- 3 Ocak 2015
- 183
- 54
- 42
Yazıyı okudum ama çok açık bir yazı değil sanki
Yazıyı okudum ama çok açık bir yazı değil sankiKonu sahibi şu yazıyı okur musun bi
http://cocuklaringelisimi.com/2014/01/11/baglanma-turler/
Canim bebis daha o normal boyle seylerGünaydın, Bu aralar psikolojim pek iyi değil ama boşuna da değil kızlar. 14 aylık oğlum var. Çalışan bir anneyim. Oğlum çok güler yüzlü bir çocuktur. ama bana karşı hiç değil ne yapsam boş sanki. Babasına karşı gülücükler gülücükler ona buna herkese karşı öyle. Tanımadığı insanlara bile güler. Gel dese gider herkese. Ama bana karşı bi tebessüm bile etmiyor. Güldürmek için neler yapıyorum. Çok ağırıma gidiyor. Akşam olsun diye iple çekiyorum eve gidiyorum beni görünce hiç bakmıyor bile tarafıma. Babası gelince çığlık atıyor kıpır kıpır oluyor. Oğlumu nasıl kendime bağlıyacağımı şaşırdım.
Çocuk anneyi yok sayıyor
her akşam parka çıkarıyorum. çocukları görünce hiç beni duymuyor bile. offf nasıl dikkatini çekecem ben bu çocuğunbakın bu dediklerinize katılıyorum..bu daha çözümcü bir yaklaşım..önceki mesajınız gibi değil:)
konu sahibi arkadaşım.size ne yapmanız gerektiğini söyleyemem ama ben yaptıklarımı yazayım.eve geldikten sonraki her vaktim oğluma ait..şöyle mesela,eve 18:30 da geliyoruz.yemek hazırlarken yanımda oluyor(şu yaşında sohbeet ediyoruz ama küçükken yaptıklarımız şeklinde yazayım size) ..ben onle hep konuştum..gün içinde yaşadıklarımı falan komik şekillde anlatıyorum.o da tencere tava kaşık,plastik kap vss oynuyor.sofra hazrılıyoruz.beraber yemek yerken paylaşımımız oluyor..sonra toplarken bulaşık mak vs babasıyla oynar..
sonrasında anne-oğul,baba-oğul veya ailece aktivite ayırıyoruz.oğlum 5 yaşına geldi hala o uyumadan tv de dizi izlediğimizi bilmem..akşam 21:30 gibi uyuyor zaten..
bence asıl sorununuz nasıl vakit geçireceğinizi bilmiyor olmanız..mesela havalar güzelleşince beraber yürüyüşler,evde yatma yuvarlanma boğuşma,mutfak eşyalarıyla oynama(çk severler o yaşta)lego oyunları,tahta puzzle ,kitap okuma vs..
Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zatenKatılıyorum; anne eve gelince evdeki işleri yapan kişi olduğunda çocuk oyun arkadaşı olarak babayı görüyor.
Yemek mecburen yapılıyor; o zaman da çocukla beraber yapılacak; diğer işlere de çocuk uyanıkken el dahi sürülmeyecek bence.
Yukarıda da yazdım ev yansın yıkılsın bir şey olmaz; yerdeki toz o çocuğa büyük zarar vermez; anne ilgisi daha kıymetli.
Bizim evde halen de salonda bardak tabak vs bulunur oyunu bölüp de onları neden mutfağa götüreyim; bazen oğlum alır götürür top çarpınca kırılırlar diye:)
Sonra halim kalmazsa da ertesi güne kadar da durur orda; titiz olacağım düzenli olacağım diye çocukların zamanını çalmamak lazım bence...Zaten küçükler erken uyuyor; işten geç geliniyor; o zaman o zamanın her saniyesi çok kıymetli
Bakın bende çalışan bir anneyim ilk oğlumu kucağıma aldım ve iznim bitine kadar yüzüme gülücükler saçan oğlum 4 aylık iken n ilk anneme bıraktım ve akşam eve geldiğinde sadece babasına gülücük verip şirinlikler yapıyodu ağladım o akşam anladım ki oğlum bana daha çok ihtiyaç duyuyor.Bilemiyorum ama beno üzgünlüğüm ile herakşam o bebek anlamaz diceksiniz onun ile gözüne bakarak sohpet ediyodum öpüyodum kokluyodum bu süreç bayağı devam eeti ve sonra alıştı çok şükür.O yüzden belkide çocuk size bu şekilde bir hal sergiliyo olabilir.geçici bir dönem sabırlı olun o da aslında çok sevdiğinden kaynaklanıyor.Sevgiler...Günaydın, Bu aralar psikolojim pek iyi değil ama boşuna da değil kızlar. 14 aylık oğlum var. Çalışan bir anneyim. Oğlum çok güler yüzlü bir çocuktur. ama bana karşı hiç değil ne yapsam boş sanki. Babasına karşı gülücükler gülücükler ona buna herkese karşı öyle. Tanımadığı insanlara bile güler. Gel dese gider herkese. Ama bana karşı bi tebessüm bile etmiyor. Güldürmek için neler yapıyorum. Çok ağırıma gidiyor. Akşam olsun diye iple çekiyorum eve gidiyorum beni görünce hiç bakmıyor bile tarafıma. Babası gelince çığlık atıyor kıpır kıpır oluyor. Oğlumu nasıl kendime bağlıyacağımı şaşırdım.
beraber de parkta oyun oynayın.yanında olun çocuklarla oynarken..oyun kurmasına yardımcı olun.beraber kumda oturun vss..parkta diğer çocuklarla oynamak istemesi de normal:)her akşam parka çıkarıyorum. çocukları görünce hiç beni duymuyor bile. offf nasıl dikkatini çekecem ben bu çocuğun
işte bunu yapmayın.bırakın boşaltsın çekmeceleri,zaten aklı erdiğinde istemeyecek ki çekmece boşaltmak falan:)zararlı şeyleri bıçak vs gibi en üst raflara koyun,diğer raflar onu hoşuna giden eşyalarla dolsun..ne oalcak ki o boşaltsın,siz yemekten sonra veya hemen öncesinden 2 dk da yerleştirirsiniz tekrar..Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten
Bosaltsn cekmeceleri nolucak ?Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten
Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten
Benim kizim da tum buzdolabi posetleri i teker teker cikararirdi cekmeceyi acip. Bayilirdi. Simdi 4 yasinda annesiyle pogaca kurabiye yapiyo, hafta sonu etkinligi :) . Annesine yardim ediyor. Camasirlari benle makineye atiyor. :) tam bir seker oldu.Ama işte hepimizin sorunu aynı; yemek bulaşık derken gün bitiyor...
Bunun çözümü de yemeği mecbur yapıyoruz çocuğu da yemeğe katmak; getir götür yapsın; çekmeceden kaşık çıkarsın; kırılacak şeyler ve bıçaklar üst rafa; diğerleri altta kalabilir kuralı işler çocuklu evlerde. Dağıtsın biraz; çok şey var diyorsan azalt onun yetişebileceği yerleri; bir süre sonra sen ondan kaçırmadığın için o da dağıtmayı bırakıyor. Tecrübe ile sabit...
Bulaşık yıkama; bunu demek istiyorum; yemeği yediniz; masada tabak bardak vs ne varsa kalsın; hani yemeklerden artıp da dolaba konulacak varsa onu da çocuk ile birlikte kaldırın; hiçbir şey yapamazsa o beklesin, siz koyun kaba, o dolabın kapağını açsın; bulaşık vs o yattıktan sonra toplanır bir şey olmaz.
Biraz büyüyünce zaten bulaşıl vs toplamada da yardım eder; büyüklerden çabuk öğrenir eşyaların vs yerini; eşim oğluma sorardı şu kap nerede diye; bulup gösterir.
Montessori eğitim metodu var çocuğu her işe dahil edip hem başarma duygusunu hem de küçük kas gelişimini sağlayan; ben bu yaklaşım ile oğlum 38 aylıkken tanıştım ama ondan önce evde ben zaten o yaklaşımı kendim bulmuş uyguluyormuşum :) Örneğin çamaşır; mandal açma çok geliştirici imiş; kreşte çamaşır ipleri mandalları vs var.
Bir de ukalalık olarak görmeyin ama çocuğunuzu evin herhangi bir yerinden mahrum etmeyin; küçükken çekmece dökmeyi severler; bir süre sonra geçiyor ama herhangi bir yer yasak olmayınca çocuk daha huzurlu aksi halde benden bir şeyler gizliyorlar duygusu oluşup güven duygusu zedeleniyormuş. Evlerinizi bilemem tabii; hani şu hiç girilmeyen, kristal vs olan salonlarınız var mı ama en azından mutfak gibi tüm ailenin kullanımına açık ve temel besin maddelerinin bulunduğu; kısaca çocuğun hep ihtiyacı olan yerleri çocuğa göre dizayn edip kullanımına açmak lazım.
Benim kizim da tum buzdolabi posetleri i teker teker cikararirdi cekmeceyi acip. Bayilirdi. Simdi 4 yasinda annesiyle pogaca kurabiye yapiyo, hafta sonu etkinligi :) . Annesine yardim ediyor. Camasirlari benle makineye atiyor. :) tam bir seker oldu.
Cocuklari ozgur birakmak lazim bir nebze. Napalim bazi seyler duzenli olmayiversin.
ben de bundan korkuyorumkonu sahibi gelişmelerini yaz lütfen
Aynen öyle; oğlum kreşe başlayınca veli toplantısında bulaşık makinasını boşalttırın gruplama yapar; faaliyet kitabından daha etkin demişlerdi; benimki 2 yaşında başlamıştı o tarz işlere çok mutlu olmuştum; doğru yoldaymışım diye.
Zira eşim çocuğa angarya yaptırma o küçük diyordu bana :)
Korkmayın şimdiden; her şey güzel olacak..
Dozunda endişe; az pimpirik; mükemmel olma isteğini törpülemek yeterli...
3 aylıkken işe başlayacağım ama o yüzden çok üzülüyorum, konu sahibiyle aynı şeyi yaşamamak için ne yapmalıyım? bir fikrim de yok açıkçası
3 aylıkken işe başlayacağım ama o yüzden çok üzülüyorum, konu sahibiyle aynı şeyi yaşamamak için ne yapmalıyım? bir fikrim de yok açıkçası
emzirin..ne yapin edin ise gitmeden isten geldikten sonra emzirin gittigi yere kadar.emzirirken kurdugunuz bagi yavrunuz kimseyle kuramaz.
oyun cagi geldiginde ozellikle isten geldiginiz ilk yarim saat yavrunuzdan baska kimseyle ilgilenmeyin.dur ustumu cikarayim yemegi koyayim filan hic yapmayin cunku cocuklar ilk 20 dk anne babadan yogun ilgi talep eder.sonra istedigi ilgiyi aldigi icin sakin ve huzurlu olurlar.
haftasonlarinizi dolu dolu gecirin ailece.
Şimdi rahat konuşuyoruz ama biz de onları yaşadık 3,5 aylıkken başladım günde 11 saat çalıştım bakıcıya bıraktım Cumartesi de dahil
Şimdi 4,5 yaşında; alıştık; 25 aylıktan beri kreşe gidiyor. Bağımsız olması en önemli unsur bence, her şeyini kendi yapmalı; öğreniyor bir süreçte...
Kolay gelsin