Uzun zamandır arasıra girdiğim bir siteydi. Uzun zamandır yazınızı okumama rağmen yeni yazabiliyorum. Hamileyken de doğum sonrası da bu bölümde yazısını okuduğum arkadaşlar sık sık aklıma geliyor. Hep o acı dolu, yürek yakan cümleleriniz zihnimde yankılanıyor,çok üzülüyorum çok. Bazen hüngür hüngür ağlıyorum. Az önce bebeğimi yatırmışken yine aklıma düştünüz. Hiç şimdiye kadar bir foruma yazmamışken ilk kez yazmak istedim. Aslında daha önce de istemiştim ama ne yazacağımı bilemedim işte.
Siz ne kadar güzel bir annesiniz.Daha küçücükken bebeklerine eziyet eden (anne demiyorum) cani ruhlu kadınlar varken , bebeğinizin adını bilmiyorum ama iyi ki onun annesi siz olmuşsunuz. İyi ki sizin gibi kendisini çok seven,gecesini gündüzüne katan, o kocaman kalbiyle kendisini saran bir annesi olmuş. Bebekler bir günlük de olsa annesinin o sevgi dolu bakışını anlamazlar mı,hatta anne karnında hissetmiyorlar mı. O çok özel bir ilişki. Ya öyle bencil,acımasız bir annesi olsaydı da annesi tarafından duygusal ya da fiziksel olarak bir de terkedilseydi. O hastane günlerinde o günahsız yavrucak bir de anne sevgisinden mahrum kalsaydı.Değilmi ki bir yenidoğanın doğduğunda bu yabancı dünyada hayata tutunduğu dalı annesi. Onun herşeyden önce ve en çok annesinin sevgisine ihtiyacı var değil mi? İyi ki annesi sizin gibi yürekli, güçlü, sevgi dolu bir kahraman olmuş.
Şimdi onun da cennette kendisine eksiksiz destek olan, sevgisini, istese canına verecek olan annesini huzur içinde beklediğine inanıyorum. Şanslı çünkü beklediği çok güzel bir annesi var. Cennetten diğer annelerden çok daha ayrıcalıklı bir annesi olacak. Kavuştuğunuzu, sevinç çığlıkları attığınızı dilerim Allah'tan (cennete layık bir kulu olabilirim inşallah da) ben de görürüm. O yaşayamadığınız günleri,ayları,yılları inşallah siz acısız bir lezzetle(dünyada evlatlar annelerinin canını yakabiliyorlar)dünyadakinin belki de milyonlar katı bir lezzetle yaşarsınız inşallah. Bu dileğim bu bölümde anne karnında, doğumda ya da sonrasında kaybeden tüm anneler için. Şanslı bebekler onlar, bekledikleri sonsuz beraber yaşayacakları çok güzel ve özel anneleri var. Zaten bu dünya hayatı uzun olsa 100 yıl, bir ağaç altında dinlenmek kadar hızlı geçmiyor mu?
gözüm hep bu sayfadaydı ama açıp bakamadım hiç....
kendi acısından kaçamıyor insan ama senin acını okumaktan kaçtım hep...bugün dayanamadım okudum...ama inan okurken kendimden geçtim...kızımın melek oluşu senin yaşadıkların birbirine karıştı...nasıl azalır bu acı..unutulmaz asla...
yazacak inan öyle çok şeyim varki ama sözler basit kalıyor içimdeki fırtınayı anlatmaya...
acını paylaşıyorum....
4 yıl önce bugündü.İki gün kalmıştı anneciğinin kollarından ayrılmana...Bu yalan dünyanın yaşanılası bir yer olmadığını sen bizden önce anlamıştın anlamasına da...Bizi hiç mi düşünmedin annem...Sensiz 4 koca yıl geçti..Kim bilir daha ne kadar sürecek bu sürgün..Kim dindirecek acımı kollarım sensizken...Kardeşin olsa merhem olabilecek mi yaralarıma...Senin yerini tutabilecek mi sanki cennet koksa da başka bir can...İçim yine yangın yeri yokluğuna iki gün kala...4 yıl önce bugünü yaşıyorum zamanın akışına inat...Yatağındaydın şimdi..Acılar içinde her saat başı uyanıyordun ,anneciğini çağırıyordun acılarını belki dindirir diye ...Ve ben...Hasretin ateş olup yaksa da içimi,o güne döneyim bile diyemiyorum bir saniyeliğine...O acıları sana tekrar yaşatmak fikri bile harabeye çeviriyor özlemle kavrulan bedenimi...Ama çok özledim annem ..Çok özledim...Çokk....
Sözün bittigi yer burasi olsa gerek..
Allah sana sabirlar versin,
dualarim seninle vvuslat..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?