yani onların evinde yaşıyosun, inatlaşmanın lüzumu yok. ben de inançlı biri değilim ama babam camiden çıkmaz. bir iki söylüyor tamam diyip yapmıyorum. kalkıp ben inanmıyorum desem kalbine iner benimle iletişimini keser. oynuyorum yani kendisine mecburen.
sana ancak tavsiyede bulunabilirler, dayatmaları aslında yapmamaları gereken bir şey ama yapıyorlar diye de burda ailem geri kafalı diye ağlamaya gerek yok.
sen de sahura kalk onlarla ye sonra odanda öğlen abur cubur ye, iftarı da onlarla açarsın. başka çare var mı sence?