Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
Şimdiye kadar hep babam ama oda fazla vermiyordu elli yüz arada kredi kartından harcadım sürekli faturalarımı ihtiyaçlaımı filan ve oldukça yüksek tutarda borcum var ailemin haberi yokSenin masraflarınu kim karşılıyor şuan? Nasıl geçiniyorsun?
Şimdiye kadar hep babam ama oda fazla vermiyordu elli yüz arada kredi kartından harcadım sürekli faturalarımı ihtiyaçlaımı filan ve oldukça yüksek tutarda borcum var ailemin haberi yok
Özet pleaseSenin masraflarınu kim karşılıyor şuan? Nasıl geçiniyorsun?
Kendinizi bu pasif hale siz getirmişsiniz. Kendinizi geliştirmek yerine insanlarla karşılaştırıp ezmişsiniz. Ağırbaşlı olamamakla kendini ifade edememek başka ayrıca .33 yaşındasınız ve çalışmayıp babanızdan harçlık mı alıyorsunuz? Bu boşvermişlik niye? Kusura bakmayın ama insanlar sizi ciddiye almıyorlarsa haklılar. Niye size hakaret eden sevgiliniz hala hayatınızda?Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyor ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
33 yaşındaymış konuyu açan kişi, hayatında sadece 1-2 yıl çalışmış. İpsiz sapsız bir sevgilisi varmış. Konu sahibinin tüm masraflarını babası ödüyormuş birde ailesinden gizli borçları varmış.Özet please
Terapiye gitsenizBiraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyor ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
Olmuyor ki iste kimse beni önemsemiyor yok gibiyim otururken filan o sandalye bosmus gibi davranıyorlar kimse göz teması kurmuyor sohbete katılsam dediklerim havada kalıyor gruplar da cevap yazdıklarım onemsenmiyor ve ben bunu yıllardır yaşıyorum insanlarda bir şey yok bende var bir şey ama bunu çözemiyorumÇalışmalısınız. Ailenize Allah korusun bir şey olsa ne yapacaksınız. Hem sıkıntı da kalmaz. İş yerinden illa çevreniz olur.
Saf değil de dikkat eksikliği var. Bir psikologla görüşün. Bütün işlerin karışık gelmesi normal değil.Biraz uzun olacak ve benim sıkıntılarima çare yok ama içimi dökmek istedim ..Arkadaşlar biraz kendinden bahsedeyim önce ben hangi ortama girersem gireyim önemsenmeyen yokmuş gibi davranılan ve süreklilik her ortamda çok saf denilen bir kişi oldum.. mesela bir sohbet ortamında dört kişi varsa hepsi birbirine bakarak konuşur anlatır kimse bende orda varım diye benimle göz teması kurmaz yada bir şey söyledim mi havada kalır onemsenmez duyulmaz bir şey yazarım gruba benim yazdığım dikkate alınmaz aslında konuşmam da herhangi bir sıkıntı yoktur bana öyle geliyor ama sanırım mantıklı cümleler kuramiyorm ..bir ortama girdim mi mesela yada bir işe başladım mi insanlar konuşacak konu buluyorlar yada espri yapıyorlar söylenilen karşısında mantıklı cevaplar veriyorlar ben konuşacak hiç bir bulamıyorum yada bir şey söylendi mi mantıklı cevaplar veremiyorum genelde ağırbaştır ismim zeki biri değilim bununda etkisi var sanırım ben onemsenmemekten dikkate alınmamaktan saf görülmekten yoruldum..onun dışında bir işe başladım hasta kabul elemanı daha öncede çalışmıştım gerçi çalışmıştım diyorum da en fazla bir ay ben şimdiye kadar hiç bir şeyi başaramadım 33yasindayim en fazla çalıştığım toplasan bir sene . bu bahsettiğim durumlarin da cok etkisi var bunda..suan iki gün oldu başlayalı vezneyi öğrenmeye çalışıyorum ama gözüm saatte o kadar sıkılıyorum ki ağlamak istiyorum kaçıp gitmek istiyorum iş çok karışık çok sıkıntılı ve vakit geçmiyor uykum geliyor vakit geçmiyor gerçi ben hiç bir işte barınamadim hem ortamlarda dislandigim için hemde işi öğrenemedigim için bakıyorm çevremdeki kızlara fıldır fıldırlar... sohbetleri konuşmaları işi yapmaları bende hiç biri yok ...ve hayatımda biri var oda zeki esprili özgüvenli lafı dinlenen zeki birisi ve güzel bir mesleğk hayatı var ben onu haketmedigimi düşünüyorum zaten onun zekası özgüveni bana fazla geliyor..onun isi çok iyi 4de çıkıyor hafta sonu yok benim cumartesi tam gün onu o kadar özlüyorum ki hep beraber olalım istiyorm ama o bana karşı oyle değil ben ona bağımlı gibiyim ben çalışmadan önce görüşüyorduk şimdi o kadar sık gorusemeyecegz mesela o beni bırakıp bir hafta yurtdışında gidecek ama ben olsam bırakıp gitmezdim özlerdim o ise bana değer vermeyen önemsemeyen yalan söyleyen iki kurusun hesabını yapan hakaretler eden birisi ve ben onunla gorusemedigim için sanki başkasıyla görüşüp aldatacak gibi düşünüyorum ki daha önce de yapmıştı ama ayrılamayacak kadar ve hakkımı savunamayacak kadar acizim ağzı çok güzel laf yapıyor ve beni çok güzel bastırıyor suçlu ben oluyorum gerçi kimsenn yanında hakkımı savunamiyorum ben saçmaliyorum ne diyeceğimi bilemiyorum..ve benim borçlarım var çalışmak zorundayım çıkarsam bu istende ailemde üzülecek onlarda istemez mi kendi ayaklarim üstünde durayım bir işte de tutunayim.. ve bana asalak diyen sevgilim orda da çalisamadin diyecek ..ama emin olun çalışmak istiyorum ama olmuyor ben sadece yok olup gitmek istiyormuş ama onu da yapmıyorm yarın sabah öleceksin deseler bir insan mutlu olur mu cunki sadece oksijen israfıyim..keske bende ağırbaşli saf bir değilde girdiği ortamda lafı dinlenen muhabbet kurabilen önemsenen zeki laflar edebilen önemsenen biri olsaydım..ve hep rol yapıyorum kendim olamıyorum çünkü hep kendim oldum değer görmedim yok sayıldım saf yerine kondum ben kendim olmaktan korkuyorum bu yüzden bu sefer ciddi ol diyorum yada espri yap yada ters davran insanlara ki belki değer verirler yada çok gülümse ben nasıl olmalıyım hiç bilmiyorum ama naparsm yapayım değişen bir şey olmadı ve halbuki de gerçekten de hic kimseye kötü düşünmeyen iyi bir insanım
Ve ben kendimi bildim bileli böyle faydasız kendine dahil kimseye faydası olmayan biriyim.. yarın ise gideceğim diye gözüme uyku girmiyor kimseyle konuşmuyorum mutsuzluktan..ağlayarak içimi döktüm çok fazla da yazım hatası yapmış olabilirim okuyanlara çok teşekkür ederim
Sevgili tam tersi ipsiz sapsız değil çok zeki başarılı ve isı de iyiymiş. Hanımefendi kendini ona layık görmüyor ve hakaretlerine bile boyun egiyor aldatmalari affediyor.33 yaşındaymış konuyu açan kişi, hayatında sadece 1-2 yıl çalışmış. İpsiz sapsız bir sevgilisi varmış. Konu sahibinin tüm masraflarını babası ödüyormuş birde ailesinden gizli borçları varmış.
Psikolojisi çalışmaya el vermiyormuş, kendisini kötü hissediyormuş.
Sevgili tam tersi ipsiz sapsız değil çok zeki başarılı ve isı de iyiymiş. Hanımefendi kendini ona layık görmüyor ve hakaretlerine bile boyun egiyor aldatmalari affediyor.
Zengin takıntısı kadar saçma bir şey yok .pipisi altın kaplama olsa boş. Sevmeyen değer vermeyen adamla hayat mı geçer .İnşallah zengin biridir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?