Öyle bir tavır hatırlamıyorum; ama küçücüktü eve geleceğin saati biliyor diyorlardı; saatim yaklaşınca hareket etmeye başlayınca da kapıya doğru gidiyordu. Bir de küçükken bırakınca bence daha kolay adapte oluyor; sizin gidip geleceğinizi biliyor.
Eve gelince de yapışık yaşadık; evde hiçbir şey ama hiçbir şey yapmadım. Yemek yediğim tabağı bile mutfağa götürmedim. Yemeği salonda yiyorduk; bebek de yanımızda sonra da yatana kadar birlikte idik; biraz geç yatan bir tip zaten 10'a kadar otururdu oynardık birlikte. Yürümeye başlayınca tuvalete bile yalnız gitmedik tabii; oraya da geldi :)
Hep emzirdim; 2,5 yaşına kadar emdi. Kreşe giderken bile emdi yani.
Babasına da öyle arkasından falan ağlamazdı; şimdi daha çok sıkıntı yapıyor; işe gideceğim diye anlatınca kabul ediyor; ama örneğin onun da gidebileceği bir yere götürmezsen tavır yapar tabii
Çocuk ile konuşup düzeninin ona göre kurmak lazım; sizin onsuz gezmeye vs gitmeyeceğini bilmeli bence; o zaman anlıyorlar çünkü. Bir de ben pimpirikli bir tip değilim; düşünce falan bağırmam vs. o nedenle de kolay büyüyor; babası daha tedirgin bir tip bu konularda daha sıkıntı oluyor.
Şimdi babacı ama ben de herhangi bir sebeple gelmeyim eve hemen anneci oluyor; bu biraz da sizi çantada keklik görmekten de olabilir; bir de baba ile oyunlar farklı; eşim bazen kızsal kızsal oynama şu çocukla der :)
çok güzel.. ben de böyle yapacağım, ev toplanır temizlenir bir şekilde.ağzınıza sağlık , çok açıklayıcı oldu :)