Merhabalar,hepinize iyi bayramlar dilerim.
18 yıllık evliyim. Evliliğim, ilk önce kayınvalide daha sonrada eşimin alkol ve gece hayatı vb. sorunları yüzünden bir iyi bir kötü, inişli çıkışlı bir evlilikti.Cinsel hayatımız berbattı, senede bir yada iki kez beraberlik olurdu diğer zamanlar beni hep reddederdi. Red etme nedenini sorardım. Bende bir şey mi var söyle diye- temizlik yada başka birşey ne olursa olsun- söyle derdim. Yok birşey derdi.(Günde iki kez duş alan ve temizliğime çok önem veren biriyim ) Bu konuyu problem yapıp, sürekli doktora gitmeyi teklif eder, hiç bir şekilde de kabul ettiremezdim. Yıllar, böyle saçma sapan geçti. Çok istediğim için, zorlamamla, bir çocuğum oldu çok şükür. Kızım şu an 10 yaşında.
Eşim beni yıllarca hep red ettiği için, hayatında birisi olup olmadığından hep şüphelendim. İş çıkışlarında arkadaşlarımla gezeceğiz derdi sabaha karşı alkollü eve gelir, aradığımda asla telefonları açmazdı. Evde geldiğinde, kavga çıkarır, sonra yatar uyur sabah hiçbir şey hatırlamadığını söylerdi. Kızımın yanında yapmadığı kalmaz, sürekli uyarmamama rağmen onu uyandırana kadar bağırırdı. (Çocuğuma bunları yaşattığım için, bende suçluyum, keşke en başta boşasaydım) Hep şüphe içinde biri var mı diye araştırırken, yıllarım geçti
En son 3 yıl önce telefonunda, bir travesti ile görüntülü görüşmelerinin olduğunu gördüm.(Bu, insanları asla yadırgamıyorum, özel hayatlarına saygı duyuyorum. Yanlış anlaşılma olmasın) Takibe aldım. Bu süreçte bir kaç kez daha görüştü yine gördüm. Sesimi çıkarmadım. Bir gün yine aynı görüntülü görüşme yaptığını görünce çıldırdım. Ne var ne yok söyledim. Kadını da onun telefonundan aradım. Canııımm, diyerek açtı telefonu. Benim sesimi duyunca şaşırdı. Ses kaydı aldım. Eşim, suçu arkadaşının üzerine attı. O benim telefonumdan görüştü falan dedi. Arkadaşını aradık, o da kabul etti.Ben aradım, dedi. Tabi ki inanmadım. Takipte kaldım. İki ay önce, eşimi, karşıma aldım, konuştum. Tercihin farklı olabilir, hayatında biri olabilir her ne olursa olsun şu an söyle, boşanalım, önümüze bakalım dedim. Hayatında kimse olmadığını, saçmalamamamı söyledi. Konuyu kapattı. Bu olaydan iki hafta geçti, yasaklar olmasına rağmen sürekli arkadaşlarıyla toplanır, içerdi. Yine böyle bir gün, alkollü, geç geldi. yine, kavga ve aynı şeyler telefonuna baktım travesti ile yine görüşmüş. Tartışma başladı, her konuda beni suçladı. Sen kadın mısın? Sen bana kadınlık mı yaptın? Defolun gidin bu evden! Daha neler neler söyledi. Tüm sözleri beynimde hala çınlıyor. Bende senin aradığın kadın değilmiş, dolayısıyla ben yapamazmışım zaten, dedim. Ben onu evden kovdum. Yıllarca ben onun problemleri ile baş ettim. Kendimi kadın gibi bile hissetmiyorum, onun yüzünden. Özgüvenim bitti. Ertesi gün eve geldi, hiçbir şey hatırlamıyorum, dün gece ne oldu diye soruyor! Bavulu önüne attım, topla pılını pırtını defol dedim. Topladı, gitti. Ev tutmuş, sadece 1 kez kızımı götürüp, 5dk evi göstermiş. Bu süreçte de, ben işte olduğum zamanlarda, eve girip, kızımı 10-15dk görüp, kıyafetlerini taşımaya devam ediyor. 1,5 aydır hiçbir şekilde benimle iletişime geçmedi. Bunca yılın hatrına, bi özür bile dilemedi. Umrunda bile değil. Şimdi ben, boşanma davamı açacağım. Çalışıyorum, maddi olarak ona bağımlı değilim. Aile konutundayım ve boşanma bitene kadar da çıkmayacağım. (Beni rencide ederken, travesti ile görüştüğünü kabul eden ses kayıtları, evine gidip gelmişliğini kanıtlayıcı görüntüler elimde var.) Sizlere sorularım şunlar:
*Boşanmanın anlaşmalı olmasını, istiyorum ama görüşmek için onu aramak istemiyorum. O da hiç aramıyor, boşanalım vs. hiç bir şey demiyor, umru değil zaten. Nasıl yapacağım? Gururumu bir kenara bırakıp, protokol için arayayım mı? Yoksa, bu durumda çekişmeli dava açmak daha mı doğru olur?
*Ben yıllarca kandırılmış olmanın öfkesini üzerimden atamıyorum. Delirecek, sanki bu yüzden ölecekmiş gibi hissediyorum kendi mi? İşimde, zor çalışıyorum, evde de, hiçbir iş yapamıyorum. Çok kötüyüm, öfkeden delirecek, ölecek gibiyim. Hazmedemiyorum. Bundan nasıl kurtulurum? (Psikolojik destek de alıyorum 3 yıldır. İlk olayları gördüğüm an başlamıştım. Ama sanırım faydalı olmuyor.)
*Karşımda hiçbir şeyi umursamayan, hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam eden bir insan var. En güzel şekilde giyinip,geziyor eskisi gibi. Onun bu tavrı beni deli ediyor. İstediği bekar hayatına döndü, ev de tuttu, istediği insanı rahatça getirir, eğlenir. bana haksızlık yaptığını hiç mi aklına getir miyor? Düşündüğümde çıldırıyorum, ondan intikam almak, istiyorum. Onunda canını yakmak istiyorum. Bu kadar rahat olmasına tahammül edemiyorum. Tüm bunları yapmış olmasına rağmen, - ve tahminim hala devam ediyor- şimdi bile gelip, boşanalım demiyor. Ailesi, tüm olanları bilmesine rağmen, bir kez bile, ne kızımı ne de beni aradı. Onlar da umursamıyor. Nasıl insanlar, bunlar? Neden, bu tavırlar içindeler. Bir bilen söylesin lütfen? Hayatımı nasıl çöpe çevirmişim. Tüm bu haksızlıklar, bana yapılanlar karşılıksız mı kalacak? Ölüyorum öfkemden, ne yapayım? gidip evine ben bunları hak edecek ne yaptım diye hesap sorup, bağırıp çağırayım mı? İçimdeki bu ateş nasıl geçecek? Yaptığı yanına kar mı kalacak?
