• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ögretmenim annemmiş...

Üniversite öğrencisisiniz, anneniz doçent ve siz ona öğretmen mi diyorsunuz:confused: ona hoca denir yahu, bu kadarcigi bilemeyen bir ortaokul bebesi misiniz yoksa?
Anneanneniz sizi buluyor ama annenizi bulamıyor, ölüm döşeğinde kendi kızına itiraf etmesi gerekenleri hic gormediği l itiraf ediyor.
Ve size bakan anneniz de size soğuk davranıyor, hiç bir kan bağı olmayan bir bebeği alan insan ona soğuk davranmaz küçük hanım kusura bakmayın


Ben burada yardim almak icin bu konuyu actim siz dalga gecin diye degil. Kendim de ogretmenlik okuyorum hoca kelimesini kullanmayı tercih etmeyiz biz buna takildiysaniz. Ölüm doseginde de degil kizi ile gorusmuyor dedim bilmiyorum neden bana bunu anlatti altindan ne çıkacak. Evlatlik edinen annem soguk biri herkese karsi ve bana sevgisini belli edemedi hicbir zaman. Lütfen yaşadıklarıma biraz saygı duyun.
 
Dizi yapımcıları bu konuyu senaryo diye çalarlar))
Ben annanenin neden bunca yıl sonra bunu itiraf ettiğini anlamadım. Vicdandan yoksun bir kadın ölüm döşeğinde birden vicdana mi gelmiş?hem ne itiraf etti?o günlük olmasaydı ne olacaktı?


Neden itiraf etti bilmiyorum ama pisman gibi değildi. Bence bir nedenden dolayi bunu itiraf etti ogrenecegim.
 
Annenizin defterleri var 20 yıl önce terk ettiği evde
siz bu defterleri alıyorsunuz, ogretmeninize veriyorsunuz. Önemli yardimci olabilir misin diyorsunuz.
Öğretmen defterleri açıp o an kendisinin olduğunu anlamadı mi?
İlla ki o an bakmistir. Şok olmadı mı eli yüzü değişmedi mi?

Sizi büyüten aile neden şimdi açıkladı durumu biliyorlar miydi?
 
Oncelikle belirtmek istiyorum ki yaşadıklarım kaldirmasi gerçekten cok güç seyler ve okuyup bana biraz olsun destek olacak kişilere simdiden tesekkur ediyorum.
16 yasina geldiğimde evlatlik oldugumu ogrendim. Aslinda buna cok sasirmadim cunku az cok hissediyordum. Onlardan her anlamda farkliydim ve annem bildigim kisi ile aramda anne kiz bagi hiv olmadi. Sevgisini belli edemiyor saniyordum aslinda oyleymis hep korkmus gerçek annem bir gun beni geri alacak diye ve sevgisini gosterememis.

Her neyse gercek annemin öldüğünü soylediler. Ben de pek ustune gitmedim sadece annemin azeri oldugunu biliyordum ben kucukken ölmüş vs boyle söylediler. Bir gün okuldan eve geldim annem babam benimle konusmak istedi azerbaycandan oz annemin annesi aramis cok hastaymis ve benle konusmak istiyormuş beni gormek istiyormus. Apar topar hazırlandim ve gittim benimle 2 arkadasim da geldi yanimda destek olmak icin. Cok heyecanliydim giderken. Gittim anneannem benimle konustu etti dedi ki senin annen yasiyor ama bizimle görüşmüyor. 20 seneden fazladır gormedim onu haber almadim. Meger soyle olmus ...

Annemin sevgilisi varmis hamile kalmis ve ben dogmusum fakat annem hamile iken babam annemi birakip okumak icin rusyaya gitmis annem de hamile olduğunu ona dememis. Annemin ailesi benı istememis ama annem doguracagim demis. Dogmusum 6 7 aylikken annem okul isleri icin turkiyeye gitmis beni anneanneme birakmis. Anneannem de beni evlatlik vermis anneme öldüğümü soylemisler. Ailem bildigim kişiler de bunu biliyormus onlara rest cektim gorusmuyorum. Anneannemin evinden anneme ait birkac defter aldim ve ayrildim kadin öldü ölecek ne diyebilirsin ..


Defterde rusca harflerle yazilar yaziyordu. Anlamadım tabi. Aklima okula götürmek geldi rusca bilen bi hocam var dedim o anlar yardim eder bana. Defteri vermeden önce dedim ki bu defter benim icin onemli anneminmis yardimci olur musunuz. Tabii dedi biraktim defteri ben okuyup seni cagiracagim dedi. 2 3 gun gecti hocayi gormedim yurtdisina gitmistir filan diye dusunduk. Eve gittim ogrenci evinde kaliyorum. Girdim eve zil çaldı. Baktim hocam gelmis şaşırdım. Iceri buyut ettim ama cok tuhafti ağlamakli. Ben senin annenim dedi pek bir sey konusamadi fenalasti... Bu olaydan sonra 2 hafta gecti. Su an onun cok uzgun oldugunu biliyorum annemm demek istiyorum bir yandan ailesine karsi ofkem buyuk. Intikam almak istiyorum. Kendi annem suçsuz ama onu affedemiyorum. Hayatim mahvoldu diger ailem de cok kotu ama onlari affetmeyi dusunmuyorum . Annemi arayip bir şeyler demek geliyor icimden. Ama yapamiyorum. Ne olur bana bir sey soyleyin siz olsanız ne yapardiniz ?
Bu ne arkadas film senaryosu gibi cidden universitede okuyorsun ve tesadufen rusca bilen zeri hoca senin annenmi cikti yani...
 
Çocuk çok iyi şartlarda büyüdü iyi bi işi de var bu saatten sonra çingene bi ailenin çocuğu olduğunu kaldırabilir mi ?
Aile belki sattığını inkar edicek koparsığı paraları inkar edicek.

Çocukken söyleselerdi olurdu ama bu saatten sonra kaldıramaz bence.

Bi psikolog kızımız intihar etmişti evlatlık olaylarından haturlar mısın ? onun givi olabilir yani

Onlar çocuğu daha iyi tanıyorlardır elbette.
Sadece çocuğun yerine kendimi koyduğumda bilmek isterdim.
Çünkü belki genetik bir rahatsızlığım var, belki bir gün bir organ nakli gerekecek vs. vs.
Ya da bir gün tesadüfen öğreneceğim ve onları bulmaya çalıştığımda ölmüş olacaklar.
O zaman kimse geri getiremeyecek yaşananları ve belki de beni büyüten aileye düşman olacağım.
Varsın kötü olsunlar ama bir kez görseydim diyeceğim.
Belki kardeşlerim var ve anne baba para istese de onlar bu durumdan haberdar değil ve günahsız.
Tabi ben muhtemelen anne babayla bir kere görüşüp sonra görüşmezdim ama dediğim gibi kardeşler olabilir...
 
1-Annenize öldüğünüzü söylemişler,ölü bebek de olsa çöpe atılmadığına göre anneniz en azından öldüğünü sandığı bebeğinin mezarını bile görmek istememiş mi?aaa iyi öldüyse o zaman diyip gitmiş mi?
2-Size ulaşabilen ölüm döşeğindeki ananeniz nası oluyo da annenize ulaşamıyor?doçentse adını internete yazdığın an çıkar hangi üniversitede çalıştığı.
3-Sizi evlatlık veren annaneniz sizi kendi başına mı buldu?yanında kim var bu kadının?kimler biliyor olayı?
4-bi telefon geliyo ve apar topar kalkıp yurtdışına gidiyosunuz.Madem sizi bu kadar kolay yollayacaklardı 16 sene neden söylemediler..

Bence eksik noktalar var konuda.


Annem bunu nasil kabullendi ne kadar sure benden ayri kaldi bunlari ben de merak ediyorum ve öğrenecegim.

Annem neden onlarla gorusmuyor bilgim yok. Ve neden ona degil de bana söylüyorlar bunu da bilmiyorum. Gerçek annem umarim durust olur bana karşı her seyi anlatir.
Beni neden bu kadar kolay birakti hemen onlara inandi affedemedigim sey bu.

Olayi tabi ki baskalari da biliyordur araci olanlar, annemin ailesinden baska kisiler. Onların hepsi hesap verecek.
bence ben gidene kadar anneannem bunu bana soylemeyecekti. Nasil olsa yasli nasil olsa ona kimse hesap soramaz bir anda karar verdiğini dusunuyorum.
 
Siz hocaniza gunlugu verip ceviri istediniz.
Eee ogretmrn bundan sizin kendi cocugu oldugunu nasil cikardi.size bu defrr bana ait bu sende ne geziyor demesi gerekmezmiydi?
Gozleri yasli evinize gelmis ben annenim demis bazi ayrintilar atlanmis ya da bilemedim
Ben ona bu defter annemin demistim oyle verdim. Tabi ki atladigim yerler olabilir en kisa sekilde anlatmaya çalıştım.
 
Empati yaparak dusunmenizi rica ediyorum. Eger onu gormesem ben de vicdansiz der kestirip atardim ama gordum o halini ben biliyorum
Evet empati yapiyorum neden inandiramadim sizi.
Elimden öldü diye alinmis bir bebegim var, yillar sonra defterimle karsima cikiyor, onun kizim olduguna eminim ve bir kere ben annenim dedikten sonra karsisina cikmiyorum.
Olacak is mi sizce?
2 hafta oldu diyorsunuz, gelip annemm diye sarilmasa bile acmaz mi insan konuyu, alip karsisina konusmaz mi? Durumu netlestirmeye calismaz mi?
Tepkisiz kalmasi mi normal yani?
 
Empati yaparak dusunmenizi rica ediyorum. Eger onu gormesem ben de vicdansiz der kestirip atardim ama gordum o halini ben biliyorum
Ayrica ben vicdansiz demiyorum, hikaye size anlatildigi gibi olmayabilir diyorum.
Gercek anne de o kadar fedakar cefakar olmayabilir diyorum.
 
Onlar çocuğu daha iyi tanıyorlardır elbette.
Sadece çocuğun yerine kendimi koyduğumda bilmek isterdim.
Çünkü belki genetik bir rahatsızlığım var, belki bir gün bir organ nakli gerekecek vs. vs.
Ya da bir gün tesadüfen öğreneceğim ve onları bulmaya çalıştığımda ölmüş olacaklar.
O zaman kimse geri getiremeyecek yaşananları ve belki de beni büyüten aileye düşman olacağım.
Varsın kötü olsunlar ama bir kez görseydim diyeceğim.
Belki kardeşlerim var ve anne baba para istese de onlar bu durumdan haberdar değil ve günahsız.
Tabi ben muhtemelen anne babayla bir kere görüşüp sonra görüşmezdim ama dediğim gibi kardeşler olabilir...
http://m.haberler.com/uzman-psikologu-olume-goturen-neden-8358769-haberi

kardeşmiş bunalıma girmesine engel olmamış.
 
Nedenkı annen gelıp sana ben senın annenım deyıp gerı mı gıttı baska bısı knusmadımı arayıp srmuyr mu ıletısımınız yk mu ?
O orada fenalasti cok kotuydu o bahsettiginiz an.. Hastanede kaldi ben de bir hocamizin istegi ile yanina gittim. Bu sirada kendi ailemle uğraşmak durumunda kaldim daha yeni yeni kendi annemi dusunebiliyorum
 
Ayrica ben vicdansiz demiyorum, hikaye size anlatildigi gibi olmayabilir diyorum.
Gercek anne de o kadar fedakar cefakar olmayabilir diyorum.

bencede anne çok masum değil.
Bi insan arar tarar bulurdu sınuçta bebeği komşu gelip çalıp satmamış anane vermiş.

Yıllar sonra hala irtibat kurabildiğine göre annesiyle görüşmeyi kesene kadar sıkıltırıp bulurdu izini.

Ben şahsi fikrim annem annem diye atlamazdım olaya.

Doğuran değil büyüten mantığındayım
 
E annene senin öldügünü söylemisler. Ananen seni evlatlık vermiş ailemde bunu biliyormus demişsin .

Ama annem bir gün beni öz annem geri alır diye korkmus sevgisini gostermemis diyorsun.
Öz annen seni öldü bilirken neden üvey annen, öz annen seni geri ister diye korkmus yıllarca. Veren bile o değil ki.

Ve siz Azerbeycan da anneniz Türkiye deyken mi evlatlık verildiniz? Eger öyle ise şimdi Türkiye de değil Azerbaycan da yaşıyor olmalısınız. Orada yaşıyorsanız rusça bilirdiniz. Demek ki Türkiye de yaşıyorsunuz. O zaman anane sizi Türkiye de evlatlık verdiyse, annem beni bırakıp Türkiye ye gitmiş neden dediniz?
 
Yardımcı oldugunuz icin cok sag olun allah razi olsun. Ailem bildiğim kisiler annemin yaşadığını bile bile beni ondan ayirdilar ustelik 16 yaşımdayken bir gercegi itiraf ettiler ama bunu da bir yalanin uzerine kurdular. Bu yaşıma kadar anne sevgisini hic hissedemedim hep soguktu annem bana. Onları nasil affederim bilmiyorum gerçek annem benim önceligim cunku gercekten cok üzülüyor anne dememi istiyor bir an önce anne kiz olmamizi istiyor ama ben onun yuzune bile bakamiyorum daha. Umarim dediğiniz gibi mutlu oluruz kisa zamanda.
Zamanla sizi büyüten ailenize olan nefretiniz geçer diye umuyorum. Onlar da kendi bulundukları koşullar içinde kendilerince doğru olanı yapmaya çalışmışlar. Küçücük bir çocuğa nasıl anlatılır tüm bunlar? Bencilce biliyorum ama gerçek annenizin ortaya çıkıp sizi ellerinden almasından korkmuşlar. 16 yaşında bunu söylerken annenizin yaşamadığını söyleme nedenleri - doğru yapmış olmasalar da - size olan sevgileri ve kaybetme korkularıymış bence. O sevgiyi gösterememenin nedeni de hep bu korkularmış. Anlıyormuşsunuz zaten onları bu açıdan sanırım. Zamanla aşacağınızı umuyorum. Şimdi çok yeniyken olaylar sindirmeniz zor.
Gerçek annenizle karşılaşmanız gerçekten film gibi olmuş. İçinizde bir şüphe var mı? Yani ne bileyim, insan tesadüfün böylesi diyor. Ailenizden onaylattınız mı gerçek annenizin o olup olmadığını? Bu konu için bir bir araya gelseniz, gerçek anneniz ve sizi büyüten aileniz, karşılıklı duygularınızı da paylaşsanız sanki siz de rahatlarsınız, tabi hazır olunca.
Gerçek annenizi hemen anne benimsememeniz çok doğal. Ondan da bence zaman isteyin biraz. Bence zaman içinde tüm dengeler yerine oturacaktır. Gerçek ailenizi bir kalemde silmeyin derim, size ne olursa olsun bir hayat sunmuşlar, şu an okuyor olmanız bile onların sizi güzel yetiştirmesi sayesinde. Sevgi göstermek elbette çok önemli ama size sundukları imkanlar da sevgilerinin göstergesi bence. Bir anda silerseniz, ileride onlara bir şey olduğunda, bunun vicdan yükünü siz yaşarsınız en çok, siz kendiniz için bu ilişkilerinizin hepsini zaman içinde onarmaya çalışın derim. Öfkenizi sinirinizi içinize atmadan, ifade ederek, gerekirse bir aile terapisi desteği alın.
Tüm bunların sorumlusu öz anneanneniz görünüyor, aileniz de, öz anneniz de, siz de o insanın kararı ile mağdur olmuşsunuz aslında. Ama o kadıncağız da ölüm döşeğindeymiş neticede. Ailenizin zamanında çok zor kararlar vermek durumunda kaldığını düşünüyorum. Zor şeyler yaşıyor olduğunuzu tahmin edebiliyorum. Bu süreçte ihtiyaç duyarsanız siz de bir psikolojik destek alın isterseniz.
Umarım zamanla kafanızdaki ve kalbinizdeki tüm karmaşa biraz olsun diner ve aile ilişkileriniz, gerçek annenizle bağ kurmanız da dahil, düzelir ve tatmin edici bir boyuta ulaşır.
 
O orada fenalasti cok kotuydu o bahsettiginiz an.. Hastanede kaldi ben de bir hocamizin istegi ile yanina gittim. Bu sirada kendi ailemle uğraşmak durumunda kaldim daha yeni yeni kendi annemi dusunebiliyorum





Ayric
bencede anne çok masum değil.
Bi insan arar tarar bulurdu sınuçta bebeği komşu gelip çalıp satmamış anane vermiş.

Yıllar sonra hala irtibat kurabildiğine göre annesiyle görüşmeyi kesene kadar sıkıltırıp bulurdu izini.

Ben şahsi fikrim annem annem diye atlamazdım olaya.

Doğuran değil büyüten mantığındayım


Yani onu affetmememi mi soyluyorsunuz...
 
Back