Bence bi ikilemin içindesin. Şöyle ki; senin istediğinle bilinç altında “ama olması gereken bu” farklı.Evet ama kimin karşısına (arkadaşın dediği gibi) beyaz atlı işi düşer ki?
Esas olan insanın mücadele etmesi lazım. Ama bende bu yok.
Aslında hiç öyle çok parada pulda da gözüm yok:) ben zaten az para ile de yaşarım hayatımi.
İstediğim iş sadece online olarak çalışacağım, kendimden bir şeyler katabilecegim bir şey. Böylece ben de misal Tayland'da ısrarla beni davet eden kişinin (üç kuruş) kirasına ortak olup tüm kışı orada kumsalda gecirebilirim.
İstediğim bu kadar netken isteğim için hiç bir şey yapmamaktan, nasıl başlayacağımı bilmemekten mutsuzum .
İnşallah konu bu açıdan bana yol gösterir.
Bir onceki konumda gelen onerileri dinledim ve neredeyse kronikleşmiş sorunum sihirli değnek değmiş gibi çözüldü. Bu konuda da aynı performansı bekliyorum
Aslında ben zaten hep çalışıyorum.Üleym yengeç bence senin çalışasın yok ..yani çalışası olanlar her şeyden önce oturup iş arıyor. sen aramıyorsun, yokluğunu hissetmiyorsun orda burda gezmek istiyorsun. Burda okuduğum kadarıyla sen zaten özgür birisin, yani ofiste oturup 1 hafta bir yere gitmeden çalışsan bayarsın:)))
Yok çalışıcam illa da dersen startup sana göre olabilir, ara o adamı iş teklifi hala geçerli mi de sonra vınla. Otur kendinde sor ciddi ciddi çalışmak istiyor muyum diye.
Aslında ben zaten hep çalışıyorum.
İlk işimde 2,5 sene çalıştım.
Sonra 1,5 senelik bir boş dönemim oldu ama onda bile boş kalmadım, dönemlik işlere girdim çıktım, 7 ayı falan çalışarak geçmiştir (aslında en sevdiğim kısım bu zaman dilimiydi, ne güzel mesela 3 ay festival organizasyonunda çalışıp sonra birkaç ay bostum, sonra birkaç ay Y şehrine çalıştay düzenleyip yine birkaç ay boştum falanama işte sürdürülebilir bir yaşam tarzı değil). Sonra işe girdim,bir 3 sene de orada çalıştim. Yani hiç çalışmıyor,hep yatıyor değilim:)
Ama bulduğum işler potansiyelimin çok altında kalıyor. Gönlümden geçen , kendimden bir şey katacagim işler değil de takvimden yaprak kopartıp "şükür bugün de geçti" diyecek , sıkıcı işler
Beni en mutlu edecek şey dijital nomad olarak hayatımı sürdürmek, online bir iş ile kendimi idare edecek kadar para kazanmak. Ama benden ne olur , ne yapabilirim, nasıl yapabilirim, kendime ne katarsam bunu yapabilirim falan yok bende.
Kendime sinir olduğum nokta burası.
Bu arzu bende çok uzun yıllardır var, hatta turist gezdirirken açıklama kısmında 'dijital nomad' olduğunu yazanları seçerim genelde, ufkumu açsın diye. Ama malesef ki hala başlangıç noktasındayimaslında bir adım atsam belki devamı gelir ama işte o adımı atamıyorum
Nereden başlayacağımi bilemiyorum belki de.Peki o adımı atmama sebebin nedir yengeçcan? yeterince motive misin, gerçekten istiyor musun? Yoksa seni tutan başka bir şey mi var?
Yaaa, 90 soru iki kere mi çözdün?Bence tamamen burçla ilgiliben de bu kişiyi tanıyorum, hatta bizzat bu kişiyi yaşıyorum çünkü
Konuyu pür dikkat takipteyim
Bu arada şema testinin sonucunu ikidir alamıyorum kızlar muvaffak olabilen var mı?son ekranda mail ve isim kutucuğuna tıklamama rağmen yazı yazılmıyor
Gerçekten enerjisi yüksek birisiniz ya. Burada yorumlarınızı okurken bile enerjiniz geçiyor. Kullanıcı adını tanıyabildiğim 3-4 üyedensiniz.
Başarısız olmaktan ya da boşa emek harcamaktan çekiniyor olabilir misiniz? Ben de bu başarısızlık korkusunu kendimde çok görüyorum. Yaratıcı ve açık fikirli olmak insana bir şeyleri planlatabiliyor ama başarısızlıktan çekinince sanırım insan hep bir "ihtimal", hep bir "potansiyel" kalmak istiyor. Bu potansiyel sonunda başarı da getirebilir başarısızlık da. Oysa işlenmezse hep bir köşede durur, hayal olur, umut olur. Bazen insan işlemeye korkabiliyor
Aslında haklı olabilirsiniz.Ben sorunun aslında dipte yatan yetersizlik hissi olduğunu düşünüyorum. Yetersizlik hissi yaşayan insanlar iki şekilde oluyor genelde, ya “ben zaten hiçbir şey yapamam” diye hayattan vazgeçmiş dışarıdan özgüvensiz görünenler ya da “tuttuğumu koparırım, kimseye ihtiyacım yok” gibi çok özgüvenli ve başarılı gözüken insanlar. Bu ikinci gruptaki insanların özelliği kendi başlarının çaresine bakabilip, başaramama riski gördükleri alanlardan uzak durmak. Bu bazıları için eğitim, bazıları için duygusal ilişkiler, bazıları için de girişimcilik olabilir. Kritik nokta “denemezsem başarısız olmam ve tuttuğunu koparan imajım bozulmaz” düşünce şekli. Bu imaj diğer insanlara karşı korunan imajdan ziyade kendimize karşı yarattığımız imaj.
Verilen örneklerden ilk otel stajı farklı örnek ama diğer konuşmalar hep bir karşı tarafın görüp etkilendiği yeteneğin riske atılmamasına örnek. Yazılara bakarken dominant anne geçmiş, öyle olsaydı “ben yanlış düşünmüşüm” diyecektim. Annenizin de başarı bekleyen, inancı yüksek olduğunu görünce tahminim daha da güçlendi.
Bu boş beleş işler rahat geliyor muhtemelen. Ben “ya önemsememe ve gerçekten denememe rağmen başarılı olamazsam” korkusunun harekete geçmeyi engellediği izlenimine kapıldım.
Başarısız olma ihtimalini kabullenip, “asla başarısız olmaması gereken özel kişi” olmamayı seçmek çözümü. Başarısız olmama garantisi asla olmayacak.Aslında haklı olabilirsiniz.
Bana hep eğer istersem, kendi iş fikrimi bulup laptopum yanımda diyar diyar gezebilecegim bir geleceğim varmış gibi geliyor. Ama yeterince yetkin birisi değilim, belki ciddi ciddi bu işe eğilsem bana iş verecek kimse bulamayabilirim. Ya da hevesle yazdığım proje onay almayabilir, ya da kendi buldugum - masraf edip playstorea yüklediğim applicationum indirilmez, bana pasif gelir getirecek kadar para kazandırmaz.
Yaparsam başarısız olma ihtimalim var. Ama yapmazsam her zaman hayal dünyamda canlı bir sekilde "aslında istesem şunu şunu yapabilirdim ,bende o potansiyel var" olarak duracak.
Erkeklerin hep "babam notlarım düştü diye almasa su an ünlü futbolcu olabilirdim" fantezisi gibi
Peki sizce buna nasıl bir çözüm bulabilirim?
Yerimde olsanız ve bu durumdan biksaniz ne yapardiniz?
Bak kilit cümle bu. “Muhasebe bizde değildi” Sen paranın döndüğü bir işi sevmiyorsun. Emlakçılık kesinlikle olmaz senin için. Bir ürünü satmak-pazarlamak sana uygun değil. İnsan odaklı bir iş yapmalısın sen. İletişimle alakalı herşey olabilir.İnsan kaynaklarını seviyorum ya, muhasebe bizde degildi. İzin günleri,fazla mesai ayarlardık, insanlarin sorunlarıni çözerdik,motivasyon etkinlikleri düzenlerdik. Keyif almıştım orada olduğum sürece.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?