Şu konu dışında hiç bir konudan korkmam ya. İnsanların beni sevmemesinden korkmam, yalnız gezmekten korkmam, alfabesini bilmediğim yere gitmekten korkmam, seyahat ederken uygulamadan tanıştığım insanların evinde kalmaktan korkmam, bir garın mescidine girip geceyi orada uyuyarak gecirmekten korkmam, mikroptan korkmam, birilerinin bana küsmesinden korkmam :)
Hayatımda korku - çekince duyduğum tek konu bu.
'iyi bir şey olsa bana sormazlardi' hissi yok aslında , ama bir çeşit ozguvensizlik var bence. Sence bunu aşmanın yolları ne olabilir?
İnsan çok karışık bir canlı ya :) Ben de mesela şu anki işime senelerdir başlamamıştım imkanım olduğu halde. Halbuki eskisine göre çok daha fazla kazandığım bir iş. Hep kendime ben bu mesleği istemiyorum, şu şu yönleri bana hitap etmiyor, şunun şurası şöyle gibi onlarca madde bulup yapmak istemiyordum ve inanıyordum da bu düşüncelerime. Az kazansam da konforlu alandaydım.
Sonrasında mecbur kalıp başladım yoksa asla başlamazdım. Başladıktan bir süre sonra anladım ki tek sebep ‘yapamam’ diye korkmammış. Yapabildiğimi gördükten sonra, bu işe başlamamı ertelememe sebep olan hiçbir maddenin benim için o kadar da önemli olmadığını fark ettim.
Benim ebeveynlerimden biri çok eleştirel ve korumacıydı. Yapamazsın edemezsinlerle ve yaptığım en ufak hatada eleştirilerek büyüdüm bi yaşa kadar. Ona bağlıyorum bu yetersizlik duygumu. Bu konuyu uzun süredir fark etmeme rağmen okuduğum her şeye rağmen de yenemiyordum. Belki halen yenememişimdir. Maruz kalmak en azından iş konusundaki yetersizlik hissimi geçirdi.
Belki sen de normalde kabul etmeyeceğin ama geleceğinin iyi olacağını düşündüğün bi işi istemesen de kabul ederek ilk adımı atabilirsin. Gerçi muhtemelen seninkinin sebebi benimkinden çok farklı çünkü diğer konularda çok özgüvenlisin. Bence insan içten içe esas sebebi biliyor. Eminim yeni fırsatlar karşına çıkacaktır, sen de bir sonrakinde kendini zorunda bırakarak belki sebebi daha net fark edersin.