- 20 Ağustos 2006
- 940
- 86
oğlum mutlu zaten, gerçekten ortamı çok keyifli. teşekkürker
oğlum mutlu zaten, gerçekten ortamı çok keyifli. teşekkürkerBen de çalışan anne baba çocuğuydum, dönem dönem evde yalnız da kaldım,o zamanlar mümkündü (1990lar) ama çocukluğumun en güzel günlerini dersanede kursta sporda ve müzikte geçirdim diyebilirim. Çocuk yaşıtını ister,ana baba bir yere kadar. Zaten hafta sonları tüm ebeveynler çocuklarıyla
e tamam aileler mecburiyetten bırakabilir. benim sevgilim de 1 yasina varmadan baslamis mesela krese. o gunden bu gune raporlu degilse haftaici erkenden kalkip giyinip evden cikmadigi bir günü bile olmamis.Ama çalışan insanlar için başka ne gibi bir yöntem olabilir ki? Çocuk 12 13 yaşından büyük olsa erken gelsin evde dursun denir ama 10 yaşında anne baba eve gelmeden ne yapacak ki çocuk evde? Baba erken çıkıyorsa o alabilir tabi o kısmı ben tam anlamadım baba kaçta çıkıyor diye
Bence babaya bu durumu anlatin çocuğun ondan çekindiğini belki kendisi göremiyor,dsipline edeceğim diye kendinden soğutuyorHerkese merhaba, 10 yaşında bir oğlum var bana çok düşkün ama babasından çok çekiniyor. Babasından hiç bir şey istemez hep benden ister. Durum böyle olunca da oğlumun tüm isteklerini ben yapıyorum ama sonrada eşim çok şımartıyorsun bu çocuğu diye bana çıkışıyor. Mesela dün akşam yemeği için eşim makarna yapmış, (ben işten daha geç çıkıp oğlumu okuldan da aldığım için yemeği eşim yapıyor sağ olsun...) ama oğlum makarna yemek istemedi öğlen okulda da aynısını yediği için, bende oğlumun istediği yemeği aldım, bunu görünce sinirlendi ben o kadar uğraştım(yaptığı salata ve makarna) bu çocuğun her istediği olmayacak sofrada ne varsa onu yemeli baş edemeyeceksin bu çocukla diye söylendi sonra hiç konuşmadı. Ama bir tane oğlum var sabah 8:00 den akşam 19:30a kadar okulda zaten yoruluyor akşamda istediğini yesin. Bunu zaten sürekli yapmaz uyumlu ve akıllı çocuktur dün akşam böyle bir şey gelişti. Oğlumda bu durumdan dolayı babasından hiçbir şey istemez , hep benimle bir şeyler yapmak ister. Her şeyi ile zaten ben ilgilenirim zaten okulu, kıyafeti hatta saç kesimi için kuaför işleri ile. O kadar çok sıkıldım ki, size yazmak istedim. Şimdiden yorumlarınız için teşekkür ederim
kendiniz etmis kendiniz bulmussunuz. benim yasim itibariyle neredeyse tum arkadaslarimin/ kuzenlerimin cocugu var. gozlem yapmak icin epey ortamim oldu. şöyle bir gozlemim var; ozellikle yeni dogan- bebeğin anneye muhtac oldugu donemde anneler kartal gibi cocugun basinda oluyor. anne ya da eve gelen kadin ordusu (kv vs) babayi pasifize ediyor. oyle tutma, oyle yapma, kaldirma, indirme, bogulacak, bana ver, yavrum sen salonda yat yarin ise gidemezsin vs vs. baba oyun disina itiliyor. baba gibi degil de dayi gibi bir sey oluyor.
ne zaman ki evdeki kadin ordusu gidiyor, annenin kartalligi korkusu hormonlari normale dönüyor. ariyor ki baba cocukla ilgilensin. baba coktan çocuğun temel bakımından kendini soyutlamis oluyor. bebek annenin sorumlulugunda gibi bir hal icine giriyor (ya da bu kolayina geliyor)
ama burada sorunlu olan tek baba degil, onu dislayan anne ve kadinlar ordusu da sorumlu.
siz de on sene bunu yaptiniz anladigim kadariyla. buradan bakinca evde iki grup yasiyor gibisiniz. baba tek, siz ikiniz.
belki cocukken en cok sizi sevmesi, bir sorunu olunca direkt size kosmasi vs tatli geliyordur ama bu hic saglikli degil.
hem ergenlik büyük sorun. iletisim kurulmayan - cok sevilmeyen bir baba ile tonla çatışma yasayabilir ergenlikteki cocuk.
hem ilerisi icin sikinti..evden ayrilip bayramdan seyrana gelebilir. ya da TC kocalarinin cogu gibi annesinin agzindan cikan emir gibi davranip size olan asiri düşkünlüğü ile esi arasında kalip kotu bir evlilik yaşayabilir.
her sey dengede guzeldir. daha da gec olmadan babayla beraber onlemler alin bence.
mesela istanbuldaysaniz forest kemerburgaz gibi macera parklari var orman icinde. tam baba cocuk aktivitesi..oraya gidebilirler , beraber parkurlari gecebilirler. erkekler sever boyle adrenalinli şeyleri. cikista bir hamburger yiyip donerler mesela. belki sohbet ederler, keyif alirlar.
onlada firsat yaratin
uzun uzun yazmışsın çok teşekkür ederim öncelikle açtığım konuyu önemsediğin içine tamam aileler mecburiyetten bırakabilir. benim sevgilim de 1 yasina varmadan baslamis mesela krese. o gunden bu gune raporlu degilse haftaici erkenden kalkip giyinip evden cikmadigi bir günü bile olmamis.
ama bu ne kadar sağlıklı tartışılır.
ben kendimi düşünüyorum, saat sayardim altinci ders bitse de eve gitsem diye. 10 yas oyun cocugu yasi. kirk ayri dizi gibi evciligimiz vardi ablamla. hayaller kurardim, kafamda hikayeler yazar deftere , karakterlerime kiyafetler cizmeye calisirdim... cocugun biraz bos zamana da ihtiyaci var. biraz serbest kalip sıkılmaya da ihtiyaci var ki hayal gücü gelissin.
hayir hayal ediyorum bir cocuk olarak 2bucuk yasinda baslamis kres maceran. iki bucuk yasindan beri her sabah gün dogar doğmaz (ki yeni saat sistemine gore kör karanlikta) uyandırıliyorsun, üstün giydiriliyor karda kista haftada 5 gün bir yere gidiyorsun. sevdigin sevmediğin tonla cocuk. uyumak istesen saatin degil, aktivite de aktivite diye diye insan aktiviteden tiksinir.
sonra okul başlıyor, yine gün dogmadan uyaniyorsun. bu sefer daha sıkıcı bir okulda gunde 6-8 saat oturup disaridan bir uyarandan bilgi almaya calisiyorsun. hos cocuk beyni o kadar bilgiyi cekebilir mi, o da ayri muamma. sinifta sevdigin, sevmedigin tonla insan. okul bitiyor. bu sefer de servis seni aliyor etute götürüyor. bir fasil da orada ders yap. sanki cok keyifli bir seymis gibi dil kodlama falan öğren. eve gel yemek ye ve yorgunlukla yat. sabah gün dogarken yine kalk.
ha bir de ailen "enerjisini atsin" diye seni basket voleybol kursuna falan da gonderiyor ama bunlar da her kurs gibi sıkıcı. çünkü bir plan dogrultusunda ve sana bir seyleri öğreten seyler. yani keyif almasi zor (denize bir girip bir cikip yuzmeyi severim ama stil ogrenmek icin gittigim yuzme kursunda o zorlanma hissini hic sevmem mesela. kendi kendime dans etmeyi severim, severek gittigim dans kursu beni zorladigi icin orada keyif almaktan ziyade bjr ogrenme sureci geçiririm benj yorar. kurslar ismi tatli olsa da keyifli yerler degildir bence)
tamam, calisan aileler mecbur olabilir ama senin yasamak isteyecegin bir cocukluk mu mesela bu?
ha bunca emekten sonra eger basarili olursan ödülün de iyi bir universite kazanip 4 yil daha sabahin köründe kalkip kalabaliga girmek ve sansliysan onu da basariyla atlatirsan bir se girip yine sabahin kör saatinde kalkip aksam eve dönmek
bir insanin bile böyle yasamayi hayal edecegini sanmiyorum. bence korkunc bir hayat.
Bunun çalışmayan anne baba ya da başka bir aile büyüğünün evde ilgilenmesi dışında bir çözümü yok ama maalesef. Biraz daha büyüdükten sonra oturduğu mahalle de müsaitse evde kendi kendine idare eder, inip oynar arkadaşlarıyla.e tamam aileler mecburiyetten bırakabilir. benim sevgilim de 1 yasina varmadan baslamis mesela krese. o gunden bu gune raporlu degilse haftaici erkenden kalkip giyinip evden cikmadigi bir günü bile olmamis.
ama bu ne kadar sağlıklı tartışılır.
ben kendimi düşünüyorum, saat sayardim altinci ders bitse de eve gitsem diye. 10 yas oyun cocugu yasi. kirk ayri dizi gibi evciligimiz vardi ablamla. hayaller kurardim, kafamda hikayeler yazar deftere , karakterlerime kiyafetler cizmeye calisirdim... cocugun biraz bos zamana da ihtiyaci var. biraz serbest kalip sıkılmaya da ihtiyaci var ki hayal gücü gelissin.
hayir hayal ediyorum bir cocuk olarak 2bucuk yasinda baslamis kres maceran. iki bucuk yasindan beri her sabah gün dogar doğmaz (ki yeni saat sistemine gore kör karanlikta) uyandırıliyorsun, üstün giydiriliyor karda kista haftada 5 gün bir yere gidiyorsun. sevdigin sevmediğin tonla cocuk. uyumak istesen saatin degil, aktivite de aktivite diye diye insan aktiviteden tiksinir.
sonra okul başlıyor, yine gün dogmadan uyaniyorsun. bu sefer daha sıkıcı bir okulda gunde 6-8 saat oturup disaridan bir uyarandan bilgi almaya calisiyorsun. hos cocuk beyni o kadar bilgiyi cekebilir mi, o da ayri muamma. sinifta sevdigin, sevmedigin tonla insan. okul bitiyor. bu sefer de servis seni aliyor etute götürüyor. bir fasil da orada ders yap. sanki cok keyifli bir seymis gibi dil kodlama falan öğren. eve gel yemek ye ve yorgunlukla yat. sabah gün dogarken yine kalk.
ha bir de ailen "enerjisini atsin" diye seni basket voleybol kursuna falan da gonderiyor ama bunlar da her kurs gibi sıkıcı. çünkü bir plan dogrultusunda ve sana bir seyleri öğreten seyler. yani keyif almasi zor (denize bir girip bir cikip yuzmeyi severim ama stil ogrenmek icin gittigim yuzme kursunda o zorlanma hissini hic sevmem mesela. kendi kendime dans etmeyi severim, severek gittigim dans kursu beni zorladigi icin orada keyif almaktan ziyade bjr ogrenme sureci geçiririm benj yorar. kurslar ismi tatli olsa da keyifli yerler degildir bence)
tamam, calisan aileler mecbur olabilir ama senin yasamak isteyecegin bir cocukluk mu mesela bu?
ha bunca emekten sonra eger basarili olursan ödülün de iyi bir universite kazanip 4 yil daha sabahin köründe kalkip kalabaliga girmek ve sansliysan onu da basariyla atlatirsan bir ise girip yine sabahin kör saatinde kalkip saatlerce calisip aksam eve dönmek
bir insanin bile böyle yasamayi hayal edecegini sanmiyorum. bence korkunc bir hayat.
İtalyan makarnasıyla bizim ki bir mi yaKesinlikle katiliyorum. Eşim mecburi sebeplerden dolayı bebek doğar doğmaz 100% sorumluluk üstlenmek zorunda kaldi.
Ben ilk haftalarda emzirmek dışında bir fonksiyona sahip değildim.
Başladığı gibi devam ediyoruz. Düzeni hiç bozmadım:)
Eşim çocuğun kiyafeti, banyosu ve kahvatisinla ilgilenir mesela.Tabiki bazen giydirdiği kiyafetler (coğu zaman) uyumlu olmuyor ama ses etmiyorum. Kahvalti olarak çocuğa her sabah iki yumurta pişiriyor. İkisinin ritueli oldu artik.
Biz kadınlar genelde erkekleri eleyip sonrada niye yapmıyor diye kiziyoruz.
Makarna konusunda ben, bir italyanla evli olan kadin olarak, sorun görmedim :) 60 milyon italyan öğle ve akşam yemeğine yiyorlar (eşim dahil) pullari dökülmüyor :)
Bunun çalışmayan anne baba ya da başka bir aile büyüğünün evde ilgilenmesi dışında bir çözümü yok ama maalesef. Biraz daha büyüdükten sonra oturduğu mahalle de müsaitse evde kendi kendine idare eder, inip oynar arkadaşlarıyla.
İtalyan makarnasıyla bizim ki bir mi ya
Milano da yediğim makarnaya şiir yazabılırım
Aşkımı ilan edebilirim
Çok şanslısınız
Ay almanyada ben de görmedimInip oynamak herzaman mümkün olmuyor. Bizim kendi bahçemiz ve bahcemizin bitişiğinde cocuk parki var. Oğlum harici bir tane bile çocuk yok oturduğunuz mahallede. Mecbur benimle veya sincaplarlar oynuyor.
Bizde kursa yazdırdik. Hafta 2 veya 3 defa capoiera yapıyor. Daha 3 yaşında bile değil.
Bende mahalle arasi oynamasını çok isterdim ama çocuk yok
benim eşimde son iki yıllar tembelleşti doğduğundan beri oğlumun her şeyi ile ilgilenirdi alt açma vs. Bu arada makarna candır ama çocuğumun canı çekmemiş yani:) bende bir makarna sever olarak methiyeler düzebilir hakkında:)Kesinlikle katiliyorum. Eşim mecburi sebeplerden dolayı bebek doğar doğmaz 100% sorumluluk üstlenmek zorunda kaldi.
Ben ilk haftalarda emzirmek dışında bir fonksiyona sahip değildim.
Başladığı gibi devam ediyoruz. Düzeni hiç bozmadım:)
Eşim çocuğun kiyafeti, banyosu ve kahvatisinla ilgilenir mesela.Tabiki bazen giydirdiği kiyafetler (coğu zaman) uyumlu olmuyor ama ses etmiyorum. Kahvalti olarak çocuğa her sabah iki yumurta pişiriyor. İkisinin ritueli oldu artik.
Biz kadınlar genelde erkekleri eleyip sonrada niye yapmıyor diye kiziyoruz.
Makarna konusunda ben, bir italyanla evli olan kadin olarak, sorun görmedim :) 60 milyon italyan öğle ve akşam yemeğine yiyorlar (eşim dahil) pullari dökülmüyor :)
Ay almanyada ben de görmedimama turkiyede uygun bir mahalle ya da siteyse hala var neyse ki şu an bi tedavi için turkiyedeyim ve erkek çocuk sesinden durulmuyor evde yine de nerden baksan 12 13 yaştan önce zor.
çok şanslı çok..... dün akşamki makarna sossuz yağsız burgu makarnaydı:) ketçap dök bari üzerine be adamİtalyan makarnasıyla bizim ki bir mi ya
Milano da yediğim makarnaya şiir yazabılırım
Aşkımı ilan edebilirim
Çok şanslısınız
benim yaşadığım sitede de hiç çocuk yok benim oğlumda 3 yaşında başladı kurslara ve okula. Kendi çocukluğum gibi bir çocukluk yaşamasını çok isterdim.Inip oynamak herzaman mümkün olmuyor. Bizim kendi bahçemiz ve bahcemizin bitişiğinde cocuk parki var. Oğlum harici bir tane bile çocuk yok oturduğunuz mahallede. Mecbur benimle veya sincaplarlar oynuyor.
Bizde kursa yazdırdik. Hafta 2 veya 3 defa capoiera yapıyor. Daha 3 yaşında bile değil.
Bende mahalle arasi oynamasını çok isterdim ama çocuk yok
teşekkür ederim yorumunuz için haklısınızYeseydi bı kerecik daha az da olsa makarna salata.Ben böyle yapardım ponçik anne kalbi değil sadece evde uyum.Firsat verin eş de elinden geleni yapıyorsa çocuk ikinizin Tavriniz ayırıcı bütünleştirici değil Alan bırakmayıp her boşluğu bu şekil doldurursaniz baba oğul iletişimini zedelersiniz.Diygusal bakınca eş hatalı anne kalbi vs.Hayir örnek buysa değil
Ben teşekkür ederim mutlu ailede beraber büyütün evladınızi o da eminim en az sizin kadar sever önemserteşekkür ederim yorumunuz için haklısınız
Ben teşekkür ederim mutlu ailede beraber büyütün evladınızi o da eminim en az sizin kadar sever önemser