denk değil sonuçta. ama sevgilin için ne diyorsun, 6 yıldır birliktesiniz ve hala daha iyi bir iş arıyor. 6 yılda bir gelişme kaydedememiş gibi duruyor.
diğer yandan babanın tavrını çok kibirli buldum. belki sana çok hayırlı bir eş, çocuğuna çok hayırlı bir baba ve ailene de çok hayırlı bir damat olacak? belki kendine denk diye evleneceğin insanla çok mutsuz olacaksın? bunların bir garantisi yok. baban okuduğun için kibirlenmiş, layık görmemiş sana. aslında ilişkinizi çok daha önce öğrenselerdi her şey bambaşka olabilirdi. belki ilişkinizin tehdit altında olması onu da okumaya teşvik edebilirdi.
ben de çocuğumun kendine denk biriyle evlenmesini umarım,üzülmemesi için. ama tepki çok ağır yok okulu bırak, ayrıl. reşit, yakında ayakları üzerinde duracak bir insansın, baban bile sana ayrıl diyemez bence. çocuğusun diye kölesi değilsin. bunu daha yapıcı söyleyebilirdi. önce iyi bir iş bulsun, işinde tutunsun, öyle resmiyete dökeriz diyebilirdi. uyarılarda bulunabilirdi, ama haddince.
ne yazasım varmış yahu.
neyse, kısaca üniversite okumadı diye sevdiğim insandan ayrılmazdım, böyle bir kriterim olsa baştan hiç başlamazdım. 6 yıldır birlikte olduğum insanı babam istemiyor diye terk etmezdim. ama bu insanın kendini geliştirip geliştirmediğine, dünyaya aynı pencereden bakıp bakmadığımıza önem verirdim. ama altı yıldır bir işte tutunamamış, düzenini kuramamış insanla da evlenmezdim. insanda bir gelecek sorumluluğu olmalı.
