- Katılım
- 22 Nisan 2015
- Mesajlar
- 7.358
- Emoji Skoru
- 25.438
- Puanlar
- 548
- Konu Sahibi dreamtheater34
-
- #401
Çıkma diyen eşi çocuk değil.odada çocukla yalnız kalmamak için beyefendi eşine dur çıkma diyor çocukla anne babanın olduğu odaya geçiyor.bence çok da doğru yapıyor valla helal olsun
Evet o kisim dun gece netlesti.
Dur gitme diyen eşiymis.
Adamin cocukla tek basina kalmama cabasi
Da cok normal degil.
Yani kari koca bir degisikler.
Ya daha once esini birileri yanlis anladi
Ve rahatsiz oldu.
Konu sahibi de asiri uzuldu ve bir daha yasanmamasi icin kendi capinda onlem almaya calisiyor ( ki zaten sorun bu onlem alacagim diye iyice hedef noktasi gosteriyor)
Yada iste bu kadar hassasiz ispat girisimleri
Geri tepti. Yani abarti anlatim = sacmalama
Olarak yer degistirdi.
Evet o kisim dun gece netlesti.
Dur gitme diyen eşiymis.
Adamin cocukla tek basina kalmama cabasi
Da cok normal degil.
Yani kari koca bir degisikler.
Ya daha once esini birileri yanlis anladi
Ve rahatsiz oldu.
Konu sahibi de asiri uzuldu ve bir daha yasanmamasi icin kendi capinda onlem almaya calisiyor ( ki zaten sorun bu onlem alacagim diye iyice hedef noktasi gosteriyor)
Yada iste bu kadar hassasiz ispat girisimleri
Geri tepti. Yani abarti anlatim = sacmalama
Olarak yer degistirdi.
gece bu konuyla yattım,sabah bu konuyla kalktım.çok canım sıkıldı,çok üzüldüm.
birbirine karşı güvensiz bireyler,küçücük çocuğa bile pis elleriyle uzananan sapık zihniyettekiler...nereye gidiyoruz diyorum.
çok eskide kalmış olabilirim ama kapısını bile kilitlemeden yatan bir toplumduk biz.aynı bahçe içinde,gecekondularda,değil dayı,hala, enişte,komşu çocuklarıyla gece yarılarına kadar saklambaç oynayan,kimsenin kimseye kötü gözle bakmadığı,kimsenin kimseyi de potansiyel tecavüzcü olarak görmediği,çok mutlu çocuklardık biz.büyükler bize sarılır öper,biz komşunun çocuğunu,torununu kucağımızdan indirmeden severdik.
geldiğimiz nokta, cidden çok üzücü.kimse çocuğunu kucaktan kucağa dolaştırsın, demiyorum.evet dikkat etmeliyiz.benim de bir torunum olursa,paranoyakça davranabilirim.ama nereye kadar...kimden nasıl koruyabiliriz?konu sahibi mi haklı,yenge mi karar veremedim.ilk defa bir konuda,kararsız kaldım.
Eğer konu sahibinin eşi gercekten de cocuklarla sıkı fıkı olan bir adamsa önceden baska bir pimpirikli anne bu tarz bir ima ya da rahatsiz olmayi söylemiş olabilir. Bu önlemler bana tuhaf gelmedi.
Kaldı ki ben ve sevgilim de ileride bu tarz durumlarda aynı hassasiyeti göstericez büyük ihtimalle. Çünkü pedofili haberleri çok sık karşımıza çıkıyor ve artık aileler fazla fazla dikkatli oldu bu konuda herkes diken üstünde..
Hatta gecen gün bir kafede otururken bi cocuk gördük cok kısa bir sort giydirmisti annesi neredeyse beziyle aynıydı yani. Ilk önce ayy ne güzel ne tatlı diye konustuk, sonra bianda ikimizin de aklına geldi ilerde bu kadar kısa giydirirsen kızımıza seninle büyük tartışırım dedi hatta sevgilim. Etrafta birsürü pedofili manyak varken olabildiğince dikkat edelim diyip ciddilesti. O andan sonra da biz o cocugun etrafindan gecip gidenlere annesinden daha cok dikkat etmeye basladık, kalkana kadar diken üstündeydik adeta..
Konu sahibi de yengeyle mesafeliymis zaten başından beri. Büyük ihtimalle hafif kırık oldugunu farketmistir. E bu hassasiyetleri de birlesince... ben abisiyle konuşmasını tuhaf bulmadım.
Burada savunulan bazı yorumlara göre , o zaman dünya da çalışan insanda olmamalı.
Anne çalışıyor ise ; çocuğunu şartlara göre kreşe.. bakıcıya...anne ya da kayınvalideye vs..bırakmamalı . Yalnız kalacaklar çünkü.
Hatta babada çalışmamalı . Çünkü anne ile çocukta yalnız kalmamalı. (örneklerden yola çıkıyorsak aile içi ensest,tecavüzde anne baba örnekleride çok çünkü) hatta enişteden daha çok .
Acil bir işimiz ya da hastane vs durumumuzda hiç olmamalı . Çocuk kimseye bırakılmaz çünkü.
Ben bir çocuğun aile fertlerinden biri yalnız bırakılmama çabasını ... bu konuda özeni ... bu konu çevresinde baba ile defalarca konuşulmuş olmasını anlamadım , havada kalıyor o kısım .
O zaman sanki konu başlığı her şeyi özetliyor ?
Sapık mıyız biz ??? Bu nasıl zihniyet ???
Evet , ortada bu nasıl zihniyet denilecek sapkınlık doğuyor ama bu zihniyete hangi taraf sahip onu çözemedim .
Rahmi alinan kadinaşu konuya yazmayacağım diyorum ama dayanamayacağım.
arkadaşlar alo kendinize bi gelin rahmi alınan kadına git evlatlık al denilmez
manavdan elma al demiyorsunuz kadın ne alacağını ne almayacağını bilir dimi?
kararını vermek size mi düştü o size git çocuğunu evlatlık ver diyor mu bi kendinize gelin.
ikincisi de tacize uğradığını anlatmayan ne kadar insan varsa iftiraya uğrayan da bi o kadar insan var bu konudan kesinlikle bunu anladım
sabah programlarından öğrendikleri bir de insanlardan nefret eden biriyse
her an herkes bu iftirayı atabilir
dünyada kendinden başka herkesi hatta belki kendini bile tacizci gören kişiler var
allah sadece burada karşılaştırmış olsun bu kişilerle
gece bu konuyla yattım,sabah bu konuyla kalktım.çok canım sıkıldı,çok üzüldüm.
birbirine karşı güvensiz bireyler,küçücük çocuğa bile pis elleriyle uzananan sapık zihniyettekiler...nereye gidiyoruz diyorum.
çok eskide kalmış olabilirim ama kapısını bile kilitlemeden yatan bir toplumduk biz.aynı bahçe içinde,gecekondularda,değil dayı,hala, enişte,komşu çocuklarıyla gece yarılarına kadar saklambaç oynayan,kimsenin kimseye kötü gözle bakmadığı,kimsenin kimseyi de potansiyel tecavüzcü olarak görmediği,çok mutlu çocuklardık biz.büyükler bize sarılır öper,biz komşunun çocuğunu,torununu kucağımızdan indirmeden severdik.
geldiğimiz nokta, cidden çok üzücü.kimse çocuğunu kucaktan kucağa dolaştırsın, demiyorum.evet dikkat etmeliyiz.benim de bir torunum olursa,paranoyakça davranabilirim.ama nereye kadar...kimden nasıl koruyabiliriz?konu sahibi mi haklı,yenge mi karar veremedim.ilk defa bir konuda,kararsız kaldım.
Benzer bir cevap yazacaktım, yorumunuza katılıyorum.Ben bunun böyle olduğunu düşünmüyorum. Kadın taciz tecavüzlerinde de aynı şey söyleniyor. Eskiden böyle değildi. Malesef 3 aşağı 5 yukarı eskiden de böyleydi ama bilinirlik yoktu, medya internet sayesinde olayların bu kadar yayılması bilinmesi yoktu. N.C. ler gene tecavüze uğruyordu ama insanlar bilmediğinden ayaklanıp kamu olayına çeviremiyordu.
Sizin mutlu çocukluğunuzun belki de 5 apartman ötesinde şiddete ya da tacize uğrayan bir çocuk vardı. Şu anda da eniştesi ile amcası ile gayet tatlı ilişkisi olan mutlu çocuklar var mı var. Ama eskiden de olduğu gibi tacize uğrayan çocuklar da var. Ne mutluluk ne taciz dünün ya da bugünün konusu değil.
Pedofili, ensest bunlar yeni çıkan kavramlar değil ki. Eskiden de abisinden hamile kalan çocuklar oluyordu ama belki doktora erişimi bugünkü gibi değildi. Şimdi doktor hemen polise haber veriyor ve 2 saat içinde internet haberlerinden tüm Türkiye olayı duyuyor. Eskiden o bebekler doğar giderdi mesele de aile arasında halledilirdi.
Emin olun eskiden de vardı. Benim bildiğim bir çok örnek de var.
KizMerhabalar herkese,
Günlerdir aklıma takılan bir olayı artık anlatmalıydım.. Lütfen fikir verin bana..
Geçen hafta annemi ziyarete gittiğimde, abimler de bizi görmeye geldiler sağolsunlar bayadır görüşemediğimiz için. Abimin 3,5 yaşında da bir kızı var. İnsan hepsini ayrı ayrı özlüyor tabi..
Velhasıl; yemek yendi, çaylar içildi, oturuyoruz sohbet muhabbet. Ne güzel tüm ailem bir arada, seviniyorum. Babam bir odada, ablamın eşiyle muhabbette, annem ablamla mutfakta kendine meşgale bulmuş, eşimle abim ve eşi balkonda muhabbette, ben de yeğenimle salonda tabiri caizse oynaşıyorum. Özlemişim, mıncıklıyoruz birbirimizi, seviniyoruz oynuyoruz vs. Zaten hoşuna gidiyor oynanmak, ilgilenilmek.. Çocuk.. O sırada eşim balkon kapısından başını uzattı güldü "oh oh oynayın da bize de çay verin hanım hanııım" diye dalga geçti falan. Yeğenim de eşime o kadar düşkün ki size anlatamam. Onu görsün dünya duruyor. Xcim gel oyun oynayalım, Xcim onu yapalım, Xcim öyle, Xcim böyle. Adıyla hitap eder, ki bana da öyle, hala demiyor :) Onu gördü, ama balkona yollamıyorduk sigara içiyorlar diye, tutturdu "Xcim gel sen de burada otur beni oraya çıkarmıyorlar babam sigara içiyor orada". Eşim kıyamaz, "Tamam sultanım" dedi güldü hemen geldi sağolsun. Geldi koltuğa oturdu, hemen yanına kuruldu yeğenim. Başladı anlatmaya TV'deki çizgi filmi falan. "Bak bu kız bu çocuğun sınıf arkadaşı, adı şu" falan baya koyu muhabbetteler. O sırada abim de içeri geldi. Eşi de geldi ardından. Yeğenim TV'ye daldı vs derken eşimin kucağına doğru yattı, ayaklarını da bana doğru uzattı.
Ne olduysa ondan sonra oldu işte..
Yine bilmiş bilmiş bir şeyler anlatıyordu çizgi filmle ilgili, ben de "öyle miiiiii" dedim bacağını tuttum sıkar gibi. Hani sevmek için çocuğu hafif sıkıp sallarsınız ya. Sanırım anlamışsınızdır..
Ve yeğenim garip bir tepki verdi, bacağını çekti ani bir hareketle. "Ne oldu gıdıklandın mı?" dedim, ki biliyorum gıdıklanan bir çocuk değil. "Hayır, oralarıma dokunmamalısın" dedi. "Neden?" dedim. "Annem yasakladı" dedi. "Tamam B...cim" dedim kapadım konuyu.
Annesine döndüm. Hani açıklama bekler ya insan, ki tahmin ediyorum, çocuğuna mahrem yerlerini öğretmiş, herkesin dokunmaması gerektiğini, nerelerini mahrem olduğunu vs. Onları söylemesini falan bekledim ki içim rahatlasın, "Evet haklısın" diyeyim.
Bana dönüp, "Evet doğru söylüyor, kızımın bacağına öyle aklına esince dokunamazsın!" diye bağırdı.
"Efendim?" dedim. "Öyle bacağına, kalçasına, göğüslerine, bilmemneresine dokunamazsın benim çocuğumun" dedi tekrar. "Deminden beri balkondan sizi izliyorum, az önce oynarken her yerine dokundun kızımın, kendini de ellettin, gördüm" dedi.
İnanın hiç bir şey söyleyemedim. Hiç bir şey. Eşim, abim ve ben üçümüz de nutkumuz tutuldu kaldık.
Ve maalesef, daha bitmemişti..
"Ayrıca kocanın (eliyle eşimin kasık bölgesini işaret ederek) orasına yakın yatmasını da istemiyorum!" dedi.
Ki gerçekten yakın değildi, eşimin bacağında yatıyordu..
Sonra bir hışımla kalktı, yeğenimi kucağına aldı mutfağa ablamın yanına götürdü, sonra balkona çıktı sigara yaktı vs. Biz üçümüz abim, ben ve eşim biblo gibi kaldık salonda..
Ne kadar sonra bilmiyorum, abim kalktı, "Biz gidelim" gibi bir şey duydum sanırım, tam hatırlayamıyorum. Eşimle birbirimize bakakaldık. Eşim "Sakin ol" gibisinden bir hareket yaptı bana. Ki zaten kavga falan çıkarmam, o da biliyor, herkes biliyor. Yanlarına gidip konuşayım çözeyim dedim. Belki anneliktendir, yeğenim yeni okula başladı, belki onun tedirginliğidir vs diye alttan al dedim kendime. Tam balkona çıktım ki, balkonun köşesinde arkası dönüktü, karşısına abimi almış konuşuyordu.
Ve maalesef duydum konuştuklarının çoğunu.
"O kardeşine söyle, çocuğumu ellemesin, çok istiyorsa kendi yapsın bir tane millete elletsin, o pis herif(eşim) de uzak dursun benim kızımdan, dokunup durmasın, bir daha getirmem kardeşin falan dinlemem.." Duyduklarım bunlar.. sonra duramadım içeri girdim.. Ama tam girerken abimin bana o bakışı....
Ve benim eşimin 5 tane yeğeni var, 4'ü kız, kız çocuklarına nasıl yaklaşacağını bilir, benim yeğenimi de kendininkilerden ayırmaz. Özellikle böyle konularda çok hassastır.
Ve biz yine bir şey diyemedik..
Çünkü daha önce hele ki böyle bir konuda hiç muhatap olmamıştım onunla.
7 yıldır evliler, ben onu abimle tanıştığı ilk günden beri tanıyorum ve ilk günden beri mesafem ve duruşum hiç değişmedi. Bir tek gün görümcelik yapmadım, zaten evim barkım uzak, zihniyetim uzak, aklım uzak her şeyim uzak..
Bakın şunu anlıyorum. "Anne psikolojisi"
Benim çocuğum yok, tamam. Kız çocuğudur, hassas olunmalıdır, tamam. Dikkat edilmelidir, tamam. Öğretilmelidir, tamam. Belki çocuğum yok diye anlamıyorumdur, tamam. Ama bu kadar kötü muameleyi hak edecek bir şey yapmadım ben. Benim eşim onun çocuğunu üzecek, incitecek tek hareket yapmadı bugüne kadar!
Çocuğu olan, özellikle kız çocuğu olan kadınlara sormak istiyorum: Bu kadar hassasiyet normal mi? Sizin eşinizin kız kardeşine bu kadar tepki verdiğiniz oldu mu? Ya da benim çocuğum olsa ben de mi böyle tepki veririm? Şimdi mi anlamıyorum yani???
Ve ben bunları ne ablama ne anneme anlatabildim. Çünkü ikisi de zamanında kendisiyle fazla yüz göz olup hem taviz verip hem tartıştıkları için yine bir sürü olay çıkar, yine bir sürü huzursuzluk olur. Büyük ihtimalle bu abim ben ve eşim arasında kalacak ailemizde.
Ben, eşim ve abimin o balkondaki bakışı arasında kalacak..
Abimin o bakışını asla unutamam sanırım. O çaresiz, "arsızla uğraşamayan" bakışı.. 46 yaşında, gözleri dolan, kendinden 15 yaş küçük kız kardeşinden bakışıyla özür dilemek zorunda hisseden bakışı..
ohaaa kadının içi fesat be slak yuh be ben olsam dalarım kadına sapık olan sapık düsünceleri olan o.Merhabalar herkese,
Günlerdir aklıma takılan bir olayı artık anlatmalıydım.. Lütfen fikir verin bana..
Geçen hafta annemi ziyarete gittiğimde, abimler de bizi görmeye geldiler sağolsunlar bayadır görüşemediğimiz için. Abimin 3,5 yaşında da bir kızı var. İnsan hepsini ayrı ayrı özlüyor tabi..
Velhasıl; yemek yendi, çaylar içildi, oturuyoruz sohbet muhabbet. Ne güzel tüm ailem bir arada, seviniyorum. Babam bir odada, ablamın eşiyle muhabbette, annem ablamla mutfakta kendine meşgale bulmuş, eşimle abim ve eşi balkonda muhabbette, ben de yeğenimle salonda tabiri caizse oynaşıyorum. Özlemişim, mıncıklıyoruz birbirimizi, seviniyoruz oynuyoruz vs. Zaten hoşuna gidiyor oynanmak, ilgilenilmek.. Çocuk.. O sırada eşim balkon kapısından başını uzattı güldü "oh oh oynayın da bize de çay verin hanım hanııım" diye dalga geçti falan. Yeğenim de eşime o kadar düşkün ki size anlatamam. Onu görsün dünya duruyor. Xcim gel oyun oynayalım, Xcim onu yapalım, Xcim öyle, Xcim böyle. Adıyla hitap eder, ki bana da öyle, hala demiyor :) Onu gördü, ama balkona yollamıyorduk sigara içiyorlar diye, tutturdu "Xcim gel sen de burada otur beni oraya çıkarmıyorlar babam sigara içiyor orada". Eşim kıyamaz, "Tamam sultanım" dedi güldü hemen geldi sağolsun. Geldi koltuğa oturdu, hemen yanına kuruldu yeğenim. Başladı anlatmaya TV'deki çizgi filmi falan. "Bak bu kız bu çocuğun sınıf arkadaşı, adı şu" falan baya koyu muhabbetteler. O sırada abim de içeri geldi. Eşi de geldi ardından. Yeğenim TV'ye daldı vs derken eşimin kucağına doğru yattı, ayaklarını da bana doğru uzattı.
Ne olduysa ondan sonra oldu işte..
Yine bilmiş bilmiş bir şeyler anlatıyordu çizgi filmle ilgili, ben de "öyle miiiiii" dedim bacağını tuttum sıkar gibi. Hani sevmek için çocuğu hafif sıkıp sallarsınız ya. Sanırım anlamışsınızdır..
Ve yeğenim garip bir tepki verdi, bacağını çekti ani bir hareketle. "Ne oldu gıdıklandın mı?" dedim, ki biliyorum gıdıklanan bir çocuk değil. "Hayır, oralarıma dokunmamalısın" dedi. "Neden?" dedim. "Annem yasakladı" dedi. "Tamam B...cim" dedim kapadım konuyu.
Annesine döndüm. Hani açıklama bekler ya insan, ki tahmin ediyorum, çocuğuna mahrem yerlerini öğretmiş, herkesin dokunmaması gerektiğini, nerelerini mahrem olduğunu vs. Onları söylemesini falan bekledim ki içim rahatlasın, "Evet haklısın" diyeyim.
Bana dönüp, "Evet doğru söylüyor, kızımın bacağına öyle aklına esince dokunamazsın!" diye bağırdı.
"Efendim?" dedim. "Öyle bacağına, kalçasına, göğüslerine, bilmemneresine dokunamazsın benim çocuğumun" dedi tekrar. "Deminden beri balkondan sizi izliyorum, az önce oynarken her yerine dokundun kızımın, kendini de ellettin, gördüm" dedi.
İnanın hiç bir şey söyleyemedim. Hiç bir şey. Eşim, abim ve ben üçümüz de nutkumuz tutuldu kaldık.
Ve maalesef, daha bitmemişti..
"Ayrıca kocanın (eliyle eşimin kasık bölgesini işaret ederek) orasına yakın yatmasını da istemiyorum!" dedi.
Ki gerçekten yakın değildi, eşimin bacağında yatıyordu..
Sonra bir hışımla kalktı, yeğenimi kucağına aldı mutfağa ablamın yanına götürdü, sonra balkona çıktı sigara yaktı vs. Biz üçümüz abim, ben ve eşim biblo gibi kaldık salonda..
Ne kadar sonra bilmiyorum, abim kalktı, "Biz gidelim" gibi bir şey duydum sanırım, tam hatırlayamıyorum. Eşimle birbirimize bakakaldık. Eşim "Sakin ol" gibisinden bir hareket yaptı bana. Ki zaten kavga falan çıkarmam, o da biliyor, herkes biliyor. Yanlarına gidip konuşayım çözeyim dedim. Belki anneliktendir, yeğenim yeni okula başladı, belki onun tedirginliğidir vs diye alttan al dedim kendime. Tam balkona çıktım ki, balkonun köşesinde arkası dönüktü, karşısına abimi almış konuşuyordu.
Ve maalesef duydum konuştuklarının çoğunu.
"O kardeşine söyle, çocuğumu ellemesin, çok istiyorsa kendi yapsın bir tane millete elletsin, o pis herif(eşim) de uzak dursun benim kızımdan, dokunup durmasın, bir daha getirmem kardeşin falan dinlemem.." Duyduklarım bunlar.. sonra duramadım içeri girdim.. Ama tam girerken abimin bana o bakışı....
Ve benim eşimin 5 tane yeğeni var, 4'ü kız, kız çocuklarına nasıl yaklaşacağını bilir, benim yeğenimi de kendininkilerden ayırmaz. Özellikle böyle konularda çok hassastır.
Ve biz yine bir şey diyemedik..
Çünkü daha önce hele ki böyle bir konuda hiç muhatap olmamıştım onunla.
7 yıldır evliler, ben onu abimle tanıştığı ilk günden beri tanıyorum ve ilk günden beri mesafem ve duruşum hiç değişmedi. Bir tek gün görümcelik yapmadım, zaten evim barkım uzak, zihniyetim uzak, aklım uzak her şeyim uzak..
Bakın şunu anlıyorum. "Anne psikolojisi"
Benim çocuğum yok, tamam. Kız çocuğudur, hassas olunmalıdır, tamam. Dikkat edilmelidir, tamam. Öğretilmelidir, tamam. Belki çocuğum yok diye anlamıyorumdur, tamam. Ama bu kadar kötü muameleyi hak edecek bir şey yapmadım ben. Benim eşim onun çocuğunu üzecek, incitecek tek hareket yapmadı bugüne kadar!
Çocuğu olan, özellikle kız çocuğu olan kadınlara sormak istiyorum: Bu kadar hassasiyet normal mi? Sizin eşinizin kız kardeşine bu kadar tepki verdiğiniz oldu mu? Ya da benim çocuğum olsa ben de mi böyle tepki veririm? Şimdi mi anlamıyorum yani???
Ve ben bunları ne ablama ne anneme anlatabildim. Çünkü ikisi de zamanında kendisiyle fazla yüz göz olup hem taviz verip hem tartıştıkları için yine bir sürü olay çıkar, yine bir sürü huzursuzluk olur. Büyük ihtimalle bu abim ben ve eşim arasında kalacak ailemizde.
Ben, eşim ve abimin o balkondaki bakışı arasında kalacak..
Abimin o bakışını asla unutamam sanırım. O çaresiz, "arsızla uğraşamayan" bakışı.. 46 yaşında, gözleri dolan, kendinden 15 yaş küçük kız kardeşinden bakışıyla özür dilemek zorunda hisseden bakışı..
Benzer bir cevap yazacaktım, yorumunuza katılıyorum.
O zamanlarda da vardı sadece dillendiril(e)miyordu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?