Bugün Ankarada olan çok yakın bir arkadaşımı aradım ben de. Telefonu kapalıydı 5 dk sonra tekrar aradım ama canım gitti tabi o arada. Çekmemiş meğer telefonu. Açtı nasılsın nerdesin dedim noldu niye kötü bişey olmuş gibi konuşuyorsun dedi. Patlamayi duymamış nişan hazırlıklarıyla ilgileniyormuş.
21 yaşında evlilik planı yapan gencecik bir insan, o sırada orada olabilirdi, alışverişe gidecekti.
Kim bilir ne hayaller kurdu ne planlar yaptı orada bulunan "şanssız" insanlar. Ne farkları var ki arkadaşımdan, bizden. Ben ilk kez bu kadar yakından yaşadım kaybetme korkusunu. Ondan herhalde çok fazla etkilendim aşırı mutsuz ve korku doluyum.