Bence çok keskin sınırlarınız var.Hayatta her şey bu kadar siyah ya da beyaz değil.İlk olarak, çok da samimi olmadığımız/sık görüşmediğimiz kişilere yaklaşırken biraz ağırdan almalıyız diye düşünüyorum.Çünkü bu olayda olduğu gibi, gelecek tepkileri bilemeyiz.Ben mesela arkadaşlarımdan vs kimsenin çocuğunu kucağıma almam.Çocuk yanaşmadıkça sevmeye de çalışmam, zorlamam.Bişey de kaybetmedim böyle yaptığım için.Biraz temkinli yaklaşmalıyız özellikle çocuklara karşı.
İkincisi, bence aile ilişkileri böyle yürümüyor.Sevmediğimiz/görmek istemediğimiz insanları da görmek zorunda kalıyoruz.Bunu burda açılan binlerce konudan anlayabiliriz.Öyleyse gitmesin/çıkarsın hayatından demekle olmuyor.Aileden birilerini hayatımızdan ebediyen çıkarmak bu kadar basit olsaydı ben sana diyim, bdv bile olmazdı şimdiye.