simdi butun yazdiklarini okudum.
kirdiysam kusura bakma. yorucu bir gündü. bazi saglik sorunlarim bas gosterdi.
benim annem de babam da seninkilerle ayni cevaplari verirdi. o yuzden diyorum sen eger bolumu birakirsan baban anneni kafalar. babanin destegini almak onemli.
istedigin bolumler iyi guzel dusunmussun ama ulkede atanma cok buyuk problem.
kac dersin var alttan? mezun olmak icin kac ders vermen lazim?
acikcasi annen biraz hakli. neden dersen; ulkede hangi bolumden mezun oldugun hic fark etmiyor bir işe girerken. yani eminim sen ilgiliz dili ve edebiyati mezunu olsan seni anaokuluna ogretmen diye alirlar. dil ogretiyor alvernia hanim derler.
tekrar üniversiteye başlasan bu sefer 18 19 yasinda gençlerle okuyacaksin, o da seni sarmayacak.
bak ben sana bi de bunlari mezun oldugu bolumden pisman olan bir ablan olarak yaziyorum. trajikomik.
Ortamda yasadiginiz sorunlar ne bilmiyorum ama sorunsuz bir akademik ortam hic gormedim. Senelerdir akademide okuyan/calisan biri olarak soyluyorum. Amaciniz o ortamdan uzaklasmaksa, buyuk risk almus olursunuz 6 sene sonra.
Anladığım kadarıyla bölümümle alakalı değil sosyal ortamına alakalı sorunun. Sana tavsiyem profesyonel olman olur. Sevme ama umursama da.oku bitsin.Öncelikle herkese merhabalar. Forumu eskiden beri severek takip ediyordum, şimdi ise iyi-kötü bir fikir almaya ihtiyacım var sizlerden.
Ben 2014 senesinde üniversiteye yerleştim. Bölümüme severek ve isteyerek gelmiştim. Ancak sonrası hiç de öyle olmadı. Sürekli aşağılayan hocalar, samimiyetsiz sınıf ortamı ve yaşadığım birkaç kişisel sorunlar yüzünden -ki oldukça büyük sorunlardı- okuldan ve okuduğum şehirden aşırı derece soğumuştum. 2015 yılında tekrardan sınava girdim ama istediğim puanı alamayınca eğitim hayatıma devam etme kararı aldım ki bu karar alabileceğim en kötü karardı.
2015 senesinden sonra işler sarpa sarmaya başladı. "Yapamadı da okulu bıraktı geldi." demesinler diye kendimi zorladıkça okuldan ve bölümümden iyice soğumaya başladım. Zorla gidiyordum çünkü. Ayaklarım resmen sınav haftalarında dahi geri geri gidiyordu.
2019'da 5.senemi okudum ve içine girdiğim stres yüzünden kalp rahatsızlığına yakalandım. İlaç kullanmaya başladım ve o senenin yazında aileme okulu bırakmak istediğimi söyledim. Tekrardan sınava girip başka bir bölüme geçiş yapacaktım lakin ailemin de baskısıyla şu an 6.senemi okumaya çalışıyorum. Görünen o ki okulum bu sene de bitmeyecek. Alttan oldukça dersim var ve ben artık ailemle yüz göz olmak istemediğim için dersler nasıl sorularına "iyi" deyip geçiştirmeye başladım.
Bu yıl tekrardan sınava gireceğim ve bölüm değişikliği yapacağım ama ailemin "O diploma gelecek!" baskılarına da artık dayanamıyorum. Onlara hiçbir zaman "Ben okumayacağım." demedim. Sadece "Bu bölümü okumak istemiyorum. Tekrardan sıfırdan başlamak istiyorum." dedim. Evet 6 yıllık emeğim var, aynı şekilde onların da. Ama ben zorladıkça her şey daha kötüye gidiyor.
Bir de olayın başka bir tarafı var, uzun olacak ama onu da sizinle paylaşmak istiyorum.
2010 yılından beri tanıştığım bir erkek arkadaşım var. Aramızda artık resmi bir şeyler olsun istiyoruz ve okulun bitmemesi bize oldukça engel oluyor. Ben de okulumu bitirip mesleğimi elime alıp resmiyete kavuşturmak isterdim ama hayat her zaman planladığımız gibi gitmiyor işte. Ben şu an yeniden sınava girip bölüm ve şehir değiştirip nişanlanmayı düşünüyorum. Lakin aileme bunu nasıl söylemem gerektiğiyle ilgili en ufak bir fikrim yok.
Tüm bu anlattıklarımla ilgili sizlerden olumlu-olumsuz yorumlar bekliyorum. Belki bir çıkar yol bulunur diye düşünüyorum.
Bu arada 24 yaşındayım.
Benim de babam hic istemedi ne yapacaksın öğretmen olup dedi. Simdi kendi ayaklarimin üstündeyim cocuklarima da faydam okacak yeri geldiğinde. Bu anlamda bencil olun. Dogru ve mantıklı karar verdikten sonra kararınızdan vazgeçmeyin.En iyisini yapmışsınız. Ben de keşke bir sene daha bekleyip öğretmenlik tercih etseydim diyorum ama o zaman bu düşüncelere sahip değildim maalesef. :)
Kesinlikle iş bulma konusunda aynı fikirdeyim. Zaten okuduğum üniversite de sıradan bir üniversite. Açıkçası hem şu an okuduğum hem de okumak istediğim bölüm iş imkanı açısından kısıtlı ama bu artık birçok iş alanı için geçerli ülkemizde. Benim tek derdim kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek ve gerçekten sevdiğim bir alanda çalışabilmek.
Aileme bu konuyu tam olarak açmadım ama birazcık da olsa bahsettim. Annem diplomanın her şeyden önemli olduğunu ve ne yapıp edip almam gerektiğini söyledi. Babam ise olmuyorsa yapacak bir şey yok, ben seni yine okuturum dedi.
Zaten beni en çok annemin tavırları ve söyledikleri endişelendiriyor. Kendimi "Kimseyi dinleme, bu senin hayatın. Başarabilirsin." diye ikna ediyorum ama mevzu bunu açıklamaya gelince çekinip pusuyorum sanki.
Konuyla alakası yok ama söylemezsem çatlarım. Şu memlekette derdini pırıl pırıl bir türkçeyle, gayet kibar bir üslupla anlatabilen gençler varmış
Mesleğini bir ömür yapacağın düşünülürse 6 yıl tatsız da olsa gözden çıkarılamayacak bir süre değil. Zaten arkadaşların da dediği gibi formasyon falan derken yine aynı hesaba gelecek. Aileler etrafa bizim kız bitiremedi demek istemiyorlar genelde yoksa istediğin mantıksız değil bence de.
Benim çocuğum okuldan kaynaklı kalp rahatsızlığına yakalansa, duyduğum saniye o devam etmek istese bile ben onu okuldan alırdım. En çok buraya takıldım. Bu kadar baskı çok fazla bence. Evet, mezun olduğunuz an her sektöre çok rahat girebilirsiniz ama mezun olma durumu da kesin değil. Bu nasıl bir karmaşa? Umarım su akar yolunu bulur ve istediğiniz yoldan devam edersiniz.
Aileniz haklı. 6 sene bu dile kolay. Yazık değil mi o insanların verdiği emeklere...artık hicbirsey kolay değil. Öğretmen olmak hele çok zor kpss si yetmedi birde mülakat getirdiler başına. Çok açık söylüyorum boşuna 4 yıl daha uğraşırsınız. Üstelik önünüzde genç mezunlar bilgileri taze bir sürü rakip öğrenciler olacak. Hadi girdiniz okudunuz bitirdiniz diyelim. Atamaları bı araştırın vazgecersiniz zaten. Karamsar bir tablo çizdim ama malesef hayatin gerçeği. Çok az bir azınlık sevdiği işi yapıyor zaten. yapacaginiz enndogru şey okulu bitirip önce diplomayı almak. İş bulup çalışmak sonra içinizde kalacaksa gene ugrasin didinin istediğiniz bölümü okuyun. Ama aileniz bu kadar emek vermişken dusuncesizlik etmeyin ve o diplomayı mutlaka alın.
Anladığım kadarıyla bölümümle alakalı değil sosyal ortamına alakalı sorunun. Sana tavsiyem profesyonel olman olur. Sevme ama umursama da.oku bitsin.
Erkek arkadaşınla da sozlenin canim öyle mutlu olacaksan ama okul bitmeden evlenme derim.
Benim de babam hic istemedi ne yapacaksın öğretmen olup dedi. Simdi kendi ayaklarimin üstündeyim cocuklarima da faydam okacak yeri geldiğinde. Bu anlamda bencil olun. Dogru ve mantıklı karar verdikten sonra kararınızdan vazgeçmeyin.
Lisansımı 26 yaşımda bitirdim.
Çok bırakıp gitmek istediğim zaman olmuştu. Ama sizden farklı olarak ben bölümümü seviyordum. O yüzden devam ettim.
Baştan başlasanız bile yaşınız daha küçük. Aileniz söylenir söylenir geçer. En fazla 4 sene daha ailenizin baskılarını mı dinlemek yoksa hayatınızın kalanı boyunca keşke mi demek istiyorsunuz seçim sizin.
Geçis yapilamiyor mu farkli bir bolume? Hem bazi ortak dersleri ve secmelileri de saydirirsin ders yukun azalir. Gectigin bolumu daha cabuk bitirebilirsin.
Rica ederim. Ama tekrar sinava girmektense gecis yapmak daha mantikli bence. Sifirdan baslamayi goze almissin zaten. Turkce bir bolumu daha kolay bitirirsin :) Hakkinda hayirlisi umarim istedigin gibi olur.Merkezi yerleştirme puanıyla yatay geçiş düşündüm ben de ama istediğim bölümle okuduğum bölüm çok farklı. 2 adet ortak ders var. Şu an okuduğum bölüm %100 İngilizce. O da bana ders anlamında sorunlar çıkartıyor tabii.
Teşekkür ederim öneriniz için. :)
Rica ederim. Ama tekrar sinava girmektense gecis yapmak daha mantikli bence. Sifirdan baslamayi goze almissin zaten. Turkce bir bolumu daha kolay bitirirsin :) Hakkinda hayirlisi umarim istedigin gibi olur.
Şimdi bence adım adım ;Öncelikle herkese merhabalar. Forumu eskiden beri severek takip ediyordum, şimdi ise iyi-kötü bir fikir almaya ihtiyacım var sizlerden.
Ben 2014 senesinde üniversiteye yerleştim. Bölümüme severek ve isteyerek gelmiştim. Ancak sonrası hiç de öyle olmadı. Sürekli aşağılayan hocalar, samimiyetsiz sınıf ortamı ve yaşadığım birkaç kişisel sorunlar yüzünden -ki oldukça büyük sorunlardı- okuldan ve okuduğum şehirden aşırı derece soğumuştum. 2015 yılında tekrardan sınava girdim ama istediğim puanı alamayınca eğitim hayatıma devam etme kararı aldım ki bu karar alabileceğim en kötü karardı.
2015 senesinden sonra işler sarpa sarmaya başladı. "Yapamadı da okulu bıraktı geldi." demesinler diye kendimi zorladıkça okuldan ve bölümümden iyice soğumaya başladım. Zorla gidiyordum çünkü. Ayaklarım resmen sınav haftalarında dahi geri geri gidiyordu.
2019'da 5.senemi okudum ve içine girdiğim stres yüzünden kalp rahatsızlığına yakalandım. İlaç kullanmaya başladım ve o senenin yazında aileme okulu bırakmak istediğimi söyledim. Tekrardan sınava girip başka bir bölüme geçiş yapacaktım lakin ailemin de baskısıyla şu an 6.senemi okumaya çalışıyorum. Görünen o ki okulum bu sene de bitmeyecek. Alttan oldukça dersim var ve ben artık ailemle yüz göz olmak istemediğim için dersler nasıl sorularına "iyi" deyip geçiştirmeye başladım.
Bu yıl tekrardan sınava gireceğim ve bölüm değişikliği yapacağım ama ailemin "O diploma gelecek!" baskılarına da artık dayanamıyorum. Onlara hiçbir zaman "Ben okumayacağım." demedim. Sadece "Bu bölümü okumak istemiyorum. Tekrardan sıfırdan başlamak istiyorum." dedim. Evet 6 yıllık emeğim var, aynı şekilde onların da. Ama ben zorladıkça her şey daha kötüye gidiyor.
Bir de olayın başka bir tarafı var, uzun olacak ama onu da sizinle paylaşmak istiyorum.
2010 yılından beri tanıştığım bir erkek arkadaşım var. Aramızda artık resmi bir şeyler olsun istiyoruz ve okulun bitmemesi bize oldukça engel oluyor. Ben de okulumu bitirip mesleğimi elime alıp resmiyete kavuşturmak isterdim ama hayat her zaman planladığımız gibi gitmiyor işte. Ben şu an yeniden sınava girip bölüm ve şehir değiştirip nişanlanmayı düşünüyorum. Lakin aileme bunu nasıl söylemem gerektiğiyle ilgili en ufak bir fikrim yok.
Tüm bu anlattıklarımla ilgili sizlerden olumlu-olumsuz yorumlar bekliyorum. Belki bir çıkar yol bulunur diye düşünüyorum.
Bu arada 24 yaşındayım.
24 yasindasiniz , tekrar okul kazanip bitirseniz 28-29 olacaksiniz
Ozel sektorde yas siniri var , pek cok kurumsal isyeri max 28 yas siniri koyuyor
Hayat sizin , karar sizin elbette ama ben okulumu bitirir bir an once is hayatina atilirdim
Belki de yasimdan kaynakli acikcasi pek anlayamiyorum da bolumden soguma olayini , bir anne olarak düşünüyorum cocugumu her zaman hayalinin pesinden git diye yetistiriyorum ama bir de gercekler var , zengin bir insan degilim omru boyunca evlatlarima bakamam bu yuzden okuyup meslek sahipleri olmalari gerekiyor zamani geldiginde , yani cocugum bana boyle bir taleple gelse sunu derdim , burdan mezun ol ve calismaya basla , parani kazanirken ozel bir üniversitede istedigin bolumu oku bende destek oluyum sana , ordan mezun olunca istedigin isi yap
Rica ederim ne demek, daha iki seneniz varsa sansinizi deneyin o zaman sinavla , ailenize de sinavi kazaninca soyleyin bolum değiştireceginizi , bir de nasil soyleyecegim diye stres olmayinEvet haklısınız ama benim açımdan da hala ailemden para alıyor olmak da beni üzüyor inanın. Hayatları boyunca bana bakmak zorunda değiller tabii. Mezun olabilme ihtimalim olsaydı bu kadar kafama takmazdım. Ki buradan mezun olmak içinde en az 2 senem var. Aynı maddi desteği sağlamak zorunda kalacaklar zaten maalesef. Yoksa söylediğiniz şeylerde haklısınız.
Teşekkür ederim yorumunuz için.
İstediğim bölüm sözel bir bölüm ve sözelde de temelim oldukça iyi. Çok sıkı bir çalışma temposuna girdim diyebilirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?