Panikatak anksiyete okb depresyon yaşayanlar....

Çarşamba gecesi perşembeden beri asla eskisi gibi değilim ve normal insanlara o kadar hayranım ki serum takdıramadım hastanede korktum ilaç içerken korktum hani böyle anlatamam evde duruyorum ama böyle sürekli o içimde ağırlık hastanede gene geçti sandım ama bu nasıl olacak böyle ilaç alıp uyuyorum
 
Normalde ben asla gündüz insan içinde veya kalabalıkta veya buna benzer hiçbirşeyim olmazdı ama imsan içinde gündüz yaşadım ve o yasadıgımı anlatamam yada böyle ayda yılda bir ufak bi kriz yasardım ama şuan öyle bir noktadayım ki ne yerde ne gökteyim acildeki doktor bi ilaç verdi en kısa sürede yasadıgımız yerde bi uzmanla görüşün dedi
 
Sizi çok iyi anlıyorum üzüntüler ve stres inanılmaz tetikliyor başınız sağolsun korona zamanında da teyzemi kaybettiğimde çok kötü olmuştum bir de bu depremde
 
Acilde verilenler genelde uyutuyor eğer psikiyatriye randevu alırsanız söylersiniz uyku yapmayan ilaç olsun diye eğer başedemez iseniz destek alın inanın ilaç içmek öyle sanıldığı gibi kötü değil niye zehredeyim ki hayatı kendime ilaçsız olmuyorsa destek almakta fayda var nasıl bir tansiyon ve şeker hastası ilaç alıyorsa bu da bir hastalık panik atak ve anksiyete
 
Aynen öyle .. ama insan işte bilemiyor ki .
 
Benımde böyle oldu bi oldu iki oldu derken şuan cidden girdim çıkamıyorum
Baş edebilirim bununla derseniz bir zaman sonra azalabiliyor ama o gelen duyguları dikkate almadan yaşamak oldukça zor deprem olduktan sonra sabahlara kadar panik atak yaşadığımı biliyorum nefesim kesiliyordu ölüyormuşum gibi sanki son gecemmiş gibi çok kötüydü kaç gece öyle oldum ya sabaha çıkamazsam diye ilacımı bırakmıştım ama şuan yine alıyorum ve böyle çok daha konforlu insana sakinlik veriyor öyle iyi geliyor ki
 
Bende hep kestim bu kadar kötü olmamıstım ama depresyon mutsuzluk sonrası atak derken en son bu oldu.. hiç böyle olammıştım hiç hayatımda hiç böyle birşey yaşamamıştım bu cidden anlatılmaz birşey
 
Yaşadıgının psşkolojik oldugunu bilemiyorsun sonra işte tedirgin oluyorsun sonra bu süreklilik böyle gidiyor ve bu halin içinde hapsolmak çok kötü
Tabii ki psikolojik olduğuna inanana kadar baya bir süreç geçiyor ben bütün branşlarında kapısını çalmıştım en son psikolojik olduğuna inanmıştım
 
İnsanın gözü hiçbirşey görmüyor yani aile sevgili arkadaş cidden
Yok o an kimseyi görmüyorsun beyninin dediğine inanıyorsun depremden sonra o gece atak geliyor diyorum ki bak bu atak yok öleceksin sabaha çıkmayacaksın camdan bakıyorum düşüncelerimi dağıtamıyorum ertesi gün doktorumla konuştum yine terapiye gittim terapi iyi geldi birkaç gün 1 hafta idare etti beni ama yine işkenceye dönüşüyor önceden aldığım ilacımı yine almaya başladık
 
Çok kalıcı oldu bu defa yani aşabilirim sandım ama böyle sandıkça farklı şekillerde gelişti cidden bunu aksatmamak lazım önemsemiyorsun ya cidden ilerliyor
 
ben böyle değildim ayda bir defa böyle anlık bi buhran gelir giderdi bir dakika iki dakika insan içinde gunduz veya hayatımı etkilemezdi şuan hayatım durdu ne sabahım var ne aksam bir sürekli böyle kötüyüm hiçbirşey yapamıyorum
 
Geçecek biraz sabır deyin kendinize
o kadar keyifsiz ki hani ailem in yanında oturamıyorum arkadaslarımla konusamıyorum sürekli birşeyler izleyip kafamı dağıtmaua calısmakla bu dusunceler arasındauom bir yandan da ilte acaba şöyle böyle kendimi dolduruyprum bir yandan da rahatlatıyorum yok öyle değil diye
 
Evet o beyin konuşuyor kimilerini de inandırıyor ve acillere koşturuyor çok gittim inanın hastanelere baktırmadığım yerim kalmadı diyebilirimsonra beden hastalıkları bitince psikolojik hastalıklara çevrildi şizofren miyim diye terapi alırken bir yandan da doktoruma inanmıyor başka psikiyatristlere gidip ben şizofren miyim diye sormaya giderdim ne zaman internetten belirtileri okumamaya başladım doktorumun dediklerini dinledim biraz olsun rahatladım beynin oyunu bunlar ama kanmamak da zor işte
 
Fazlasıyla hemde cok kötü cidden yaşayan bilir …
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…