Oğlumun terapistleri. Çok üzülüyorum

Çok iyi geldi mesajınız. Cidden bazen ben mi abartıyorum diyorum
 

Evet fizyoterapist siz tetiklemişsiniz. Saç konusunda hassasiyeti yok. Davranışsal bir durum. Duyu bütünleme ile alakası yok dedi
 
Merhabalar ben cahilce yorumlar yapmaya geldim Bence çocuklar dönemsel olarak farklı farklı şeylerden korkuyorlar. Kim bilir küçük dünyalarında neler kuruyorlar . Neyi neyle özdeşleştiriyorlar bilemeyiz . Ben bu onun terapisi bunun duygu butunlemesi olaylarını çoğu zaman para tuzağı buluyorum . Yok yaşıyla motor becerisi eşit değilmiş . Evet her çocuğun eşit değil . Başka birinin yaptığını goruyor ve hayal kırıklığına ugruyorlar.
Kahve makinesi dedin ya Nau bende aşırı sıçrama yaşarım aynı seslerde . Belki çocukta birden çok korktu ve sana sarıldı . Benim kızım da dönem dönem evde , süpürge blender çalıştırılmasına izin vermedi .

İki süpürge var düşük ayarda çalıştırdım kucağıma aldım eline verdim . Müzik mesela alçaktan yükseğe doğru gülerek dans ettim . Blender çalışırken saçma sapan danslar yaptim . İnsanoğlu korkar. Belki bu kadar çok kurculamak yerine en mantıklı senin hocani buldum . Çocuk belki anaokulunda huzursuz oldu . Başka bir çocuk onu çok mutsuz etti . Birde belki sen bu alanda olduğun için kaygı seviyen de yuksek bir şekilde duyguları çocuklar hissediyor. Banyoda saçına tutmak yerine vücudundan başlatıp erkek cocguysa mesela örümcek adam vs gibi sabun falan alabilirsen kendi kafasına surmek isteyebilir . Sen sese yogunlasmissin ama sanki banyo sorunu daha büyük gibi geldi . Birde seninle yalnız kalma süresi ne kadar ? Benim kızım da bir süre aynı şekilde banyodan nefret etti . Su görmek istemiyordu dikkatini dağıtarak ve çok eglendigimi göstererek banyo yaptim o süreçte. Birden düzelmiyor malesef on aya yakın geçti şimdi kendisi elinde su tutuyor
 
Mesela geçen günlerde ilk kez uçağa bindi ve inişte müthiş rahatsız oldu . Bende baya koca adama açıklar gibi durumu açıkladım . Uçağın tekerlekleri yere değdi o kadar hizliydik ki ondan böyle bir gürültü koptu diye. İki yaşında bizim kizda anlamasa da hayatın olaganligi içinde bir durum olduğunu fark etti . Dönüşte binmeden önce yine uçak yolculuğunu gösterdim elimle böyle kalkacak uçak sonra inerken bomm böyle inecek diye. Sizin oğlan üç yasindaysa bence mesela yüksek sesle çalışan aletlerin neden böyle ses çıkardığı ile ilgili video izletebilirisn .

Mesela süpürge makinesinin mantığı işte motordaki basınçtan dolayı emiş gucu oluşuyor vuuuuuu diye oradan da bak bu toz parcaciklari içine giriyor ve ev temizleniyor . Hadi gel sende dene deyip en düşük düzeyde deneyebilirsiniz. Birde dediğim gibi korktu diye büyük tepkiler vermemek önemli hemen kaygılanmamak hayata olduğu gibi devam etmek .
 
O kadar çok banyodan nefret eden çocuk yorumu okudum kş. Bazen diyorum ki keşke hiç kurcalamasaydım çocuğu. Ama benim işim bu. İster istemez gözlemliyorum teşhis koyuyorum
 


Bu durumda kesinlikle bir çocuk psikiyatristi görmeli. Size özelden isim önerebilirim? İstanbul’da üstün zekalılarla çalışan uzmanlar vardır, onlardan destek alabilirsiniz. Önemli olan isim yapması değil, çalıştığı kesim ve referanslar. Ev içi kaygı seviyenizi minimuma indirmeniz de yardımcı olacaktır. Çocuklar kaygıyı bizlerden öğrenir. Biz kendimizi ne kadar regüle edersek onlar da bunu öğrenir. Bunun yanında özel çocuklarla çalışan bir ergoterapist ya da fizyoterapist de çok yardımcı olacaktır. Bir de üç sensta çözeriz gibi kesin konuşanlara güvenmeyin. Kişinin durumuna göre seans sayısı değişir. Atıyorum hırçınlık gibi bir durumu, bir çocukla, aynı üç seansta çözerken bir başkasıyla 6 seansta çözebiliriz. O yüzden net konuşmak yanıltıcı olur. İşini bilen kişi yuvarlak bir sayı söyler, uzaya da bilir kısala da bilir diye mutlaka belirtir. Güzelce açıklar. İşte bu iş kolay, üç seansta kesin hallederiz demek umut tacirliği, başka bir şey değil.
 
Söyleyeceklerimin hiçbiri uzman sözleri değil, yalnızca kaygılı bir anneyle büyümüş, hatta anane de dahil, kaygılı ve farkındalığı yüksek bir kadın, kaygılı bir çocuğun da annesi olarak bakmaya çalışacağım.
Kaygı konusunda ben de ailenin önemli bir etken olduğunu düşünüyorum, hatta sadece görerek öğreniyor da değiliz çünkü zaten insan evladı da tabula rasa değil, bir mizaçla doğuyor.
Bazı mizaçlar kaygı üretme konusunda diğerlerinden farklıdır, bunu kabul ettim.

Aşırı hassas kişilik diye bir tanım var psikolojide. Kitabı da bu isimdeydi sanırım.
Her şeye, herkese fazla duyarlı, her olaya, her duruma, sese, kokuya, görüntüye; fazla empatik hayvana, canlıya, cansıza vs.
Kızım maalesef öyle.
Ben de öyleyim.
Ama benim ve kızımın ses koku görüntü kısmı az gelişmiş.
Bu terapiyle hallolacak bir şey değil, bir kişilik özelliği demişti bize bir çocuk pedagogu.
Çocuğunuzun sadece hassas bir kişilik olması da yüksek bir ihtimal.
Bunu bir araştırabilirsiniz.

Ama eğer siz aşırı evhamlı biriyseniz önce siz terapi almalısınız bence.
Evet bir yerlerde yanlış yapabiliriz, bazen sıcak bir suyu dökmesi yeterli olur, bazen bir irkilme hareketimiz, bazen bir kelimemiz.
Ama çocuğun yapısında bu yoksa o şeye tutunmaz bence.

Bir de yine hiçbir uzmanlık iddiam olmadan insani bir açıdan bakarak söylüyorum, çünkü minişlerimiz de küçük insanlar sadece, bizden bir farkları yok :)
Mesela tünelde bir kez ses duyduğu için tünele her girdiğinde ses çıkacak mı diye sorması makul bence çünkü yaşamış olduğu bir şey var.
Bu akla hayale gelmeyen bir kaygının üremesi değil.
Hatta bazı ekollerde "aşamalı maruz bırakma" dahi uygulanabiliyor, biliyorsunuz.
Korku olmasa, korkuyu yok etme yöntemi de olmazdı.
Sadece bazen çarpıtabiliyoruz onu da ufak ufak alıştırarak, aşamalı maruz bırakarak aşabiliriz.

Yani şunu demek istiyorum aynı durumu siz yaşasanız nasıl çözerdiniz?
Ya bir daha banyo yapmayacak ya da kahveciye gitmeyecek ya tünelden geçmeyecektiniz ya da üstüne gidecektiniz.
Başka yolu yok, bu her insan için böyle.
Tek farkla siz yetişkinsiniz ve banyo yapmamanın sonucunu öngörebilirsiniz.
Ama çocuklar henüz motivasyon-amaç-korkunun üzerine gitme-gitmeme-sonuç gibi gelişmiş bir düşünce yapısına sahip değiller.

Kaygının, daha çok, olmayan ama milyonda bir bile olsa olabilecek şeyler üzerine olmasını bekliyorum ben şahsen.
Kızım hayatında hiç asansörde kalmadı, biz kalmadık, kimseden de duymadık ama asansöre binince acaba kalır mı durur mu arıza yapar mı diye endişeleniyor.
"Hiç böyle bir şey yaşadın mı, hayır. Sonucunda ne olabilir? Biz kalsak bile kurtulabiliriz hatta çok da heyecanlı olur" gibi yanlış düşünce biçimlerini kırmaya çalışıyorum ben.

Çünkü zihin hepimizde benzer bilişsel çarpıtmalar üretebilir, öğrenme bu yönlü de gelişebilir.
İnsan şemalarla öğreniyor, siz daha iyi bilirsiniz.
Aynı gün kızım inerken asansöre binmedi, önceden olsa acaba kaygısı mı çok yoğun ondan mı binmedi diye düşünürdüm.
Oysa sadece yarışmak istemiş, asansör mü hızlı o mu diye.
Ya da belki gerçekten korktu ve kendince eğlenceli bir kaçınma yöntemi buldu.
Olabilir mi neden olmasın, çıkarken binmek zorunda olduğunu anladı, çok katlıydı.
Korksa da yaptı çünkü benim de korkmama rağmen yaptığım çok şey var, hepimizin de.
Ama inerken kaçınma kullandı.
Olabilir mi olabilir elbette ya da sadece dediğim gibi bir eğlence.
Eğlence olmayan seçeneğe de makul bakıyorum.

Yani bugün içgüdüsel bir motivasyonla kaçınma yapan bir çocuk, yarın farkındalıkla güvenli alanına da yürüyebilir.
Doğduğundan beri kırk kere huy değiştirmedi mi hepsi :)

Ben terapi aldım.
Kızıma da en son biraz daha büyüdüğünde bilişsel çarpıtmalar için terapi almalı denildiği için ben şimdiden bir farkındalık yaratmaya çalışıyorum.

Ama çok zordu en başta, kendinle de yüzleşmek, kendi yaran açıkken başka yaraları da görüp iyileştirmeye çalışmak, çok zor oldu ilk başta.

Bazen çok sıkılıyorum başlarım psikolojiye diyorum :)))
Ama her zaman şunu biliyorum, insan kendini iyileştirmeyi de biliyor aslında sadece bazen bir kutup yıldızına ihtiyaç duyuyor.
Siz de bilinçli bir annesiniz.
Düştüğü yerde yanında olabiliyorsunuz.
Kutup yıldızı da var, daha noolsun.

Belki biraz da her hareketinin büyüteçle görülmemesine ihtiyacı vardır.
 
Bana Diyor Nau Nau .!.:
O kadar çok banyodan nefret eden çocuk yorumu okudum kş. Bazen diyorum ki keşke hiç kurcalamasaydım çocuğu. Ama benim işim bu. İster istemez gözlemliyorum teşhis koyuyorum
Genişletmek için tıkla...
Evet sanırım cahillik sonsuz mutluluk derler ya bizimkiler doğal olarak senin çocuğun yanında öyle yetişiyor . Kaygini anlıyorum ama çocuklar da inan anlıyorlar. Hepimizin dönem dönem korktuğu şeyler olabilir . Bu yaşında eminim senin de vardır . Birde bu konuda hocalarla çalışıyorsun . Allah korusun cidden büyük bir problem olsa çocukta sen ve çevren bunu anlarsınız . Annen de anlar bak yavrum bu çocuğu bir hastaneye götür diye . Onun haricinde kızımla birlikte tam dört bebek taniyorum hepsinin dönem dönem korkuları var ve olacak . Bunlar küçük insan ve hayatta bilmedikleri çok şey var . Bizim gorevimiz rehberlik etmek sen sakin olursan korkularini kapsayıcı ve anlayan bir şekilde gülümseyerek yaklasirsan bir süre sonra hepsini yener . Tabi ki yenemedigi sorunun büyüdüğü noktaba bence klinik değil direk çocuk psikiyatristine danışmak lazım sen şanslısın zaten alanında uzman proflarla çalışıyorsun . İnsanlar sırf çocuklar üzerinden para kazanmak için aileleri daha da kaygıya sürüklüyor.
 
Alper Hasanoğlu (psikiyatrist) diyor ya bir programda baktığımda hepinize bir teşhis koyabilirim şu an tanım o kadar genişledi ki her şeye bir teşhis var . Gerçekten öyle insan da bir makine değil ki hele büyüme döneminde zaman zaman aksamalar olacak . Kendini korkutma sağlıkla büyütün inşallah
 
Anlamlandıramadığı seslere tepki veriyor anlaşılan evde dinlediği müziği kabullenip dışarıda tepki veriyorsa ondandır her sesi ona uzun uzun anlatmayı denediniz mi?
Biz 6 şubat depremini yaşadık ve başka bir şehre taşındık ama çocuklarımın ikisi de sese ve sarsıntıya duyarlı hale gelmişti. Küçük bi ses duysalar donakalıyor, gözleri büyüyordu. Mesela yan komşunun mutfakta sesini duysalar donuyorlar bu ses nerden geldi diyorlar, aynı şekilde yanlarından geçerken sandalyelerine çarpsan yerlerinden sıçrıyorlardı. Ben duydukları her sesi onlar sormadan açıklamaya başladım "yan komşu ses yapıyor, kamyon geçiyor, bu duyduğunuz ses ilaçlama aracının sesi gibi" ya da sandalyelerinin koltuklarının yanından geçerken temas etmem gerekiyorsa "annecim sandalyeni iteceğim gibi" şuan verdiği tepkiler oldukça azaldı. Yani her sese artık kendileri şu sesi bu sesi demeye başladı, sarsıntı korkuları da neredeyse yok oldu.
 
Bana Diyor Nau Nau .!.:
Çok iyi geldi mesajınız. Cidden bazen ben mi abartıyorum diyorum
Genişletmek için tıkla...
Yaşla ilgili çoğu. Dönemsel. İnanın daha takıntısız çocuk duymadım bu yaşlarda. Mesela uzuun bir süre prenses elbise giydi hala giyiyor. Arkadaşın oğlu bir yıl spaydırman kıyafeti giyip dolaşmış maskeli falan:). Genelde çevresinde bu yaş çocuk pek olmayan ebeveynler panik yapıp psikolog vs geziyor. Ama sevgi anlayış çocuğu anlama inanın herşeyin üzerinden geliyor. Bir de şey denedim uyuduktan iki saat sonra gidip kavasına minik minik sıvazlayıp korkmana gerek yok vs demiştim. Bir kez de yemek için yaptım denemeden reddediyorum uyku evresi işte konuştum dene yine sevmezsen yeme ama önce dene dedim. Ve inanır mısınız ondan beri denerim sevmezsem yemem deyip deniyor severse yiyor. Bu takdiği de deneyebilirsiniz. Güvendesin vs. Ama dediğim gibi bunlar dönemsel hep şimdi işte kreşe prenses elbisesi ile gidiyoruz . Yapacak birşey yok kendini ifade etmeye çalısıyor. Seçenek sunuyorum alışveriste kendine seçtiriyirum mesela o şekilde biraz farklı şeyler denemeye başladı. Zamanla işte
 
Süpürge ve blendır sesinden korkmayan çocuk yok zaten. Kızım 3 buçuk yasında halantam alısmış değil. Normal bunlar dediğiniz gibi herkeste var. Garip gibi davranırsak çocuklar bu kez kaygılanıyor
 
Şimdi daha iyi anladım durumu.
Ben de sizi tanıyorum ve mesleki bilginiz gereği 7 yaş öncesi zeka testi yapılmadığını bildiğinizi düşünmüştüm.
Test Denver’mış.

Hocam bence çocuğunuzu bir iki ay motor gelişimi desteklemek dışında rahat bırakabilirsiniz.

Siz kaygılı biri misiniz?
Bazı durumlar ebeveynlerden geçiyor çocuklara.
Genetik geçiş ya da gözlem sonucunda model alma yoluyla.

Bazen de donanımlı ve bilinçli ebeveynler çocuklarının her durumunu çok çabuk fark edip düzeltmek için çabalıyor.
Zaman içinde kendiliğinden sönebilecek bazı durumlar uzman desteği ile çabucak çözülmesi beklenen önemli sorunlar haline geliyor.

Bunları sadece tüm ihtimalleri dikkate almamız için yazdım.
En doğru değerlendirmeyi siz yaparsınız sevgili hocam.

Umarım kendimi doğru ifade edebilmişimdir.
 

Aslında tüm olay sizim anlattığınız gibi hocam. Ben kaygılıyım. E alanım da erken çocukluk. Fark edince müdahale ediyorum. Davranış pekişiyor sonra. Bugün yüzmeye yazdırdım motor becerileri için. Terapiyi bıraktık. Çocuğu kendi halinde bırakacağım bir süre
 
Hangi ildesiniz? Benzer sorunlar yaşıyoruz biz de ergoterapi alıyoruz belki öneri veririz birbirimize diye düşündüm
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Bazen Allah seni kurtarıyor, sen ayrılık sanıyorsun
2 3 4
Yorumlar
69
Görüntüleme
12K
kucukkust
K
I
Sanki kayboldum
6 7 8
Yorumlar
146
Görüntüleme
18K
Nazendeemz
S
Çocuk Büyütürken Doğru Bilinen Yanlışlar
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
13K
Sentinus17
S
S
Bebek Kıyafetleri, Bebek Eşyaları Bebek için neleri iyi ki almışım dedim?
4 5 6
Yorumlar
110
Görüntüleme
48K
neyiseda
Ben ne yapıyorum?😔
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
7K
bebeklinick
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…