Psikolojik sıkıntılarim var.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Evet bı dönem çocuklar yokken yine evdeyken bunaliyordum. Çalışmaya başlayınca baya iyi gelmişti. Şimdi çocuklar var tabi eve de tikilip kalınca hep ev ev hep ev işi yapamayınca da başladı yine sıkıntılar. Çalışmak istiyorum bı kaç yere başvuru yaptım olmadı başvuru yapmaya devam edeyim.
Sabah gittim doktora ilacıma ekleme yaptı..birini aldım diğerini akşam içeceğim.
Eşimle de konuştuk biraz, abarttigimi düşünüyormus. Herkes ayniymis evet herkes aynı olabilir ama ben tolere edemedim işte. Sıkıntı burda.
eşler bizim kadar detaycı olmadıkları için sizi anlamaması normal geldi , ayrıca ev işi nankör bir karşılığı yok ne yemeğin ne temizliğin, çocuklar zaten her daim ilgi bekliyor sadece oyun oynamak değil bu beslenmesi ödevi sosyal aktiviteleri sağlık kontrolleri çoğu şeyle anne ilgilenince yetişememek herşeye insanı sinir ediyor elde olan birşey değil, siz kendinizin farkındasınız acısını çocuklardan çıkarmayın bundan sonraki süreçte sizin öfkeniz onları da asabi ve uyumsuz yapar eşte bitiyor büyük iş..
 
Bulduğunuz ilk işe maaş kariyer düşünmeden girin. Aldığınız parayı olduğu gibi bakıcıya oyun ablasına etüt merkezine filan verin bir müddet çocukların yükü üstünüzden kalksın. Sadece akşamları oyun oynayıp uyutmak için yanlarında olursunuz bir müddet. Doktorunuzla görüşüp günlük hayatınızı sürdüremediğinizi anlatın ısrarla. Sakin olmaya çalışın bu bit süreç elbette geçecek.
 
kendinizin farkında olmanız güzel. muhtemelen bu zamana kadar verilen tedaviler size uygun değildi şmdiye kadar kullandığınız ilaçları doktora tek tek söyleyin ona göre bi yol haritası çizer çözülmeyecek bişey değil.
 
Tavsiye ettigim seyi de mutlaka yapin bence. Hatta size kendi kullandigim seyi de tavsiye edebilirim. Etkisini aninda hissedeceginiz bir sey ve hicbir zarari yok cunku zaten vucudumuzda olan seylerden olusuyor. Yani dusundugunuz gibi degil gercekten 10 dakika icinde enerji bombasi oluyor insan. Spordan once iciyor esim zaten genelde. Bende sabahlari hayata dönmek icin iciyorum. Sadece sigara kullaniyorsaniz sigara icemezsiniz bu takviyeyi kullandiginizda o kadar. Doktor kontrollerinizde hicbir sorununuz cikmazsa mutlaka deneyin. Her sey yoluna girer merak etmeyin. Donem donem oluyor insanlarin dalgalanmalari.
Merhaba özel mesajlara bakar mısınız ?
 
Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Desteksiz kalmış, 2 çocuk ve bütün sorumluluğun zor ve ağır geldiği bir anne.. Nerede görsem tanırım. Bir dönem aynı durumdaydım. Bir kere bu geçecek bunu bilin.. Eşiniz ödevden kaçıpta üstünüze kaldığınıza bakarsak eğer, sizin durumunuzun pekte farkında değil. Kendinizi bir hatırlamanız lazım öncelikle, sorumluluklarınızın altında ezilmişsiniz.. Anne mutlu olmazsa evde kimse mutlu olmaz.. Eşinize durumunuzu tam olarak açıkça izah edin. Yardım isteyin, annenizden, her kimse açıkça yardım isteyin, kaldıramıyorum, iyi değilim deyin açık olun. Kendinize vakit ayırmaya çalışın. Mesela sizi ne strese sokuyor. Evin kirli olması mı? imkan dahilinde kadın alın, iş bölümü yapın, bırakın kalan kalsın.. Hep evde olmayın, mesela kızınız okulda, öğlenci olsun diyelim, 3.5 yaşında oğlunuz öğle uykusu uyuyorsa o1-2 saatte ister arkadaşınızı çağırın kahve için, kitap okuyun, iş yapın, ya da yatın.. size ne iyi geliyorsa.. siz çoğaltın işte.. Psikatriste gidin ilaçta kullanabilirsiniz, tedavi olun size ne iyi geliyorsa. Ya da çalışın işe girin, hepsinden iyi gelir.. Dertleşmek isterseniz ben burdayım..
 
Kendin anlatmışsın psikolojik sıkıntılarım var diye iyi değilsen keşke çocuk yapmasaydın. Birinci neyse ikinciyi neden düşündünüz. Herkes anne baba olmak zorunda değil heleki sağlığın yerinde değilse. Çocuk işi çok zor bir iş güzel olduğu kadar yorucu ve her zaman vicdan azabıdır. Hep daha iyi olmak isteriz. Psikiyatriye gidin ve size uygun ilacı alın sakinleşmeniz lazım. Maddi imkan varsa eve yardımcı alın en azından yarın günlüğüne
 
Şimdi doktordan çıktım metroya yürüyorum ilacıma devam edeceğim bir de yanına ekleme yaptı yol üstündeki eczanelere sordum o ilaç Yok muadili var diyorlar.
Eşim yardımcı ama yardımcı yani sorumluluk yok üzerinde şu senin bu benim görevim halinde degil. Her şey yine bana bakıyor ve bende her şey tam olsun istiyorum ama olmuyor doğal olarak. Yapamıyorum yetiştiremiyorum ev işini zaten yavaş bı yapım var çok pratik değilim. Detaylarda takılı kalıyorum. Yapmadiklarim gözümün önünde olunca sinir basıyor. Her şey üst üste. Dün mutfak baya daginikti topladım baya vakit harcadim yoruldum. Çocuklar bı gittim ki oturma odasıni ve kendi odalarini dağıtmışlar ama ne dağıtma perdeleri bile yerinden çıkaracak noktaya getirmişler haliyle sinirlendim eşime sen ödev yaptır bende biraz toparliyim dedim. İşe gidicem dedi akşam 5 oldu saat bu arada. E çocuğun ödev duruyor oturrtturdum ödeve yap kızım hadi kızım. Hala oyalaniyor hala hareket halinde. Dur kızım hadi annem öyle böyle derken bu sefer oğlan bırakmıyor ders yapalım onu ver bunu ver ordan oraya. Zaten sinirliydim öfkemi de kontrol edemeyince, çocuklara patladım ama ne patlama. Sonrasında ağla ağla dur vah ki ne vah pişmanlık vicdan azabı. Ne oldu şimdi olan çocuğuma oldu. Halbuki iki dk oturtsaydi çocuğu derse bende iki dk dinlenseydim de yetistiremedim sen devam ettir deseydi böyle olmayacakti eminim. Öyle her gün her hafta her ay düzenli çocuğumu dövmüyorum patladım işte.
Düzenini oturtmak zorundasin. Evin nasil bilmiyorum ama çok eşyadan ve iş çikartan şeylerden kurtul. Hersey kolay temizlenir yikanir takilir hafif olursa işin kolaylaşir. Fazla ivir zivirlardan kurtul ki, işin artmasin. Oyuncak vs bir kismini kaldir donusumlu oynasinlar. Cocuklar icin disiplin kurman lazim yavas yavaş. Odalarinda oynayip oyun sonrasi toplamayi ögretin. Baska odalara oyuncaklarini tasimasinlar. Etrafta eşya kalmasin cok gozunu yorar. Mesala kirlentin cogu bile daginikliktir. Zihninde sakinlesmeden etrafini duzene koyamazsin. Ama bak ilacini kullan birakma, kan testlerini yap mutlaka, sagligin iyi olmadigi surece sinirlerin iyice gerilir. Surekli basina gelenleri yazmak yerine neler yapacaksin onlarin planini yap kafanda
 
Doktordan dönüyorum. İlaç verdi eczaneye gidip almam gerekiyor bu 5 dakika 10 dakika gecikme demek. 100 kere aradi esim neredesin neredesin. Anlatamıyorum heralde benim iki dk dinlenmeye hakkım yok mu. Gel de sinirlenip ağlama. Yani 2 dakika temiz hava almayayım dışarıda. Bir yere gittim mi hiç oyalanmadan geri dönmem gerekiyor. Yoruldum inanin keyfimden yapmıyorum. Koşa koşa eve dön. Kahvaltı hazırla onu topla evi topla git kızı al gel ödev yaptır. E iki dk dışarı çıktım oyalaninca neredesin yoruldum artık. Yolun ortasında durdum ağlıyorum yani bu benim suçum mu sadece
Çok agir depresyondan geciyorsun gibi gorunuyor. Bu kadar cabuk sinirlenmen, aglaman normal.
 
Desteksiz kalmış, 2 çocuk ve bütün sorumluluğun zor ve ağır geldiği bir anne.. Nerede görsem tanırım. Bir dönem aynı durumdaydım. Bir kere bu geçecek bunu bilin.. Eşiniz ödevden kaçıpta üstünüze kaldığınıza bakarsak eğer, sizin durumunuzun pekte farkında değil. Kendinizi bir hatırlamanız lazım öncelikle, sorumluluklarınızın altında ezilmişsiniz.. Anne mutlu olmazsa evde kimse mutlu olmaz.. Eşinize durumunuzu tam olarak açıkça izah edin. Yardım isteyin, annenizden, her kimse açıkça yardım isteyin, kaldıramıyorum, iyi değilim deyin açık olun. Kendinize vakit ayırmaya çalışın. Mesela sizi ne strese sokuyor. Evin kirli olması mı? imkan dahilinde kadın alın, iş bölümü yapın, bırakın kalan kalsın.. Hep evde olmayın, mesela kızınız okulda, öğlenci olsun diyelim, 3.5 yaşında oğlunuz öğle uykusu uyuyorsa o1-2 saatte ister arkadaşınızı çağırın kahve için, kitap okuyun, iş yapın, ya da yatın.. size ne iyi geliyorsa.. siz çoğaltın işte.. Psikatriste gidin ilaçta kullanabilirsiniz, tedavi olun size ne iyi geliyorsa. Ya da çalışın işe girin, hepsinden iyi gelir.. Dertleşmek isterseniz ben burdayım..

Aslinda destek annem olsun kardeşim olsun eşim olaun istiyorum. Mesela okula ben müsait değilsem ya da oğlum uyuyorsa babam götürüyor kızımı. Annem geldiği zaman çocukların yanında dur ben yapayım iş diyorum ya da biri yanimda olsun konuşa konuşa yapıyorum iş yapmaktan gocunmuyorum. Ben bı yeri yaparken diğeri hallediyorlar maalesef çocuklar. Yazin çoğu zaman parkta sokakta oynadılar yemek yemeğe banyoya ve uyumaya girdik eve. Kimseden gelip is yapmasını beklemiyorum. Bir rutine bindirmek çok zor geliyor bana her gün kalkıp birşeyler yapmak halim enerjim bazen hiç olmuyor. Her anım bu şekilde degil. İlaç iyi gelmişti yarıya düşürmüştü iyiyim diye. Bugün gittim sabah konuştum baya. İlacın dozunu yükseltti ve yanına ekleme yaptı. Öfke nöbetleri için.
Her gün çocuklarımı dövüyorum gibi bı durum yok evet çabuk sinirleniyorum bağırıyorum tahammül edemiyorum ama dün istemeden de olsa olan oldu ilk defa. Bunun devam etmesini istemiyorum çünkü bağırmak bile benim için çok yorucu. Ben az ses yükseltsem baş ağrısı yaşıyorum vicdan azabı yaşıyorum bütün enerjim çekiliyor. Hem bana hem çocuklarıma oluyor olan farkındayim. İlaçlarıma devam edicem. Verilen bütün tavsiyeleri not aldım. Gözümün önüne astım konsol üstüne. Çok teşekkür ederim herkese
 
Son düzenleme:
Düzenini oturtmak zorundasin. Evin nasil bilmiyorum ama çok eşyadan ve iş çikartan şeylerden kurtul. Hersey kolay temizlenir yikanir takilir hafif olursa işin kolaylaşir. Fazla ivir zivirlardan kurtul ki, işin artmasin. Oyuncak vs bir kismini kaldir donusumlu oynasinlar. Cocuklar icin disiplin kurman lazim yavas yavaş. Odalarinda oynayip oyun sonrasi toplamayi ögretin. Baska odalara oyuncaklarini tasimasinlar. Etrafta eşya kalmasin cok gozunu yorar. Mesala kirlentin cogu bile daginikliktir. Zihninde sakinlesmeden etrafini duzene koyamazsin. Ama bak ilacini kullan birakma, kan testlerini yap mutlaka, sagligin iyi olmadigi surece sinirlerin iyice gerilir. Surekli basina gelenleri yazmak yerine neler yapacaksin onlarin planini yap kafanda
Ennn enn zorlandigim şeyler bir şeyi rutine bindirmek. Evim çok eşyalı değil eşyaya hizmet etmemek için esyam yettgi kadar. Ama işimi rutine bindirmek zor geliyor. İstiyorum ki her gün kalkıp başka bir şeyler yapayim mesela çamaşırları çok biriktiriyorum yıkıyorum kurutmaya atiyorum çıkarıyorum bı makine hemen katlasam on dk ama işte o on dk gözümde büyüyor sonra birikiyor katlanacaklar aynı şekilde mutfak iki bulaşığı toplamiyorum akşam uğraşıyorum bu seferde çok vakit kaybediyorum gibi gibi.
 
Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Herşeyden şikayet etmeseniz mi ? Mutlu olmanın yollarını bulmaya calişsaniz . Kimsenin istediği dört dörtlük olmuyor hayatta.
Şükredin elinizdekilere,hayatınıza.
Sorun siz de .siz memnuniyetsizsiniz hayattan.
Onlar çocuk tabi ki bir sürü istekleri olucak. Bu dayakla çözülemez bişey. Sanki siz dovunce çocukları susuyorlar mı daha çok ağlıyorlardır.
Bunalmanizi anlayabilirim ama çocukları dovmenizi anlayamiyorum .
Sabahları enerjik olmak istiyorsanız biraz erken kalkın . bir yürüyüş yapın temiz hava da ekmeğinizi alın dönün eve . Günlük yemeğinizi temizliğinzi yapin sonra. Çocuklarla ilgilenin .
Kiloluysaniz kilo vermeye çalışın . bakım yapın makyaj yapın kendi degerinizi kiymetinizi bilin.
Elinizdekilere nasıl mutlu olabilirim diyerek çözüm üretin . O çocuklara nasıl iyi bir hayat verebilirim nasıl daha iyi bir anne olabilirim diyerek kendinizden önce onları düşünün .
 
Çok agir depresyondan geciyorsun gibi gorunuyor. Bu kadar cabuk sinirlenmen, aglaman normal.
Ya eşim evet iyi biri ama gerçekten anlamıyor beni. Ona gayet normal geliyor çocuklar büyürken ev böyle olur sende sabredeceksin yapacaksın modunda tamam haklı ama ben tolere edemiyorum bunu anlamıyor.
 
Hiçbir şey yemiyorlar çikolata makarnayla besleniyorlar yapıyorum yemiyorlar. Bu sefer buna sinirleniyorum her şeye sinirleniyorum. Birbirlerine giriyorlar, aralarını bulamıyorum. Ordan oraya atlıyorlar zıplıyorlar sinirleniyorum. Her şeye sinirleniyorum ağlıyorum dayanamıyorum artık hiçbir şeye kaldıramıyorum tahammül edemiyorum.
Makarnayı ve çikolatayı da siz veriyorsunuz. Çocuklar kendileri gidip almıyorlar sonuçta. Siz yapın , başka birşey vermeyin, aç kalınca yemek zorunda kalacaklar.
 
Makarnayı ve çikolatayı da siz veriyorsunuz. Çocuklar kendileri gidip almıyorlar sonuçta. Siz yapın , başka birşey vermeyin, aç kalınca yemek zorunda kalacaklar
Kızım az da olsa çeşit yiyor sebze olarak. Ama oğlum daha sebzenin kendisini sulu yemek olarak yemiş değil. Kabağı patatesi brokoliyi karnabahari fln çorba şeklinde verdim ama taze fasulye nohut kuru fasulye bulgur fln daha ağzına koymuşlugu yok. Üç gündür aç makarnayı da yemiyor. Kıymalı mantı açmıştım ondan yedi o da yogurtsuz daha süt yoğurt beyaz peynir zeytinin tadini bilmiyor.. Sabah kahvaltısında omlet ve kaşar peynirli tosttan başka bişi yemiyor. Çikolata eve nadir alınır kahvaltıya misafir varsa fıstık ezmesi alırız onu da çok beğendikleri sen yemezler. Ama annemler ergen kardeslerim var onlar yiyorlar orda görürse yiyor bı kaç gündür annemle işimiz olduğundan kahvaltıyı orda yaptık çikolatadan başka bir şey yemedi. Bir şey yemeyince ağlıyor getiriyorum yemeği ağlıyor makarna diye öyle aç dursun yer olayı hiç olmadı yani.
 
Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Mümkünse tabiki imkan dahilinde ama özel dokta gitseniz daha faydalı olur gibi. Bu süreçte ailenizdende destek alsanız daha iyi olmaz mı
 
Kesinlikle tedaviye ihtiyaciniz var .
Okadar yardimcinizda varmiş,baba anne kardeşler ve koca ,böyle yipranmamaniz gerekirdi.
Baktim Misol etken maddesi Sertralin ve yanetki olarakta sinirlenmiyi ve öfkeyi tetikliyor .
Depresyon çünku insanin daha pasif olmasi hayata küsmüş hali ve ağirliktir
Bazi antidepresanlarda işte enerji vermesi için aktive ediyor .
Doktorunuza anlatin sadece pasif olmadiğinizi ,
çok sinirli olduğunuzu hatta öfkeden çocuklara şiddet uyguladiğinizi .
Akşam için belki biraz sakinleştirici verir .

Tansiyonuza ve nabzinizada baktirin ,yüksek tansiyon ve nabiz sinirli yapar.
Ve tabi endokrinojiye gidin her hangi bir hormon bozukluğuda olabilir .
 
Benim de psikolojik sıkıntılarım var ama küçücük çocuğu dövmüyorum. Kimin yok ki şuan psikolojik sorunu? Doktora gidin gerekirse ilaç versin. İlaç kullanmaktan bu kadar korkmayın ya uyuşturuyor diyorsunuz da ne alakası var? Antidepresan kullanmanız gereken bir dönemdesiniz demek ki,bundan neden bu derece korkuyorsunuz? Çocuğunuza zarar vermekten korkmuyorsunuz ama antidepresan içmek sizi korkutuyor.
 
Evde mükemmel olmasın.
Nıye eve bu kadar taktınıZ?
Ben tek çocukla bu kadar kasmadım ev işini.
Benim oğlum cıdden yaramaz söz dinlemez bir çocuk..
Farklı yanı anlatamam.
Aşırı zorlayıcı.
Neyse evım dagınık herşey yerli yerinde değil.
Şuan ütü masası üstü yıkanmıs toplanmamıs eşya dolu.
Canım ısteyınce toplarım çok mu dert?
 
Kızım az da olsa çeşit yiyor sebze olarak. Ama oğlum daha sebzenin kendisini sulu yemek olarak yemiş değil. Kabağı patatesi brokoliyi karnabahari fln çorba şeklinde verdim ama taze fasulye nohut kuru fasulye bulgur fln daha ağzına koymuşlugu yok. Üç gündür aç makarnayı da yemiyor. Kıymalı mantı açmıştım ondan yedi o da yogurtsuz daha süt yoğurt beyaz peynir zeytinin tadini bilmiyor.. Sabah kahvaltısında omlet ve kaşar peynirli tosttan başka bişi yemiyor. Çikolata eve nadir alınır kahvaltıya misafir varsa fıstık ezmesi alırız onu da çok beğendikleri sen yemezler. Ama annemler ergen kardeslerim var onlar yiyorlar orda görürse yiyor bı kaç gündür annemle işimiz olduğundan kahvaltıyı orda yaptık çikolatadan başka bir şey yemedi. Bir şey yemeyince ağlıyor getiriyorum yemeği ağlıyor makarna diye öyle aç dursun yer olayı hiç olmadı yani.
tadını bilmediği şeyleri yememesi çok normal. Si yemek yaparken onu yanınızda tutun, yardım etsin, karıştırsın, yani onunla katkısı oldun. Arada güzel olmuş mu diye tadına baktırın. Bunu bir kez değil uzun süre yapın. Ondan büyük sevdiği çocuklar varsa , onlarla konuşup, oğlunuzun göreceği şekilde önündeki yemeği överek yemek yemelerini sağlayın. Benim küçük kuzen de yemezdi ama benim erkek kardeşim olunca o yediği için yerdi . Gerekirse danışmanlık alın. Ayrıca üç gün hiçbirşey yememesi bana mantıklı gelmedi, meyve ya da başka birşey yemiştir mutlaka. Çikolatayı ödül olarak da kullanabilirsiniz, işte bu tabaktakiler biterse yiyebilirsin diye. Bir çocuğun hiç et. Sebze yemeden büyümesi ve gelişmesi mümkün değil, pes ederek çocuğunuzun sağlığından , gelişiminden çalıyorsunuz.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X