- 23 Ağustos 2012
- 49.779
- 231.054
-
- Konu Sahibi samanalevi
- #61
ben katılıyorum
Konu sahibesi param var diyor, o zaman hayatın 18yılını mutsuz bir evlilikle çarçur etmek niye
Ben eşinizden çok sizin hatalı olduğunuzu daha doğrusu saplantılı oldugunuzu hissettim yazınızda.18 yıl herşeyi yaşatmış bir insana hala öfke hırs duymak. eşinizin tavrı en başından belliymiş sizin bu evlilikte devam israriniz neden bunun üzerinde yardım alın derim normal değil çünkü bana göre
Ben de insanları neden çocuk sahibi olsun diyen uyeleri anlamıyorum kadin başta bu sorunlar yoktu sadece isteksizlik vardi diyor. Ayrıca kim evliliğinden %100 emin olarak çocuk dünyaya getirebilir ki? Öyle olsaydı kimse anne baba olamazdı. Çocuğunuzla çok çok mutlu bir hayat yaşarsınız umarım. Artık ofkelenmeyi ve intikam duygusunu bırakın siz şimdi acı cekeceksiniz ama o sonra başlayacak bu pişmanlığı ve onunki sizden daha uzun sürecek. Kizinizla yeni bir başlangıç yapın ve mutlu olun. Bu emin olun ona daha çok acı verecektir. Kırmızı odada bir boşanma konusu islenmisti belki izlemissinizdir izlemediyseniz de muhakkak izlemenizi tavsiye ederim.
Evliliklerinin başında da ciddi sorunlar yaşanmış. Eşinin alkol bağımlılığı, gece hayatı ve cinsellikten kaçması... her biri başlı başına büyük bir sorunken, bir de üstüne zorla dünyaya çocuk getirmiş. Çok büyük bir bencillik.Ben de insanları neden çocuk sahibi olsun diyen uyeleri anlamıyorum kadin başta bu sorunlar yoktu sadece isteksizlik vardi diyor. Ayrıca kim evliliğinden %100 emin olarak çocuk dünyaya getirebilir ki?
Kesinlikle katılıyorum arkadaş öfkesini dindirmek yardım istemek için yazmış biz neden onun öfkesini katmerlestiriyoruz ki. Bu kişi canlı kanlı karşımızda oturan arkadaşımız kardeşimiz olsaydi da direk yüzüne neden çocuk yaptın diye söyleyip kenara mi cekilecektik. Karşımizdaki de bir insan ve yazdıklarımız onu çok derinden etkiliyor bunu unutmamak dileğiyle.Öncelikle arkadaşlar neden çocuk sahibi oldun vs diye sormak bence yanlış . Çünkü bu dünyada iki şey kesin ; doğum ve ölüm . Arada yaşanan her şeyin farklı bir ihtimali de vardır . Kaçarak evlenenler var , çooookkk severek evlenenler var , görücü usulü evlenenler var . Geçen yıl canım cicim dediğimiz insanlar yeri geliyor bugün aramıza mesafe koyduğumuz insanlar oluyor . Hem bu kadın işi var, bir çocuk sahibi olmuş . Kötü bir evlilikte olsa en güzel tarafı kızıdır .
Ben eşimle iyiyim şimdilik, seneye de iyi olacağımın garantisi var mı ?
Ha bazı işaretler insana bazı şeyler anlatır . Ama herkes onları aynı yorumlamaz . Bazen fırsat verir , Düzelir der , kızım der , zamanım yok der ( bir arkadaşım zamansızlıktan boşanmıyor eşitle ) önemsemez , cinselliğe çok anlam yüklemez vs . Sonra bir bakar geriye yıllar geçip gitmiş . Ancak farkeder olayları . Bazı şeyleri zamanından önce yapamazsın derler ya belki öyledir .
Zaten bu üye de adamı atmış evden , hatanın farkına vardım diyor . Biraz moral olsun diye , kafa dağıtsın diye yazmış . Üzmesek keşke .
ayrıca sevgili konu sahibi , avukat tutun ve hiiiççççç muhatap olmayın . Şeref yoksunu pis adamla . Kızınızla birlikte mutlu olun . İnanın o zaten belasını bulur ,bir yerlerden duyarsınız siz de .
Ayrıca günde iki kere banyo yapmayın lütfen, su israfını önlememiz lazım
Asla aramazdım asla. Son noktayı koymak ıcın bile olsa onu hesaba alıyorum gıbı bır izlenım yaratmazdım. Bıtsın demek ıcın bıle aramazdım..Sizlere sorularım şunlar:
*Boşanmanın anlaşmalı olmasını, istiyorum ama görüşmek için onu aramak istemiyorum. O da hiç aramıyor, boşanalım vs. hiç bir şey demiyor, umru değil zaten. Nasıl yapacağım? Gururumu bir kenara bırakıp, protokol için arayayım mı? Yoksa, bu durumda çekişmeli dava açmak daha mı doğru olur?
*Ben yıllarca kandırılmış olmanın öfkesini üzerimden atamıyorum. Delirecek, sanki bu yüzden ölecekmiş gibi hissediyorum kendi mi? İşimde, zor çalışıyorum, evde de, hiçbir iş yapamıyorum. Çok kötüyüm, öfkeden delirecek, ölecek gibiyim. Hazmedemiyorum. Bundan nasıl kurtulurum? (Psikolojik destek de alıyorum 3 yıldır. İlk olayları gördüğüm an başlamıştım. Ama sanırım faydalı olmuyor.)
*Karşımda hiçbir şeyi umursamayan, hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam eden bir insan var. En güzel şekilde giyinip,geziyor eskisi gibi. Onun bu tavrı beni deli ediyor. İstediği bekar hayatına döndü, ev de tuttu, istediği insanı rahatça getirir, eğlenir. bana haksızlık yaptığını hiç mi aklına getir miyor? Düşündüğümde çıldırıyorum, ondan intikam almak, istiyorum. Onunda canını yakmak istiyorum. Bu kadar rahat olmasına tahammül edemiyorum. Tüm bunları yapmış olmasına rağmen, - ve tahminim hala devam ediyor- şimdi bile gelip, boşanalım demiyor. Ailesi, tüm olanları bilmesine rağmen, bir kez bile, ne kızımı ne de beni aradı. Onlar da umursamıyor. Nasıl insanlar, bunlar? Neden, bu tavırlar içindeler. Bir bilen söylesin lütfen? Hayatımı nasıl çöpe çevirmişim. Tüm bu haksızlıklar, bana yapılanlar karşılıksız mı kalacak? Ölüyorum öfkemden, ne yapayım? gidip evine ben bunları hak edecek ne yaptım diye hesap sorup, bağırıp çağırayım mı? İçimdeki bu ateş nasıl geçecek? Yaptığı yanına kar mı kalacak?
18 yıllık evliyim
Eki Görüntüle 2849346
çok özür dilerim şu cümleden sonrasına odaklanamadım... gerçekten odaklanamadım... 13 yaşında mı evlendiniz???
Olan olmuş çabalamıssınız olmamış.Göre Göre devam etmişsiniz işte burada şu soruyu sorun kendinize Neden ? Bence o nasıl devam ederden çok ben nasıl devam edebilirime odaklanın .Ben neden bırakamadım sorusuna odaklanın .O devam ediyor O ne yapıyor diye çırpındıkça batarsınız .Bir kızınız varmış o çocuk bu olaylardan etkilenmeden nasıl çıkar olayına odaklanın .Kızlarımız aynı yaşta .Çok kırılgan olduğu bir yaştalar .Lütfen hayatınıza odaklanın . Siz kendinize çocuğunuzla bir hayat kurun kendinize .Çalısıyorsanız daha kolay .Korktuğunuz kadar değil inanın .Kimse kimseyi yaşatmıyor .İnanın .Sakın olun akışına bırakın ve rica ediyorum o adamdan bir beklentiye girmeyin .En kısa zaman da da boşanma davasını açın .Merhabalar,hepinize iyi bayramlar dilerim.
18 yıllık evliyim. Evliliğim, ilk önce kayınvalide daha sonrada eşimin alkol ve gece hayatı vb. sorunları yüzünden bir iyi bir kötü, inişli çıkışlı bir evlilikti.Cinsel hayatımız berbattı, senede bir yada iki kez beraberlik olurdu diğer zamanlar beni hep reddederdi. Red etme nedenini sorardım. Bende bir şey mi var söyle diye- temizlik yada başka birşey ne olursa olsun- söyle derdim. Yok birşey derdi.(Günde iki kez duş alan ve temizliğime çok önem veren biriyim ) Bu konuyu problem yapıp, sürekli doktora gitmeyi teklif eder, hiç bir şekilde de kabul ettiremezdim. Yıllar, böyle saçma sapan geçti. Çok istediğim için, zorlamamla, bir çocuğum oldu çok şükür. Kızım şu an 10 yaşında.
Eşim beni yıllarca hep red ettiği için, hayatında birisi olup olmadığından hep şüphelendim. İş çıkışlarında arkadaşlarımla gezeceğiz derdi sabaha karşı alkollü eve gelir, aradığımda asla telefonları açmazdı. Evde geldiğinde, kavga çıkarır, sonra yatar uyur sabah hiçbir şey hatırlamadığını söylerdi. Kızımın yanında yapmadığı kalmaz, sürekli uyarmamama rağmen onu uyandırana kadar bağırırdı. (Çocuğuma bunları yaşattığım için, bende suçluyum, keşke en başta boşasaydım) Hep şüphe içinde biri var mı diye araştırırken, yıllarım geçtiEn son 3 yıl önce telefonunda, bir travesti ile görüntülü görüşmelerinin olduğunu gördüm.(Bu, insanları asla yadırgamıyorum, özel hayatlarına saygı duyuyorum. Yanlış anlaşılma olmasın) Takibe aldım. Bu süreçte bir kaç kez daha görüştü yine gördüm. Sesimi çıkarmadım. Bir gün yine aynı görüntülü görüşme yaptığını görünce çıldırdım. Ne var ne yok söyledim. Kadını da onun telefonundan aradım. Canııımm, diyerek açtı telefonu. Benim sesimi duyunca şaşırdı. Ses kaydı aldım. Eşim, suçu arkadaşının üzerine attı. O benim telefonumdan görüştü falan dedi. Arkadaşını aradık, o da kabul etti.Ben aradım, dedi. Tabi ki inanmadım. Takipte kaldım. İki ay önce, eşimi, karşıma aldım, konuştum. Tercihin farklı olabilir, hayatında biri olabilir her ne olursa olsun şu an söyle, boşanalım, önümüze bakalım dedim. Hayatında kimse olmadığını, saçmalamamamı söyledi. Konuyu kapattı. Bu olaydan iki hafta geçti, yasaklar olmasına rağmen sürekli arkadaşlarıyla toplanır, içerdi. Yine böyle bir gün, alkollü, geç geldi. yine, kavga ve aynı şeyler telefonuna baktım travesti ile yine görüşmüş. Tartışma başladı, her konuda beni suçladı. Sen kadın mısın? Sen bana kadınlık mı yaptın? Defolun gidin bu evden! Daha neler neler söyledi. Tüm sözleri beynimde hala çınlıyor. Bende senin aradığın kadın değilmiş, dolayısıyla ben yapamazmışım zaten, dedim. Ben onu evden kovdum. Yıllarca ben onun problemleri ile baş ettim. Kendimi kadın gibi bile hissetmiyorum, onun yüzünden. Özgüvenim bitti. Ertesi gün eve geldi, hiçbir şey hatırlamıyorum, dün gece ne oldu diye soruyor! Bavulu önüne attım, topla pılını pırtını defol dedim. Topladı, gitti. Ev tutmuş, sadece 1 kez kızımı götürüp, 5dk evi göstermiş. Bu süreçte de, ben işte olduğum zamanlarda, eve girip, kızımı 10-15dk görüp, kıyafetlerini taşımaya devam ediyor. 1,5 aydır hiçbir şekilde benimle iletişime geçmedi. Bunca yılın hatrına, bi özür bile dilemedi. Umrunda bile değil. Şimdi ben, boşanma davamı açacağım. Çalışıyorum, maddi olarak ona bağımlı değilim. Aile konutundayım ve boşanma bitene kadar da çıkmayacağım. (Beni rencide ederken, travesti ile görüştüğünü kabul eden ses kayıtları, evine gidip gelmişliğini kanıtlayıcı görüntüler elimde var.) Sizlere sorularım şunlar:
*Boşanmanın anlaşmalı olmasını, istiyorum ama görüşmek için onu aramak istemiyorum. O da hiç aramıyor, boşanalım vs. hiç bir şey demiyor, umru değil zaten. Nasıl yapacağım? Gururumu bir kenara bırakıp, protokol için arayayım mı? Yoksa, bu durumda çekişmeli dava açmak daha mı doğru olur?
*Ben yıllarca kandırılmış olmanın öfkesini üzerimden atamıyorum. Delirecek, sanki bu yüzden ölecekmiş gibi hissediyorum kendi mi? İşimde, zor çalışıyorum, evde de, hiçbir iş yapamıyorum. Çok kötüyüm, öfkeden delirecek, ölecek gibiyim. Hazmedemiyorum. Bundan nasıl kurtulurum? (Psikolojik destek de alıyorum 3 yıldır. İlk olayları gördüğüm an başlamıştım. Ama sanırım faydalı olmuyor.)
*Karşımda hiçbir şeyi umursamayan, hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam eden bir insan var. En güzel şekilde giyinip,geziyor eskisi gibi. Onun bu tavrı beni deli ediyor. İstediği bekar hayatına döndü, ev de tuttu, istediği insanı rahatça getirir, eğlenir. bana haksızlık yaptığını hiç mi aklına getir miyor? Düşündüğümde çıldırıyorum, ondan intikam almak, istiyorum. Onunda canını yakmak istiyorum. Bu kadar rahat olmasına tahammül edemiyorum. Tüm bunları yapmış olmasına rağmen, - ve tahminim hala devam ediyor- şimdi bile gelip, boşanalım demiyor. Ailesi, tüm olanları bilmesine rağmen, bir kez bile, ne kızımı ne de beni aradı. Onlar da umursamıyor. Nasıl insanlar, bunlar? Neden, bu tavırlar içindeler. Bir bilen söylesin lütfen? Hayatımı nasıl çöpe çevirmişim. Tüm bu haksızlıklar, bana yapılanlar karşılıksız mı kalacak? Ölüyorum öfkemden, ne yapayım? gidip evine ben bunları hak edecek ne yaptım diye hesap sorup, bağırıp çağırayım mı? İçimdeki bu ateş nasıl geçecek? Yaptığı yanına kar mı kalacak?
Sizin muhattap olmanıza gerek yok avukat ile görüşün anlatın herşeyi sizin haklarinizi koruyacak şekilde hazırlasın protokolü hatta tazminat falanda isteyin veya isteyeceğiniz ne varsa belirtin onları..avukat aracı olur o görüşür sartlarimiz böyle kabul ederse imzalar imzalamazssa çekişmeli açarsınız..avukatiniz yapar görüşmeyi siz muhattap olmayınMerhabalar,hepinize iyi bayramlar dilerim.
18 yıllık evliyim. Evliliğim, ilk önce kayınvalide daha sonrada eşimin alkol ve gece hayatı vb. sorunları yüzünden bir iyi bir kötü, inişli çıkışlı bir evlilikti.Cinsel hayatımız berbattı, senede bir yada iki kez beraberlik olurdu diğer zamanlar beni hep reddederdi. Red etme nedenini sorardım. Bende bir şey mi var söyle diye- temizlik yada başka birşey ne olursa olsun- söyle derdim. Yok birşey derdi.(Günde iki kez duş alan ve temizliğime çok önem veren biriyim ) Bu konuyu problem yapıp, sürekli doktora gitmeyi teklif eder, hiç bir şekilde de kabul ettiremezdim. Yıllar, böyle saçma sapan geçti. Çok istediğim için, zorlamamla, bir çocuğum oldu çok şükür. Kızım şu an 10 yaşında.
Eşim beni yıllarca hep red ettiği için, hayatında birisi olup olmadığından hep şüphelendim. İş çıkışlarında arkadaşlarımla gezeceğiz derdi sabaha karşı alkollü eve gelir, aradığımda asla telefonları açmazdı. Evde geldiğinde, kavga çıkarır, sonra yatar uyur sabah hiçbir şey hatırlamadığını söylerdi. Kızımın yanında yapmadığı kalmaz, sürekli uyarmamama rağmen onu uyandırana kadar bağırırdı. (Çocuğuma bunları yaşattığım için, bende suçluyum, keşke en başta boşasaydım) Hep şüphe içinde biri var mı diye araştırırken, yıllarım geçtiEn son 3 yıl önce telefonunda, bir travesti ile görüntülü görüşmelerinin olduğunu gördüm.(Bu, insanları asla yadırgamıyorum, özel hayatlarına saygı duyuyorum. Yanlış anlaşılma olmasın) Takibe aldım. Bu süreçte bir kaç kez daha görüştü yine gördüm. Sesimi çıkarmadım. Bir gün yine aynı görüntülü görüşme yaptığını görünce çıldırdım. Ne var ne yok söyledim. Kadını da onun telefonundan aradım. Canııımm, diyerek açtı telefonu. Benim sesimi duyunca şaşırdı. Ses kaydı aldım. Eşim, suçu arkadaşının üzerine attı. O benim telefonumdan görüştü falan dedi. Arkadaşını aradık, o da kabul etti.Ben aradım, dedi. Tabi ki inanmadım. Takipte kaldım. İki ay önce, eşimi, karşıma aldım, konuştum. Tercihin farklı olabilir, hayatında biri olabilir her ne olursa olsun şu an söyle, boşanalım, önümüze bakalım dedim. Hayatında kimse olmadığını, saçmalamamamı söyledi. Konuyu kapattı. Bu olaydan iki hafta geçti, yasaklar olmasına rağmen sürekli arkadaşlarıyla toplanır, içerdi. Yine böyle bir gün, alkollü, geç geldi. yine, kavga ve aynı şeyler telefonuna baktım travesti ile yine görüşmüş. Tartışma başladı, her konuda beni suçladı. Sen kadın mısın? Sen bana kadınlık mı yaptın? Defolun gidin bu evden! Daha neler neler söyledi. Tüm sözleri beynimde hala çınlıyor. Bende senin aradığın kadın değilmiş, dolayısıyla ben yapamazmışım zaten, dedim. Ben onu evden kovdum. Yıllarca ben onun problemleri ile baş ettim. Kendimi kadın gibi bile hissetmiyorum, onun yüzünden. Özgüvenim bitti. Ertesi gün eve geldi, hiçbir şey hatırlamıyorum, dün gece ne oldu diye soruyor! Bavulu önüne attım, topla pılını pırtını defol dedim. Topladı, gitti. Ev tutmuş, sadece 1 kez kızımı götürüp, 5dk evi göstermiş. Bu süreçte de, ben işte olduğum zamanlarda, eve girip, kızımı 10-15dk görüp, kıyafetlerini taşımaya devam ediyor. 1,5 aydır hiçbir şekilde benimle iletişime geçmedi. Bunca yılın hatrına, bi özür bile dilemedi. Umrunda bile değil. Şimdi ben, boşanma davamı açacağım. Çalışıyorum, maddi olarak ona bağımlı değilim. Aile konutundayım ve boşanma bitene kadar da çıkmayacağım. (Beni rencide ederken, travesti ile görüştüğünü kabul eden ses kayıtları, evine gidip gelmişliğini kanıtlayıcı görüntüler elimde var.) Sizlere sorularım şunlar:
*Boşanmanın anlaşmalı olmasını, istiyorum ama görüşmek için onu aramak istemiyorum. O da hiç aramıyor, boşanalım vs. hiç bir şey demiyor, umru değil zaten. Nasıl yapacağım? Gururumu bir kenara bırakıp, protokol için arayayım mı? Yoksa, bu durumda çekişmeli dava açmak daha mı doğru olur?
*Ben yıllarca kandırılmış olmanın öfkesini üzerimden atamıyorum. Delirecek, sanki bu yüzden ölecekmiş gibi hissediyorum kendi mi? İşimde, zor çalışıyorum, evde de, hiçbir iş yapamıyorum. Çok kötüyüm, öfkeden delirecek, ölecek gibiyim. Hazmedemiyorum. Bundan nasıl kurtulurum? (Psikolojik destek de alıyorum 3 yıldır. İlk olayları gördüğüm an başlamıştım. Ama sanırım faydalı olmuyor.)
*Karşımda hiçbir şeyi umursamayan, hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam eden bir insan var. En güzel şekilde giyinip,geziyor eskisi gibi. Onun bu tavrı beni deli ediyor. İstediği bekar hayatına döndü, ev de tuttu, istediği insanı rahatça getirir, eğlenir. bana haksızlık yaptığını hiç mi aklına getir miyor? Düşündüğümde çıldırıyorum, ondan intikam almak, istiyorum. Onunda canını yakmak istiyorum. Bu kadar rahat olmasına tahammül edemiyorum. Tüm bunları yapmış olmasına rağmen, - ve tahminim hala devam ediyor- şimdi bile gelip, boşanalım demiyor. Ailesi, tüm olanları bilmesine rağmen, bir kez bile, ne kızımı ne de beni aradı. Onlar da umursamıyor. Nasıl insanlar, bunlar? Neden, bu tavırlar içindeler. Bir bilen söylesin lütfen? Hayatımı nasıl çöpe çevirmişim. Tüm bu haksızlıklar, bana yapılanlar karşılıksız mı kalacak? Ölüyorum öfkemden, ne yapayım? gidip evine ben bunları hak edecek ne yaptım diye hesap sorup, bağırıp çağırayım mı? İçimdeki bu ateş nasıl geçecek? Yaptığı yanına kar mı kalacak?
Konıyu benden daha iyi özetlemişsiniz. Teşekkür ederim. Aslında defalarca boşanmaya kalktım. Evdeki tartışmaları bilen aileler de, evimize gelip bu kararımdan hep vazgeçmemi sağladılar. Çocuk var düzelir sabret vs. Hep böyle olaylara yaklaştılar. Ama ondaki cinsel isteksizliği, ilgisizliği hiç ailelere söyleyemedim. Bu tür olaylar, hiç konuşulmaz gibi öğretildi. Pişmanım şu an. Hem de çok. Sadece alkol ve gece hayatı problemini biliyorlardı ve bununda geçeceğini söylüyorlardı. 3-4 ay böyle devam ediyor yine eski hayatına dönüyordu. Böyle geçti yıllar.Öncelikle arkadaşlar neden çocuk sahibi oldun vs diye sormak bence yanlış . Çünkü bu dünyada iki şey kesin ; doğum ve ölüm . Arada yaşanan her şeyin farklı bir ihtimali de vardır . Kaçarak evlenenler var , çooookkk severek evlenenler var , görücü usulü evlenenler var . Geçen yıl canım cicim dediğimiz insanlar yeri geliyor bugün aramıza mesafe koyduğumuz insanlar oluyor . Hem bu kadın işi var, bir çocuk sahibi olmuş . Kötü bir evlilikte olsa en güzel tarafı kızıdır .
Ben eşimle iyiyim şimdilik, seneye de iyi olacağımın garantisi var mı ?
Ha bazı işaretler insana bazı şeyler anlatır . Ama herkes onları aynı yorumlamaz . Bazen fırsat verir , Düzelir der , kızım der , zamanım yok der ( bir arkadaşım zamansızlıktan boşanmıyor eşitle ) önemsemez , cinselliğe çok anlam yüklemez vs . Sonra bir bakar geriye yıllar geçip gitmiş . Ancak farkeder olayları . Bazı şeyleri zamanından önce yapamazsın derler ya belki öyledir .
Zaten bu üye de adamı atmış evden , hatanın farkına vardım diyor . Biraz moral olsun diye , kafa dağıtsın diye yazmış . Üzmesek keşke .
ayrıca sevgili konu sahibi , avukat tutun ve hiiiççççç muhatap olmayın . Şeref yoksunu pis adamla . Kızınızla birlikte mutlu olun . İnanın o zaten belasını bulur ,bir yerlerden duyarsınız siz de .
Ayrıca günde iki kere banyo yapmayın lütfen, su israfını önlememiz lazım
Bir çok üye dediğiniz gibi ilerlememi söylemiş. Öyle yapacağım. Herkese değerli yorumları için teşekkür ederimSizin muhattap olmanıza gerek yok avukat ile görüşün anlatın herşeyi sizin haklarinizi koruyacak şekilde hazırlasın protokolü hatta tazminat falanda isteyin veya isteyeceğiniz ne varsa belirtin onları..avukat aracı olur o görüşür sartlarimiz böyle kabul ederse imzalar imzalamazssa çekişmeli açarsınız..avukatiniz yapar görüşmeyi siz muhattap olmayın