Konu bana ve özellikle eşime odaklandığı için bir açıklama yapmam gerek diye düşünüyorum.
Öncelikle, şunu bilmenizi isterim, ailemi ziyaretlerimizde, eşimi asla ve asla yeğenimle birebir baş başa kalacak şekilde yalnız bırakmadım. Bu hem benim ve eşimin içinin rahat etmesi için hem de abim ve eşinin rahat etmesi içindi. Kimsenin aklında en ufak bir soru işareti kalmasını istemedim hiç bir zaman. Biz oynarken, muhabbet ederken, Tv izlerken vs annesi yanında yoksa bile mutlaka ben yanında olurum ve mutlaka gözüm yeğenimin üzerindedir. Tekrar söylüyorum, bu eşime güvensizliğimden değil, aksine güvenimden kaynaklıdır. Ki o da böyle olmasını ister, asla tek başına kalmaz, ikimiz yeğenimle bir odadaysak yani üçümüzsek, ben odadan çıkmaya kalksam "gitme, hadi Xcim biz de çıkıyoruz" der ve anne babasının yanına gider. Daha önce de söylediğim gibi, onu nasıl sevdiğimize, onunla konuşurken nasıl cümleler kurduğumuza, aldığımız hediyelere kadar çok dikkatli oluruz. En ufak bir yanlış anlaşılma olmamasına özen gösteririz.
Daha yeğenim yaşını doldurmamışken bu konuyu abimle konuşmuşluğum da var. "Abi bak ileride biz gelip gidince sıkıntı olmasın, evet zaten çok samimi değiliz ama istemediğin bir şey varsa söyle, bir yanlış görürsen söyle" vs diye.
Sanırım açtığım konudaki "oynaşıyorduk" kelimesine takılanlar olmuş. Ona da takılmamanızı öneririm, zira emin olun yeğenimin mahrem yerlerine dokunmayacak kadar bilinçliyim ve mıncıklamak, sıkmak, "ellemek" suretiyle sevmem yeğenimi. Saçını toplarım, o benim saçımı tarar -güya-, mesela tırnaklarıma bakar ojeliyse çok hoşuna gider sorar vs.
Daha abimin eşi hamileyken eşimle aramızda geçen konuşmada ise, gayet arkadaşça bir üslupla "Bak canım, o benim de kanım sayılır, nasıl sen benim yeğenlerimi sevip sayıyorsan ben de ona özen göstereceğim, ama abinin ya da eşinin içine sinmeyen bir şey olursa lütfen söyle" tarzı bir konuşmamız da olmuştur.
Özellikle 2 yaşından sonra eşime karşı oluşan düşkünlüğü sebebiyle abimle yaptığım başka bir konuşmada da, abime bunun bir sorun olup olmayacağını, isterse eşimin kızına mesafe koyabileceğini, buna alınmayacağını gayet sevecen bir dille anlattım. Abim ise, "Ben senin eşine zaten kızım sayılabilecek seni verdim, kendi kızımı de gözüm kapalı emanet ederim, duymamış olayım" dedi.
Ve bugün anlattığım olaylara kadar da, biz tüm dikkatimiz ve özenimizle yeğenimle ve abim-eşiyle ilişkimizi sürdürüyorduk. Herhangi bir şikayet, uzaklaşma, mesafe koyma, beğenmeme, şüphelenme tavrı olmamıştı.
Ki abime defalarca da tekrarladım, yanlış anladığın, içine sinmeyen bir hareket olursa lütfen söyle, yeğenim demek çocuğum demek benim için, onun üzülmesi senin üzülmen demek diye.
Ben ve eşim yeğenimi boğan, sıkan, mıncıklayan, mahrem bölgelerine dokunan, annesine babasına saygısızlık yapan, eğitimine karışan insanlar değiliz. İstismar eden insanlar hiç değiliz....
Hanimefendi kotu seyler yasamis olabilirsiniz malesef gunumuzdede duyuyoruz kotu haberler sizin cozumunuz nedir peki.cocuklari kafesemi kapatalim halasi teyzesi sevmesin mi cocuklari ne gibi bir cozum oneriniz var cok merak ediyorum dogrusu cocugu seven halasina sapik damgasimi vuralim ne demek yani bu ya insanlari soktugu duruma bakin lutfen yapmayin hepimiz hassas olalim paronayak deyilYaklasiminizla zaten ne kadar bu konuda hassas oldugunuz ve alakadar olduguz belli.
Cocuklar zaten umrunuz degil. Siz tanimadiginiz gormediginiz baskasindan dinlediginiz bir olaya yorum yapin.
Ben yasadiklarimi anlatayim
Ben cocuklar icin ugrasirim
Siz tanimadiginiz kadina verip veristirmekle geyikle ugrasin
Kalamıyor değil "kalmıyor".Him anladim sizde esinizle cocugu asla basbasa birakmiyorsunuz.
3.5 yasindaki cocukla yanliz kalamiyor
Ben cevabimi aldim tesekurler
Dahada bisey yazmam
sakin kalmamışlar apışıp kalmışlar şoka girmişlerAbartinin boylesi. Ben sizin yerinizde olsam bu kadina bir daha selam verip selam bile almam. Hele esini dusurdugu durum. Pis terbiyesiz annelik icgudusu degil bu benim burda sinirlerim hopladi. Nasil sakin kalabildiginize anlam veremedim ben.
Bence bu kadar açıklama yapmanıza hiç gerek yok durum sizin eşinizin yaptığı söylediği birşeyle ilgili değil yenge nin tutumu hiç sağlıklı değil maalesefKonu bana ve özellikle eşime odaklandığı için bir açıklama yapmam gerek diye düşünüyorum.
Öncelikle, şunu bilmenizi isterim, ailemi ziyaretlerimizde, eşimi asla ve asla yeğenimle birebir baş başa kalacak şekilde yalnız bırakmadım. Bu hem benim ve eşimin içinin rahat etmesi için hem de abim ve eşinin rahat etmesi içindi. Kimsenin aklında en ufak bir soru işareti kalmasını istemedim hiç bir zaman. Biz oynarken, muhabbet ederken, Tv izlerken vs annesi yanında yoksa bile mutlaka ben yanında olurum ve mutlaka gözüm yeğenimin üzerindedir. Tekrar söylüyorum, bu eşime güvensizliğimden değil, aksine güvenimden kaynaklıdır. Ki o da böyle olmasını ister, asla tek başına kalmaz, ikimiz yeğenimle bir odadaysak yani üçümüzsek, ben odadan çıkmaya kalksam "gitme, hadi Xcim biz de çıkıyoruz" der ve anne babasının yanına gider. Daha önce de söylediğim gibi, onu nasıl sevdiğimize, onunla konuşurken nasıl cümleler kurduğumuza, aldığımız hediyelere kadar çok dikkatli oluruz. En ufak bir yanlış anlaşılma olmamasına özen gösteririz.
Daha yeğenim yaşını doldurmamışken bu konuyu abimle konuşmuşluğum da var. "Abi bak ileride biz gelip gidince sıkıntı olmasın, evet zaten çok samimi değiliz ama istemediğin bir şey varsa söyle, bir yanlış görürsen söyle" vs diye.
Sanırım açtığım konudaki "oynaşıyorduk" kelimesine takılanlar olmuş. Ona da takılmamanızı öneririm, zira emin olun yeğenimin mahrem yerlerine dokunmayacak kadar bilinçliyim ve mıncıklamak, sıkmak, "ellemek" suretiyle sevmem yeğenimi. Saçını toplarım, o benim saçımı tarar -güya-, mesela tırnaklarıma bakar ojeliyse çok hoşuna gider sorar vs.
Daha abimin eşi hamileyken eşimle aramızda geçen konuşmada ise, gayet arkadaşça bir üslupla "Bak canım, o benim de kanım sayılır, nasıl sen benim yeğenlerimi sevip sayıyorsan ben de ona özen göstereceğim, ama abinin ya da eşinin içine sinmeyen bir şey olursa lütfen söyle" tarzı bir konuşmamız da olmuştur.
Özellikle 2 yaşından sonra eşime karşı oluşan düşkünlüğü sebebiyle abimle yaptığım başka bir konuşmada da, abime bunun bir sorun olup olmayacağını, isterse eşimin kızına mesafe koyabileceğini, buna alınmayacağını gayet sevecen bir dille anlattım. Abim ise, "Ben senin eşine zaten kızım sayılabilecek seni verdim, kendi kızımı de gözüm kapalı emanet ederim, duymamış olayım" dedi.
Ve bugün anlattığım olaylara kadar da, biz tüm dikkatimiz ve özenimizle yeğenimle ve abim-eşiyle ilişkimizi sürdürüyorduk. Herhangi bir şikayet, uzaklaşma, mesafe koyma, beğenmeme, şüphelenme tavrı olmamıştı.
Ki abime defalarca da tekrarladım, yanlış anladığın, içine sinmeyen bir hareket olursa lütfen söyle, yeğenim demek çocuğum demek benim için, onun üzülmesi senin üzülmen demek diye.
Ben ve eşim yeğenimi boğan, sıkan, mıncıklayan, mahrem bölgelerine dokunan, annesine babasına saygısızlık yapan, eğitimine karışan insanlar değiliz. İstismar eden insanlar hiç değiliz....
Kalamıyor değil "kalmıyor".
Tam da böyle yanlış anlaşılmalara meydan vermemek için. "Kimsenin aklına en ufak bir şey gelmesin, ben kimsenin soru soran bakışıyla uğraşamam" der. Ben bırakmam değil, o tek kalmaz yani.
Sanırım abimin eşinden gelebilecek böyle bir şüphe (hatta artık suçlama oldu) ihtimaline karşı önlem içindi. Ama yine de olanlar oldu zaten baksanıza..Öncelikle, şunu bilmenizi isterim, ailemi ziyaretlerimizde, eşimi asla ve asla yeğenimle birebir baş başa kalacak şekilde yalnız bırakmadım. Bu hem benim ve eşimin içinin rahat etmesi için hem de abim ve eşinin rahat etmesi içindi. Kimsenin aklında en ufak bir soru işareti kalmasını istemedim hiç bir zaman. Biz oynarken, muhabbet ederken, Tv izlerken vs annesi yanında yoksa bile mutlaka ben yanında olurum ve mutlaka gözüm yeğenimin üzerindedir. Tekrar söylüyorum, bu eşime güvensizliğimden değil, aksine güvenimden kaynaklıdır. Ki o da böyle olmasını ister, asla tek başına kalmaz, ikimiz yeğenimle bir odadaysak yani üçümüzsek, ben odadan çıkmaya kalksam "gitme, hadi Xcim biz de çıkıyoruz" der ve anne babasının yanına gider.
Allah Allah bu nerden aklınıza geldi ? Benim de kız yeğenlerim var ve hiç farkında değilim eşimle yalnız kalmışlar mı kalmamışlar mı. Öyle bir ortam olmadı deseniz anlarım ama sürekli takipte gibi anlatmanız acayip oldu.
Acaba kendinizi açıklamak isterken abartıya mı kaçıyorsunuz ?
Konu bana ve özellikle eşime odaklandığı için bir açıklama yapmam gerek diye düşünüyorum.
Öncelikle, şunu bilmenizi isterim, ailemi ziyaretlerimizde, eşimi asla ve asla yeğenimle birebir baş başa kalacak şekilde yalnız bırakmadım. Bu hem benim ve eşimin içinin rahat etmesi için hem de abim ve eşinin rahat etmesi içindi. Kimsenin aklında en ufak bir soru işareti kalmasını istemedim hiç bir zaman. Biz oynarken, muhabbet ederken, Tv izlerken vs annesi yanında yoksa bile mutlaka ben yanında olurum ve mutlaka gözüm yeğenimin üzerindedir. Tekrar söylüyorum, bu eşime güvensizliğimden değil, aksine güvenimden kaynaklıdır. Ki o da böyle olmasını ister, asla tek başına kalmaz, ikimiz yeğenimle bir odadaysak yani üçümüzsek, ben odadan çıkmaya kalksam "gitme, hadi Xcim biz de çıkıyoruz" der ve anne babasının yanına gider. Daha önce de söylediğim gibi, onu nasıl sevdiğimize, onunla konuşurken nasıl cümleler kurduğumuza, aldığımız hediyelere kadar çok dikkatli oluruz. En ufak bir yanlış anlaşılma olmamasına özen gösteririz.
Daha yeğenim yaşını doldurmamışken bu konuyu abimle konuşmuşluğum da var. "Abi bak ileride biz gelip gidince sıkıntı olmasın, evet zaten çok samimi değiliz ama istemediğin bir şey varsa söyle, bir yanlış görürsen söyle" vs diye.
Sanırım açtığım konudaki "oynaşıyorduk" kelimesine takılanlar olmuş. Ona da takılmamanızı öneririm, zira emin olun yeğenimin mahrem yerlerine dokunmayacak kadar bilinçliyim ve mıncıklamak, sıkmak, "ellemek" suretiyle sevmem yeğenimi. Saçını toplarım, o benim saçımı tarar -güya-, mesela tırnaklarıma bakar ojeliyse çok hoşuna gider sorar vs.
Daha abimin eşi hamileyken eşimle aramızda geçen konuşmada ise, gayet arkadaşça bir üslupla "Bak canım, o benim de kanım sayılır, nasıl sen benim yeğenlerimi sevip sayıyorsan ben de ona özen göstereceğim, ama abinin ya da eşinin içine sinmeyen bir şey olursa lütfen söyle" tarzı bir konuşmamız da olmuştur.
Özellikle 2 yaşından sonra eşime karşı oluşan düşkünlüğü sebebiyle abimle yaptığım başka bir konuşmada da, abime bunun bir sorun olup olmayacağını, isterse eşimin kızına mesafe koyabileceğini, buna alınmayacağını gayet sevecen bir dille anlattım. Abim ise, "Ben senin eşine zaten kızım sayılabilecek seni verdim, kendi kızımı de gözüm kapalı emanet ederim, duymamış olayım" dedi.
Ve bugün anlattığım olaylara kadar da, biz tüm dikkatimiz ve özenimizle yeğenimle ve abim-eşiyle ilişkimizi sürdürüyorduk. Herhangi bir şikayet, uzaklaşma, mesafe koyma, beğenmeme, şüphelenme tavrı olmamıştı.
Ki abime defalarca da tekrarladım, yanlış anladığın, içine sinmeyen bir hareket olursa lütfen söyle, yeğenim demek çocuğum demek benim için, onun üzülmesi senin üzülmen demek diye.
Ben ve eşim yeğenimi boğan, sıkan, mıncıklayan, mahrem bölgelerine dokunan, annesine babasına saygısızlık yapan, eğitimine karışan insanlar değiliz. İstismar eden insanlar hiç değiliz....
Sanırım abimin eşinden gelebilecek böyle bir şüphe (hatta artık suçlama oldu) ihtimaline karşı önlem içindi. Ama yine de olanlar oldu zaten baksanıza..
hep bir BIZ BIZ var ama..
sunu kabul edin birde YENGENIZ var ve yengeniz gecmiste bi travma yasamis ve bunun etkisini uzerinden atamamis olabilir.
belki yillarca hic kimsenin ummadigi bir yakinin tacizine ugramis olabilir.
kimse size sapiksiniz demiyor ama sizde yengenizle azcik empati yapin.
siz butun konusmalari abinizle yapmissiniz,yengenizle ikili bir dialoga girdiginizden hic bahsetmiyorsunuz yegeninizle ilgili.
ben olsam abime soracagima yengeme sorarim yaklasimimda ve esimin yaklasiminda bi sorun var mi diye cunku bu konuda anneler daha hassas olur.
Burada ayıp eden kimse o gidip konuşmalı.
Konu sahibinin bir suçu yok kadın kötü niyetle mi oynuyor sanki çocukla onca bağırmanın,hakaretin ne gereği var üstelik o çok hassas olduğu çocuğunun yanında oluyor tüm bunlar.
Anlatmıştım en başta. İlk günden beri hep mesafeliydik. Kavgalı değil ama belli bir mesafede ve seviyede. Neden abinizin eşiyle bu konuları konuşmadınız diye soranlara da cevap bu zaten. Yine söylüyorum, kendisiyle oturup muhabbet etmek, birlikte vakit geçirmek, bir şeyler paylaşmak vb gibi şeylerimizi olmadı. Uyuşmuyoruz ama bunu sorun da etmiyoruz. Kimse etmiyor. Herkes kendi yolunda. Abimin eşi, yeğenimin annesi evet, ama o kadar. Ben de onun için eşinin kız kardeşiyim. Ama "bir kavga, tartışma oldu mu?" derseniz, hayır.O potansiyel vardı yani hatunda, ilişkiniz zoraki yürüyordu abi hatrına?
Simdi ne desem bilemedim. Cunku ben de kizimi cok sakiniyorum insanlardan. Ama bunu boyle uluorta, insanlari zan altinda bırakacak sekilde yapmiyorum.
Yengenizin en buyuk hatasi zaten çocuğun yaninda bu tepkiyi gostermesi, cocugun bilincaltina tacize maruz kalmis gibi kodlanacak o aksam, ve bu durum tekrar yasanirsa çocuğun ileriki yasaminda ciddi yaralar acacak.
Ama şunu da soyleyeyim, evime kim olursa olsun biri kalmaya geldiginde kizimla yatiyorum, ayni sekilde birine gittgimizde de, hatta kalabalik ortamlarda gunduz uykusu boyunca yanindan ayrilmadigim oldu (dusunun bayram gunu kv evi, butun sulale toplanmis, yemekler yapiliyor, sofralar kuruluyor, gelin -yani ben- butun ogleden sonrayi bebegiyle yatarak geciriyor) hicbir erkegin kucagina almasina izin vermiyorum, artik kendisi gitmez zaten de daha kucukken de hemen bir bahaneyle alirdim, bunun icin kimse kizamaz bana, kizsalar da umrumda olmaz açıkçası..
Sizin yerinizde olsam yengeyle konusup sizi cok zor durumda bıraktığını soylerdim ve bundan sonrasi icin yegenimle cok fazla ten temasi kurmadan oynardim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?