cnm buarada bu mesajın beni birazcık endişelendirdi.sen de ameliyata okadar odaklanmışsınki başka hiçibşey umrunda deil,yeterki olayım da bitsin diyosun tüm olumsuz şartlara rağmen herşeyi kabullaniyosun.ben de senin gbiydim,zor şartlarda ve stredsa ltında ameliyata girdim.son güne kadar paramı toparlamaya çalıştım ve hatta bi kısmını borç yaptım.ve herkesten hatta evdekilerden bile sakladım,çok az kişi biliyordu.ilk günler ark.ımda kaldım sora eve gittim ve kimsenin anlamaması gerekiyordu.ibir yandan da 4. gün çok ağır olmayan masa başı işime devam etmem greekiyordu.ama iki araya bir dereye tüm gücümü toparlayıp tek başıma gittim ameliaytlarımı oldum ve çıktım tek başıma.naci bey de tüm bu şartlarımı bilerek bana çok destek oldu.o yüzden onu bukadar çok seviyorum sonuçlarımdan memnuniyetimdenn öte opuyorumnanaktan
sana bu konuda durumlarımız benzediği için biraz tavsiye bulunmak isterim.öncelikle kesinlikle streslerinden ve takıntılarından arınmalısın canım.yanii ilk günler 4. gün ayağa kalkmam gerek, hemen toparlanmam gerek, kimse anlamamalı gibi aceleye getirmene sebep olcak etkenleri ortadan kaldır.çünkü bu durumlar çok fazla baskı yapıyor inbsanın üzerinde ve ilk günler strese sokuyor.benim ailem bilmediği ve burunla beraber olduğum için telefonlarına falan çıkamadım ilk 4 gün ve onlar aradığında ağlıyordum stresten.burnumda alçı ve tampon olduğu için açarsam anlıcaklardı çünkü.ve ilk günler insan hiç iileşemicekmiş gibi düşünüyo çok komik bi durum oluyo.benim yanında kaldığım arkadaşım benden 5 gün önce başka bir doktora olmuştu dual plane la.o yanımda yatmış kitap okuyor(kitabı yatarken havada tutuyor sadece) ben ona bakıyorum ve allahıkm nasıl yapıyor yaaa diyorum içimden.ben de 3 gün sonra onun gibi kolumu havaya kaldırabilecek miyim inanılmaz!!! diyorum :roflol: o ilk 3 gün psikolojisi baya bi değişik oluyor yanii anlayacağın canım.nekadar bilsen de iileşceğini inanamıyorsun ve çevre faktörler,stresler baya can sıkıcı bir hal alıyor.mesela çocuklarıma bakıcam diye kendini hemen ayaklanmam gerek şeklinde strese sokma.bırak eşin ilgilensin bikaç gün biraz sürünsünler tabiri caizse.onlar bişeklde 3-5 gün hayatta kalırlar ama senin sağlıklı iileşmen daha önemli yerimseniben
bir de hastaneden hemen çıkmayı düşünüyorsun ya o konuda da şunu söylemek isterim.ben eve geldiğim ilk gün çok iiydim ama ertesi gün biraz hissetmeye başladım ağrılarımı.yattığın yerde bi ağrım olmamıştı ama kendi başıma işimi yapacak kadar da iyi deildim.yemeğimi falan yiyordum oturup fakat çabuk yoruluyordum.yatarken de sürekli bir huzursuzluk hali vardı.yok bu pozisyon raht deil,biraz yukarı alın beni,yok böle olmadı biraz aşağı kaysam daha ii gibi sürekli rahatsız yatıosun.ve benden 5 gün önce ameliyat olan arkadaşım ve ben karar verdik ki insan böyle bir ameliyat olacaksa ya ilk 3 gün hastanede yatmalı ya da eve hastane yatağı almalı kaydirigubbakcemile3 bunu da göz önünde bulundur ve ona göre ilk geceden hastaneden ayrılmayı planla derim ben.dediğim gibi çocukların bişekilde başının çaresine bakarlar bence.
tabii ben anne olmadığım için bana söylemesi kolay geliyor da olabilir.hani hep derler ya anne olunca anlarsın diye.. :kedi: stresten arınırsan daha rahat bir ameliyat ve iileşme süreci geçirirsin sadece yaşadığım için zorluğunu bu konuda uyarmak istedim seni. opuyorumnanaktan