o kadar çok eğitim aldım ki ilgi duyduğum alanlarda. bi süre de devam ettim. ama yarıda bırakmak için bahane çokBenim çok yakın arkadasimin da ogretmenlikte 15. Yılı. Babası "garantili işin olsun" diye öğretmenlik yazdırmış. Ama hem meslekten iyice yıprandı. Hem de kendisini hep sanat ile ilgili bir işte hayal edermis. Uzun süre bütün sergileri gezdik beraber, söyleşilere katıldı, küratörleri yakın markaja aldı,onlarla tanıştı.
Derken önce bu işlerle ilgili bir eğitime katıldı , sonra bir cesaret yine sanatsal bir konuyla ilgili tezsiz yüksek lisansa basvurdu.
İstanbul'daki bir devlet üniversitesi,ikinci öğretim üstelik,işe engel olmuyor. Ve tüm senelik ücreti sadece 15.000
Üstelik ne ales,ne dil sınavı. Sadece mülakata girdi o kadar.
Eğer düşünürsen bence sen de kendin için böyle bir atakta bulunabilirsin
Evet kaygı duyuyor olabilirim.
Sence nasıl bir çözüm olabilir?
Terapiste gidiyordum ama şu an işsizim,terapistim de epey pahalandi,gidemem heralde.
Bir de ben zaten çalışıyorum genelde. Ama potansiyelimi kullanacağım, bana uyan işlerde değil . Bir başlasam belki devamı gelir ama ben daha baslayamadim gönlümden geçen bir seye.
Çok haklısın, zaten benim iş deneyimlerim karışık kuruyemiş tabağı gibiçeşit çeşit.
Bir yerden sonra gerçekten sıkıntı
Ben bu şemayı yapmıştım ama sanki bana pek uymayan bir şey çıkmıştı. Nasıl aşarsın bu durumu bilemem, uzmana danışman daha doğru sanki. ben bir işe girişeceksem kendimi motive etmek için çeşitli şeyler yaparım.Teşekkür ederim
Yok ya, çalıştığım işler daha kötü
Yok ben hep çalışıyorum aslında. Ama bence potansiyelimi harcıyorum. Yani kendimi geliştirecek,yarına bir şey katacak işlerde calismiyorum.
Bir de paramin bereketi çoktur ya. Tüketim yapmayı hiç sevmem, birikim yapmaya bayılırım..bu yüzden kenarda her zaman beni calismasam 1-2 sene idare edecek dovizim altınım vardir.
Bilmiyorum ki, sanki bir özgüvensizlik olabilir. Çünkü aramayı düşünsem bile bu iş konusunu açan kişiyi, aramıyorum
İkinci dediğinde de; şu şema muhabbeti var ya, herkesin çeşit çeşit şeması var işte kusurluluk şeması, terk edilme falan.
Benimkisi "yetersiz özdenetim" çıkmıştı.
Yani "aman,canımı çok zora sokmayayim. Olmuyorsa olmasın" şemasi :)
Kendi şemasinı merak edenler şuradan bakabilir.
Peki sence bu ozguvensizligimi nasıl atabilirim? Hayatımın başka hiçbir aşamasında böyle bir sorunum yok
Merhaba, yeni bir konuyla geldim
Söz bunu kısa keseceğim,kimseyi yormayacagim:)
Ben kendimi çok severim. Aklına koyduğunu yapan biriyimdir. Cesurum, bir şey yolunda gitmediyse hemen yeni bir alternatif bulurum, iyiyi düşünür iyiyi çekerim. Bu aşkta böyle, arkadaşlıkta böyle, sosyal hayatta böyle.
Mesela gönlümden geçen tüm ülkelere-sehirlere tek başıma ve (dilim / deneyimim olmadığı zaman bile) giderim. Asla korkmam. Ya da deprem oldu,benim de azıcık arama kurtarma eğitimim var. bir saniye bile düşünmedim - nasıl bir yere gideceğimi nerede kalacağımi bile bilmeden yola çıktım. Ya da biri bana hobisinden para kazanmak istediğini söylesin ona öyle gaz veririm ki, yararlanabileceği siteler bulurum,beraber yol haritası çizeriz,destek olurum.
Hah, zurnanın zırt dedigi yer de hayatımın her alanında böyle biri olmama rağmen iş - kariyer konusunda kesinlikle inanılmaz pasifim.
Algılarım kapalı sanırım.
Hep potansiyelimin altında işlerde çalıştım .
Hiç bir fırsatı değerlendiremiyorum.
Mezun olmadan önce beş yıldızlı bir otelin insan kaynaklarinda staj yapmistim. Kadın beni çok sevdi, "seni yardimci olarak alayım,bana zaten xy'den teklif var. Ben gidince yerime gecersin" demişti. Ama kadının maaşı düşüktü,ailem de dönmemi istiyordu. 'İstanbul'da daha iyisini bulurum' diye kabul etmedim. İstanbul'a dönünce bulamadım dahiç bölümümle alakası olmayan salak bir yerde işe başladım. Oysa orada devam etsem kariyerime güzel bir başlangıç yapacaktım,belki şu an iyi bir yerlerde olacaktım.
Benzer çok olay yaşadım, kabul etsem yararıma olacak şeyleri neden bilmem reddettim
Ya da enerjisi yüksek biriyimdir. tanıştığım insanlardan bana iş teklif edenler oluyor, mesela start-upu olan biri insanlarla yemek yiyip projesini anlatma içerikli halkla ilişkiler işi önerdi, hatta çok heyecanliydi benim dahil olmam icin. Gülümsedim geçtim. Sanki start-upun kendine hayrı yoktur gibi geldi, oysa çocuk gayet durumu iyi birisi.
Ya da bir de değil, iki ayrı kişi emlak danışmanı olmam için ısrarlı bir şekilde iş teklif etti, her ikisi de "tam sana göre,hem rahat rahat gezersin,iyi kazanirsin" dediler. Ama bana sanki yapamam gibi geldi, satış vs hiç benlik değil gibi. Ama belki de yapabilirim yani. Başlasam olmadı ayrilabilirdim de. Ama ne bileyim, hiç oralı bile olmadım, geçiştirdim.
Ya da tüm arkadaşlarım, astrologum, psikoloğum:) hatta kkdakki arkadaşlar bile seyehat üzerine bir sayfa açmamı söylüyorlar. Ama ona da hiç oralı olamıyorum
Ya da aklımda basit tasarımlı ama indirilme ihtimali olan bir application fikri var. Aslinda uygulamami yaptırmak için uygun birini de bulabilirim, param da var. Ama onu da yapacağımı sanmıyorum :/
Online şekilde para kazanmak istiyorum,bir adım bile atamadım . Ne yapabilirim onu da bilmiyorum.
Zamanında proje yazım eğitimi almıştım. Öğrencilik yıllarımda da kendi projemizi sıfırdan olusturmustuk,aktif rol almistim. Bu tarz projeler yazmak istiyorum aslında, ama bir başlangıç noktam yok.
beni erasmus +'a gönderen arkadaşım bu işi yapıyor, aslında ona azıcık bahsetsem bu isteğimden belki bana yardımcı olabilir,hatta iş teklifi bile edebilir. Ama yanında asla konuyu açamıyorum,utanıyorum.
Gibi gibi gibi.
Bilincaltimda para kazanma kodlarim mi bozuk, neyim var, neden böyleyim bilmiyorum. Ama artık yaşım 32 olacak. Ve kesinlikle bu durumdan kurtulmak istiyorum.
bana bir önerisi olan var mı???
*Bu arada tembel biri değilimtembellikten değil yani işleri kabul etmeyisim. Ne bileyim,bir sebepten kendime ket vuruyorum işte. Artık içten özgüven eksikliğim mi var, mal miyim bilmiyorum .
okuduğunuz için teşekkürler. Umarım kısa tutabilmisimdir
Belli bir yere bağlı kalma korkun mu var acaba? Spontane bir insansın çünkü,kafana göre yaşamayı seviyorsun,düzenli hayat pek sana göre değil o yüzden de başlamıyorsun gibi geldi bana. Paraya da gerçekten çok ihtiyacın yok,olsaydı uğraşırdım diye düşünüyorum.
Yazdıklarını okuyunca bazı seçenekler aklıma geldi.
Saydığın işlerden bazıları sana sıkıcı geliyor olabilir. Okey prestijli dolgun maaşlı olabilir ama o kadar yani yeni fikirler üretmek yok enerji yok. İşini yap paranı al tamam. Seni bu engelliyor olabilir.
Kendin oluşturmak istediğin şeylere gelince hemen en iyisi olsun istiyor olabilirsin. Sayfa açmak app oluşturmak falan süreç gerektiren ve az az üstüne koyarak büyüyecek şeyler. Belki bu süreç seni korkutuyordur. Belki içten içe kendi potansiyelinin farkında olduğun için daha yükseğini hayal ediyor bi beğenmezlik tavrı sergiliyorsundur (bunu olumsuz anlamda yazmadım bilinç altımız çok fena).
Ya da kısmetin kapalıdır
yengeç okuyunca resmen kendimi gördüm diyebilirim. Ben de çok tuttuğunu koparan bir insanım. Bağımlı çalıştığım yerlerde de hep çok memnun kaldılar. Ancak ben de önüme çıkan fırsatları hiç değerlendirmiyorum. Çevremdekiler şöyle bir iş var alır mısın dediklerinde kendimi sürekli reddederken buluyorum. Bir ara mesleğimle ilgili güncel konularda makaleler yazdım onu da bıraktım. Kendimden yola çıkarak nedenlerini şu şekilde söyleyebilirim:
Birincisi çok da ihtiyaç yok. Bunları yapmayınca hayat standartların düşmüyor. He yapsan daha çok yükselir ama şu anki halinden de memnunsun.
İkincisi sürekli belli bir işi yapmak sıkıyor. İşle bağımlı hale geleceksin ve istediğin zaman başından atamayacaksın. Ben mesela bir iş alırken beni özellikle yıllarca uğraştırmayacak olmasına dikkat ediyorum. Ötekisi üstümde yük gibi kalıyor. Bu yük insanı bunaltıyor. Kısa sürede sonuç verecek işler daha az para getirse bile daha cazip geliyor daha az bunalttığı için. Mesela bana memur ol diyen çok oldu. Hiç oralı bile olmadım. Sürekli aynı iş, monotonluk düşüncesi bile içimi baydı
Evet kesinlikle bu var.Bence yaşamak için çalışıyorsun, çalışmak için yaşamak sana göre değil. İhtiyaçlarımı karşılıyorum tamam yapmak istediklerimden geri kalmayayım düşüncen var gibi. Ya da mükemmeliyetçisin, en iyisini yapmayacaksam hiç yapmayayım diye hissediyor olabilirsin. Çokta dert etme bence, herkes her şeyde iyi olamıyor biri de eksik olsun nazarlık:) bence dolu dolu kalbi çok güzel ve kişisel birikimleri olan birisin ve bu anlamda çok başarılısın
Anne ile ilişkin problemli miydi? Diğer bu durumdan şikayetçi üyelere de soruyorum. Benim çevremde 2 kişi daha var anneleri baskın olan onlarda da aynı problem?Bende de var. 10 üzerinden 8 yasayabilecekken 6 yaşıyorum. Çünkü sabırsız ve tembelim. Herkesin 8 saatte yaptığı şeyi son dakika inadiyla 3 saatte yaparım. Benim yakınıma gelen herkesin hayatı kökten değişir. Benim iradesizligimden yok. Ama uzun uğraşlar sonucu annemin narsist demeyim o seviyede değildi, başarısız olduğum herhangi birşeyde suclandirici tavrı nedeniyle amaaan yapmasam da olur kafası oluştu.
Çok ilginç. Annemle ilişkim çok problemlidir ve bende de bunlar var. Şaşırdım ilgili olmasınaAnne ile ilişkin problemli miydi? Diğer bu durumdan şikayetçi üyelere de soruyorum. Benim çevremde 2 kişi daha var anneleri baskın olan onlarda da aynı problem?
Bu benim gözlemim. Tıbbi bilgi değil. Anne haddinden fazla dominantsa kız çocuğundan kendini sabote etme çıkıyor bence.Çok ilginç. Annemle ilişkim çok problemlidir ve bende de bunlar var. Şaşırdım ilgili olmasına
Şu konu dışında hiç bir konudan korkmam ya. İnsanların beni sevmemesinden korkmam, yalnız gezmekten korkmam, alfabesini bilmediğim yere gitmekten korkmam, seyahat ederken uygulamadan tanıştığım insanların evinde kalmaktan korkmam, bir garın mescidine girip geceyi orada uyuyarak gecirmekten korkmam, mikroptan korkmam, birilerinin bana küsmesinden korkmam :)Aklıma 2 sebep geldi, hem yeteri kadar istemiyor hem de yapamayacağından korkuyor olabilir misin? Çok düşünmeden yurtdışına çıkmaktan korkmuyorsun mesela, belki daha önce bunu çok yaptığın içindir ama teklif edilen işler yeni şeyler. 2. sebep de acaba içten içe iş konusunda özgüvensizlik ya da yetersizlik hissi olabilir mi? Hani bu iş bana teklif ediliyorsa zaten o kadar da iyi bi iş olamaz vs diye düşünüyor olabilir misin?
En azından bende tutan bir gözlem diyebilirimBu benim gözlemim. Tıbbi bilgi değil. Anne haddinden fazla dominantsa kız çocuğundan kendini sabote etme çıkıyor bence.
Evet , ben de beyaz atlı işimi bekliyorumBeni tatmin edecek, beyaz atlı işimi bekliyorum sanıyordum
Evet :))) annem baskın karakterli birisi.Anne ile ilişkin problemli miydi? Diğer bu durumdan şikayetçi üyelere de soruyorum. Benim çevremde 2 kişi daha var anneleri baskın olan onlarda da aynı problem?
Bu sıkıntı oluyor çünkü annen yerine değişik şekillerde otosansur çıkıyor. Anne problemleri baba gibi değil. Baba ile ilişkilerinde problem olan kadinlar çok net 1 km öteden belli oluyor da eleştirel anne sahibi kadınlar daha saklı problemleri oluyor. Daha geç çözülüyor. Bana da tam aksine hep sen başarırsın denildi ama uygun başarı olmadığı yerlerde fazla elestirildim. Diyorum ya aleni olsa 20lerin başında anlarsın. Bu daha sinsi gelişiyor.Evet :))) annem baskın karakterli birisi.
Hiç "sen yapamazsın, sen edemezsin" demezdi ama. Paintten odami çizdim bir kere, inşaat mühendisi akrabaya atmis, 'yetenegi var di mi, mimar olabilir' diye
Benden hep çok beklentileri olurdu. Mesela akademik kariyere uygun , çok okuyan araştıran biri değilim. ama sırf 'beni okutmadilar ama ben kızımı akademisyen yaptim' demek için bana 'universitede kal' derdi. Artık diyemiyor :)
Bence iş bizi bekliyor. Kaçmazsak bulacakEvet , ben de beyaz atlı işimi bekliyorumçok bekletmez inşallah bizi
Evet ama kimin karşısına (arkadaşın dediği gibi) beyaz atlı işi düşer ki?Belki de değerlendiremediğini düşündüğün fırsatlar, aslında senin için bir fırsat değil. Bu nedenle de değerlendirmek için atılım yapmıyor olabilirsin. Karşına çıkan fırsatların seni mutlu edeceğini düşünseydin değerlendirirdin gibi hissettim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?